อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 2 วันที่ 13 ก.ย. 55

อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 2 วันที่ 13 ก.ย. 55

คุณนายสร้อยเพชรเสริม
“เขามีโครงการดีๆ หลายอย่าง แม่ก็เลยอยากให้ลูกได้ทำความรู้จักกับพี่เขาไว้ จะได้ดูพี่เขาเป็นตัวอย่าง มีงานอะไรก็จะได้ช่วยๆ กันทำ ไม่ใช่เอาแต่ทำอาหารเล่นไปวันๆ”
สายมุกแย้งขึ้นทันที
“ไม่ใช่ทำเล่น ๆนะคะคุณแม่ มุกอยากเปิดร้านอาหารของตัวเองต่างหากล่ะคะ”

“อยากเปิดร้านอาหารเหรอครับ สนใจจะทำแนวไหนเป็นพิเศษครับ เป็น” โอมพูดสำเนียงเว่อมากๆ “เรสตัวรอง คาเฟ่ แอนด์ เบเกอรี่ หรือว่า แซนวิชบาร์ หรือว่า ซูชิ อะคิเนโคะ ก็กำลังมาแรง จะทำเป็น อา ลา คาร์ต หรือ บัพเฟ่ ก็ได้หมด แต่ กริลๆ ไม่เอาแล้วนะ ปิ้งๆ ย่างๆ มันกำลังเอาท์ ตกลงสนใจแบบไหนครับ”
สายมุกมองหน้าแม่อึ้งๆ
“เอ่อ...เมื่อกี้พี่เขาพูดอะไรคะแม่”
คุณนายสร้อยเพชรฟังไม่ออกเหมือนกัน
“เอิ่ม...พี่เขาก็กำลังแนะนำแนวทางให้ลูกนั่นแหละ”
โอมยิ้มหวาน
“สนใจแบบไหนก็บอกพี่ได้นะ พี่รับเป็นที่ปรึกษาให้”
คุณนายสร้อยเพชรเห็นดีด้วย
“โอ๊ย...ดีเลย จะได้ช่วยกันทำงาน ใกล้ชิดกันไว้ มีอะไรก็ปรึกษากัน...น้าฝากน้องด้วยนะลูก”
“ยินดีรับฝากครับ”
โอมหันมายิ้มให้...สายมุกทำหน้าเซ็งๆ

พ่อค้าแม่ค้าปิดแผง ร่ำลากันเสียงดัง ออกไปจากตลาด อาซ้งหันมาบอกดวง
“อาดวง พรุ่งนี้เช้าจะมีคนมาส่งไข่ ลื้อรับไข่ให้อั๊วด้วยนะ”
“ได้ครับลุงซ้ง ผมจัดการให้เอง”
ลั้นลาเข้ามาหา
“ดวง เจ๊ฝากล้างแก้วด้วยสิ เจ๊จะรีบกลับไปดูละคร”
“ได้ครับเจ๊ เดี๋ยวผมจัดการให้”
เจ๊แต๋วหันมาสั่ง
“ไอ้ดวง อย่าลืมเอาผักเน่าๆไปทิ้งให้เจ๊ด้วยนะ”
ดวงยิ้มรับ
“ได้เลยครับเจ๊ ผมจัดการให้ครับ”
แหววในชุดนักศึกษาเดินเข้ามา
“แหมๆๆ คุณผู้จัดการตลาด จัดการได้ทุกอย่าง ทำได้ทุกเรื่อง ได้เงินเดือนเท่าไหร่คะ”
“นังแหวว เอ็งไปล้อไอ้ดวงมันทำไม เดี๋ยวเถอะ”
เจ๊แต๋วจะฟาดลูกสาว แหววรีบหลบ
“อ้ะแน่ะ ดูสิ แม่ฉันรักแกยิ่งกว่าลูกแท้ๆ อย่างฉันอีกอ้ะ”
“รีบกลับบ้านเร็ว ๆเข้า”
เจ๊แต๋วบอกลูกสาวแล้วเดินออกไป...ซันเข้ามาอีกทาง
“ไอ้ดวง” ซันเห็นแหวว “อ้าว กลับมาแล้วเหรอ”
แหววกวนๆ
“ทำไม...คิดถึงเหรอ”
ซันชี้หน้าตนเอง
“ฉันเนี่ยนะจะคิดถึงแก”
“อ้าว ทำไมแกจะคิดถึงฉันไม่ได้” แหววหลุดปาก “ทีฉันยังคิดถึงแกเลย”
ซันกับดวงหน้าเหวอร้องขึ้นพร้อมกัน
“อ้าว เฮ้ย”
แหววอายรีบแก้ทันที
“เฮ้ย...ฉันล้อเล่น อย่าบอกนะว่าพวกแกเชื่อ”
ดวงพยักหน้า
“เชื่อ”
“แกนี่ซื่อจริงๆ เลยไอ้ดวง” แหววตบหลังซัน “ดูอาซันดิ มันยังไม่เชื่อเลย”
แหววทำเนียนๆ กอดคอเพื่อนทั้งสอง
“ไปเหอะ ไปหาข้าวเย็นกินกัน ฉันหิวแล้ว”

