อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนอวสาน วันที่ 21 ต.ค. 55
สองคนเดินมาที่อีกมุมในบ้าน“กลัวหรือเปล่า”
“เฉยๆ ไม่รู้จะกลัวไปทำไมเพราะชั้นเป็นคนตัดสินใจทำแบบนี้เอง” สมหวังบอก
“พรุ่งนี้ทำมันให้เต็มที่ที่สุด แล้วไม่ต้องห่วงชั้นจะเป็นกำลังใจและคอยดูแลเธออยู่ข้างๆ เอง”
สมหวังชะงักไป รู้สึกดีและมีกำลังใจมากขึ้นกับคำพูดของสายฟ้า
“ขอบใจ…มีอะไรอีกหรือเปล่า ถ้าไม่มีชั้นจะไปนอนแล้วนะ”
สายฟ้ารู้สึกตะหงิดๆ “เดี๋ยว…เธอยังโกรธชั้นอยู่เหรอ”
“ชั้นจะโกรธคุณเรื่องอะไร”
สายฟ้าจ้องหน้าพูดหยอกๆ “ไม่รู้สิ แต่ถ้าจะให้ชั้นเดา น่าจะเป็นเรื่องที่ชั้นประกาศจะแต่งงานกับจอมขวัญใช่มั้ย”
“นั่นมันเรื่องของคุณ ชั้นจะไปโกรธทำไม”
สายฟ้ารีบบอก “เพราะเธอหึงชั้นไง”
สมหวังหมั่นไส้ “บ้า!..หลงตัวเอง”
สมหวังจะเดินหนี
“เดี๋ยวสิ…ชั้นมีเรื่องจะบอกเธอ”
สมหวังหยุดกึก แล้วหันกลับมา สายฟ้าตัดสินใจจะบอกรักสมหวัง! แต่ไปๆ มาๆ ก็ยังเขินอยู่ดี เลยอึกๆ อักๆ อยู่อย่างนั้น
“ เอ่อ…คือ…”
เสียงกุหลาบดังขัดขึ้นเสียก่อน “สมหวังไปนอนได้แล้ว…พรุ่งนี้ตื่นเช้านะ”
“จ้าๆ ไปเดี๋ยวแหละ”
สมหวังเดินออกไป
สายฟ้าส่ายหัวเซ็งตัวเอง ที่ไม่ตัดสินใจให้เด็ดขาดบอกรักสมหวังไปเสียที!
วันที่ทุกคนรอคอยมาถึง ตอนสายวันนี้ รถตู้วงชูชนะซึ่งบรรทุก สมหวัง สายฟ้า กุหลาบ บาส ชูชนะ ป้าชวน เจ๊เนาว์ เจ๊จุ๊ สำลี ปอยฝ้าย และเหล่าแด๊นเซอร์ แล่นเข้ามาในโรงแรมสถานที่จัดงานแถลงข่าวก่อนงานเริ่ม เพื่อเตรียมความพร้อม
ชูชนะมองออกไปนอกรถ เห็นศาลพระภูมิที่อยู่ด้านหน้าโรงแรม ก็นำทีมยกมือไหว้ขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์
“ขอให้แคล้วคลาดปลอดภัย ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีด้วยเทอญ”
ทุกคนในรถยกมือไหว้ตาม ร้อง “สาธุ” พร้อมกัน
