อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 8/3 วันที่ 3 ต.ค. 55

อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 8/3 วันที่ 3 ต.ค. 55 

  “ทานก่อนได้เลยนะครับ”
       บริกรเดินออกไป สมหวังมัวแต่สนใจอาหาร
       ยอดชายค่อยๆ หยิบซองยานอนหลับออกจากกระเป๋ามาเตรียมถือไว้ ยอดชายมองสมหวังอย่างหมายมั่นว่า เมิงเสร็จกรูแน่!!
     
       ครู่หนึ่ง ยอดชายหยิบปากกาออกจากกระเป๋า แล้วแกล้งทำปากกาตกกระเด็นไปที่สมหวัง สมหวังก้มลงเก็บ ทันใดนั้นยอดชายรีบเอายานอนหลับใส่ลงไปในแก้วพั้นช์สมหวังอย่างว่องไว
       สมหวังเงยขึ้นมายื่นปากกาให้ยอดชาย
       “ขอบคุณครับ”
       “ไม่เป็นไรค่ะ”
       “ทานอาหารกันดีกว่าครับ”
       “ค่ะ”
       ทั้งคู่เริ่มทานอาหาร
       ยอดชายมองลุ้นๆ ให้สมหวังดื่มพั้นช์สักที!
     
       สมหวังเขิน เขี่ยอาหารไปมายังไม่พร้อมจะทาน สีหน้าเหมือนมีอะไรจะบอก ยอดชายสังเกตเห็น
       “อาหารไม่อร่อยเหรอครับ”
       “อ๋อ…เปล่าค่ะ”
       “งั้นเรามาชนแก้วให้กับการเดทครั้งแรกของเราดีกว่าครับ”
       สมหวังดีใจหัวใจพองโตที่ได้ยินคำว่า “เดทของเรา”
       “คุณยอดชายเรียกว่าเดทของเราเหรอคะ”
       “ครับ” ยอดชายยิ้มตาหวานซึ้ง
       สมหวังเขิน บิดไปมา!
       สายฟ้าอิจฉาตาร้อนและด้วยความหึง
       “เดทของเราสองคน!! งั้นเหรอ!?...เสียใจด้วยนะ บังเอิญมีชั้นนั่งอยู่ด้วย มันเป็นสามคนต่างหาก”
       สมหวังเซ็งได้ยินที่สายฟ้าพูด เหลือบไปค้อน!
       จากนั้นสมหวังปั้นหน้ายิ้ม แล้วหันกลับไปชนแก้วกับยอดชาย สมหวังดื่มพั้นช์ที่มียานอนหลับเข้าไป
       ยอดชายยิ้มอย่างสมใจ สมหวังวางแก้วลง แล้วรวบรวมความกล้า
       “คุณยอดชายคะ”
       “ครับ” ยอดชายจ้องหน้า รอฟัง
       “เอ่อ….คือว่าชั้นมีเรื่องจะบอกคุณค่ะ”
       “บอกมาสิครับ”
       สายฟ้ารู้สึกหมั่นไส้!!
       ยอดชายส่งสายตาหวานหว่านเสน่ห์ สมหวังยิ่งเขิน!
       “จะบอกอะไรผมเหรอครับ”
       “เอ่อ….คือ ชั้น…รู้สึกดีกับคุณตั้งแต่ครั้งแรกที่พบคุณ คุณเป็นผู้ชายที่นิสัยดีที่สุดที่ชั้นเคยพบมา”
       ยอดชายยิ้มให้สมหวัง สมหวังเขิน ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ
       สมหวังพยายามเคาะและทำสัญญาณทุกวิถีทางที่จะเรียกให้สายฟ้าช่วย
       สมหวังพยายามพูดกับสายฟ้า “พูดอะไรต่อ”
       สายฟ้าฟังอยู่อย่างหมั่นไส้!
       จังหวะนั้นยอดชายเอื้อมมือมาจับมือสมหวัง สมหวังตาโต ทำตัวไม่ถูก
       ยอดชายหว่านเสน่ห์ใส่ “แค่นี้เหรอครับ…พูดต่อสิครับ”
       สมหวังได้แต่ยิ้มเขิน
       “แล้ว…คุณละคะ รู้สึกยังไงกับชั้น”
       ยอดชายกำลังอ้าปากจะพูด
       “ผม…”
       แต่แล้วทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ยอดชายดังขัดขึ้น
       “ผมขอตัวสักครู่นะครับ”
       สมหวังเซ็ง “ค่ะ”
       ยอดชายเดินออกไป สมหวังเอามือจับหัวตัวเองอาการมึนๆ สายตาเริ่มเบลอขณะมองยอดชายลุกออกไป สมหวังหวังพยายามสลัดความมึนเบลอออกไป
     
