อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 8/4 วันที่ 4 ต.ค. 55
เฮียตี๋หน้านิ่วคิ้วขมวด เสียงแข็ง “นัดเที่ยงทำไมมาป่านนี้ล่ะ”จอมขวัญโทษลมแล้งรถราตามประสา “นึกว่าเรื่องอะไร…ก็ยางรถมันแตกน่ะ กว่าจะเรียกช่างเป็นชั่วโมง ร้อนก็ร้อน
มาถึงออฟฟิศยังมาโดนว่าอีก”
เฮียตี๋คลายขมวดคิ้ว เสียงอ่อนลง “อ้าว….แล้วทำไมไม่บอกเฮียก่อนล่ะ เฮียจะได้ไม่อารมณ์เสียใส่”
“บอกทันมั้ยไหนล่ะ มาถึงก็คิ้วขมวดใส่หนูเลย”
เฮียตี๋หันไปบอกกับทุกคน “ออกไปกันให้หมดก่อน ชั้นขอคุยกับจอมขวัญหน่อย”
ทุกคนเดินออกไป
เฮียตี๋รีบเข้าไปโอบกอดจอมขวัญ
“จอมขวัญจ๊ะ…งานนี้น่ะ เฮียขอให้มาซ้อมนิดนึงนะ มันออกทีวี”
“หนูก็มาแล้วนี่ไง…เฮียไม่ต้องกลัวหรอกนะ งานนี้หนูจะเหยียบพวกมันให้จมดินเลย!”
“เมื่อวานโปรดิวเซอร์รายการโทร.มาบอกว่าทางโน้นเตรียมตัวเต็มที่ เห็นมีใส่หน้ากงหน้ากากด้วย”
จอมขวัญ งงๆ “หน้ากาก หน้ากากอะไร”
“ไม่รู้เหมือนกัน”
จอมขวัญครุ่นคิด
ขณะที่ กุหลาบ เจ๊เนาว์ เจ๊จุ๊ และสายฟ้า หาชุดแด๊นเซอร์กันอยู่ในห้องเก็บชุด เสียงสมหวังดังเข้ามา
“พี่ๆ จ๊ะ สวยหรือเปล่า”
สายฟ้า กุหลาบ เจ๊เนาว์ เจ๊จุ๊ ที่กำลังหาชุดเก่าๆ อยู่ หันไปมองตามเสียง ทุกคนเห็นสมหวังใส่หน้ากากแฟนตาซีสวยงาม ยืนอวดอยู่หน้าห้อง
กุหลาบยิ้ม ชม “สวยมากเลยสมหวัง”
เจ๊เนาว์งง “แล้วนี่เอาเวลาไหนไปทำ…ซ้อมเต้น ซ้อมร้องก็เหนื่อยจะแย่แล้ว”
“แค่นี้เองจิ๊บๆ ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมง บอกแล้วฝีมือชั้นซะอย่าง”
กุหลาบแซว “จ้า…แม่คนเก่ง”
สายฟ้ามองสมหวังแล้วแอบยิ้ม ปลื้มใจในตัวสมหวังที่ตั้งใจทำทุกอย่างเพื่อวง
“หน้ากากก็ได้แล้ว…ทีนี้ก็เหลือแต่ชุด จะใส่ชุดอะไรให้เข้ากับหน้ากาก” สายฟ้าประชดเล็กๆ “ที่สวยขนาดเนี้ย”
เจ๊จุ๊บอกสมหวังหน้าจ๋อยๆ “พวกเจ๊หากันตั้งนานแล้วไม่มีชุดไหนน่าจะใช้ได้เลย”
เจ๊เนาว์เอ่ยขึ้น “มีทางเดียวคือต้องตัดใหม่”
สมหวังมองไปรอบๆกองชุด สำรวจดูว่าชุดไหนน่าจะพอใช้ได้บ้าง แล้วสมหวังก็ยิ้มออก
“เดี๋ยวชั้นดูเอง”
เสียงเพลง สมหวังนะจ๊ะ ดังกระหึ่มไปทั่วห้อง สมหวังเลือกชุดเก่าที่เป็นหนังแยกออกมา และเครื่องประดับออกมากองไว้ เจ๊จุ๊ เจ๊เนาว์ กุหลาบเป็นลูกมือในการคัดแยก