ที่หน้าห้องแถลงข่าว วันชาติในชุดนอกเครื่องแบบ กำลังซักซ้อมความเข้าใจกับเจ้าหน้าตำรวจลูกทีมอีก 10 คน เป็นครั้งสุดท้าย
“เตรียมตัวให้พร้อม เริ่มกระจายกำลังไปในจุดต่างๆ ได้แล้ว”
เจ้าหน้าที่ทุกคนตะโกนรับคำสั่งพร้อมๆ กัน อย่างแข็งขัน “รับทราบครับ”
จากนั้นทุกคนจึงแยกย้ายกันออกไป
ไม่นานนัก แดนกับยอดชายพาตัวเองมายืนหน้าโรงแรมซึ่งใช้แถลงข่าว สองวายร้ายปลอมตัวอย่างแนบเนียนที่สุด โดยมาในคราบนักข่าว
ทั้งคู่มีสีหน้าเหี้ยมเกรียม แววตามุ่งมั่นมาดหมาย เดินเข้าไปในโรงแรม
เวลาใกล้เข้ามาทุกขณะ ทางด้านสมหวัง กุหลาบ กำลังแต่งตัวอยู่ในห้อง โดยมีเจ๊จุ๊ กะเจ๊เนาว์ช่วยแต่งให้ ระหว่างนั้นปอยฝ้าย กะสำลี ใส่ชุดแด๊นเซอร์หญิงแต่งหน้าเรียบร้อย เดินเข้ามา ทุกคนเห็นก็อดขำไม่ได้
สำลีบ่นอุบ “ครั้งแรกในชีวิตที่ต้องแต่งหญิง ดูสิสภาพเหมือนละครลิงไม่มีผิด”
“เออว่ะ…เหมือนจริงๆ ด้วย แต่ก็น่ารักนะ” เจ๊จุ๊ว่า
ปอยฝ้ายโวย ท่าทีหงุดหงิด “น่ารักอะไรล่ะเจ๊ ลิงกังดีๆ นี่เอง”
เจ๊เนาว์ปลอบขำๆ “เอาน่า สักครั้งในชีวิต”
วันชาติ สายฟ้า และบาสเดินเข้ามาในห้องแต่งตัว วันชาติถามกุหลาบ
“ใกล้เสร็จกันหรือยัง”
“ใกล้แล้วค่ะหมวด”
“เร่งมือกันหน่อยนะ เหลืออีกสิบห้านาที”
“ค่ะ” กุหลาบรับคำ
ชูชนะกับป้าชวนเดินเข้ามา พูดกับสมหวัง
“พอใกล้ถึงเวลา รู้สึกใจไม่ดียังไงไม่รู้”
สมหวังปลอบใจ “ป้า ทำใจสบายๆ นะจ๊ะ จะไม่มีใครเป็นอะไรแน่นอน จริงมั้ยคะหมวด”
วันชาติรับคำ “ครับ ผมจะดูแลสมหวังให้ดีที่สุด”
ชูชนะกังวล สวนขึ้นมา “ยกเลิกยังทันมั้ยวะไอ้ชาติ”
ทุกคนร้องประสานเสียง “พ่อ”
ชูชนะหน้าม่อย “ก็ข้าเป็นห่วงนังหวังมันนี่หว่า”
วันชาติบิ้วท์ทุกคน “โอเค.นะ รีบเตรียมตัว เดี๋ยวผมมาตามอีกที”
แดนกะยอดชายในคราบนักข่าว เดินมาที่หน้าลิฟท์ สองวายร้ายขึ้นลิฟท์ไป
ไม่นานต่อมาแดนกับยอดชาย เดินออกมาจากลิฟต์ มุ่งไปยังห้องแถลงข่าวอย่างมั่นใจ!
