อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 1 วันที่ 12 ก.ย. 55
เช้านั้น ท่วงทำนองเพลงจังหวะสนุกสนานคึกคักดังขึ้นในห้องตัดเสื้อ ร้านชวนชมภูษา เนื้อร้องแสนสนุกของเพลงนั้นมีเนื้อหาเกี่ยวกับคนอยากมีแฟน พร้อมๆ กันนั้น มือผู้หญิงคนหนึ่งจับสายวัดตัวทาบไปที่แขนของหญิงลูกค้าอีกคนหนึ่ง สลับกับหันไปจดค่าที่วัดได้ลงในกระดาษอย่างแคล่วคล่อง พร้อมขยับเท้าตามท่วงทำนองเพลงเป๊ะๆที่แท้เป็นสมหวังนั่นเอง ที่กำลังวัดตัวให้ลูกค้าหญิงคนหนึ่งที่มาสั่งตัดชุด สมหวังหันกลับมาวัดในส่วนต่างๆ ของลูกค้าอีก
ร้านชวนชมภูษา เป็นห้องเสื้อประมาณสองคูหา ไม่ใหญ่โตมาก แต่ร้านถูกตกแต่งอย่างทันสมัย มีรูปภาพคนดังๆ ที่มาตัดเสื้อผ้าที่ร้านแขวนอยู่ตามผนัง โชว์ว่าฝีมือระดับไหน ในร้านผ้าแพรภัณฑ์ชนิดต่างๆ หลากสีสัน ถูกจัดวางเอาไว้ให้ลูกค้าเลือกสรรตามรสนิยมอย่างเป็นระเบียบ และสวยงาม
มีเสื้อผ้าที่ตัดเสร็จแล้วบางตัวสวมโชว์อยู่บนหุ่นบ้าง และแขวนอยู่บนราว พร้อมสำหรับจัดส่งให้ลูกค้าจำนวนหลายชุด และทุกชุดถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบเช่นกัน
สมหวังวัดตัวลูกค้าเสร็จเรียบร้อย และกำลังมาส่งลูกค้า พร้อมบอกวันนัดหมายมารับชุด
“ขอบคุณนะคะ อาทิตย์หน้ามารับได้เลยค่ะ”
ลูกค้าเดินออกจากร้านไปแล้ว สมหวังหันกลับไปคว้ารีโมทสเตอริโอมากดเร่งโวลลุ่มเสียงเพลง ที่หน้าปัดเสตอริโอ ไฟแสดงระดับเสียงเพิ่มขึ้น เสียงเพลงดังกระหึ่มกว่าเดิม
สมหวังหันไปหยิบผ้าที่จะตัดแล้วสะบัดปูบนโต๊ะอย่างเชี่ยวชาญแล้ววางแบบร่างทาบไปบนผ้าอีกที พร้อมโยกตัวตามจังหวะเพลง
สมหวังหยิบกรรไกรขึ้นมา ทำเป็นไมค์แล้วร้องตามเพลง อย่างร่าเริง ก่อนที่ลงมือบรรจงตัดผ้าตามแบบที่ทาบไว้
จังหวะหนึ่งสมหวังหันไปคว้าหุ่นผู้ชายที่อยู่ข้างๆ มาเป็นคู่เต้น พอถึงท่อนฮุก สาวเจ้าก็เอาผ้าที่ตัดจากแบบสวมใส่หุ่น ก่อนที่จะร้องเพลงกับหุ่นทำอย่างกับเป็นผู้ชายในฝัน เสียงร้องของสมหวังเพราะพริ้งไม่แพ้เจ้าของเพลงเลยสักนิดเดียว
จังหวะต่อมาสมหวังปักเข็มหมุดเข้ากับแบบเสื้อที่สวมทาบอยู่ในหุ่น แล้วยังคงร้องเพลงหยอกล้ออยู่กับหุ่นอย่างสบายอารมณ์
ทันใดนั้น หุ่นประมาณ 4-5 ตัว ที่วางเรียงกันอยู่ ก็ล้มเป็นโดมิโน ไล่ๆ กันมาจนมาชนเข้ากับหุ่นที่สมหวังร้องเพลงให้ฟังอยู่ หุ่นล้มใส่สมหวังเหมือนผู้ชายก้มหอมหน้าผากสมหวังเป๊ะ
สมหวังร้อง “โอ๊ย” แล้วเอามือมาถูหน้าผากด้วยความเจ็บ จังหวะนั้นสมหวังได้ยินเสียงหัวเราะของใครคนหนึ่งดังขึ้น
สมหวังหันขวับไปทางต้นต่อของหุ่นที่ล้ม เห็นเป็นป้าชวน ผู้เป็นเจ้าของร้านเสื้อแห่งนี้ กำลังนอนละเมอหัวเราะพร้อมออกท่าออกทางอย่างเมามันส์ ซึ่งป็นสาเหตุที่ทำให้มือไปโดนหุ่นล้มระเนระนาด!!