       ยอดชายเดินออกมาคุยโทรศัพท์กับแดนที่โทร.มา
       “ให้ผมลงมือได้หรือยังครับ
       “ใกล้แล้ว…แกเตรียมตัวได้เลย”
       “ครับ!...แต่คุณยอดชายครับ เมื่อกี้ผมเห็นตำรวจที่คอยคุ้มกันนังสมหวังด้วยครับ”
       ยอดชายตกใจ!
       “เอ้า!…แล้วมันอยู่ไหน”
     
       กุหลายอยู่ในโรงที่กำลังฉายหนังตัวอย่าง บรรยากาศค่อนข้างมืด กุหลาบนั่งอยู่ มีเก้าอี้ข้างๆ ทั้งสองตัวยังว่างอยู่ กุหลาบนชะเง้อมองหาบาส ระหว่างที่กุหลาบนั่งใจจดใจจ่อรอบาส
       ครู่หนึ่ง ก็มีมือใครคนหนึ่งมาจับมือกุหลาบ กุหลาบรู้ทันทีว่าเป็นบาส กุหลาบเขิน หัวใจพองโต
       “มาถึงนานแล้วเหรอจ๊ะ”
       “เพิ่งมาถึงน่ะ” กุหลาบบอก
       บาสงงๆ ทำไมเสียงไม่เหน่อเหมือนสมหวัง
       “วันนี้เสียงใสจังเลยนะจ๊ะ”
       “ก็ใสทุกวันนั่นแหละ”
       “อ๋อ…พี่หมายถึงวันนี้เสียงไม่เหน่อ”
       ระหว่างนั้นบาสก็ค่อยๆเอื้อมไปจับมือกุหลาบ สีหน้าบาส ยิ่งดูแปลกใจ!
       “มือก็ดูบวมๆ ใหญ่กว่าปกตินะจ๊ะ…ไม่สบายหรือเปล่า”
       บาสตัดสินใจหันมาดูชัดๆ เห็นเป็นกุหลาบก็ตกใจ!!!
       “เฮ้ย! ยัยตัวแสบ!! มาได้ยังไงเนี่ย”
       “ก็นายชวนชั้นมาเอง”
       สองคนเถียงกันลั่น คนดูในโรงหันมามองบาส กะกุหลาบเป็นตาเดียว
       บาสกะกุหลาบ เบาเสียงลง
       “ใครชวน…ชั้นชวนน้องสมหวังต่างหาก”
       “สมหวังบอกว่านายชวนชั้นมา”
       “ชั้นเปล่าชวน”
       ระหว่างนั้น คนดูคนหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างหลัง โมโหตวาดขึ้นมา
       “จะทะเลาะกัน..ไปทะเลาะกันข้างนอกนู่น คนจะดูหนัง”
       ด้วยความอารมณ์เสียอยู่ บาสจึงตวาดกลับ
       “ก็จะทะเลากันในเนี้ยมีปัญหาอะไรมั้ย”
       ครู่หนึ่ง เจ้าของเสียงก็ยืนขึ้น เป็นผู้หญิงอ้วนร่างใหญ่ หน้าตาเอาเรื่อง
       “มี”
       บาสกะกุหลาบ หันไปเห็นผู้หญิงคนนั้นมองตาเขม็ง ถึงกับชะงัก!
       “อุ้ย”
       สองคนหน้าซีด หยุดทะเลาะกัน แล้วนั่งลงอย่างสงบ
       “เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ”
     