ส่วนสายฟ้าพยายามจะมาช่วยเลือกชุด แต่เหมือนจะเป็นตัวถ่วงมากกว่า สมหวังเลยชี้ให้ไปอยู่ตรงอื่น สายฟ้าจ๋อย ต้องถอยไปยืนดูสมหวังเลือกชุกอยู่ห่างๆ
สมหวังคัดชุดหนังที่ใช้ได้ไว้อีกทาง ส่วนที่ใช้ไม่ได้ก็ทิ้งไป สายฟ้าทึ่ง ยืนอมยิ้มแอบมองสมหวังที่กำลังคัดชุดอยู่อย่างเอ็นดู
เจ๊จุ๊ กะเจ๊เนาว์ ช่วยกันเลือกชุดอย่างสนุกสนาน สลับกับหยิบเอาชุดเก่าๆ มาลองใส่เล่นแล้วเต้นกันท่าเชฟบ๊ะ เพลงหากินของเจ๊จุ๊ ทั้งคู่เต้นกันอย่างสนุกสนาน ครู่หนึ่งเจ๊เนาว์เกิดพลาดไปเหยียบชุด ลื่นไถลก้นจ้ำบ้ำลงไปที่พื้น ทุกคนหัวเราะ
ทุกคนหันกลับมาเลือกชุดอย่างจริงจังกันอีกครั้ง สุดท้ายได้ชุดหนัง และอุปกรณ์ต่างๆ ที่ใช้เหลือแค่นิดเดียว ทุกคนถึงกับเซ็ง
สมหวังถอนหายใจ “เฮ้อ... ใช้ได้แค่นี้เอง”
กุหลาบถาม “สุดท้ายก็ต้องตัดใหม่ใช่มั้ย”
“แค่บางส่วน…แต่คิดว่าน่าจะทัน” สมหวังว่า
“งั้นอย่าเสียเวลาเลยดีกว่า…ไปซื้ออุปกรณ์มาตัดชุดกัน” บอกกับสมหวัง “เธอไม่ต้องไปหรอก อยู่ซ้อมเต้นไปเถอะ”
สายฟ้า เจ๊เนาว์ และเจ๊จุ๊ กำลังขึ้นรถ ชูชนะเดินออกมา
“จะไปไหนกันวะ”
“ออกไปซื้อผ้าซื้ออุปกรณ์ตัดชุดให้สมหวัง” เจ๊เนาว์บอก
ชูชนะขอเอี่ยว “ข้าไปด้วยสิ อยู่บ้านเบื่อๆ”
“ก็ไปดูคุมแดนซ์เซอร์สิ” เจ๊จุ๊ว่า
ชูชนะงอน น้อยใจ “ไปก็ได้แค่ดู แนะนำอะไรมันก็ไม่ได้ ข้าเบื่อ”
เจ๊เนาว์กระซิบสายฟ้า “คนแก่น้อยใจ”
“จะไปก็ขึ้นรถสิพ่อ” สายฟ้าบอก
ชูชนะยิ้มร่า
“อีเนาว์ไปนั่งหลังโน่น ไปเบียดกับนังจุ๊มัน”
รถสายฟ้าขับออกไป
ที่ร้านค้าหน้าปากซอย ปอยฝ้าย กะสำลี กำลังเชียร์มวยอย่างเมามันส์
“แทงซ้าย” สำลีว่า
“แทงขวา” ปอยฝ้ายบอก
“ต่อยเข้าไปตรงหน้าน่ะ เออๆ ให้มันได้อย่างนั้นสิวะ” สำลีลุ้นจัด
“เฮ้ยๆๆๆ เซๆ อย่าเพิ่งน็อคน่ะเว้ย”
ภาพหน้าจอทีวี นักมวยฝ่ายที่ปอยฝ้ายกับสำสีเชียร์ถูกน็อคลงไปกับพื้นเวที
“หมดตูด” สำลีกะปอยฝ้ายเซ็ง
“ไอ้ขี้ป๊อด…ไอ้ใจเสาะ โดนหมัดเดียวร่วง” สำลีด่า
“กลับบ้านโว้ยๆ ทั้งมวยทั้งบอล โดนแดกหมด”
ปอยฝ้าย กะสำลีเดินออกมาจากร้านด้วยอาการหงุดหงิด
จู่ๆ รถคันหนึ่งวิ่งผ่ามาด้วยความเร็วสูง จนฝุ่นตลบใส่หน้า
“อ้าวเฮ้ย! จะรีบไปไหนของมึงวะ” สำลีตะโกนด่า
ปอยฝ้ายจำได้ “นั่นมันรถจอมขวัญนี่ มาทำอะไรแถวนี้”
รถสายฟ้าแล่นออกมาจากบ้าน ผ่านรถจอมขวัญที่จอดแอบซุ่มอยู่โดยไม่ทันสังเกต จอมขวัญแอบซุ่มดูอยู่ จ้องผ่านกระจกมองหลัง เห็นรถสายฟ้าแล่นออกไปจากบ้านจนลับตา