ที่ห้องแต่งตัวสายฟ้าถามสมหวังอย่างเป็นห่วง
“ตื่นเต้นมั้ย”
สมหวังบอก “นิดนึง”
สายฟ้าเย้า “ทำไมไม่ยิ้มเลยล่ะ…ยิ้มหน่อยสิ”
สมหวังแสยะยิ้มให้แล้วก็รีบหุบ nสายฟ้ายิ้มๆ
“เสื้อเกาะข้างในแน่นหรือเปล่า” สายฟ้าวนคุย
“ไม่แน่นหรอก ร้อนมากกว่า”
“ทนหน่อยนะเดี๋ยวก็เสร็จงานแล้ว…อีกอย่างถ้าเกิดผิดปกติอะไร รีบหลบลงมาข้างเวทีเลยรู้มั้ย”
“รู้แล้วล่ะน่า” สมหวังหงุดหงิด
“ชั้นเป็นห่วงเธอนะ”
สมหวังอึ้งมองสายฟ้า ทั้งคู่สบตากัน
ยอดชายกับแดนในคราบนักข่าว เดินมาที่จุดลงทะเบียนสื่อมวลชน ยอดชาย พยายามสังเกตหาตำรวจ แต่ไม่เห็นวี่แวว รู้สึกโล่งใจ
“ชั้นบอกแล้วไม่ใช่แผนของตำรวจ”
แต่แดนไม่วางใจ “อย่าเพิ่งไว้ใจ ทำตัวเนียนๆ เข้าไว้ดีที่สุด”
ยอดชายกะแดน ไม่แสดงอาการมีพิรุธ เดินตรงไปลงทะเบียน
อีกมุมในห้องแต่งตัว กุหลาบช่วยบาสแต่งตัว บาสจ้องกุหลาบ แล้วยิ้มๆ กุหลาบเงยหน้าขึ้นมาเห็นบาสจ้องอยู่
“มองชั้นทำไม”
“ยิ่งมองยิ่งน่ารักนะเธอเนี่ย”
กุหลาบอึ้ง เขิน
“ป่วยหรือเปล่าเนี่ย ถึงชมชั้นได้เนี่ย”
“ชั้นพูดจริงๆ” บาสว่า
กุหลาบเขินหน้าแดง จนต้องหลบสายตาบาส
“บ้า”
กุหลาบละมือออก บาสรีบคว้ามือกุหลาบไว้
“ชั้นรู้นะ ว่าเธอชอบชั้น”
กุหลาบพูดไม่ออก เขินจนผละตัวออกมาจากบาส
“ชั้นก็ชอบเธอนะ!” บาสบอกเสียงดัง
เจ๊เนาว์ เจ๊จุ๊ ปอยฝ้าย และสำลี แอบฟังอยู่ ต่างเฮกันยกใหญ่
“ฮิ้ววว”
บาสกับกุหลาบ เขิน กุหลาบยิ้มเดินหนีไป
ยอดชายกับแดนปะปนอยู่กับบรรดานักข่าวในห้อง บรรดานักนักข่าวเริ่มทยอยเดินเข้ามาในห้องมากขึ้น สองวายร้าย เดินเกาะกลุ่มนักข่าวเข้ามา
“ทางสะดวก เข้ามาในงานจนได้” ยอดชายว่า
“ถือว่าตำรวจมันชะล่าใจมากเลยนะ” แดนยิ้มย่อง
“ก็บอกแล้วไอ้พวกตำรวจมันโง่! ป่านนี้ก็คงไปตามหาเราอยู่ในป่า ไปหาที่นั่งกัน”
ยอดชายเดินนำแดนจะไปนั่งเก้าอี้ตรงกลางๆ
“เฮ้ย! จะไปนั่งตรงกลางทำไมไปนั่งแถวหลังใกล้ประตูหนีไฟโน่น” แดนโวย
ยอดชายบอกอย่างย่ามใจ “จะกลัวอะไร แกก็เห็นอยู่ว่าไม่มีตำรวจ…ไปนั่งใกล้ๆ จะได้จัดการมันง่ายๆ”
แดนระแวง “เราตกลงกันไว้ว่ายังไง! อย่าประมาท! ไปนั่งข้างหลังจะได้หนีสะดวก”
ยอดชายเซ็งๆ
“ก็ได้วะ”
ยอดชายกับแดน เดินตรงไปนั่งใกล้ประตูหนีไฟมากที่สุด โดยไม่เป็นที่สังเกตของตำรวจ
ตรงข้างเวทีห้องแถลงข่าว สายฟ้าให้กำลังใจสมหวัง
“ไม่ต้องกลัว ถ้าเกิดอะไรขึ้นชั้นจะปกป้องเธอเอง”
สมหวังยิ้ม รู้สึกอุ่นใจ กุหลาบจับมือสมหวังให้กำลังใจ