“ละเมอถูกหวยแน่ๆ” สมหวังพูดอย่างชาชินท่าทีขำๆ
สมหวังลดเสียงเพลงให้เบาลง แล้วปรี่เข้าไปปลุก
“ป้า…ป้า...ตื่น”
ป้าชวนยังคงนอนยิ้มหวาน อยู่ในภวังค์ ไม่ได้ยินสมหวัง
สมหวังจับแขนเขย่า “ป้า” เห็นว่าไม่ขยับจึงตะโกน “ป้าตื่น”
ไม่ได้ผล เพราะป้าชวนยังคงนอนนิ่งไม่รู้เรื่อง สมหวังส่ายหน้า
“ทำไมตื่นยากตื่นเย็นขนาดนี้”
สมหวังยิ้มๆ คิดวิธีออก โน้มตัวไปข้างหูป้าชวน
“ผลการออกรางวัลสลากกินแบ่งรัฐบาล เลขท้ายสามตัว เลขที่ออก 123 456 789”
ป้าชวนลืมตาลุกพรวดขึ้นมาด้วยอารมณ์หงุดหงิด
โวยวายลั่น “456 789 หวยบ้าอะไรวะออกเรียงกันเป็นตับ แบบนี้ก็ถูกกินหมดสิวะ โกงกันเห็นๆ”
สมหวังหัวเราะที่ป้าชวนหลงกล
ป้าชวนหันมาเห็นสมหวังหัวเราะ ก็รู้ว่าถูกแกล้ง
“นังหลานคนนี้ แกล้งป้าอีกแล้ว แกล้งคนแก่มันบาปนะเว้ย”
“ชั้นไม่ทำแบบนี้แล้วป้าจะตื่นเหรอ นี่…ป้าเดี๋ยวนี้ตื่นสายทุกวันเลยนะ กลางค่ำกลางคืนไม่ยอมนอน”
ป้าชวนว่า “ก็เอ็งดูสิเนี่ยงานท่วมหัวขนาดนี้ จะหลับลงได้ยังไง…ว่าแต่เอ็งเถอะมัวแต่มาแกล้งป้า ชุดที่ลูกค้าเค้าจะมาเอาพรุ่งนี้ใกล้เสร็จหรือยัง”
สมหวังยิ้มๆ เดินไปอีกมุมแล้วเปิดผ้าที่คลุมหุ่นออก เห็นเป็นชุดราตรีสีแดงสดที่อยู่ในหุ่นสวยสง่า ทั้งการออกแบบและตัดเย็บเรียกได้ว่าประณีตขั้นเนี้ยบสุดๆ
“เป็นไงป้า สวยมั้ย?”
ป้าชวนมองด้วยความชื่นชม และภูมิใจในฝีมือหลาน
“จุ๊…จุ๊…จุ๊ นังหลานคนนี้ฝีมือมันไม่เคยตกเลยเว้ย เชื้อป้ามันแรงจริงๆ”
สมหวังยิ้มแก้มแทบแตกอย่างภาคภูมิใจ
รถเบนซ์คันหนึ่งแล่นมาจอดที่หน้าร้านชวนชมภูษา
ยอดชายก้าวลงมาจากรถด้านคนขับ ยอดชายแต่งตัวดูเท่ห์สมาร์ท แล้วถอดแว่นตาดำออก ราวกับพระเอกในหนัง
ครู่หนึ่ง คุณนายศรีสมรในชุดผ้าไหมสีสด ทรงผมตีฟาร่าห์มีกระบังหน้าแบบอลังการในมาดคุณนาย เปิดประตูรถก้าวออกมา
ยอดชายมองเข้าไปในร้านชวนชมภูษา เห็นว่าร้านเล็กกว่าที่คิด
“ร้านนี้แน่เหรอครับ”
“ร้านนี้แหละคุณหญิงรพีพรรณเค้าแนะนำพี่มาเค้าบอกว่าช่างที่นี่ฝีมือดี มีแต่คุณหญิงคุณนายมาตัดกัน”
ยอดชายหน้าหงิกพร้อมขยับเสื้อคลายความร้อน
“ดูสภาพร้านไม่น่าไว้ใจเลย ร้านหรูๆมีอีกตั้งเยอะ ที่นี่ร้อนก็ร้อน ไกลก็ไกล ที่จอดรถก็ไม่มี ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกอะไรเลย ผมว่าไปร้านอื่น ดีกว่านะครับ”
ยอดชายกำลังจะหันกลับเข้าไปในรถ
“ใจเย็นๆ นะที่รัก ไหนๆ ก็มาแล้วลองเข้าไปดูหน่อยนะ”
ยอดชายเซ็งๆ “ตามใจพี่แล้วกัน ถ้ามันตัดออกมาไม่สวย จะมาอารมณ์เสียไม่ได้นะ”
ศรีสมรเข้าไปหยิกแก้มยอดชายอย่างเอ็นดูและรักใคร่ “โถ…พ่อคุณเป็นห่วงเมีย กลัวเมียไม่สวยเหรอ ทำไมน่ารักอย่างงี้นะ เอาอย่างงี้! ถ้ามันตัดออกมาไม่สวย พี่ก็ไม่มาตัดที่นี่อีกเลย…แต่นี่ไหนๆ ก็มาแล้วเข้าไปดูหน่อยนะที่รัก นะคะ”
ยอดชายเย็นลง “ก็ได้ครับ”
หันกลับไปหยิบร่มในรถออกมากาง
ศรีสมรเห็นก็แอบยิ้มดีใจคิดว่าสามีจะกางร่มให้ ศรีสมรยืนตั้งท่ารอให้ยอดชายกางร่มให้ ที่ไหนได้ยอดชายกางร่มให้ตัวเอง
“รีบเข้าไปข้างในดีกว่าครับ ตรงนี้มันร้อน”
ยอดชายกางร่มเดินนำศรีสมรเข้าไป ศรีสมรเซ็ง! เดินสะบัดก้นหน้าหงิกตามไป
ในห้องตัดเสื้อร้านชวนชมภูษายามนั้น สมหวังยังคงเปิดเพลงฟังและนั่งฮัมเพลงเย็บผ้าอยู่ที่จักรไปด้วย
ป้าชวนตัดผ้าตามแบบแพทเทิร์น อยู่ที่โต๊ะ
เสียงกริ่งดังขึ้น
ป้าชวนกำลังจะลุกออกไปรับลูกค้า
“ป้าตัดแบบไปเถอะจ้ะ เดี๋ยวชั้นไปเปิดเอง”