       สายฟ้ารออยู่นานยังไม่เห็นยอดชายกลับมา จึงชวนสมหวังกลับ
       “กลับกันได้แล้ว”
       “จะกลับอะไรเล่า …คุณยอดชายเค้ายังไม่กลับเลย”
       “ยังมีงานต้องทำอีกเยอะ” สายฟ้าอ้าง
       สมหวังต่อรอง “อีกแป๊ปนึง! นี่..ชั้นให้นายมาช่วยชั้นนะ ไม่ได้มาขัดขวางความสุขชั้น…แล้วเมื่อกี้นะถึงเวลาสำคัญที่ชั้นจะบอกความรู้สึกที่ชั้นมีต่อคุณยอดชาย แทนที่จะช่วยชั้นดันนั่งเงียบกริบ”
       “ก็นั่นมันความรู้สึกของเธอ ไม่ใช่ความรู้สึกชั้น เธอต้องพูดเองสิ ชั้นช่วยติวให้เธอเมื่อวานแล้วไง ช่วยไม่ได้อยากไม่ยอมจำเอง…พอแล้วกลับกันได้แล้ว” สายฟ้าบอก
       “อย่าเพิ่งสิ….คุณยอดชายเค้ายังไม่ได้พูดอะไรกับชั้นเลย”
       ระหว่างที่สมหวังพูด สายตาเริ่มเบลอมากขึ้น และหาวเป็นระยะๆ
       “ง่วงนอนก็กลับไปนอนได้แล้ว”
       “อีกแป๊ปนึงนะ”
       สายฟ้าหันไปดูยอดชายว่าเดินกลับมาหรือยัง พอหันกลับมาที่สมหวังก็เห็นสมหวังสลบฟุบไปแล้ว
       สายฟ้าตกใจ “อ้าวเฮ้ย! ยัยกะเปี๊ยก เป็นอะไรของเธอเนี่ยห๊ะ ตื่นก่อน”
       สายฟ้ามองไปที่โต๊ะ เห็นมีแก้วพั้นช์วางอยู่ เก็ตทันที
       “ยายบ๊องเอ๊ย แพ้แอลกอฮอล์แต่สั่งน้ำพั้นช์มากิน แบบนี้ก็ร่วงน่ะสิ”
     
       ยอดชายเดินกลับเข้ามาที่ร้าน ไม่เห็นสมหวังก็ตกใจ จึงหันไปถามเด็กเสิร์ฟ
       “ผู้หญิงที่นั่งโต๊ะนี้ไปไหนแล้วล่ะ”
       “เพื่อนเค้าจ่ายเงินแล้วพาออกไปแล้วครับ” เด็กเสิร์ฟบอก
       “ออกไป…ออกไปไหน” ยอดชายอึ้ง แปลกใจ
       “เห็นเดินไปทางลิฟต์ครับ”
       ยอดชายโมโห รีบหยิบโทรศัพท์โทร.หาแดน แล้ววิ่งตามออกไป
     
       ยอดชายวิ่งลงตามไปบันไดหนีไฟพร้อมกับโทร.หาแดน ในขณะที่แดนจอดรถรออยู่ที่ลานจอดรถ รับโทรศัพท์
       “ฮัลโหล”
       “มีคนมารับมันออกไปแล้ว คงกำลังไปที่ลานจอดรถ ตามหามันเดี๋ยวนี้เลย” ยอดชายสั่งการ
       “ครับ”
     
       แดนชักปืนออกมาใส่ปลอกเก็บเสียง แล้วเหน็บเข้าเอวก่อนลงจากรถไปตามหาสมหวัง!
           สายฟ้าพยุงสมหวังเดินออกมาที่ลานจอดรถตามที่ยอดชายคิด แดนเห็นสองกำลังเดินไปขึ้นรถ มันชักปืนที่ใส่กระบอกเก็บเสียงขึ้นมาแล้วเล็งไปที่สมหวัง แดนตัดสินใจยิงใส่สมหวัง!
     
