อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 13 วันที่ 6 ต.ค. 55
“ไอ้ดวงมันจะยอมจ่ายเหรอ มันเพิ่งห้ามเราไปเองนะ”“มันต้องจ่ายสิ มันเป็นลูก ลูกมีหน้าที่เชื่อฟังคำสั่งพ่อแม่ ไม่ใช่มาออกคำสั่งใส่พ่อแม่ หรือแกอยากกลับไปนอนตลาดก็เชิญกลับไปคนเดียว”
“ได้ยังไงล่ะ มีทุกข์ร่วมทุกข์ มีสุขก็ต้องร่วมเสพสิ”
“นี่ๆ มีรายการอาหารด้วย โทรสั่งมากินในห้องได้ เคยดูในทีวี”
“เอ้า แล้วจะรออะไรล่ะ สั่งเลย!”
ตลาดปิดแล้ว สายมุกเข้ามา ได้ยินเสียงกวาดพื้นอยู่ เธอมองไป เห็นด้านหลังคนกวาดกำลังกวาดๆๆอยู่
“นายดวง”
ซันหันมา
“ว้าย!”
“เฮะๆ ผมชื่ออาซันครับ มาหาไอ้ดวงเหรอครับ”
“ใช่ๆ แล้วนายดวงอยู่ไหนล่ะ”
“มันไม่อยู่แถวนี้หรอกครับ ตอนนี้มันกำลังยุ่ง”
สายมุกแปลกใจ
ที่โรงน้ำแข็ง...ดวงขนน้ำแข็งใส่รถเก้ๆกังๆ เจ้าของโรงน้ำแข็งส่งเสียงเร่ง
“เอาให้ไวๆ อู้เหรอ”
“เปล่าครับ ไม่ได้อู้ แต่มันเย็น”
“น้ำแข็งมันก็ต้องเย็นสิวะ ถ้าทำไม่ไหวก็ออกไป อั๊วไม่ง้อ”
“ไหวครับ ไหวแน่ๆ ครับ”
ดวงรีบทำงานโชว์
ค่ำนั้นที่ร้านติ่มซำ...ดวงเสิร์ฟอาหารให้ลูกค้า
“ฮะเก๋า ขนมจีบกุ้ง ปลาม้วน สาหร่ายฮ่องเต้ ครับ”
ลูกค้าอีกโต๊ะกวักมือเรียก
“สั่งเพิ่มหน่อย”
“ครับๆ”
ดวงรีบวิ่งไปหา ลูกค้าอีกโต๊ะเรียก
“สั่งอาหารหน่อยค่า”
“ครับๆ รอแป๊บหนึ่งครับ”
เจ๊ตื่มส่งเสียงดุ
“ให้ลูกค้ารอได้ยังไง รีบไปรับออเดอร์สิ”
“ครับๆ”
ดวงลนๆออกไปรับออเดอร์ ดวงหอบแฮ่ก
สายมุกนั่งรออยู่หน้าตลาด
“ทำไมยังไม่มาอีกนะ”
สายมุกตบยุงไปชะเง้อมองไป
ดวงหน้าตาเหนื่อยๆ วิ่งเข้ามาในอู่ตุ๊กตุ๊ก
“ผมมาแล้วครับ”
“แหม...คิดว่าจะเบี้ยวตั้งแต่วันแรก”
“ไม่เบี้ยวแน่นอนครับ ยังไงก็ไม่เบี้ยว”
“มั่นใจนะ”
“มั่นใจครับ”
เฮียตุ๊กส่งกุญแจให้ ดวงรับไปแล้วรีบไปที่รถ สตาร์ทเครื่องออกรถไป
ดวงขับตุ๊กๆ ไป ปาดเหงื่อไป ท่าทางเหนื่อยมาก
“เอาวะ ยังไงก็ต้องหาเงินมาคืนให้ได้ สู้สู้!”
ดวงขับตุ๊กๆ มองหาผู้โดยสาร
สายมุกนั่งตบยุงรอดวง หญิงสาวชักง่วงวูบหลับ...สายมุกคิดตัดสินใจเดินออกไปขึ้นรถขับออกไป..
ดวงขับตุ๊กๆไปบนถนนตาปรือๆจะหลับใน สะดุ้งตื่น เห็นคนกำลังจะข้ามถนนพอดี ดวงเหยียบเบรกเอี๊ยด
“เฮ้ย!”
คนข้ามถนนหันมามอง...เขาคือ...ลุงคนขายล็อตเตอรี่!
ดวงหลับอยู่บนรถตุ๊กตุ๊ก เฮียตุ๊กเดินเข้ามาปลุก
“ตื่นๆ ตื่นเว้ย!”