จอมขวัญเปิดประตูลงมาจากรถ แล้วก้าวฉับๆ เข้าไปในบ้าน
จอมขวัญเดินลัดเลาะมาในบ้านพักวงดนตรี เพราะรู้ทางหนีทีไล่ในบ้านอย่างดี และเดินตามเสียงดนตรีที่แว่วออกมาจากโรงซ้อมเต้น มาเรื่องๆ โดยปราศจากการพบเห็นของผู้คน
ตรงลานซ้อมเต้น บาสกำลังสอนสมหวังเต้น และเริ่มให้เต้นพร้อมกับแด๊นเซอร์ ภาพการโชว์ของสมหวังเริ่มเป็นรูปเป็นร่าง
ห่างออกมาในมุมลับตาคน จอมขวัญย่องเข้ามาแอบดู
ทันใดนั้น มีมือใครคนหนึ่งมาสะกิด จอมขวัญหันมา เห็นเป็น ปอยฝ้ายกับสำลีก็ขวัญตกใจ! หน้าเสีย
“เธอเข้ามาทำไม” สำลีถาม
“ใจเย็นสิ สำลี ปอยฝ้าย”
ปอยฝ้ายเสริม “ชั้นว่าเธอรีบออกไปดีกว่านะ”
ระหว่างนั้นปอยฝ้ายกำลังจับแขนจอมขวัญให้ออกไป จอมขวัญควักแบงค์พันขึ้นมา ปอยฝ้ายรีบปล่อยแขน สำลีมองตาเป็นมัน
“แบบนี้เราพอจะพูดกันดีๆ ได้หรือยัง” จอมขวัญมองอย่างเป็นต่อ
สำลีนั้นทำท่าลังเล ส่วนปอยฝ้ายรีบคว้าไว้ก่อน
“มีอะไรว่ามา”
เวลาต่อมา สำลี ปอยฝ้าย นั่งคุยกับจอมขวัญในร้านหน้าปากซอย
“เห็นเค้าว่านังนั่นมันจะใส่หน้ากากขึ้นคอนเสิร์ตเหรอ”
สำลีบอก “ใช่ เห็นเค้าพูดกัน”
“นังนั่นมันคิดยังไง ถึงจะใส่หน้ากาก”
ปอยฝ้ายงง “แล้วเธอจะสนใจทำไม”
จอมขวัญ ตอแหลทันที “ก็ชั้นเป็นห่วงกลัวจะไปไม่รอด ยังไงพ่อชูก็เคยมีบุญคุณกับชั้นมาก่อน ถึงจะแตกหักกันยังไง ตัดเยื่อก็ยังเหลือใย”
“ชั้นก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน รู้แค่ว่ามันถูกบริษัทจัดหางานหลอกมา จะส่งไปทำงานต่างประเทศ แล้วถูกหลอกลอยแพ ตอนนี้เป็นคดีกับนายจ้าง หมวดวันชาติก็เอามาฝากพ่อชูไว้”
จอมขวัญนิ่งงันไป แววตามีแผนบางอย่าง
ที่อาคารทีเอสมิวสิค เฮียตี๋เดินเข้ามาในห้องซ้อมไม่เห็นจอมขวัญ ครู่หนึ่งจอมขวัญก็ตามเข้ามา
เฮียตี๋หงุดหงิด “ไปไหนมา ทำไมไม่มาซ้อม อีกไม่กี่วันจะออกทีวีแล้วนะ เฮียขอร้องแล้วไง”
จอมขวัญยิ้มย่อง “ใจเย็นสิคะ รับรองงานนี้นังสมหวังต้องสิ้นชื่อแน่ๆ”
เฮียตี๋ฉงน “อะไรของหนู”
“หนูรู้แล้วว่าทำไมมันต้องใส่หน้ากากขึ้นเวที มันเป็นพวกแรงงานเถื่อนถูกบริษัทจัดหางานหลอกมา แล้วตอนนี้กำลังเป็นคดีความกับนายจ้างมันอยู่ ถ้าเค้ารู้ว่ามันเป็นใคร อยู่ที่ไหนเค้าต้องตามมาเล่นงานมันแน่ หนูจะกระชากหน้ากากมันเอง….ได้เดือดร้อนกันแน่!!