       ทว่าสายฟ้าพยุงสมหวังส่ายตัวไปมาทำให้กระสุนพลาดเป้า ไม่โดนสมหวัง แดนยังคงเล็งยิงอย่างต่อเนื่อง!
       ระหว่างนั้น ยอดชายวิ่งพรวดออกมาจากด้านในห้าง เห็นประกายไฟจากลูกกระสุนก็ตกใจ ยอดชายหันมาเห็นแดนกำลังยิงมาทางตนก็ตกใจมาก
       “คุณยอดชายหลบไป”
       ยอดชายเห็นเข้าก็ตกใจ ตรงดิ่งมาที่แดน
       “เฮ้ย! ไอ้บ้าจะยิงตรงนี้ได้ยังไง เดี๋ยวก็มีคนมาเห็น”
       “แล้วจะให้ทำยังไง นี่โอกาสเหมาะที่สุดแล้วนะ”
       มัวแต่ทะเลาะกัน ทันใดนั้น รถสายฟ้าก็ขับออกไป
       ยอดชายหงุดหงิดนัก “โธ่เว้ย! รอดไปอีกแล้วเห็นมั้ย”
     
       ประตูห้องเปิดออก สายฟ้าประคองสมหวังขึ้นมาที่ห้อง สองคนกลับมาถึงบ้านพักในยามเย็น
       “ทำไมโลกมันหมุนติ้วๆๆ แบบนี้ล่ะ” สมหวังยังเบลอๆ
       “กินน้อยไปน่ะสิ ทีหลังจะสั่งอะไรกินก็ดูดีๆ ซะก่อน” สายฟ้าเหน็บ
       สายฟ้าวางสมหวังลงบนเตียง จากนั้นก็เดินไปหาผ้าขนหนูผืนเล็กชุบน้ำบิดพอหมาดๆ และกำลังจะเช็ดหน้าให้สมหวัง
       ครู่หนึ่งสมหวังก็นึกถึงยอดชายขึ้นมา โพล่งขึ้น
       “คุณยอดชาย…คุณยอดชาย…ชั้นยังบอกความในใจไม่หมดเลย”
       สายฟ้าจ้องมองสมหวัง เซ็งเป็ด
     
       วันต่อมาสายจนตะวันโด่ง พอสมหวังลืมตาขึ้นมา ก็เห็นกุหลาบจ้องมองอยู่อย่างเอาเรื่อง
       “ตื่นแล้วเหรอน้องตัวแสบ”
       “พี่กุหลาบ…นี่กี่โมงแล้วจ๊ะ”
       “สายแล้วทุกคนเตรียมกินข้าวกันแล้ว”
       สมหวังตกใจลุกพรวดขึ้นมา
       “ไม่ต้องทำเป็นรีบเลย…เมื่อวานก่อเรื่องอะไรไว้” กุหลาบซัก
       สมหวังลืมไปสนิท “ก่อเรื่องอะไรเหรอจ๊ะ”
       กุหลาบหน้าคว่ำ “ก็เรื่องหลอกพี่ให้ไปดูหนังกับนายบาสไง”
       สมหวังยิ้ม มองเหล่ “เป็นยังไงพี่กุหลาบ มีความสุขมั้ย”
       “ไม่ต้องเลย…พี่รอดชีวิตกลับมาก็ถือว่าบุญขนาดไหนแล้ว พี่ต้องทะเลาะกับนายขี้เก๊กนั่นจนคนในโรงหนังเค้าเกือบโดนรุมสกรัม โกรธแล้ว! ทำอะไรไม่ปรึกษาพี่เลยนะ”
       สมหวังยิ้มขำ “โอ๋ๆๆ ชั้นขอโทษนะ ที่ชั้นทำไปก็หวังให้พี่มีความสุข”
       “แต่นายนั่นคงไม่มีความสุขหรอก”
       สมหวังชะงัก “ทำไมล่ะ…พี่บาสเค้าไม่คุยกับพี่เลยเหรอ”
       กุหลาบพูดอย่างน้อยใจ “อย่าว่าแต่คุยเลย หน้ายังไม่มองเลย ตอนที่เห็นว่าเป็นพี่ตอนแรกนะนายนั่นตกใจยิ่งกว่าเห็นผีซะอีก เค้าคงโกรธมากที่สมหวังไม่ไป”
       สมหวังมองแล้วสงสารกุหลาบ
       “ชั้นขอโทษนะที่ทำให้พี่ลำบากใจ แต่ชั้นไม่มีเจตนาให้มันเป็นแบบนี้นะ ชั้นไม่คิดว่าพี่บาสจะซีเรียสขนาดนี้… เดี๋ยวชั้นไปคุยกับพี่บาสเอง”
     