สมหวังลุกไป
สมหวังออกมาเปิดประตูทักทายลูกค้า “สวัสดีค่ะ”
ยอดชายหันมา สมหวังสบตากับยอดชาย พลังความหล่อกระแทกเข้ากับใบหน้าสมหวังอย่างจัง ทำเอาสมหวังชะงักตะลึงไปชั่วขณะ เหมือนเจอกับเทพบุตรในฝันอย่างไงอย่างงั้น
ยอดชายจับความรู้สึกได้ว่าสมหวังสนใจตน ยิ่งยิ้มยั่วหว่านเสน่ห์ สมหวังยิ่งเขินหน้าแดงอ่อนระทวยไปทั้งตัว
ศรีสมรเห็นทั้งสองยืนจ้องกันอยู่ จึงกระแอม “นี่เธอ…ชั้นมายืนตั้งนานแล้ว ไม่คิดจะเชิญเข้าไปข้างในเหรอยะ”
สมหวังนึกได้ “ขอโทษค่ะ…เชิญด้านในก่อนค่ะ”
ศรีสมรเดินสะบัดหน้าพรืดเข้าไป สมหวังกับยอดชายเดินตาม
พอศรีสมรมองรูปคนดัง ที่มาตัดที่ร้านแล้วโล่งใจไปเปลาะหนึ่ง หันมาพูดกับสมหวัง
“ไหนช่างล่ะไปตาม ช่างมาสิ”
“ชั้นนี่แหละค่ะช่าง” สมหวังบอก
ศรีสมรมองสมหวังหัวจรดเท้า ไม่เชื่อในฝีมือ
“ชั้นหมายถึงเจ้าของร้านน่ะ”
“ป้าชวนหรือคะ รอสักครู่นะคะ”
ศรีสมรหันไปดูภาพคนดังต่อ สมหวังมองไปทางยอดชายเห็นยอดชายยังจ้องตนอยู่ สมหวังยิ้มขวยเขินเป็นที่สุด ก่อนจะหันหลังเข้าไปตามป้าชวน
ยอดชายมองตามสมหวังเหมือนอยากจะกลืนกินสมหวังเข้าไปทั้งตัว!
ศรีสมรชี้ที่รูปคนดัง “เห็นมั้ยยอดชาย พระเอกนางเอกก็มาตัดร้านนี้กันทั้งนั้นเลย แบบนี้ค่อยไว้ใจได้หน่อย”
ยอดชายไม่ได้สนใจศรีสมร และยังคงมองไปทางสมหวังแล้วผุดยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา
เวลาต่อมาสมหวังยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่หน้าประตูกระจกด้วยอาการเขินจัด แล้วจับผม จับชุด เช็คดูตัวเองว่าสวยหรือยัง
สมหวังกำลังจะเข้าไปตามป้าชวน จังหวะที่กำลังหัน ก็เห็นป้าชวนยืนมองอยู่นานแล้ว
สมหวังตกใจ “ป้า!....เข้ามาไม่ให้สุ้มให้เสียง”
“เอ็งเป็นอะไรของเอ็งนังหวัง ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับกระจกเป็นนกหงส์หยกกำลังจับคู่ไปได้” ป้าชวนมองสมหวังอย่างจับสังเกต
“ไม่มีอะไรสักหน่อย ชั้นก็ส่องกระจกของชั้นแบบนี้ทุกวัน” รีบเปลี่ยนเรื่อง “ป้ามีลูกค้ามาหา”
ป้าชวนงง “แล้วทำไมเอ็งไม่อยู่ต้อนรับเค้าล่ะ”
“ลูกค้าใหม่…เค้าอยากเจอป้าน่ะ…ป้ารีบออกไปเถอะเดี๋ยวลูกค้ารอนาน”
ป้าชวนเดินออกไป สมหวัง รีเช็คดูตัวเองว่าสวยหรือยัง
ในขณะที่ยอดชายนั่งอ่านนิตยสารแฟชั่นอยู่ที่โต๊ะรับแขก ในศาลารับแขกหน้าร้านชวนชมภูษา สมหวังเดินเอาน้ำมาเสิร์ฟ
“น้ำค่ะ คุณ…”
ยอดชายเงยหน้าขึ้นมา แล้วยิ้มให้สมหวัง แนะนำตัวเอง
“ยอดชายครับ…ขอบคุณครับ”
สมหวังเขินแนะนำตัว “สมหวังค่ะ” หยิบแก้วน้ำวางให้ยอดชาย
ยอดชายชะโงกมองศรีสมรว่าศรีสมรมองอยู่หรือเปล่า เมื่อแน่ใจแล้วว่าศรีสมรไม่ได้สนใจตน ยอดชายจึงฉวยโอกาสจับมือสมหวังแล้วส่งสายตาหว่านเสน่ห์ให้สมหวัง
สมหวังชะงักตัวแข็ง เคลิ้มไปชั่วขณะ พอตั้งสติได้ก็ชักมือออก
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณสมหวัง” ยอดชายบอกเสียงหวาน
“เช่นกันค่ะ…ถ้าต้องการอะไรเพิ่มบอกได้นะคะ”
สมหวังกำลังหันหลังกลับเข้าร้าน
ยอดชายเอ่ยขึ้น “ถ้าผมต้องการให้คุณนั่งคุยเป็นเพื่อนกับผมก่อน จะเป็นการรบกวนมาก
เกินไปหรือเปล่าครับ…คงอีกนานกว่าจะวัดตัวกันเสร็จ”
“เออ...” สมหวังอึกอัก
“ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นนะครับ ผมแค่ลองถามดู” ยอดชายหยอด
“เออ…ว่างค่ะ…ยินดีค่ะ” สมหวังนั่งลงคุยกับยอดชายท่าทีตื่นเต้น
ส่วนที่ห้องรับแขกในร้าน ป้าชวนเชื้อชวนศรีสมรนั่ง