ทั้งสามออกไป
ภายในห้องสายมุก มีตำราทำอาหารเพียบ สายมุกหยิบขึ้นมาดูเล่มหนึ่ง

“ไม่ยอมแพ้หรอก ยังไงก็ต้องทำให้สำเร็จให้ได้”
สายมุกจ้องมองหนังสือก่อนจะนึกบางอย่างขึ้นมาได้
“จริงด้วย ไม่ให้จ้างครูมาสอน เราออกไปหาเรียนกับครูข้างนอกเองก็ได้”

ค่ำนั้น ดวง ซัน แหวว นั่งกินบะหมี่กันอยู่ที่ตลาดชายอาหารกลางคืน ซันตื่นเต้นเมื่อได้ยินสิ่งที่ดวงบอก
“คุณหนูสายมุก ลูกคุณนายสร้อยเพชรน่ะเหรอ นี่แกกำลังจะบอกว่าแกสนใจคุณหนูสายมุกงั้นเหรอ”
แหววขัดคอทันที
“โห...ดอกฟ้า หมาวัดแท้ๆ”
ดวงถอนใจ
“ฉันก็แค่บอกว่าไปเจอเขามา ไม่ได้พูดซะหน่อยว่าฉันคิดอะไรกับเขา”
ซันมองหน้าเพื่อน
“แล้วตกลงแกคิดไหม”
ดวงอึกอัก ตอบไม่ถูก แหววตัดหน้าตอบแทน
“บ้าสิ ไอ้ดวงเนี่ยนะ มันจะไปกล้าคิดอะไรกับคุณหนูไฮโซนั่นมันไม่ได้โง่ขนาดนั่นหรอกนะ...ใช่ไหมไอ้ดวง”
ดวงอึกอัก
“เอ่อ...ฉันไม่ได้คิดอะไรหรอก แค่จะเล่าว่าไปเจอมา หน้าตาสวยน่ารักดีก็เท่านั้นแหละ เอ้า กินๆๆ กินเหอะ”
ดวงรีบก้มหน้าก้มตากิน...ซันกับแหววชิชะใส่กัน

อีกด้านหนึ่ง...สายมุกเดินมาหยุดมองร้านข้าวต้มกุ้ย เด็กในร้านตะโกนสั่ง
“เฮีย...คะน้าเค็ม 2 กุ้ยช่ายกรอบ 2 ยำไข่ดาวไม่เผ็ด ต้มยำเห็ดไม่เปรี้ยว โต๊ะสอง”
“เอ้อ!”
สายมุกหยุดดูการทำงานของกุ๊กอย่างสนใจ หยิบโน่น โยนนี่ เหยาะโน่น ให้วุ่นวายแต่เท่ห์มาก
“โห...สุดยอดไปเลย”

ดวงกินบะหมี่หมดชามเป็นคนแรกรีบบอกกับเพื่อน
“เดี๋ยวมานะ ไปหาของหวานก่อน”
ดวงลุกออกไป