       ทุกคนนั่งคุยเรื่องงานคอนเสิร์ต สีหน้าจริงจัง
       “สรุปแล้วชุดที่จะใส่ออกคอนเสิร์ตอาทิตย์นี้จะเอายังไง” เจ๊เนาว์ถาม
       สายฟ้าพูดแบบไม่มองสมหวัง เพราะยังงอนๆ เรื่องที่เมาแอ๋กลับมาบ้าน แถมยังนึกถึงแต่ยอดชาย
       “เจ้าตัวเค้านั่งอยู่นี่แล้ว ก็ถามเอาเลย” สายฟ้าวางท่าเฉยเมยใส่
       “ว่าไงสมหวัง คิดไว้ด้วยหรือเปล่าว่าจะใส่ชุดอะไรไอ้เพลงหน้ากากของเธอน่ะ”
       “คิดไว้แล้วจ้ะ ชั้นว่าชั้นจะตัดเองจ้ะ” สมหวังบอก
       “เอาเวลาที่ไหน อย่าลืมสิ เธอเป็นนักร้อง ไหนจะต้องซ้อมร้อง ซ้อมเต้น” สายฟ้าประชด
       “เดี๋ยวคอยดูฝีมือชั้นแล้วกัน”
     
       เวลาต่อมาสมหวังเตรียมตัวกำลังจะซ้อมเต้น บาสเดินเข้ามานิ่งๆ ยังโกรธสมหวังอยู่
       “พี่บาสวันนี้ขอซ้อมแป๊ปเดียวนะ เดี๋ยวชั้นจะไปทำหน้ากากและดูชุดต่อ”
       บาสยังคงนิ่งๆ ไม่หืออือ
       สมหวังง้อต่อ “พี่บาส…โกรธชั้นเหรอ….ดีๆ กันนะ”
       บาสหันมาหา “ถ้าน้องสมหวังไม่อยากไปดูหนังกับพี่ทำไมบอกตรงๆ”
       สมหวังรู้สึกผิด
       “ชั้นขอโทษนะ…ชั้นไม่ได้ตั้งใจเบี้ยวพี่นะ แต่เมื่อวานชั้นติดธุระ ชั้นกลัวพี่ไม่มีเพื่อนดู ชั้นเลยหลอกให้พี่กุหลาบไปดูเป็นเพื่อนไง”
       “ทีหลังโทร.มาบอกพี่ก่อนก็ได้ สำหรับน้องสมหวังแล้วพี่รอได้เสมอ”
       “แล้วดูกับพี่กุหลาบมันไม่สนุกเหรอจ๊ะ”
       “พี่อยากดูกับน้องสมหวัง ไม่ได้อยากดูกับยัยนั่น”
       สมหวังยังพยายามพูดชงให้บาสเห็นใจกุหลาบ
       “ถ้าพี่กุหลาบมาได้ยินคงเสียใจแย่ พี่กุหลาบอุตส่าไปดูเป็นเพื่อนนะ”
       “ยัยนั่นไม่ได้คิดอะไรหรอก เห็นเป็นของฟรีก็รีบไปน่ะสิ พี่เห็นนั่งดูหนังสบายใจเฉิบ”
       สมหวังเซ็ง แผนการณ์ไม่เป็นผลอย่างที่คิด
       “ยังไงชั้นก็ขอโทษพี่ด้วยนะจ๊ะ”
       บาสหายงอน ยิ้มเผล่ “น้องสมหวังมาอธิบายให้พี่ฟังแค่นี้พี่ก็ดีใจแล้ว จะโกรธลงได้ยังไงละจ๊ะ”
       “จ้ะ…งั้นเรามาซ้อมเต้นกันดีกว่า”
       บาสยิ้มออก
     
