อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 4 วันที่ 20 ก.ย. 55

อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 4 วันที่ 20 ก.ย. 55

“ใจเย็นๆครับพ่อแม่พี่น้อง…”
“ไม่เย็นแล้วโว้ย…จะดูจอมขวัญ” แม่ยกตะโกนสวนออกมา
“ครับ..ครับ…เวลาที่ทุกท่านรอคอยมาถึงแล้ว”
คนดูเริ่มค่อยๆ เงียบ และขยับฟังอย่างสนใจ โดยเฉาะบรรดาแม่ยกพ่อยกที่อยู่บริเวณข้างหน้า
“ขอเชิญทุกท่านพบกับ นักร้องสาวพราวเสน่ห์ จอมขวัญ วทัญญู… ได้ ณ บัดนี้ครับ”
เสียงกรี๊ดดดังสนั่น… พ่อยกต่างลุกขึ้นปรบมือด้วยความดีใจ บรรยากาศต่างกันราวฟ้ากับดินจากเมื่อครู่
ดนตรีขึ้นอินโทรเพลงประจำตัวจอมขวัญ..เป็นเพลงแดนซ์แนวเซ็กซี่ขยี้ใจ
แด้นเซอร์ เตรียมตัวออกเวที เจ๊เนาว์ให้คิว “ขึ้นไปได้แล้ว…เร็วๆ”
“เต้นให้เต็มที่นะน้องๆ…ขอแบบฆ่านักร้องให้ตายไปเลย!”

บาสบิ้วท์สุดขีด แด้นเซอร์ขึ้นไปบนเวทีจนหมด
บนเวทียามนั้นแด้นเซอร์ขึ้นมาเต้นเรียงกันเป็นแผง บรรดาพ่อยก แม่ยก คนดูวัยรุ่นยังกรี๊ดไม่หยุด

จอมขวัญขยับตัวตามจังหวะเพลง นวยนาดมาหยุดร้องเพลงกลางเวที ส่งสายตาหวานพร้อมกับไหว้สวยๆให้กับคนดูทุกคน…เสียงกรี๊ดดังสนั่นอีกครั้ง
“สวัสดีพ่อแม่พี่น้องทุกคนนะคะ ที่มาให้กำลังใจจอมขวัญอย่างเนืองแน่นในวันนี้ เพื่อไม่ให้เสียเวลาเรามาสนุกกันต่อดีกว่าค่ะ”
สมหวังกับกุหลาบ วิ่งออกมาดูจอมขวัญร้องข้างหน้าเวที สมหวังมองอย่างตั้งใจ ร้องเพลงคลอตาม กุหลาบชมเปาะว่าเสียงสมหวังดี
“สมหวังเสียงเพราะนะเนี่ย…เป็นนักร้องเอามั้ย เดี๋ยวพี่ไปบอกคุณสายฟ้าให้”
“จะบ้าเหรอพี่…ไม่เอา”
“เสียงอย่างสมหวังนะรับรองฆ่ายัยจอมขวัญได้สบายเลย” กุหลาบบอก
“ไม่เอา…เพ้อเจ้อใหญ่แล้วพี่”
บาสเห็นสมหวังกับกุหลาบยืนอยู่ จึงเดินเข้ามาหา “มายืนทำอะไรกันตรงนี้”
“ยืนดูคอนเสิร์ตไม่เห็นหรือไง” กุหลาบกวน
“ชั้นถามน้องสมหวัง! ไม่ได้ถามเธอ”
กุหลาบหน้าแตก
สมหวังขำๆ “พี่สองคนนี่เจอหน้ากันไม่ได้เลยนะ ทะเลาะกันเป็นเด็กๆ ทุกที”
“ถ้าพี่เป็นเด็กแล้วน้องสมหวังชอบเด็กๆ อย่างพี่มั้ยล่ะจ๊ะ” บาสหยอดอีก
สมหวังยิ้มรับ ไม่ตอบ แล้วหันไปดูจอมขวัญต่อ
“นี่ๆๆ…! ดูยัยจอมขวัญดิ..เต้นไม่เหมือนใครเลยอ่ะ” กุหลาบหัวเราะ