ดวงสะดุ้งเฮือกตื่นขึ้นมา…หน้าตาเหรอหรา
“จะนอนไปนอนบ้าน อย่ามานยินดีครับ ยินดีที่สุดเลยครับ”อนที่อู่”
ดวงพยายามตั้งสติจนรู้ว่าฝันไป
“แค่ฝันหรอกเหรอ…ตกลงเราไม่ได้เจอลุงล็อตงั้นเหรอ...เอ๊ะ หรือว่าไม่ได้ฝัน”
ดวงรีบหันไปถามเฮียตุ๊ก
“ผมหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ”
“ตั้งแต่ส่งรถ เลี้ยวเข้ามายังไม่ทันจอดสนิทก็หลับไปแล้ว”
ดวงพึมพำกับตัวเอง
“สงสัยจะฝันไปจริงๆ”
“ว่าไง ไอ้มือใหม่ ตกลงวันแรกได้ผู้โดยสารบ้างไหม”
“ก็พอมีบ้างครับ”
“เอ...ถ้าไม่ไหวก็เลิก แต่ถ้ายังอยากทำต่อ กลับไปนอนให้เต็มตื่นไป คืนนี้เจอกัน”
“ครับ...ทำต่อแน่นอนครับ”
ดวงบอกทันที
วันใหม่...แหววกับซันนั่งชะเง้อรอดวงอยู่ที่ร้านกาแฟ...ลั้นลาเข้ามาเช็ดๆ โต๊ะ ทำนองเช็ดไล่แขก
“นี่...ถ้าไม่คิดจะกินก็ห้ามนั่ง เก้าอี้มีไว้ให้ลูกค้าเท่านั้นย่ะ”
ซันหันไปสั่ง
“เอากาแฟเย็นมาแก้วหนึ่ง หลอดสอง”
แหววรีบขัด
“ดูดทีสองหลอด เดี๋ยวก็นอนไม่หลับหรอก”
“ฮึ่ย! ฉันสั่งมาเผื่อแกเว้ย ไม่รู้เรื่อง”
แหววไม่ได้สนใจต่อ ชะเง้อมองไปทางเข้าตลาด
“ทำไมมันหายไปของมันวะ หรือว่ามันจะเป็นอะไร”
“เดี๋ยวมันก็มา ถึงขนาดโดดเรียนเพื่ออยู่รอมัน ห่วงหนักนะเนี่ย”
ซันงอน แหววชะเง้อรอแต่ดวง
“หุบปากได้ไหม...รำคาญ”
ลั้นลาเอากาแฟเย็นมากระแทกวางลงตรงหน้า
“กาแฟหนึ่ง หลอดสอง เบื่อคนจนเว้ย”
ลั้นลาสะบัดหน้าออกไป ซันดูดกาแฟ
“เออ...ง่วงๆ อยู่เหมือนกัน”
แหววดูดกาแฟ สองคนดูดกาแฟหน้าใกล้ๆ กัน…ซันชอบใจ พูดขึ้นเบาๆ
“ห่วงแต่ไอ้ดวง ไม่ห่วงฉันบ้างเหรอ”
“ทำไมต้องห่วงแก”
“ก็ถ้าคนมันมีใจ มันก็ต้องมีห่วงกันบ้างสิ”
ซันทำตาปริบๆใส่ แหววผลักหน้าซันออกไป
“ไม่ต้องมาทำหน้าลูกหมาใส่ฉันเลยนะ เป็นบ้าอะไรของแกวะ”
“ก็ฉัน...”