       เจ๊เนาว์กำลังเลือกชุดที่จะใช้ แต่ไม่เข้าแก๊บเข้าตาสักชุด กุหลาบกะเจ๊จุ๊ ช่วยค้นดูในห้องเก็บชุด แล้วหยิบชุดหนึ่งขึ้นมา
       “เจ๊ชุดนี้ใช้ได้หรือเปล่า”
       เจ๊เนาว์มองๆ ส่ายหัว
       “ไม่ได้ มันไม่เข้ากับเพลงน่ะ เห็นสมหวังบอกว่าอยากได้ชุดแบบดูเท่ๆ เก๋ๆ ให้เข้ากับหน้ากาก”
       เจ๊จุ๊กังวล “วงเราไม่ค่อยมีชุดแบบนั้นด้วยสิ”
       สายฟ้าโผล่เข้ามา
       “ว่าไงเจ๊มีไหม”
       “มีแต่มันขาดบ้าง เปื่อยบ้าง สงสัยต้องตัดใหม่ ขืนเอาพวกนี้ไปก็ขายหน้า ชุดมันไม่เข้ากับเพลงน่ะ นังจอมขวัญหัวเราะเยาะตายเลย”
     
       กะเทยถึก หน้าตาซีเรียส
        ที่อาคารบริษัททีเอสมิวสิค นาฬิกาบนผนังบอกเวลาบ่าย 2 ทีมงานสอนเต้น ทีมเสื้อผ้า กำลังรออย่างเซ็งๆ เฮียตี๋ เดินเข้ามาก็เลยถาม
     
       “นั่งรออะไรกันทำไมไม่ไปทำงาน”
       “จอมขวัญยังไม่มาค่ะ”
       เฮียตี๋ยินแล้วหงุดหงิด “แล้วทำไมไม่โทร.ตาม”
       “โทร.แล้วค่ะ แต่มือถือปิด”
       “ทำไมไม่ไปตามที่คอนโด”
       ครู่หนึ่ง จอมขวัญก็เดินเข้ามา เฮียตี๋หันไปเห็น
       “มาแล้วเหรอ”
       “มีอะไรกันเหรอเฮีย”
       เฮียตี๋หน้านิ่วคิ้วขมวด เสียงแข็ง “นัดเที่ยงทำไมมาป่านนี้ล่ะ”

อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 8/3 วันที่ 3 ต.ค. 55

ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง จากเค้าโครงเรื่อง : กษิดินทร์ แสงวงศ์ และสุรินทร์ รุ่งสว่าง
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง บทโทรทัศน์ดั้งเดิม : สุรินทร์ รุ่งสว่าง
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ดัดแปลงบทประพันธ์ : พัณณิฎานันทณ์ ศิริเลิศ
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง กำกับการแสดงโดย : บรรเจิด พุทธโศภิษฐ์
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้ - มิวสิคัล
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ผลิตโดย : เอ็กแซ็กท์ - ซีเนริโอ
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ออกอากาศทุกวันจันทร์ - วันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางททบ. 5
ที่มา manager.co.th