จริงดังว่า บนเวทียามนั้น จอมขวัญร้องท่อนฮุก แดนซ์เซอร์ทุกคนเต้นท่าใหม่ที่บาสเพิ่งสอนไป และเต้นอย่างสุดเหวี่ยง แต่จอมขวัญเต้นท่าเก่า จอมขวัญเหลือบไปดูแดนซ์เซอร์ รู้สึกเสียเซลฟ์ แล้วทำท่างกๆ เงิ่นๆ
“เหมือนตัวตลกเลยเนอะ” กุหลาบว่า
บาสหัวเราะอย่างสะใจ “สมน้ำหน้า…ไม่ยอมมาซ้อมเอง”

แด้นเซอร์ เดินลงมาจากเวที จอมขวัญเดินหน้าหงิกโมโหมาก ตามเข้ามาแว๊ดใส่
“นี่! พวกแกแกล้งชั้นเหรอ!...ทำไมไม่เต้นท่าเก่า…รู้มั้ยเมื่อกี้ชั้นอายแค่ไหน”
บาส สมหวัง และกุหลาบเดินเข้ามา
“ก็สมควรอายอยู่หรอก…เค้าให้มาซ้อมพี่ก็ไม่ยอมมาซ้อม…ตั้งแต่ผมกลับมาสอนเต้นในวง ผมยังไม่เคยเจอพี่สักครั้งเลย” บาสว่า
จอมขวัญหันมาเอาเรื่องบาส “นี่แกมาทำอะไรไอ้บาส อย่าบอกนะแกเป็นคนสอนท่าใหม่ให้อีนังพวกนี้”
“ถูกต้องนะครับ” บาสกวนใส่
จอมขวัญฉุน “ทำอะไรทำไมไม่ปรึกษาชั้นก่อน!!”
“แล้วพี่มาให้ผมปรึกษามั้ยล่ะครับ…เห็นเจ๊เนาว์บอกว่าพี่อยากได้อะไรใหม่ๆผมก็จัดให้แล้วไง….เป็นยังไงใหม่มั้ย…แดนซ์เซอร์กับนักร้องเต้นคนล่ะท่า”
จอมขวัญปรี๊ด แว๊ดใส่ “ไอ้บาส!…แกนี่กวนตั้งเด็กยันโตเลยนะ คิดจะแกล้งชั้นไปตลอดชีวิตเลยหรือไง”
“ก็พี่เป็นคนที่น่าแกล้งที่สุด เวลาเห็นพี่กรี๊ดๆ แล้วตลกดี เหมือนดูคนบ้าเต้นระบำ”
จอมขวัญกรี๊ด “ไอ้บาส…แกยอมรับแล้วใช่มั้ยว่าแกตั้งใจแกล้งชั้นให้ชั้นขายหน้าบนเวที”
เจ๊เนาว์เดินเข้ามาทันได้ยินพอดี
“ใครแกล้งใครกันแน่จอมขวัญ…ก็เห็นว่าอยากได้อะไรใหม่ๆ เจ๊ก็ให้ไอ้บาสมันคิดท่าเต้นให้…เธอเองน่ะสิที่ไม่ยอมมาซ้อม แล้วไปโทษคนอื่นหาว่าเค้าแกล้ง…”
“ไม่เข้าข้างกันเลยนะ” จอมขวัญฮึดฮัด
“ไหนบอกว่าเก่งนักไง แป๊ปเดียวเดี๋ยวก็จำท่าได้หมด เป็นไงล่ะเล่นเอาซะเด่นเลย” บาสหัวเราะเยาะ
จอมขวัญกรี๊ดแตก สายฟ้าวิ่งเข้ามาหน้าตื่น
“อะไรกัน…เสียงดังไปถึงข้างนอก”
จอมขวัญฟ้องทันที “ก็พวกนี้น่ะสิมันแกล้งชั้น…พี่เห็นมั้ย ชั้นต้องหน้าแหกบนเวทีเมื่อกี้นี้ แล้วนี่ยังมารุมด่าชั้นอีก พี่ต้องจัดการพวกมันนะ ไม่งั้นเพลงต่อไปชั้นไม่ขึ้นร้อง!”
สายฟ้าเหนื่อยใจ
“เอาล่ะ..เอาล่ะ ไม่มีใครแกล้งใครทั้งนั้น เธอต้องยอมรับนะว่าเธอไม่ได้มาซ้อมกับพวกแดนซ์เซอร์ แล้วที่เค้าเปลี่ยนท่าใหม่ก็เพราะเธออยากให้เค้าเปลี่ยน แล้วจะไปโทษใคร”
จอมขวัญฉุนกึก โกรธที่สายฟ้าไม่เข้าข้าง “พี่สายฟ้า!..ทำไมพี่ไม่เข้าข้างชั้นล่ะ ชั้นก็บอกแล้วไงว่าชั้นติดธุระมาซ้อมไม่ได้!”
สายฟ้าตัดสินใจเดินไปจับมือจอมขวัญปลอบ ให้อารมณ์เย็นลง พูดเสียงอ่อนโยนเป็นเชิงขอร้อง
“พี่ขอร้องเถอะทำให้งานวันนี้มันผ่านไปก่อน…เรื่องอื่นค่อยว่ากันที่หลังนะ…ไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว”
จอมขวัญนิ่งไม่ตอบโต้ แล้วเดินสะบัดไปห้องเปลี่ยนชุด
บาส กุหลาบ แด้นเซอร์ที่อยู่แถวๆนั้นหัวเราะคิกคักด้วยความสะใจ