ซันพูดไม่ทันจบ ดวงเดินมา แหววเห็นพอดีรีบลุกพรวดขึ้น
“มาแล้วๆ”
ซันเซ็งเลย…หันไปมองเห็นดวงเดินหน้าเงือกเข้ามา ซันส่ายหน้า
“ยังกับซอมบี้เลยเว้ย”
“ไอ้ดวง...เป็นไงบ้าง”
“เอาอยู่”
ซันตาลุก
“เฮ้ย! ยังมีแรงเหลืออีกเหรอ ทำงานขนาดนี้”
ดวงส่ายหน้า
“ไม่ใช่! ไม่ได้หมายความถึงเรื่องนั้น หมายความว่ายังไหวเว้ย”
“อ้อ แล้วไป”
แหววผลักซัน
“ไอ้ลามก หลบไปเลย...” แหววหันไปหาดวง “ง่วงก็ไปหาที่นอนเถอะ”
“ไม่ได้หรอก ยังไม่เสร็จงานเลย”
ดวงเดินเข้าตลาดไป…ซันกับแหววมองตามไปแล้วถอนใจ แหววหันไปสั่งลั้นลา
“ลั้นลา ขอกาแฟเข้มๆ กินแล้วเอาให้ตาค้างเลยนะ จะเอาไปให้ไอ้ดวง”
ลั้นลาเชิดเชอะใส่อย่างเหยียดหยาม ยกแก้วกาแฟที่ชงเสร็จแล้วพร้อมเสิร์ฟขึ้นมา
“ผัวใครผัวมัน ไม่ต้องมาแย่งกันดูแลชิ!” ลั้นลาวิ่งเข้าตลาดไป “พี่ด๊วง”
ซันหัวเราะสมน้ำหน้าแหวว สุดท้ายก็ถูกแหววยกเท้าขึ้นยันโครม
“อย่างนี้เขาเรียกยกล้อ อร่อยป่ะ”
แหววเดินฟ่อดแฟ่ดเข้าตลาดไป…ซันจุกร้องโอดโอย
ในครัว…พะวงกำลังล้างกล่องใส่อาหารของสายมุก ล้างไปคิกคักไป
“เก้อ! ทำไปเก้อ ไม่มีคนกิน เหลือกลับมาเต็มกล่อง เฮะๆโถๆ สงสัยเป้าหมายจะรู้ตัวซะแล้วล่ะคะคุณหนูขา”
คุณนายสร้อยเพชรเดินเข้ามา วางแก้วกาแฟลงให้พะวงล้าง
“บ่นอะไรของแกยายพะวง”
“อาหารที่คุณมุกทำเมื่อวาน บอกจะเอาไปให้เพื่อนกิน เอาไปเท่าไหร่เหลือกลับมาเท่านั้น สรุปว่าไม่มีใครตายอนาถเมื่อคืนค่ะ”
“นี่แกเม้าลูกฉันเหรอ” คุณนายสร้อยเพชรตีเพียะ “แล้วนี่ยายมุกอยู่ไหน”
ในวิลล่าซุปเปอร์มาเก็ต…หนูดีกับสายมุกซื้อของกันอยู่ที่แผนกอาหารสด สายมุกหยิบผักขึ้นมาดูป้ายราคา
“โห...ซื้อที่ตลาดสด ถูกกว่าตั้งเยอะ”
“แต่ฟังที่แกเล่า แม่ค้าตบกันขนาดนั้น แกจะเสี่ยงเหรอ จะซื้อก็ซื้อที่นี่แหละ จ่ายเพิ่มอีกนิดหน่อย ถือว่าซื้อความปลอดภัย”
สายมุกหยิบของใส่รถเข็นสองสามอย่าง…หนูดีมองแล้วถอนหายใจเฮือก คว้ามือสายมุกที่กำลังจะหยิบของไว้
“เดี๋ยวก่อน….ทำไปเก้อ ตัวก็หาไม่เจอ แล้วยังจะทำอีกเหรอ”
“ที่ไม่เจอ เพราะเขาต้องไปทำงาน คนทำงานหนักก็ต้องกินของดีๆอร่อยๆ สิ”
“แต่แกทำไม่อร่อยนี่”
สายมุกโกรธ
“อะไรนะ”
“แหม...ก็พูดความจริงในฐานะเพื่อนรัก ไม่เฟคไง คิดดู นายดวงของแกทำงานงกๆๆ เหนื่อยเฮือกกลับมา แล้วยังต้องมากินอาหารฝีมือง่อยๆ ของแกอีก...โอ๊ย ชีวิตรันทดอ้ะ”
“พอเลยนะ ไม่ต้องมาวิจารณ์ฝีมือทำอาหารของฉันแล้ว เพราะตอนนี้ฉันมีนายดวงเป็นหนูทดลอง ฉันจะฟังแต่นายดวงคนเดียว”
“โห...ขนาดพี่โอม หน้าตาก็ดี รวยก็รวย แกยังไม่มอง…อยากรู้จริงๆ นายดวงเนี่ย มีอะไรดี”
หนูดีสงสัยมากๆ
ดวงในสภาพเยินๆ เสื้อผ้าสกปรก หัวยุ่งเหยิง หน้าตาเหนื่อย กำลังเข็นรถใส่เข่งผักเน่าไปทิ้งที่ถังขยะด้านหลังตลาด เข็นไปวูบไปแต่เขาก็พยายามฝืนตาตัวเองให้ลืมไว้ แต่สุดท้ายก็หลับ รถเข็นชนมุมคว่ำโครม ดวงสะดุ้งตื่น
“ไม่น่าเชื่อ ขนาดเข็นรถเข็น ยังหลับในได้…ตื่นๆ ตื่นๆ ตื่นๆ”
ดวงตบหน้าตัวเอง...ดวงทำงานในตลาดทั้งเหนื่อยทั้งเพลีย