“พี่ก็จะดูแลสมหวังให้ดีที่สุดนะ”
บาสบอกกุหลาบ “ชั้นก็จะดูแลเธอให้ดีที่สุดเหมือนกัน”
กุหลาบเขินๆ
“นายก็ดูแลตัวเองด้วยนะ”
เจ๊จุ๊แซว “โอ๊ย!อิจฉา หวานกันเหลือเกินนะ…อ่ะๆ เตรียมตัวกันได้แล้ว สู้ๆ นะทุกคน”
หน้าเวที ในห้องแถลงข่าว พิธีกรเริ่มประกาศ
“แล้วบัดนี้ ขอเชิญท่านพบกับ สมหวัง วทัญญู”
ทุกคนปรบมือ แดน กับยอดชาย มองหน้ากันแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
ยอดชายแค่นยิ้ม “มึงเสร็จกูแน่นังสมหวัง”
สมหวังออกมาร้องเพลงบนเวที บาส กุหลาบ สำลี ปอยฝ้าย แด๊นเซอร์ตามออกมา จังหวะที่สมหวังร้องเพลงอยู่ นักข่าว ตากล้องก็กรูกันเข้าไปหาสมหวังเพื่อถ่ายรูป ทำให้แดนกับยอดชายไม่เห็นสมหวัง
ยอดชายบ่นอย่างหงุดหงิด “อ้าว…เฮ้ย จะลุกกันทำบ้าอะไรวะ”
ยอดชายลุกขึ้น พยายามชะเง้อมองให้เห็นสมหวัง ยอดชายเผลอหยิบปืนขึ้นมา แดนเห็นก็ตกใจ
“อย่าเพิ่งเอาปืนขึ้นมา”
ยอดชายรู้ตัวเอาปืนลง
“แล้วจะยิงมันยังไง พวกนักข่าวบังมิดซะขนาดนี้”
“รอให้พวกนักข่าวนั่งลงก่อนก็ได้ ใจเย็นๆ สิ”
ยอดชายหงุดหงิด นั่งลงรอโอกาส
สายฟ้า เจ๊จุ๊ เจ๊เนาว์อยู่ตรงข้างเวที ห้องแถลงข่าว สายฟ้าคอยชะเง้อมองสมหวังด้วยความเป็นห่วง
เวลานั้นวันชาติใช้วิทยุสื่อสารกับลูกน้อง
“มีความผิดปกติอะไรมั้ย?...” ฟังด้วยสีหน้าผิดหวัง “จับตาดูต่อไป”
วันชาติเครียด! พึมพำออกมา
“หรือว่าจะคว้าน้ำเหลวแล้วเรา”
ขณะสมหวังร้องเพลงอยู่บนเวที กุหลาบ บาส พยายามสอดส่องสายตาหาคนร้าย สำลี กะปอยฝ้าย พยายามทำเต็มที่ถึงแม้จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
บรรดานักข่าวและตากล้อง เมื่อเก็บภาพเสร็จแล้วก็ทยอยกันลงนั่งที่เก้าอี้
ทันใดนั้น เหมือนมีวัตถุกระทบกับไฟบนเวที ทำให้เกิดสะเก็ดไฟ
เจ๊จุ๊ เจ๊เนาว์ และสายฟ้าที่อยู่ข้างเวที ต่างตกใจ!
“สมหวัง”
สายฟ้ารีบวิ่งไปหาสมหวัง
ทุกคนต่างตกใจ และเกิดความชุลมุนวุ่นวาย เสียงเอ็ดตะโรดังไปทั่ว วันชาติ เจ้าหน้าที่ตำรวจ ตะโกนบอกให้ทุกคนหมอบลง ทุกคนรีบหมอบ
ไฟในห้องสว่างขึ้น เผยให้เห็นแดนกำลังยิงกระหน่ำขึ้นไปบนเวที แต่ลูกกระสุนไม่โดนสมหวังสักลูก
ยอดชายเห็นสมหวังพอดี สีหน้ายอดชาย ดุดัน จริงจัง ยอดชายตั้งใจเล็งปืนไปที่สมหวัง ยอดชายเหนี่ยวไกยิง ลูกกระสุนแหวกอากาศพุ่งตรงไปหาสมหวัง
ทันใดนั้น สายฟ้าวิ่งออกมาพอดี แล้วเอาตัวบังสมหวังไว้ ลูกกระสุนโดนสายฟ้าเข้าอย่างจัง สายฟ้าล้มลง!