ในห้องเปลี่ยนชุด เจ๊จุ๊ซับหน้าให้จอมขวัญ ระหว่างที่รอชุด
จอมขวัญโวย “เจ๊ เบาๆ สิ..หน้าชั้นช้ำหมดแล้ว”
“นี่ก็เบาสุดๆ แล้วนะยะ”
สมหวังกับกุหลาบกำลังจัดชุดให้จอมขวัญอยู่อีกมุมหนึ่ง
“ชุดน่ะได้หรือยังเร็วๆ หน่อย”
สมหวังเดินเอาชุดมาให้ จอมขวัญส่องกระจกอยู่ไม่ได้สนใจ
“ขอโทษนะ…ขอสวมชุดแป๊บหนึ่ง” สมหวังกำลังจะสวมชุดให้
จอมขวัญหันกลับมาเห็นสมหวังกำลังจะสวมชุดเก่าให้
“ไม่เอาชุดนี้!”
“แล้วจะเอาตัวไหนล่ะคะ”
“ตัวไหนก็ได้ที่ใหม่กว่านี้ มีมั้ย?!...ทำงานเป็นหรือเปล่าน่ะเธอ…รีบเอาไปเปลี่ยมาใหม่”
จอมขวัญสลัดชุดออก แล้วยัดใส่อกสมหวังทันที สมหวังถอยหลังไม่ทันระวังล้มก้นจ้ำเบ้าอยู่ที่พื้น
“โอ๊ย!...นี่เธอ”
ทุกคนตกใจ!
กุหลาบ “เฮ้ย!....อะไรวะ”
สายฟ้า รีบเข้าไปจะประคองสมหวัง แต่บาสตัดหน้าสายฟ้าไปประคองตัวสมหวังขึ้นมาได้ก่อน
สายฟ้ามองสมหวังอย่างเป็นห่วง…แต่เห็นบาสดูแลแล้ว เลยไม่ได้เข้าไปช่วย
“เจ็บตรงไหนหรือเปล่าจ๊ะน้องสมหวัง”
สมหวังส่ายหัวแทนคำตอบ แล้วจ้องจอมขวัญอย่างแค้นเคืองใจ
จอมขวัญเยาะ “โดนนิดโดนหน่อยทำเป็นสำออย”
สมหวังสุดจะทน “หยุดพูดไปเลยนะ!...ไม่ชอบก็บอกไม่ชอบ ทำไมต้องทำกันถึงขนาดนี้ด้วย”
“ชั้นยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ แค่คืนชุดให้ ซุ่มซ่ามถอยหลังล้มไปเอง…แล้วดูสิเอาชุดสมัยสงครามโลกมาให้ชั้นใส่ ใครจะใส่ลง…โง่ๆแบบนี้สายฟ้ารับมาทำงานได้ยังไง”
สายฟ้าเสียงดัง “หยุดได้แล้ว! ชุดไหนๆก็ใส่ไปก่อนเถอะ…เพลงต่อไปมันต้องใส่ชุดนี้ไม่ใช่เหรอ”
จอมขวัญเรื่องมากต่อ “ใช่…แต่ชั้นไม่อยากใส่แล้วนี่ ไอ้เรื่องท่าเต้นที่ทำชั้นหน้าแหกเมื่อกี้ยังไม่ได้สะสาง แล้วนี่มีปัญหาเรื่องชุดอีก ไหนบอกชั้นต้องการอะไรใหม่ๆ ทำให้ได้ทุกอย่างไง แล้วไหนชุดใหม่ของชั้นล่ะ”
เจ๊เนาว์ “ก็ชุดใหม่มันยังไม่เสร็จ ตัดไม่ทันงานนี้”
จอมขวัญอาละวาดอีก “แล้วทำไมไม่รู้จักหัดทำไวๆ”
สายฟ้าขึ้นเสียง “บอกว่าให้หยุดไงจอมขวัญ!…ถือว่าพี่ขอร้องเถอะ!” หันมาหาเจ๊เนาว์ “เจ๊มีชุดอื่น
อีกมั้ย”
“งั้นเอาชุดสุดท้ายมาใส่ก่อนแล้วกัน ชุดนั้นใหม่สุดแล้ว แต่ต้องใส่ไปจนจบคอนเสิร์ตเลยนะเพราะไม่มีใหม่กว่านี้แล้ว” เจ๊เนาว์ตัดบท
“ไหนล่ะ…ไปเอามาสิ”
เจ๊เนาว์กำลังจะเดินไปเอาให้ กุหลาบอาสา “เจ๊…เดี๋ยวชั้นไปเอาให้เอง!”