“เชิญนั่งก่อนค่ะ”
พร้อมกันนั้นป้าชวนเดินไปหยิบแบบผ้ามาให้ศรีสมรเลือก
“เชิญคุณนายเลือกแบบผ้าก่อนเลยนะคะ”
“ชั้นต้องการผ้าไหมสีน้ำเงิน เอาผืนที่แพงที่สุดในร้านนะ” ศรีสมรว่า
“เป็นผ้าไหมสีน้ำเงินนะคะ”
ป้าชวนเปิดแคตตาล็อคสีผ้าตามที่ศรีสมรต้องการให้ดูทันที
“สีนี้เลยมั้ยคะ”
“ใช่ๆ สีนี้แหละ”
“แล้วแบบละคะ” ป้าชวนถาม
“ขอเป็นเสื้อใส่เข้ากับกระโปรงนะ กระโปรงขอเรียบๆ ส่วนเสื้อตรงคอขอมีระบายหน่อย เอาแบบไม่ซ้ำกับคนอื่นนะ ป้าก็ดูแล้วกันว่าแบบไหนมันเข้ากับชั้น”
“ได้ค่ะ…งั้นวัดตัวกันก่อนนะคะ”
ที่ตรงศาลารับแขกหน้าร้าน สมหวังกับยอดชาย นั่งคุยกันอยู่
“แม่คุณยังสวยอยู่เลยนะคะ แต่ท่านคงจะดุน่าดู” สมหวังถามพาซื่อ
ยอดชายยิ้มเจ้าเล่ห์แบบเข้าทีที่สมหวังเข้าใจผิดคิดว่าศรีสมรเป็นแม่
“คุณแม่ผมเหรอครับ? ท่านก็เป็นอย่างนี้แหละครับ เห็นนิ่งๆ เงียบๆ ดูเหมือนดุ แต่ที่จริงแล้วท่านใจดีมากเลยนะครับ” ยอดชายว่าตามน้ำ
“ท่าทางหวงคุณมากเลยนะคะ” สมหวังว่า
“ทำไมคิดอย่างนั้นล่ะครับ”
“แม่ก็ต้องหวงลูกชายเป็นธรรมดาไม่ใช่เหรอคะ อีกอย่างคุณทั้ง…” สมหวังชะงักครู่หนึ่ง ยอดชายรอฟัง “ทั้งหล่อ ทั้งรวย ใครก็คงอยากมาเป็นแฟนกับคุณ”
“คุณสมหวังชมผมซึ่งๆ หน้าแบบนี้ก็เขินแย่สิครับ…แล้วที่สำคัญผมยังโสดสนิทครับ!”
สมหวังใจเต้นโครมครามรู้สึกว่ามีหวังขึ้นมา “คุณยังโสดอยู่เหรอคะ”
ยอดชายหว่านเสน่ห์ ลีลากะล่อนสุดๆ “ครับ! ที่ผ่านมาผมยังไม่อยากมีใครเพราะคุณแม่ผมท่านแก่แล้วผมอยากให้เวลากับท่านมากๆ…แต่เมื่อไม่นานมานี่ ท่านกลับบ่นว่าอยากมีหลาน ผมก็เลยต้องเปลี่ยนความคิด กะว่าจะหาผู้หญิงดีๆ สักคนที่เป็นแม่ของลูกผมได้แล้วเราก็จะแต่งงานกัน แล้วก็มีหลานตัวน้อยๆ ให้ท่านได้เห็นก่อนที่อะไรๆมันจะสายเกินไป”
“คนรอบข้างคุณนายคงอิจฉาคุณนายมากนะคะ ที่มีลูกกตัญญูอย่างคุณ ชั้นดีใจจังที่ได้มีโอกาสนั่งคุยกับคนดีๆ อย่างคุณยอดชาย มันทำให้ชั้นรู้ว่าผู้ชายดีๆ มีจิตใจอ่อนโยนยังมีอยู่บนโลกนี้”
ยอดชายจ้องหน้าสมหวังตาหวานเชื่อม แล้วยิ่งโปรยเสน่ห์ สมหวังเห็นยอดชายจ้องมองก็ยิ่งรู้สึกเขิน จนต้องหลบสายตา ยอดชายยิ้มเป็นเชิงว่า...เสร็จกรูแน่!!!
“คุณสมหวังครับ”
สมหวังหันมองยอดชายอาการขวยเขิน “คะ”
“คุณรู้มั้ยว่าคุณก็น่ารักมาก ผู้หญิงตัวเล็กๆ เสียงเหน่อๆ แบบคุณ มีเสน่ห์มาก ผู้หญิงที่สูงขาวหุ่นดีมีให้เห็นอยู่ทั่วไป แต่ผู้หญิงที่มีเสน่ห์น่ารักอย่างคุณ ผมไม่เคยเจอมาก่อนจริงๆ นะครับ”
สมหวังเขินสุดๆ “คุณยอดชายก็…ชมเกินไปแล้วค่ะ”
สมหวังเขินจัดจนเผลอทำถาดรองแก้วที่ถืออยู่ร่วงตกพื้น
สมหวังก้มเก็บถาด ยอดชายก็ก้มหมายจะช่วยเก็บเช่นกัน ทำให้หน้าทั้งสองเกือบชนกัน
จังหวะนั้นสายตาคุณนายศรีสมรมองออกมาเห็นยอดชายกับสมหวังหน้าเกือบจะชนกันอยู่แล้ว ความหึงพลุ่งพล่าน โกรธจัด จนตัวสั่นไปหมด
ป้าชวนก้มหน้าก้มตาวัดตัวให้คุณนายศรีสมรอยู่
“คุณนายอย่าขยับสิคะ ชั้นวัดตัวไม่ถนัดเลย”
“ป้า …นังผู้หญิงที่มาต้อนรับชั้นเมื่อกี้ลูกจ้างเหรอ”
“หลานชั้นเองค่ะ”
“ยังไม่มีแฟนล่ะสิ”
“ยังไม่มีค่ะ…คุณนายนี่เก่งนะคะ รู้ด้วยว่าหลานชั้นยังไม่มีแฟน”
ศรีสมรเหน็บ “ทำไมจะไม่รู้ล่ะ”
ป้าชวนเหลือบไปเห็นคุณนายศรีสมรกำมือแน่น ก็เงยหน้าขึ้นมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น ป้าชวนเหลือบไปเห็น สมหวังกับยอดชายกำลังสบตากันแล้วจับมือกันช่วยกันยกถาดขึ้นมา!