สีหน้าจอมขวัญร้ายกาจมาก เฮียตี๋มองจอมขวัญอย่างงงๆ
บริเวณปั๊มน้ำมันยามค่ำคืน รถยอดชายขับเข้ามาจอดในปั๊ม ยอดชายเติมน้ำมัน ในรถ
“ผมไปเข้าห้องน้ำแป๊ปนึง” แดนบอก
“เดี๋ยวชั้นไปจอดรอหน้ามินิมาร์ทนะ”
แดนลงจากรถไป ยอดชายเติมน้ำมันเสร็จ จึงขับรถไปรอแดนอยู่หน้ามินิมาร์ท ยอดชายลงจากรถ กำลังจะเดินเข้าไปซื้อของในมินิมาร์ท หมวดวันชาติเดินออกมาเจอกับยอดชายพอดี ยอดชายตกใจ พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ยิ้มทักทาย
“สวัสดีครับหมวด”
“อ้าว คุณยอดชาย”
“ซื้อของเสร็จแล้วเหรอครับ”
“ครับ… มาคนเดียวเหรอครับ” วันชาติยิ้มให้ พลางถามกลับ
“มาคนเดียวครับ”
“งั้นผมไม่รบกวนแล้วครับ ขอตัวก่อน”
หมวดวันชาติทำท่าเหมือนว่าจะเดินไปทางห้องน้ำ จังหวะนั้นยอดชายเห็นแดนเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี ยอดชายตกใจ รีบแก้ไขเหตุการณ์ เรียกหมวดให้หันมาทางตนทันที
“หมวดครับ”
หมวดวันชาติหยุดแล้วหันมาหา
“ครับ”
“เรื่องคดีคืบหน้าไปถึงไหนแล้วครับ”
“คืบหน้าไปเยอะแล้วครับ ถ้ายังไงผมจะรายงานคุณให้ทราบอีกทีนะครับ”
ระหว่างนั้น แดนเดินตรงมาที่ยอดชาติ โดยที่ยังไม่เห็นหมวดวันชาติ! ยอดชายพยายามส่งซิกใบ้มือให้หลบ แต่แดนไม่เข้าใจ
หมวดวันชาติ เห็นยอดชาติมีพิรุธจึงหันไปมอง แต่ไม่เห็นแดนแล้ว
ยอดชายโล่งใจ
วันชาติขอตัว “ผมขอตัวนะครับ”
วันชาติเดินจากมา สีหน้าครุ่นคิด ขึ้นรถและขับออกไป
แดนหลบอยู่ตรงพุ่มไม้เมื่อเห็นรถหมวดวันชาติขับออกไปแล้วจึงออกมา
ยอดชายบอกแดนอย่างหงุดหงิด เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ
“รีบไปกันเถอะ”
ยอดชายกับแดน ขึ้นรถและขับออกไป
ยอดชายขับออกมาหน้าปั๊มแล้ว โดยไม่รู้ว่ารถหมวดวันชาติจอดหลบอยู่มุมมืด ซุ่มดูอยู่ หมวดวันชาติเห็นชายคนที่นั่งอยู่ในรถกับยอดชาย รู้สึกคุ้นๆ หน้า
วันชาติพึมพำ “ไอ้หมอนั่นหน้าคุ้นๆ…แล้วไหนบอกว่ามาคนเดียว”
วันต่อมา หมวดวันชาติเข้าโรงพักแต่เช้า เดินเข้าห้องทำงาน แล้วหยิบแฟ้มรูปคนร้ายคดีสมหวังขึ้นมาขึ้นมา
จ้องไปที่รูปแดน วันชาติคิดไปคิดมา
พร้อมกับนึกถึงเหตุการณ์ที่ปั๊มน้ำมันเมื่อคืน ที่เห็นแดนนั่งคู่กับยอดชาย
“คนเดียวกันแน่ๆ” แม้จะแดนจะพรางหน้าตา ติดหนวมใส่วิกผมยาว แต่วันชาติมั่นใจมาก
เวลาเดียวกันสมหวังกำลังนั่งทำอะไรบางอย่าง อยู่ตรงระเบียงบ้าน สายฟ้าผ่านมาเห็นสมหวัง จึงเข้ามาดู
พอเข้ามาใกล้ๆ สายฟ้าจึงเห็นสมหวังกำลังติดประดับเพชรที่หน้ากากอยู่
“ทำหน้ากากอันใหม่เหรอ…”
“อันเดิมนี่แหละ…แต่อยากติดเพชรให้มันน่าดูมากยิ่งขึ้น”
“มีอะไรให้ชั้นช่วยมั้ย”
สมหวังคิดครู่หนึ่ง