กุหลาบเดินยิ้มออกไป สีหน้ามีแผน
กุหลาบเดินมาหยิบชุดให้จอมขวัญ มองหาอะไรบางอย่างรอบๆ ตัว และเหลือบไปเห็นจิ้งจกที่เกาะอยู่เสา กุหลาบรีบตะครุบจิ้งจกมาใส่ในเสื้อของจอมขวัญ แล้วเขย่าๆให้จิ้งจกลงไปเกาะอยู่ข้างในเสื้อ

“เรื่องเยอะนักใช่มั้ยยัยจอมขวัญ…ต้องเจอไม้ตายของชั้น...จิ้งจกสยบมาร”
กุหลาบยิ้มสะใจ

ไม่นานต่อมา จอมขวัญขึ้นมาร้องเพลงบนเวทีแล้ว ในลีลายั่วยวนเซ็กซี่ตามสไตล์ แม่ยก พ่อยก คนดูต่างลุกขึ้นมาเต้นกันอย่างสนุกสนาน
สักครู่หนึ่ง ขณะร้องเต้นจอมขวัญเริ่มรู้สึกแปลกๆ เริ่มร้องเพลงตะกุกตะกักแล้วบิดตัวไปมาเหมือนมีอะไรอยู่ในเสื้อ จอมขวัญหน้าเหยเก พยายามเอามือจับตรงที่มีสิ่งแปลกปลอมเข้าไปอยู่

ส่วนกุหลาบ สมหวัง และบาส ยืนดูอยู่ข้างเวที กุหลาบเห็นจอมขวัญบิดไปมาจึงขำออกมา
สมหวังแปลกใจ “ขำอะไรพี่กุหลาบ”
กุหลาบหัวเราะชี้ให้ดู “ดูยัยจอมขวัญสิ…บิดไปมายังกะเป็นง่อย”
“จริงด้วย!...เค้าเป็นอะไรของเค้า” บาสงง
“โปรดติดตามตอนต่อไป!” กุหลาบพูดเป็นนัย