ดารากำลังเหวี่ยงใส่พนักงานอยู่ที่หน้าเคาเตอร์โรงแรม
“ทำไม...ทำไมฉันถึงจะออกไปไม่ได้”
“ต้องเคลียร์ค่าห้องให้เรียบร้อยก่อนค่ะ”
ประเวทเซ็งๆ
“โอ๋ย ก็แค่เรื่องเงิน คิดว่าเรื่องอะไร บอกเขาไปสิ เหมือนเดิมบอกเขาไป”
ดาราหันไปหาพนักงาน
“ถ้าเป็นเรื่องเงิน เดี๋ยวลูกชายฉันเขาจะมาจัดการให้เอง แค่นี้นะ”
ดารากับประเวทจะออกไป พนักงานตามออกมา
“ไม่ได้นะคะ ขอโทษจริงๆ ค่ะ แต่ต้องเคลียร์ก่อนออกน่ะค่ะ จะออกเลยไม่ได้”
“นี่หล่อนไม่ไว้ใจฉันงั้นเหรอ มันจะมากไปแล้วนะ...รู้ไหม ฉันแม่ใคร รู้ไหม”
“จะแม่ง เอ้ย! แม่...แม่ใครก็ต้องทำตามกฎนะคะ”
ดาราโมโห
“เอ๊ะ!นังนี่ ชักพูดไม่รู้เรื่อง”
“ไปๆ รำคาญๆ”
ประเวทดึงตัวดาราออกไป...ทันใดนั้น รปภ.หน้ายักษ์ก็เข้ามาขวางไว้ ประเวทชะงัก ดาราอึ้งๆ
“นี่มันหมายความว่ายังไงเนี่ย!”
ดวงเข็นรถเข็นมาจอดที่มุมหนึ่งของตลาดแล้วลงนั่งยองๆ
“ทำไมหน้ามืดอย่างนี้วะ”
แหววถือกระติกน้ำตามเข้ามายื่นให้
“ไอ้ดวง...กินน้ำแดงก่อนสิ ได้น้ำตาลจะได้มีแรง”
ดวงรับไปดูด
“ขอบใจ...แกเห็นพ่อแม่ฉันไหม”
“ไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้ว”
ดวงระแวงทันที
“หรือว่าจะไม่ได้นอนที่นี่”
ดวงลุกพรวดขึ้น แหววแปลกใจ
“แกจะไปไหน”
“ฉันจะไปตามหาแถวนี้ดู”
ดวงจะรีบออกไปแต่แล้วก็หน้ามืดวูบเซ
“เฮ้ย...ไอ้ดวง” แหววจับตัวไว้ได้ทัน “เป็นอะไรของแกวะ”
“ไม่มีอะไร ฉันไปตามหาพ่อแม่ก่อน”
ทันใดนั้นเสียงดาราดังขึ้น
“ดวง...ดวงลูกแม่...ดวง”
แหววถอนใจเซ็งๆ
“ฉันว่าแกไม่ต้องไปหาที่ไหนแล้วล่ะ...มาแล้ว”
ดาราวิ่งเข้ามาแหกปาก
“ดวง...ดวง...อยู่ไหนลูก”
คนอื่นๆ แตกตื่น เป้งกับต๋อยตามมาซุ่มเกาะดู เจ๊แต๋วตะโกนถาม
“อะไรกันๆ มีอะไรกัน”
อาซ้งสงสัย
“เอะอะโวยวายระดับนี้ แสดงว่าต้องมีเรื่องหนักแน่ๆ”
ดารามองหาไปรอบๆ
“ดวง...ดวงลูกแม่...ดวงอยู่ไหนลูก”
ดวงวิ่งเข้ามา แหววตามหลังมาด้วย
“ผมอยู่นี่ครับ มีอะไรครับแม่”
“เกิดเรื่องแล้ว!”
ดารายิ้มดีใจ ที่เจอหน้าดวง
ดวงจ่ายเงินให้พนักงานโรงแรม...พนักงานส่งใบเสร็จให้
“เรียบร้อยครับ จ่ายเงินครบแล้ว ไม่มีปัญหาอะไรแล้วครับ”
“ผมพาพ่อแม่ออกไปได้แล้วใช่ไหมครับ”
“ได้เลยครับ เชิญครับ”
อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 13 วันที่ 6 ต.ค. 55
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทประพันธ์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กรละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทโทรทัศน์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร / พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด กำกับการแสดงโดย: พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศทุกวันจันทร์-วันพุธ เวลา 07.30/11.00/20.00 น.
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศวันแรกเริ่มมวันพุธที่ 12 กันยายน 2555 ทางช่อง 8
ที่มา manager.co.th