หน้าร้านข้าวต้ม...กระทะไฟแดงลุกฟรึ่บขึ้น ไฟวาบขึ้น สายมุกตกใจเฮือก
“ว้าย!”
สายมุกหันหลังหนีควันหันไปชนเข้ากับดวงที่เดินผ่านมาพอดี
“อ้าว เฮ้ย”
ทั้งสองตกใจ สายมุกเกาะแขนดวงไว้แน่น มองหน้ากันนิ่งงัน...ก่อนจะได้สติ รีบผละออกจากกัน
“คุณหนู...คุณหนูจริง ๆด้วย”
สายมุกเขินๆ
“เรียกฉันว่าสายมุกก็ได้ อย่าเรียกคุณหนูเลย มันแปลกๆ”
“ครับ...คุณหนูสายมุก”
“แล้วนายล่ะ”
“ดวงครับ...ผมชื่อดวง แล้วตอนนี้ผมก็กำลังดวงดีมากๆ ด้วยครับ ที่ได้เจอคุณอีกครั้ง”
สายมุกอึ้งๆไป ทันใดนั้นเสียงเด็กในร้านก็ดังขึ้น
“เฮีย...ต้มยำดอกฟ้าใส่หมาวัดหนึ่ง ไม่เผ็ด ไม่เปรี้ยว ไม่เค็ม ไม่ต้องอะไรทั้งนั้น เพราะมันเป็นไปไม่ได้”
ดวงสะดุ้งเฮือก

ดวงหลับอยู่ที่มุมนอนของเขาในตลาดสะดุ้งเฮือกตื่น...ตั้งสติ
“ยังดีที่แค่ฝัน…” ชายหนุ่มฉุกใจ “แล้วถ้าฝันมันเกิดเป็นจริงขึ้นมาทำไงล่ะ...ดอกฟ้ากับหมาวัดจริงๆเหรอ...”
ดวงคิดๆ ก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นยืน ยกมือขึ้นพนม
“ใครก็ได้ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที ตัวลูกนี้เป็นคนดี ไม่เคยคดไม่เคยโกง ไม่เคยคิดร้ายต่อผู้ใด ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์แห่งตลาดสดนี้อวยพรให้ลูกสมหวังด้วยเถอะจ้า สาธุ”
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเอะอะกึกกักด้านนอก
“อะไรวะ”
ดวงรีบลุกขึ้นมองส่องๆ ไป
“หรือว่าขโมย...” ชายหนุ่มคว้าไม้ “กล้าเข้ามา เจอดีแน่”
ดวงย่องออกไปเงียบๆ

ดวงออกมาด้านนอก...เห็นว่าลุงขายล็อตเตอรี่ตาบอดกำลังถูกแก๊งเด็กแว้นปล้นล็อตเตอรี่
“เฮ้ยเอามาให้หมด มีเป็นถาด มันต้องมีถูกสักใบสิวะ”
ลุงตาบอดพยายามขอร้อง
“อย่า...อย่ารังแกคนแก่ตาบอดเลย สงสารลุงเถอะ”
ดวงวิ่งเข้ามา
“เฮ้ย...หยุดนะ ทำบ้าอะไรกันวะ”
“รีบเอามาสิเว้ย”
พวกเด็กแว้นจะรวบล็อตเตอรี่ ดวงเข้าต่อยตีกับแก๊งซ์เด็กแว้น...ลุงล็อตถูกผลักล้มลงไป
“ไปเว้ย”
พวกเด็กแว้น ออกรถไป
“เฮ้ย...เอาคืนมา”
ดวงวิ่งไล่ตามไป...พวกแว้นแว้นหนี...ดวงวิ่งไล่ตามหลัง
“เอาคืนมานะเว้ย”
พวกแว้นหนีไปได้...ดวงหยุดหอบ
“ไอ้พวกสารเลว เลวขนาดนี้ ขอให้พวกแกไม่ถูกหวย ไม่ถูกเลยซักใบ ฮึ่ย!”
ดวงเจ็บใจ