ด้านจอมขวัญ เริ่มอยู่ไม่สุข เดินไปเดินมาทั่วเวที บรรดาแม่ยก พ่อยก มาออกันหน้าเวทีจะคล้องพวงมาลัย จอมขวัญมานั่งคุกเข่ารับพวงมาลัยจากบรรดาแม่ยกพ่อยก
ระหว่างนั้นเอง ไอ้สิ่งแปลกปลอมที่อยู่ในเสื้อก็ไต่มาถึงที่คอเสื้อ จอมขวัญได้โอกาสหยิบออกมา พอเห็นเป็นจิ้งจก! จอมขวัญกรี๊ดแตก แล้วรีบปัดออก….จังหวะที่จอมขวัญจะลุกขึ้นยืน รองเท้าส้นสูงเกิดพลิกขึ้นมาอีก ทำให้ตัวจอมขวัญพลาดตกลงจากเวที
พ่อยกแม่ยกต่างรับตัวจอมขวัญไว้ และรุมทึ้งจอมขวัญพัลวัน
สมหวังกับบาสต่างตกใจ ส่วนกุหลาบอดไม่ไหวยืนหัวเราะขำอยู่คนเดียว สายฟ้าและทีมงานรีบเข้าไปช่วยจอมขวัญขึ้นมาบนเวทีอีกครั้ง
จอมขวัญหน้าแหยๆ แต่ต้องร้องต่อจนจบเพลง!

สายฟ้า เจ๊เนาว์นั่งนับเงิน ค่าจ้างที่ได้จากเสี่ยอยู่
“เสี่ยนี่มันไม่ครบนี่ ขาดไปตั้งหมื่นนึง” สายฟ้าถาม งงๆ
“ได้เท่านั้นแหละ จะให้ครบได้ยังไง นักร้องมาก็สาย ดูซิแถมเล่นยังตกเวทีอีก” เสี่ยชัยว่า
“มันเป็นมุขการแสดง คืนกำไรให้คนดู ดูสิแฟนคลับชอบจะตาย” เจ๊เนาว์บอก
เสี่ยชัยไม่สน “อั๊วไม่สน ให้แค่นี้ จะเอาก็เอา ถ้าไม่เอางานหน้าก็ไม่ต้องมาพูดกัน”
ขณะที่เสี่ยชัยกำลังจะเดินไปสายฟ้าเดินไปฉุดแขนไว้
“ไม่ได้นะเสี่ย…เราตกลงกันไว้เท่าไหนก็ต้องได้เท่านั้นสิ นี่อะไรหักกันตั้งเป็นหมื่น ไม่มากไปหน่อยเหรอ”
“อั๊วว่าน้อยไปด้วยซ้ำ ดูวงลื้อสิทำงานไม่เป็นมืออาชีพเลย อะไรๆ ก็ไม่พัฒนาสักอย่าง นี่เห็นว่านักร้องดังหรอกนะ อั๊วถึงจ้างมาหรอก จะเอามั้ยเงินน่ะ ถ้าไม่เอาก็เอาคืนมา”
สายฟ้าฉุน “เฮ้ย!...แบบนี้มันโกงกันนี่หว่า”
ชูชนะอยู่ด้วยร้องปราม “เอาน่า สายฟ้า…ได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้น”
“พ่อ” สายฟ้าขัดใจ
เสี่ยชัยสะบัดมือสายฟ้าออกจากแล้วเดินออกไป
เจ๊เนาว์ด่าไล่หลัง “ไอ้เจ๊กหน้าเลือด! ไอ้เจ๊กขี้โกง! งกนักใช่มั้ย!เช็งเม้งปีนี้กูจะเผากงเต็กไปให้…”
สายฟ้า หยิบเงินครึ่งหนึ่งให้ให้เจ๊เนาว์
สายฟ้าบอก “เจ๊เอาเงินนี่ไปให้แด้นเซอร์กับนักดนตรีก่อนนะ”
เจ๊เนาว์สะท้อนใจ “ครึ่งเดียวเองนะสายฟ้า”
“ที่เหลือให้ไปเอาที่ออฟฟิศ”
สายฟ้าถอนหายใจเฮือก สีหน้าเครียดเคร่ง เจ๊เนาว์ มองอย่างเห็นใจ