แดน ยอดชาย วิ่งหนีออกไปทางประตูหนีไฟ ตำรวจไล่ตามไป
สมหวังเห็นเลือด และ สายฟ้าหมดสติ ก็ตกใจแทบช็อก!
“คุณสายฟ้า!! …เรียกรถพยาบาลเร็ว คุณสายฟ้าถูกยิง”
ทุกคนตกใจ!!ต่างขึ้นมาดู
“สายฟ้า! สายฟ้าอย่าเป็นอะไรนะลูก”
สมหวังร้องไห้ตะโกนตลอดเวลา “ใครก็ได้เรียกรถพยาบาลที …คุณสายฟ้าอย่าเป็นอะไรนะ!”
แดนกับยอดชาย วิ่งหนีมาทางบันใดหนีไฟ และออกมาที่ลานจอดรถ วันชาติ กับเจ้าหน้าที่ส่วนหนึ่งยิงขู่ สองวายร้ายหันมายิงตอบโต้ ทั้งคู่ไม่ได้ทันเห็นข้างหน้า เจ้าหน้าที่อีกชุดมาดักไว้
เสียงวันชาติดังขึ้น “วางปืนแล้วมอบตัวซะ”
แดนกับยอดชายยังยิงต่อสู้ พอทั้งคู่หันกลับมาเห็นเจ้าหน้าอีกชุดที่ดักอยู่ข้างหน้าก็ตกใจ!
“ทิ้งปืนซะ!” ตำรวจคนหนึ่งตะโกนก้อง
แดนกับยอดชาย จำต้องยอมทิ้งปืน ตำรวจกรูเข้าไปจับตัว
แดนเยาะเอา “เป็นไงล่ะ ไหนบอกตำรวจมันโง่”
“ใครจะไปรู้เล่า” ยอดชายโมโห
แดนด่าอย่างเหลืออด “แกนั่นแหละที่โง่”
ยอดชายยั๊ว “มึงกล้าด่ากูเหรอ”
“ก็เออสิวะ ตอนนี้มีสถานภาพนักโทษเหมือนกันแล้ว ทำไมกูจะด่ามึงไม่ได้”
“กูจะบอกอะไรมึงให้นะ มึงน่ะโคตรโง่เลย โง่ตั้งแรกแล้ว กูไม่น่าจ้างมึงเลย”
ตำรวจรำคาญ “หยุดเถียงกันได้แล้ว โง่ทั้งคู่นั่นแหละ!”
ที่โรงพยาบาล บุรุษพยาบาล เข็นสายฟ้าไปยังห้องฉุกเฉิน ทุกคนวิ่งตามไปดูด้วยความเป็นห่วง โดยเฉพาะสมหวังที่เป็นห่วงสายฟ้าที่สุดและยังไม่หยุดร้องไห้
ร่างสายฟ้าถูกส่งเข้าไปในห้องฉุกเฉิน ขณะที่ทุกคนรออยู่ข้างนอกห้อง อย่างเป็นห่วง
บนเตียงผ่าตัดร่างสายฟ้า เต็มไปด้วยสายระโยงระยาง ทั้งน้ำเกลือ เครื่องช่วยหายใจ คลื่นหัวใจหน้าจอยังคงแสดงผลเป็นระยะ
หมอ พยาบาล กำลังผ่าตัดเอาลูกกระสุนออก เพื่อช่วยเหลือชีวิตสายฟ้า
ทุกคนใบหน้าเศร้า นั่งรอหมอมาบอกอาการสายฟ้าอย่างเป็นกังวล สมหวังยังคงร้องไห้ไม่หยุด
“ใจเย็นๆ นะลูก คุณสายฟ้าเค้าต้องไม่เป็นอะไรเชื่อป้า” ป้าชวนปลอบ
“ใช่…สมหวังทำใจให้สบายนะ อย่าคิดมาก คนดีๆอย่างคุณสายฟ้าพระท่านต้องคุ้มครองและต้องปลอดภัย” กุหลาบปลอบอีกคน
วันชาติเดินเข้ามาถาม
“สายฟ้าเป็นยังไงบ้างครับ”
“หมอยังไม่ออกมาเลยพี่ชาติ”
ฟังบาสแล้ว วันชาติรู้สึกผิด พูดขอโทษกับชูชนะ
“ผมขอโทษนะอา ที่ทำพลาดจนได้”