ป้าชวนตกใจ “เฮ้ยย! นังหวัง”
ศรีสมรกัด “ท่าทางจะยั่วผู้ชายเก่งด้วยนะ”
ป้าชวนหน้าเสีย รีบจับตัวคุณนายหันไปทางอื่น
“คุณนายอย่าเข้าใจผิดนะคะ รับรองหลานชั้นมันไม่ได้ยั่วลูกชายคุณนายแน่ๆ นังหวังมันเป็นทอม ห้าวจะตายผู้ชายแถวนี้มาจีบมันเป็นสิบมันไม่เคยสนใจเลย คุณนายสบายใจได้เลยนะคะ”
ได้ฟังดังนั้นศรีสมรเริ่มใจเย็นลง “แน่นะ”
“แน่สิคะ”
“งั้นแล้วไป”
ป้าชวนเป่าปากอย่างโล่งอก
“เสร็จพอดีเลยค่ะ”
“กี่วันเสร็จเนี่ยป้า วันศุกร์ทันมั้ย”
“ไม่ทันหรอกค่ะ ขอเป็นวันอาทิตย์ได้มั้ยคะ”
“ใช้วันศุกร์น่ะสิ เร่งให้ชั้นหน่อยนะ คิดพิเศษไปแล้วกัน”
ป้าชวนคิดสระตะ แล้วบอก “งั้นก็ได้ค่ะ”
“เอาไปส่งที่บ้านด้วยนะ เดี๋ยวให้ค่ารถอีกพันนึงพอมั้ย”
“พอค่ะ วันศุกร์นะคะ เดี๋ยวไปส่งถึงบ้านเลยค่ะ”
เวลานั้นสมหวังกับยอดชาย ยกถาดขึ้นมาวางบนโต๊ะ สมหวังทำตัวไม่ถูก
“ขอบคุณค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ….คุณสมหวังตัดเสื้อมานานแล้วเหรอครับ” ยอดชายชวนคุย
“ตั้งแต่เรียนจบน่ะค่ะ ก็ช่วยป้าเรื่อยมา”
“เรียนจบด้านนี้โดยตรงเลยเหรอครับ”
“ค่ะ จบศิลปกรรม แฟชั่นดีไซน์ค่ะ”
ยอดชายหยอดอีกเม็ด “ทั้งเก่ง ทั้งน่ารักแบบนี้ คงมีแฟนแล้วสิครับ”
“ยังเลยค่ะ….ยังไม่มีสักคน”
“ผมจะเชื่อดีมั้ย” ยอดชายส่งตาหวาน
เสียงศรีสมรดังขัดขึ้น หน้ามุ่ย “ยอดชาย”
สมหวังกะยอดชายสะดุ้ง !
“ครับ”
“กลับบ้าน”
ยอดชายเซ็ง!ที่ศรีสมรมาขัดจังหวะ ศรีสมร นึกขึ้นได้พูดกับยอดชาย
“อ่อ…เดี๋ยวไปเขียนแผนที่บ้านให้ช่างเค้าหน่อย เค้าจะเอาชุดไปส่งที่บ้านวันศุกร์นี้”
ยอดชายตกใจเอามากๆ “วันศุกร์นี้เหรอครับ”
ศรีสมรงง “จะตกใจทำไม รีบไปเขียนนะ เดี๋ยวไปรอที่รถ”
ยอดชายขมวดคิ้ว สีหน้าเครียดขึ้นมา
เย็นวันนั้น มอเตอร์ไซค์คันหนึ่ง ซึ่งคนขี่ใส่หมวกกันน็อคแบบคลุมทั้งหัวสีดำ และใส่เสื้อผ้า และกางเกงดำทั้งชุด แล่นตรงมาใกล้ถึงสี่แยกไฟแดงอย่างรวดเร็ว แล้วมาจอดเทียบกับรถบีเอ็มสปอร์ตคันหนึ่ง
ทันใดนั้น ชายในชุดดำก็หยิบปืนขึ้นมากระหน่ำยิงใส่รถบีเอ็มคันนั้น แล้วก็ขับหนีไปอย่างรวดเร็วและว่องไวชั่วพริบตา!
ไม่นานนักรถมอเตอร์ไซค์ของมือสังหารคันเมื่อครู่ แล่นเข้ามาในตึกร้างแห่งหนึ่ง มันใช้ห้องตึกร้างเป็นที่หลบซ่อน ตัว ภายในห้องดูสกปรก มีของวางระเกะระกะเต็มไปหมด ชายในชุดดำเดินเข้ามาในห้อง พร้อมๆ กับเสียงโทรศัพท์ดังกังวานขึ้น
ชายในชุดดำถอดหมวกกันน็อคออกเผยให้เห็นเป็นมือปืนชายชื่อ แดน!