ตรงมุมเปลี่ยนเสื้อผ้าที่หลังเวที สมหวัง และกุหลาบ ช่วยกันเก็บชุด โดยมีบาสมาช่วยสมหวังเป็นการเฉพาะ
พวกบรรดาแด้นเซอร์เต้นเสร็จ ก็ทยอยลงมาจากเวที กุหลาบยืนหัวเราะอยู่
บาสสงสัย “เป็นอะไรของเธอห๊ะ…เห็นหัวเราะไม่หยุดสักที”
“ชั้นสะใจยัยจอมขวัญน่ะสิ…หน้าทิ่มลงมาจากเวทีไม่เป็นท่าแบบนั้นอ่ะ”
ทันทีที่กุหลาบพูดจบ บาสก็หัวเราะตาม
“เออ..นึกแล้วก็ขำ…สงสัยพี่แกคงนึกว่าเล่นบันจี้จัมพ์อยู่ ถลาลงมาสุดตัวเลย!”
“ดีนะที่ยังมีพวกแฟนคลับรอรับอยู่ข้างล่าง ไม่งั้นมีหวังดั้งหักแน่ๆ” สมหวังว่า
เจ๊เนาว์ กะเจ๊จุ๊ เดินเข้ามา เห็นสามคนขำคิกคักเจ๊เนาว์เลยสงสัย “ขำอะไรกันย่ะ”
กุหลาบรีบบอก “ก็ขำยัยจอมขวัญน่ะสิ…เจ๊ไม่ขำเหรอ”
“ขำสิ…นานๆ จะสะใจแบบนี้สักที” เจ๊เนาว์ว่า
จู่ๆ เจ๊จุ๊เอ่ยขึ้น “เสียดาย”
เจ๊เนาว์จ้องหน้า “เสียดายอะไรของแก”
“เสียดายที่วิ่งไปหน้าเวทีไม่ทัน ไม่งั้นนะจะแฝงเป็นแฟนคลับแล้วกระทืบๆ ให้จมดินเลย”
ทุกคนหัวเราะฮาแตกไปกับเจ๊จุ๊

ระหว่างนั้น จอมขวัญเดินเข้ามา เจ๊จุ๊เห็นเป็นคนแรกชะงัก หยุดขำทันที เจ๊เนาว์หยุดขำเป็นคนต่อมา! แต่กุหลาบ บาส สมหวัง ยังหัวเราะค้างอยู่ เจ๊เนาว์ชี้นิ้วไปข้างหลังให้รู้ว่าจอมขวัญมาแล้ว สมหวังกับบาสเห็นก็หยุดขำ กุหลาบไม่ทันเห็นที่เจ๊เนาว์ชี้นิ้วยังคงขำอยู่
“ขำกันมากนักใช่มั้ยที่เห็นชั้นตกเวทีน่ะ!”
จอมขวัญหันไปประจันหน้ากับกุหลาบเข้าพอดี กุหลาบชะงัก!
กุหลาบแถ “เปล่า…พวกชั้นหัวเราะดีใจที่งานใกล้เสร็จแล้วต่างหาก”
“หัวเราะไปเหอะ…ชั้นไม่ถือสาหรอก คิดว่าเล่นตลก” จอมขวัญไม่เชื่อ พูดกระแทกเสียงใส่ “ให้หมาแมวมันดูแล้วกัน!”
จอมขวัญเดินเชิดดดดออกไป
ทุกคนยังหัวเราะกันต่อคิกคัก

เจ๊เนาว์เรียกแด้นเซอร์มารับเงิน “นี่หล่อนๆ ทั้งหลายมาเอาเงินกันเร็วๆ”
แด้นเซอร์กรี๊ดดีใจ วิ่งกรูกันเข้ามาหาเจ๊เนาว์
“ไม่ต้องเบียดกันได้กันทุกคน”
เจ๊เนาว์ยื่นเงินให้แด้นเซอร์ พอนับเงินต่างก็โวยวาย
“เจ๊…ทำไมได้ครึ่งเดียวเองล่ะ”
“ใช่…ไหนบอกว่าจะจ่ายเต็มไง!”
แด้นเซอร์ทุกคนต่างโวยวาย
เจ๊เนาว์เสียงดัง “หยุด!...จะเอาหรือไม่เอา”
แด้นเซอร์ทุกคนเงียบกริบ ก่อนจะประสานเสียงขึ้นมา “เอา”
“เอาไปครึ่งเดียวก่อน…ยังเคลียร์บัญชีไม่เสร็จ ที่เหลือไปเอาที่ออฟฟิศ”