“ไม่เป็นไร ข้าเข้าใจ เอ็งทำดีที่สุดแล้ว”
“แล้วจับคนร้ายได้มั้ยพี่ชาติ” บาสถาม
“ได้…ตอนนี้พาตัวไปฝากขังไว้ก่อน รอดำเนินคดี”
ภายในห้องผ่าตัด หมอ และพยาบาล ยังคงช่วยสายฟ้าอย่างเต็มที่
จากบ่ายเวลาผ่านไปเป็นเย็นย่ำ ในที่สุดหมอเดินออกมา สมหวังเห็นรีบเข้าไปหา
“หมอคนไข้เป็นยังไงบ้างคะ”
ทุกคนสีหน้าดูลุ้นๆไปด้วย
“คนไข้ปลอดภัยแล้วครับ” หมอบอก
ทุกคนเฮดีใจ สมหวังยิ้มทั้งน้ำตา
ช่วงหัวค่ำยอดชาย แดน ถูกคุมขังอยู่ในคุกที่โรงพัก รอส่งฟ้อง
“สุดท้ายก็ต้องมาใช้ชีวิตในคุก” ยอดชายบ่น
“ทำไงได้ก็ต้องก้มรับชะตากรรมไป” แดนดูจะปลงตก
ยอดชายเครียดร้องลั่น “โธ๊โว้ย! ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยวะ!”
ยอดชายน้ำตาร่วง โมโหตัวเองที่พลาดต้องมาติดคุก
ค่ำคืนนั้น ในห้องพักฟื้นของสายฟ้าในโรงพยาบาล สายฟ้านอนอยู่บนเตียง ยังไม่รู้สึกตัว สมหวังนอนเฝ้าอยู่ข้างๆ สักครู่หนึ่ง สายฟ้าค่อยๆฟื้นลืมตาขึ้น เห็นสมหวังนอนเฝ้าอยู่ก็ยิ้มดีใจ
“ยัยตัวเล็ก”
สายฟ้าเอามือลูบหัวสมหวัง จนรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เห็นสายฟ้าจ้องมองอยู่ สมหวังดีใจ
“คุณสายฟ้า…คุณสายฟ้าฟื้นแล้ว”
สมหวังกำลังจะลุกไปบอกทุกคน สายฟ้าจับแขนสมหวังไว้
“อย่าเพิ่งไป ชั้นอยากอยู่กับเธอสองคน”
“แน่ะ ตื่นมาก็ซ่าเลยนะ”
สายฟ้าอ้อน “ก็ชั้นอยากอยู่กับเธอสองคนจริงๆ นี่”
“แต่คนอื่นเค้ารอคุณฟื้นอยู่นะ ทุกคนเค้าเป็นห่วงคุณมาก” สมหวังบอก
“แป๊ปเดียวนะ เดี๋ยวค่อยไป”
สมหวังพยักหน้า
“เธอเป็นห่วงชั้นด้วยเหรอ”
สมหวังอึกอัก “เป็นห่วงสิ”
“แล้วหายโกรธชั้นหรือยัง”
“ชั้นก็บอกแล้วว่าไม่ได้โกรธคุณ”
“แต่งอน?…ที่ผ่านมาชั้นทำอะไรให้เธอโกรธหรือไม่พอใจชั้นขอโทษนะ ถ้าเป็นเรื่องจอมขวัญล่ะก็ชั้นบอกได้เลยว่าชั้นไม่ได้รักเค้า….คนที่ชั้นรักเค้ายืนอยู่ตรงหน้าชั้นตอนนี้”
ในที่สุดสายฟ้าก็ได้บอกรัก สมหวังอึ้ง หน้าชา รู้สึกดีใจและมีความสุขที่สุด
สมหวังเขินทำตัวไม่ถูก “ชั้นไปบอกพ่อก่อนนะว่าคุณฟื้นแล้ว”
“อย่าเพิ่งไป บอกชั้นก่อนว่าเธอรักชั้นหรือเปล่า”
สมหวังหันกลับมายิ้มให้ สายฟ้าพยักหน้า
“พูดให้ชั้นได้ยินสิ”
สมหวังพูดเสียงแผ่วเบา “ชั้นรักคุณ”
“อะไรนะ ชั้นไม่ได้ยิน”
“ชั้น รัก คุณ..”