“เดี๋ยวคุณคอยหยิบเพชรส่งให้ชั้นแล้วกัน”
จากนั้นสมหวังก้มหน้าก้มตาติดเพชรต่อไป สายฟ้ามองความน่ารักของสมหวังอย่างเพลินตา แล้วยิ้มอย่างมีความสุข
“ขอสีแดงเม็ดนึงค่ะ”
สายฟ้าหยิบให้สมหวัง
สายฟ้าแนะ “ชั้นว่าตรงนั้นน่าจะติดเพชรสีชมพูนะ”
สมหวังชี้ไปที่จุดหนึ่งบนหน้ากาก “ตรงนี้เหรอ”
สายฟ้าพยักหน้า
“ก็สวยดีนะถ้าเม็ดสีชมพูอยู่ตรงนี้…งั้นชั้นเชื่อคุณ”
สมหวังแบมือขอเพชรจากสายฟ้า ทว่าสายฟ้ามัวแต่มองสมหวังเพลิน ไม่ได้ดูหยิบเพชรสีขาวให้ สมหวังกำลังจะติดเห็นเป็นเพชรเม็ดสีขาว เงยหน้าขึ้นกำลังจะโวย
“นี่…คุณ” สมหวังชะงัก เมื่อเห็นสายฟ้าจ้องตัวเองอยู่
ส่วนสายฟ้าเห็นว่าสมหวังรู้ตัวว่าตนจ้องมอง จึงรีบทำตัวปกติ
“นี่มันสีขาว…ไหนจะให้ชั้นติดสีชมพูไง”
“มันหยิบติดมือไป…หยิบให้ใหม่ก็ได้ แค่นี้ต้องโวยวาย”
สายฟ้าหยิบเพชรเม็ดสีชมพูให้สมหวัง จังหวะที่จะส่งถึงมือสมหวังเพชรหลุดมือสายฟ้าตกลงที่พื้น
ทั้งคู่ก้มเก็บลงพร้อมกัน หน้าเกือบชนกัน
เสียงเจ๊เนาว์ดังเข้ามา “เสร็จหรือยังสมหวัง ออกมาโชว์หน่อยเร็ว”
สองคนผงะออกจากกัน
สมหวังรีบเก็บเพชรมาติดเป็นเม็ดสุดท้าย ร้องขึ้นเสียงสดใส
“เสร็จแล้วจ้าๆ”
ไม่นานนักสมหวังเดินเข้ามาหาหมู่มวลอันมี เจ๊เนาว์ เจ๊จุ๊ กุหลาบ และบาส ซึ่งนั่งเม้าท์มอยอยู่ในห้องนั่งเล่น พร้อมใส่หน้ากากเพชรมาโชว์ สายฟ้าเดินตามออกมาไล่ๆ กัน ทุกคนพากันตะลึงมอง
บาสยิ้มหน้าบานแก้มแทบแตก ดี๊ด๊าออกนอกหน้ากว่าใครอื่น
“วะวะว้าว!!...น้องสมหวังสวยจังเลย”
“ใส่หน้ากากดูสวยขึ้นเยอะ เก๋ไก๋สไลเดอร์มากๆ” เจ๊จุ๊ทั้งทึ่งทั้งชื่นชม
ทุกคนต่างกำลังชื่นชมผลงานของสมหวัง
อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 8/4 วันที่ 4 ต.ค. 55
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง จากเค้าโครงเรื่อง : กษิดินทร์ แสงวงศ์ และสุรินทร์ รุ่งสว่างละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง บทโทรทัศน์ดั้งเดิม : สุรินทร์ รุ่งสว่าง
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ดัดแปลงบทประพันธ์ : พัณณิฎานันทณ์ ศิริเลิศ
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง กำกับการแสดงโดย : บรรเจิด พุทธโศภิษฐ์
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้ - มิวสิคัล
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ผลิตโดย : เอ็กแซ็กท์ - ซีเนริโอ
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ออกอากาศทุกวันจันทร์ - วันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางททบ. 5
ที่มา manager.co.th