แดนคุยโทรศัพท์
“สวัสดีครับคุณยอดชาย…ว่ายังไงนะ! เปลี่ยนเป็นวันพฤหัส”
เป็นยอดชายนั่นเองที่โทร.มา จากบ้านคุณนายศรสมร ด้วยสีหน้าร้อนใจ
“ก็ใช่น่ะสิ! วันศุกร์อีแก่มันนัดให้ร้านตัดเสื้อเอาเสื้อมาส่ง เราต้องรีบจัดการมันก่อน”
“วันพฤหัสผมไม่ว่าง มีอีกงานที่ต้องสะสาง” แดนว่า
ยอดชายดูหงุดหงิดมาก “ไม่ได้นะเว้ย…เอาอย่างงี้ งานนั้นแกรับมาเท่าไหร่ ชั้นให้แกเป็นสองเท่า”
แดนนิ่งคิด “ก็ได้ครับ ตกลงตามนั้น”
ช่วงเวลาตอนค่ำๆ ที่ร้านชวนชมภูษา สมหวังตั้งใจร่างแบบชุดที่จะตัดใก้คุณนายศรีสมรอยู่ จังหวะนั้นก็หันไปหยิบกระดาษที่เป็นลายมือยอดชายที่เขียนแผนที่บ้านไว้ให้ขึ้นมาดู สมหวังอมยิ้ม
ป้าชวนเข้าเห็นสมหวังยิ้มอย่างมีความสุขก็แซวขึ้น
“มีความสุขจังนะเอ็ง…คิดถึงไอ้หนุ่มหน้าหยกคนนั้นอยู่ล่ะสิ”
สมหวังปฏิเสธ “ไม่ใช่สักหน่อย”
“คิดว่าป้าไม่รู้เหรอว่าเอ็งชอบลูกคุณนายเค้าน่ะ” ป้าชวนก็คิดว่ายอดชายเป็นลูกชายศรีสมร
สมหวังเขินจัด “ป้า”
“ไม่ต้องมาปงมาป้าเลย เกือบไปแล้วนะเอ็ง ยัยคุณนายนะยืนสั่นเป็นเจ้าเข้า ไม่เป็นสุขเลยที่เห็นเอ็งไปยั่วลูกชายเค้าน่ะ ดีนะที่ป้าฉลาดบอกว่าเอ็งเป็นทอม ไม่งั้นนะยัยคุณนายเอาเอ็งตายแน่”
สมหวังปฏิเสธ “ชั้นไม่ได้ยั่วนะ”
“ป้ารู้…หลานป้าไม่ทำตัวแบบนั้นหรอก”
“ชั้นแค่เขิน” สมหวังสารภาพ
“อ้าว! นังหลานคนนี้”
“ป้ารู้มั้ยชั้นเกิดมายังไม่เคยเจอผู้ชายอบอุ่นแบบนี้มาก่อนเลย เป็นคนรวยที่ไม่ถือตัว คุยก็สนุก ที่สำคัญนะเค้าเป็นคนดี รักแม่เค้ามากๆ ด้วย” สมหวังเพ้อเลยทีเดียว
“ป้าจะบอกอะไรเอ็งให้ จะตัดสินใครแค่วันเดียวมันไม่ได้หรอกเราต้องดูเค้าไปนานๆ ป้าอยากจะให้เอ็งมีสติทุกครั้งที่จะไปรักไปชอบใคร อีกอย่างลูกชายยัยคุณนายกับเราน่ะ ฐานะมันต่างกัน ถ้าเค้ามาจริงจังกับเอ็งป้าก็ยินดีกับเอ็งด้วย แต่ถ้าเค้ามาหลอกเอ็งเล่น ป้าก็ไม่อยากเห็นเอ็งมานั่งร้องไห้เสียใจ ป้าทำใจไม่ได้ เอ็งดูดีๆนะ เข้าใจมั้ยลูก”
ป้าชวนสอนหลานรัก สมหวังโผลเข้ากอดป้าอย่างตื้นตัน
“เข้าใจจ้ะป้า”
ป้าชวนโอบกอดสมหวังไว้ พูดหยอกล้อ
“ในใจป้าก็อยากให้เอ็งได้กับเค้านั่นแหล๊ะ ป้าจะได้มีหลานเขยเป็นเศรษฐีกับเค้าสักที”
“แน๊! ป้าเพิ่งสอนชั้นอยู่แหมบๆ”
ป้าชวนหัวเราะ “ไม่ดีเรอะ จะได้ไม่ต้องมานั่งสอยเข็มให้ปวดตา นั่งเย็บผ้าให้เมื่อยก้นแบบนี้ เข้าไปอยู่ในคฤหาสน์หรูๆ มีคนใช้คอยรับใช้ สบายจะตาย”
“ไม่หรอกป้า ถ้าชั้นจะชอบเค้านะ ชั้นก็ชอบที่ตัวเค้า ไม่ได้ชอบที่เงินแน่ๆ” สมหวังว่าท่าทีจริงจัง
ป้าชวนแซว “จ้า แม่นางเอก…ไปกินข้าวกันเถอะ เดี๋ยวกับข้าวเย็นหมด”
หลายวันต่อ ที่บ้านหลังใหญ่โตกว้างขวางของศรีสมรเช้านั้น ในขณะที่แจ่มเตรียมอาหารอยู่ในครัว ยอดชายเดินเข้ามาหา
“แจ่มแกจะกลับบ้านวันนี้ใช่มั้ย”
“ค่ะ…แต่จริงๆ แจ่มไม่กลับก็ได้นะคะ เดี๋ยวกลับตอนสงกรานต์ทีเดียว” แจ่มออกอาการเกรงใจ