สมหวังเขินจนหน้าแดง
“ดังอีกนิด” สายฟ้าแกล้ง
สมหวังพูดแทบตะโกน “ชั้นรักคุณ”
เป็นจังหวะที่ ชูชนะ ป้าชวน บาส กุหลาบ เจ๊จุ๊ และเจ๊เนาว์ เข้ามาพอดี! ทุกคนอึ้งก่อนที่จะส่งเสียงเฮฮา ออกมาพร้อมกัน
กุหลาบแซว “เผลอไม่ได้เลยนะคู่เนี้ย”
“พี่กุหลาบ”
สมหวังเขิน ทำตัวไม่ถูก เผลอฟาดไปที่แผลสายฟ้า
สายฟ้าเจ็บร้อง “โอ๊ย!”
สมหวังตกใจ โน้มตัวไปดูแผลสายฟ้า
“ชั้นขอโทษ!! เจ็บหรือเปล่าคะ”
“ไม่เจ็บ...มันไกลหัวใจ”
สายฟ้าได้โอกาส คว้าตัวสมหวังเข้ามากอด
ทุกคนยิ้มกว้างอย่างมีความสุข
เช้าวันนี้ สารวัตร กุหลาบ และวันชาติคุยกันอยู่บนโรงพัก กุหลาบใส่เครื่องแบบตำรวจครั้งแรกในรอบหลายเดือน
สารวัตรชมจากปาก “คดีนี้พวกคุณทำดีมากนะ ผมขอบใจพวกคุณมากที่มันผ่านไปด้วยดี”
วันชาติยิ้มนิดๆ “ขอบคุณครับ”
“ขอบคุณค่ะ สารวัตร”
สารวัตร พูดกับกุหลาบ “คุณจะเอายังไงต่อ จะอยู่วงลูกทุ่งต่อไปหรือกลับมาเป็นตำรวจเหมือนเดิม”
“ไม่มีอะไรที่ชั้นทำแล้วมีความสุขเท่ากับการเป็นตำรวจรับใช้ประชาชนหรอกค่ะ”
“งั้นก็ดี…เตรียมตัวเริ่มงานใหม่ได้เลย” สารวัตรสรุป
วันชาติกะกุหลาบรับทราบ “ครับ” / “ค่ะ” พร้อมกัน
มีเหตุการณ์ต่างๆ มากมาย ดำเนินไป ในรอบหลายวันนี้
พาดหัวข่าวหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ พร้อมขึ้นรูปจอมขวัญประกอบ “ ศาลตัดสินจำคุกจอมขวัญ 2 ปี ข้อหาละเมิดลิขสิทธิ์”
อีกวันต่อมามีรูปสมหวังขึ้นหน้าหนึ่งหนังสือ “สมหวังลูกทุ่งดังเป็นพยานช่วยตำรวจปิดคดีดัง”
และหนังสือพิมพ์บันเทิงพาดหัวข่าว
“สมหวัง คลอดแล้วกับอัลบัมแรกในชีวิต พร้อมเตรียมเปิดคอนเสิร์ตใหญ!”