เจ๊เนาว์บอก และท่องวลีนี้เอาไว้จนขึ้นใจ
สายฟ้าดูเครียดอยู่ ก่อนจะหันไปหยิบเงินส่วนหนึ่งมาแบ่งใส่ซอง จอมขวัญเดินคิ้วขมวดเข้ามา เห็นสายฟ้านั่งอยู่คนเดียว ก็คลายขมวดคิ้ว แล้วทำสำออยเดินขากระเผลกๆ ไปนั่งตักสายฟ้า

จอมขวัญอ้อน “พี่สายฟ้า…ดูสิชั้นเจ็บไปหมดเลย”
สายฟ้าดันจอมขวัญออก แล้วให้จอมขวัญนั่งเก้าอี้แทน จอมขวัญอารมณ์เสีย ทำหน้าหยีใส่!
“ทีหลังก็ระมัดระวังให้มากกว่านี้หน่อย”
“พี่สายฟ้า! นี่ไม่เป็นห่วงกันเลยเหรอ” จอมขวัญปรี๊ด
“เป็นห่วง…”
จอมขวัญหงุดหงิด “ชั้นจะกลับแล้ว…ค่าตัวชั้นล่ะ”
สายฟ้ายื่นซองให้ จอมขวัญหยิบเงินขึ้นมานับ
“นี่มันไม่ครบนี่! ก็ตกลงกันว่างานนี้จะเพิ่มให้อีกหมื่นนึงไง”
“ไว้เพิ่มงานหน้านะ..ครั้งนี้ไม่ได้จริงๆ”
“ไม่ได้! ก็ตกลงกันไว้แล้ว ชั้นทำงานเหนื่อยนะ ไม่เห็นใจชั้นบ้างเหรอ!”
“ก็เพราะเธอมาช้าเจ้าภาพเค้าก็เลยตัดเงิน จะให้พี่ทำยังไง”
“อย่ามาโทษชั้นนะ…มาช้าแค่นิดหน่อยเองจะมาตัดเงินอะไรกัน เล่นก็เล่นให้แล้ว” จอมขวัญเถียง
“ถ้าพี่เพิ่มให้เธองานนี้ แล้วพี่จะเอาที่ไหนไปจ่ายคนอื่นล่ะ”
จอมขวัญไม่สน “นั่นมันเรื่องของพี่!...ไม่รู้ล่ะ ยังไงครั้งนี้ชั้นต้องได้เงินเพิ่มอีกหมื่นนึง”
สายฟ้าขอร้องดีๆ “คราวหน้านะจอมขวัญ”
“ถ้าไม่มีคราวนี้ก็ไม่มีคราวหน้า! ถ้าคราวหน้าชั้นเล่นเสร็จเดี๋ยวพี่ก็เลื่อนไปเป็นคราวนู้นอีก ถ้าชั้นไม่ได้วันนี้ อย่าหาว่าชั้นแล้งน้ำใจแล้วกัน…ชั้นขอลาออก”
จอมขวัญเดินออกไป
“จอมขวัญ” สายฟ้าเรียก จอมขวัญไม่ยอมหันมาแล
ระหว่างนั้นสำลีเดินสวนเข้ามา ถามทันที “พี่สายฟ้า…ทำไมผมได้ครึ่งเดียวเองล่ะ”
สายฟ้า ที่เหลือไปเอาที่ออฟฟิศ
“ไม่ได้นะ…พี่สัญญากับผมไว้แล้วว่าจะให้เต็มไง ผมต้องเอาเงินไปใช้เค้าคืนนี้” สำลีโวย
“พูดไม่รู้เรื่องหรือไงบอกให้ไปเอาที่ออฟฟิศ!”
สายฟ้ากำลังจะตามจอมขวัญออกไป ปอยฝ้ายและบรรดานักดนตรีก็เดินเข้ามาดักหน้าสายฟ้า
“พี่สายฟ้าทำไมเงินไม่ครบล่ะ”
สายฟ้ายิ่งเครียด
“เอาไปแค่นี้ก่อน ที่เหลือให้ไปเอาที่ออฟฟิศ ถ้าอยากรู้รายเอียดอย่างอื่นให้ไปถามเจ๊เนาว์”
ปอยฝ้ายโวย “ไม่ได้นะพี่…ผมไม่ได้ส่งเงินให้แม่หลายเดือนนะ”
นักดนตรีอีกคนโวย “จ่ายแค่ครึ่งเดียว แบบนี้โกงกันนี่ คนอื่นเค้าเดือดร้อนเป็นเหมือนกันนะพี่!”
“ใช่!...โกงกันเห็นๆ เฮ้ย!..พวกเรา ถ้าได้เงินไม่ครบ งานหน้าไม่ต้องเล่น วงนี้มันใกล้เจ๊งแล้ว เตรียมย้ายไปอยู่วงอื่นได้เลย” หนึ่งในนักดนตรีในกลุ่มบอกอย่างขุ่นมัว
พูดเสร็จทุกคนก็ยกพวกเดินออกไป สายฟ้าเครียด!