“ให้กลับก็กลับไป ไม่ต้องมาทำเป็นห่วงงาน ไปเตรียมของกลับบ้านได้แล้ว ชั้นจะออกไปข้างนอก เดี๋ยวติดรถไปพร้อมชั้น”
“ค่ะ”
แจ่มถือถาดอาหารของคุณนายศรีสมรกำลังจะเดินออกไป
“เดี๋ยวแจ่ม…เอาถาดอาหารมานี่เดี๋ยวชั้นเอาขึ้นไปให้คุณผู้หญิงเอง…แกรีบไปเก็บกระเป๋าเถอะ”
แจ่มส่งถาดอาหารให้ยอดชายแล้วเดินออกไป ยอดชายหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทร.หาแดน
“ไอ้แดนเหรอ...แกพร้อมแล้วใช่ไหม”
เช้าวันต่อมาคุณนายศรีสมรกำลังนั่งทำความสะอาดเครื่องประดับมีทั้งเพชรทั้งพลอย สลับกับหยิบชุดเครื่องประดับมาเชยชม อย่างสบายใจ อยู่ในห้องนอน
ศรีสมรพึมพำ “สวยๆทั้งนั้นเลย…ชุดนี้เคยใส่แล้ว…ชุดนี้ยังไม่เคยใส่”
เสียงเคาะประตูดัง
“เข้ามา” ศรีสมรบอก
ยอดชายเดินเข้ามา ศรีสมรไม่ได้มองนึกว่าแจ่ม
“แจ่มดูเครื่องเพชรชุดนี้ของชั้นสิน้ำดี๊ดี แกว่าสวยมั้ย”
“สวยครับ สวยทั้งเพชร สวยทั้งคนใส่”
ศรีสมรเงยหน้ามามองเห็นว่าเป็นยอดชาย
“อุ๊ย…ที่รัก ปากหวาน แล้วทำไมยกถาดอาหารขึ้นมาเองล่ะ นังแจ่มไปไหน”
ยอดชายเอาถาดไปวางที่โต๊ะ
“ผมให้ไปซื้อของน่ะครับ”
“ทำดีแบบเนี้ย จะมาอ้อนเอาอะไรอีกล่ะ”
“ก็นิดหน่อยน่ะครับ” ยอดชายเข้าไปกอดอ้อนศรีสมร “ผมจะขอไปงานวันเกิดเพื่อนน่ะครับ”
ศรีสมรกระเง้ากระงอด “คืนนี้พี่ก็นอนคนเดียวอีกแล้วน่ะสิ พี่ไม่อยากให้ไปเลย ไม่ไป…”
ศรีสมรยังพูดไม่ทันจบ ยอดชายก็โน้มหน้าไปจูบปากศรีสมรทันที เป็นการปิดปากไม่ให้ศรีสมรพูดต่อ
“นะครับ…เดี๋ยวดึกๆ ผมก็กลับแล้ว”
ศรีสมรใจอ่อน “ก็ได้ๆ แล้วรีบๆ กลับมานะ”
“เมียผมน่ารักที่สุดเลย”
ยอดชายโผลเข้าหอมแก้มศรีสมรอีกครั้ง
“แล้วนี่จะออกไปเลยเหรอ”
ยอดชายพูดเป็นเชิงให้น่าสงสาร หมายจะขอเงินศรีสมร “ครับ…ผมกะว่าไปเดินหาซื้อของขวัญให้มันก่อนน่ะครับ ไม่รู้จะซื้ออะไรดี เงินก็ไม่ค่อยมี”
ยอดชายทำเป็นหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาเปิดดู
“มีอยู่แค่สองหมื่นกว่าบาท...แต่ไม่เป็นไร น่าจะพอ …ผมไปก่อนนะครับ”
ยอดชายกำลังหันตัวออกไป
“เดี๋ยวสิยอดชาย”
ยอดชายยิ้มเจ้าเล่ห์รู้ว่าศรีสมรหลงกล
ศรีสมรควักแบงค์พันหลายใบในกระเป๋าให้ยอดชาย
“เอาติดตัวไว้อีกห้าหมื่นเผื่อไม่พอ”
ยอดชายเข้าไปรับเงิน
ทันไดนั้น ศรีสมรก็เกิดอารมณ์เปลี่ยว สะบัดผม ดึงกระโปรงขึ้นนิดหน่อย ทำท่ายั่วยวนยอดชาย ประมาณว่าขอมีอะไรแลกกับเงินนิดนึง!
ยอดชายรู้ว่าศรีสมรต้องการอะไร แต่แกล้งทำเป็นไม่สนใจ หยิบเงินเสร็จแล้วผละตัวออก
ศรีสมรไม่ละความพยายาม คว้าคอยอดชายแล้วโน้มตัวยอดชายให้เข้ามาหา พูดอ้อน
“น่านะ…ที่รัก ช่วงนี้พี่ไม่ค่อยกระชุ่มกระชวยเลยอะ พี่ต้องการพลังงาน”
“งั้นรอผมคืนนี้นะครับคนดี…ผมจะมาเพิ่มพลังให้พี่เต็มแม็กเลย” ยอดชายพูดเป็นนัย
ศรีสมรยิ้ม “อุ๊ย! เต็มแม็กเลยเหรอ….ก็ได้ คืนนี้ก็คืนนี้”
ยอดชายผงะตัวออกจากศรีสมร
“รีบๆ กลับมานะ”
“ครับ” ยอดชายเดินออกไป สีหน้าเหี้ยม!