ค่ำคืนการเปิดคอนเสิร์ตใหญ่คนดูคราคร่ำ มากมาย มืดฟ้ามัวดิน
การรอคอยสิ้นสุดลง เสียงเพลงดังขึ้นจังหวะสนุกสนาน สมหวังขึ้นบนเวทีมาร้องเพลง เพลงแล้วเพลงเล่า เรียกเสียงกรี๊ดจากคนดูดังสนั่น
เสียงร้องของสมหวังสะกดคนดูราวต้องมนต์เช่นเคย สมหวังร้องเพลงแรกจบแล้ว จึงพูดกับแฟนๆ
“ขอขอบคุณทุกคนนะคะที่มาให้กำลังใจสมหวังในคืนนี้ และหวังว่าจะติดตามผลงานของสมหวังตลอดไปนะคะ”
เสียงกรี๊ดดังสนั่น
“ก่อนจะถึงเพลงสุดท้ายในค่ำคืนนี้ สมหวังจะขอเชิญบุคคลคนสำคัญที่ทำให้สมหวังมีวันนี้ขึ้นมารวมแจมกับสมหวังในเพลงสุดท้ายด้วยนะคะ ขอเชิญทุกคนค่ะป้าชวน พ่อชู คุณสายฟ้า เฮียจวง พี่กุหลาบ พี่บาส เจ๊จุ๊ เจ๊เนาว์ ปอยฝ้าย สำลี ขึ้นมาบนเวที” สมหวังเว้นไปนิดหนึ่ง
“บุคคลเหล่านี้แหละค่ะที่คอยดูแล ช่วยเหลือ สนับสนุน ให้มีสมหวังในวันนี้ และคืนนี้พวกเค้าจะมาร่วมมันส์กับสมหวังในเพลงสุดท้ายของคืนนี้ ขอให้เพลงนี้เป็นเพลงแทนคำขอบคุณของพวกเราทุกคนนะคะ ไปสนุกกันเลยค่ะ”
เสียงดนตรีขึ้นเพลงสมหวังนะจ๊ะ เสียงกรี๊ด เสียงปรบมือดังสนั่น
สมหวังร้องเพลงอย่างสนุกสนาน ทุกคนเต้นตามอย่างมีความสุข สมหวังหาทางแกล้งสายฟ้าโดยการยืนไมค์ให้สายฟ้าร้องเพลงด้วย สายฟ้าอายๆ แต่จำยอมต้องร้อง
สายฟ้าคิดอะไรออก เลยพูดแทรกขึ้นกับคนดู ขณะที่ดนตรีเล่นคลอไปเรื่อยๆ
“เพลงนี้ชื่อเพลงสมหวังใช่มั้ยครับ”
คนดูตะโกนตอบ “ใช่”
“ผมจึงอยากสมหวังอะไรบางสิ่งได้มั้ยครับ”
คนดูตะโกนตอบอีก “ได้”
สายฟ้าหันไปทางสมหวัง “แต่งงานกับผมนะครับคุณสมหวัง”
คนดูกรี๊ดชอบอกชอบใจ ร้องเฮลั่น พร้อมกับปรบมือดังสนั่น
สมหวังหน้าเหวอ เขินจนหน้าแดง พยายามจะแย่งไมค์คืนแต่สายฟ้าไม่ให้ สายฟ้าได้โอกาสหอมแก้มสมหวังหนึ่งฟอด เสียงเฮจากคนดูดังขึ้นอีกครั้ง
ระหว่างนั้น บาสไม่ยอมแพ้ อุ้มกุหลาบออกมา
“ผมก็ไม่น้อยหน้าน้องสมหวังกับพี่สายฟ้านะ…ผมก็มีคนรักของผมเหมือนกัน”
ทุกคนเฮลั่นชอบใจ และร้องเพลงต่ออย่างมีความสุข
อวสาน
อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนอวสาน วันที่ 21 ต.ค. 55
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง จากเค้าโครงเรื่อง : กษิดินทร์ แสงวงศ์ และสุรินทร์ รุ่งสว่างละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง บทโทรทัศน์ดั้งเดิม : สุรินทร์ รุ่งสว่าง
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ดัดแปลงบทประพันธ์ : พัณณิฎานันทณ์ ศิริเลิศ
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง กำกับการแสดงโดย : บรรเจิด พุทธโศภิษฐ์
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้ - มิวสิคัล
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ผลิตโดย : เอ็กแซ็กท์ - ซีเนริโอ
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ออกอากาศทุกวันจันทร์ - วันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางททบ. 5
ที่มา manager.co.th