ขณะที่สมหวัง กุหลาบ และบาส กำลังเก็บของกันอยู่ บาสหันไปเห็นแด้นเซอร์รับเงินกันอยู่
“เค้าได้เงินกันแล้ว เราไปเอาค่าแรงกันบ้างมะ” บาสชวน
“พี่บาสไปเอาก่อนเถอะจ้ะ…เดี๋ยวขอเก็บของตรงนี้ให้เสร็จก่อน” สมหวังว่า
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปเอาให้”
กุหลาบบอกบาส “ของชั้นด้วยนะ”
บาสเดินเข้ามาหาเจ๊เนาว์ “เจ๊ เงินของพวกผมสามคนอ่ะ”
เจ๊เนาว์เปิดรายชื่อบัญชีดู หาไม่เจอ
“ของพวกเธอสามคนไม่มีนะ ลองไปถามสายฟ้าดูสิ”
“อ้าว…ไม่มีได้ยังไงอ่ะ”
“บอกให้ไปถามสายฟ้าดูไง”
บาสเดินเกาหัวแบบงงๆ ย้อนมาหากุหลาบกับสมหวัง
“เจ๊เนาว์บอกว่าเรายังไม่ได้เงิน”
“อ้าว…ทำไมอ่ะ” กุหลาบงง
“ไม่รู้…เจ๊เนาว์บอกให้ไปถามพี่สายฟ้าเอาเอง” บาสว่า
“พวกพี่รออยู่ที่นี่แหละเดี๋ยวชั้นถามเอง”
สมหวังเดินออกไป

สายฟ้าแกะยาพารากิน ดื่มน้ำตาม แล้วฟุบหน้าลงกับโต๊ะ สมหวังเดินเข้ามา เห็นสายฟ้าฟุบหน้าอยู่
“คุณ”
สายฟ้าเงยหน้าขึ้นมามอง
“เงินค่าแรงพวกชั้นสามคนล่ะ”

อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 4 วันที่ 20 ก.ย. 55

ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง จากเค้าโครงเรื่อง : กษิดินทร์ แสงวงศ์ และสุรินทร์ รุ่งสว่าง
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง บทโทรทัศน์ดั้งเดิม : สุรินทร์ รุ่งสว่าง
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ดัดแปลงบทประพันธ์ : พัณณิฎานันทณ์ ศิริเลิศ
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง กำกับการแสดงโดย : บรรเจิด พุทธโศภิษฐ์
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้ - มิวสิคัล
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ผลิตโดย : เอ็กแซ็กท์ - ซีเนริโอ
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ออกอากาศทุกวันจันทร์ - วันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางททบ. 5
ที่มา manager.co.th