บ่ายนั้นสมหวังกำลังเก็บรายละเอียดชุดของคุณนายศรีสมรที่เป็นผ้าสีน้ำเงินสดที่สวมอยู่ในหุ่น อย่างตั้งใจ
สมหวังหยิบกรรไกรขึ้นมาตัดดายที่โผล่มาจากแขนเสื้อ เป็นอันว่าเสร็จ
“เสร็จเรียบร้อย”
สมหวังยืนชมผลงานตัวเอง อย่างภูมิใจ ก่อนที่จะเอาชุดใส่ถุง
ตอนเย็นๆ สมหวังลงมาจากบันไดในชุดที่ดูสวยผิดตาและใบหน้าที่แต่งเสร็จแล้วดูสวยน่ารัก ในมือถือถุงที่ใสชุดศรีสมรอยู่
“เดี๋ยวๆ นี่แม่สมหวัง แต่งสวยขนาดนี้จะออกไปไหนคะ”
“ไปส่งชุดคุณนายศรีสมรจ้ะป้า” สมหวังบอก
“นี่มันจะมันมืดค่ำแล้ว ยังจะไปอีกหรอ เค้าให้ไปส่งพรุ่งนี้ไม่ใช่เรอะ” ป้าชวนทักท้วง
“แหม…ป้าก็ตัดเสร็จแล้วจะเก็บไว้ทำไมล่ะ รีบๆ ไปส่งเค้า เค้ารีบใช้ไม่ใช่เหรอ” สมหวังว่า
“ป้ารู้ อันนั้นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นมันตรงที่เอ็งแต่งตัวสวย เผื่อไปเจอพ่อยอดชายอะไรของเอ็งมากกว่า ใช่มั้ยล่ะ?” ป้าชวนพูดดักคอ
สมหวังยิ้มเขินๆ แทนคำตอบ
ป้าชวนยิ้ม “นังหลานคนนี้มันร้ายนะ ไม่แพ้ป้ามันตอนสาวๆ เลย…มีความสุขก็ทำไป”
“ชั้นไปก่อนนะ ป้า”
“มืดแล้วมันอันตราย ระวังตัวด้วยนะลูก รีบไปรีบกลับนะ”
“จ้า” สมหวังเดินออกไป
ที่บ้านหลังใหญ่โตของคุณนายศรีสมร ค่ำคืนนั้น คุณนายศรีสมรนอนฮัมเพลง ขัดผิวอยู่ในอ่างกากุชชี่อย่างอารมณ์ดี
สักครู่หนึ่ง ศรีสมรจะขัดหลังแต่ขัดไม่ถึง จึงคิดจะให้แจ่มขึ้นมาขัดให้ ตะโกนเรียกดังลั่น โดยไม่รู้ว่ายอดชายให้แจ่มกลับบ้านต่างจังหวัดแล้ว
“แจ่ม….แจ่ม…นังแจ่ม…นังแจ่มหายไปไหนของมันนะ วันนี้ทั้งวันแล้วเนี่ย เดี๋ยวจะตัดเงินซะให้เข็ด”
เวลาเดียวกันมอเตอร์ไซค์รับจ้างคันหนึ่งจอดส่งแดนที่ฝั่งตรงข้ามหน้าบ้านสมรศรี แดนจ่ายค่ารถแล้วเดินข้ามถนนไปยังบ้านศรีสมร แดนเดินเลี่ยงเข้าหามุมมืด
แดนมองซ้ายมองขวาเห็นว่าปลอดคน แล้วจึงเปิดประตูเล็กเข้าไป แดนค่อยๆย่องเข้าไปในบ้าน
ด้านสมหวังกำลังนั่งดูแผนที่ในรถแท๊กซี่
“น้อง ตกลงว่าบ้านที่น้องจะไปมันอยู่ตรงไหนเนี่ย นี่วนมาสามรอบจนมืดค่ำแล้วนะ” แท๊กซี่เริ่มหงุดหงิด
สมหวังอึกอัก เพราะชักไม่แน่ใจ “พี่แป๊ปนึงนะ”
สมหวังก้มดูแผนที่อีกครั้ง
“สมหวัง น่าจะแถวนี้แหละ พี่ลองตรงไปข้างหน้าอีกหน่อย”
ค่ำนั้น ศรีสมรขึ้นจากอ่างมาใส่เสื้อคลุม ลงไปตามแจ่ม
“แจ่ม…นังแจ่ม”
ศรีสมรลงมาชั้นล่าง เห็นบ้านยังไม่เปิดไฟ ก็ยิ่งหงุดหงิด
“นังแจ่มทำไมไม่เปิดไฟบ้าน เหลวไหลใหญ่แล้วนะ”
แดนเดินไปเปิดประตู เป็นจังหวะเดียวกับศรีสมรเปิดไฟพอดี แดนรีบหลบไปข้างบ้าน
ศรีสมร เห็นแดนผ่านไปนึกว่าเป็นแจ่ม
“นังแจ่ม”
แล้วศรีสมรก็เดินไปดูที่ประตู แต่ไม่เห็นใคร “นังแจ่ม…ชั้นไม่ใช่เพื่อนเล่นแกนะ”
สมหวังเห็นป้ายบอกซอยตรงกับแผนที่ “พี่…นั่นไงๆ ซอยนี้แหละ เลี้ยวเข้าไปเลย”
แท็กซี่เลี้ยวเข้าซอยแล้วแล่นมาจอดหน้าบ้านศรีสมร สมหวังก้าวลงจากรถแล้วเช็คความเรียบร้อยอีกที่
แล้วเดินไปที่ประตูรั้วกำลังจะกดกริ่ง แต่เห็นป้ายติดไว้ว่า “ชำรุด” สมหวังจึงตะโกนเรียกคนข้างในบ้าน
“มีใครอยู่มั้ยคะ…ช่วยเปิดประตูให้หน่อยค่ะ”
อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 1 วันที่ 12 ก.ย. 55
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง จากเค้าโครงเรื่อง : กษิดินทร์ แสงวงศ์ และสุรินทร์ รุ่งสว่าง
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง บทโทรทัศน์ดั้งเดิม : สุรินทร์ รุ่งสว่าง
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ดัดแปลงบทประพันธ์ : พัณณิฎานันทณ์ ศิริเลิศ
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง กำกับการแสดงโดย : บรรเจิด พุทธโศภิษฐ์
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้ - มิวสิคัล
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ผลิตโดย : เอ็กแซ็กท์ - ซีเนริโอ
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ออกอากาศทุกวันจันทร์ - วันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางททบ. 5
ที่มา manager.co.th