ดวงกลับมาหาลุงตาบอด
“ทั้งเนื้อทั้งตัวลุงไม่มีอะไรจะตอบแทนน้ำใจของพ่อหนุ่ม” ลุงตาบอดดึงล็อตเตอ
รี่ชุดใหญ่ออกมา “นอกจากสิ่งนี้ รับไว้”
ดวงไม่ยอมรับ
“ผมแค่อยากจะช่วย ไม่ต้องตอบแทนผมหรอกครับ”
“รับไว้เถอะ”
“ผมรับไว้ไม่ได้จริงๆ ครับ”
“งั้นคิดเสียว่าลุงฝากไว้ ก็แล้วกัน ขืนเอาไปด้วยจะโดนปล้นอีก ฝากไว้แล้วลุงจะกลับมาเอา”
ลุงตาบอดยัดล็อตเตอรี่ใส่มือดวง
“แน่นะครับ คุณลุงต้องกลับมาเอานะครับ”
ลุงยิ้ม พยักหน้ารับก่อนจะเดินจากไป...ดวงตะโกนตามไล่หลัง
“อย่าลืมกลับมาเอานะครับคุณลุง”

ลุงยิ้มมีเลศนัยแปลกๆ ดูน่าพิศวงๆ
ที่ตลาดยามเช้า...ลั้นลาชงกาแฟมือเป็นระวิง เป้งกับต๋อยยืนเร่งอยู่ยิกๆ

“เร็วๆ สิ! ทำไมช้านักวะ สั่งมากินแก้ง่วง ให้รอจนจะหายง่วงอยู่แล้ว”
ต๋อยประชด
“สงสัยจะให้รอจนแก่ตาย”
เป้งหันขวับมาที่ต๋อย
“ฮึ่ย...คนอย่างกูไม่มีแก่ตาย มีแต่หล่อตาย”
เป้งยิ้มภูมิใจในหน้าตาตนเองมาก ลั้นลาเบ้ปาก พูดปากขมุบขมิบออกมาโดยไม่มีเสียง
“หึ...หล่อตายห่า”
เป้งไม่ได้ยิน
“ว่าไงนะ”
ต๋อยฟ้องทันที
“มันหาว่าพี่หล่ออหิวา”
ลั้นลาแว๊ดขึ้นมา
“ฮึ่ยย! ถ้าจะโง่ ช่วยโง่เงียบๆ ได้ไหม หนวกหู! คนยิ่งรีบๆ อยู่”
ลั้นลาเริงร่าหันไปบอกดวงที่คุยกับแหววและซันอยู่
“รอแป๊บเดียวนะจ้ะพี่ดวง เดี๋ยวลั้นลาลัดคิวให้ กาแฟดำไม่ใส่นำตาลใส่แต่ความรักกับความใส่ใจ ลั้นลาจำได้”
อั้มที่ขายของแผงข้างๆ ตะโกนออกมาอย่างหมั่นไส้
“ใส่อะไรก็ใส่ไป แต่อย่าใส่น้ำลายก็แล้วกัน เดี๋ยวพี่ดวงจะกลายเป็นกระสือต่อจากแก”
ลั้นลาไม่ยอมโต้ตอบกลับทันควัน
“ถ้าฉันกระสือ แต่ก็ผีปอบล่ะวะนังอั้ม”
อั้มเชิด
“ถึงจะปอบก็ปอบเปรี้ยวๆ ปอบเก๋ๆ อ่ะ”
เป้งหงุดหงิด
“เว้ย! เลิกทะเลาะกันซะทีได้ไหม คนหิวกาแฟ”
ลั้นลากับอั้มชิๆชะๆ ทำงานกันต่อไป

ดวง ซัน และแหวว นั่งรอกาแฟอยู่ที่โต๊ะ ซันมองล็อตเตอรี่นิ่งอย่างสงสัย
“ให้ฟรีเลยเหรอวะ ไม่คิดตังค์เลย...เป็นไปได้ไงวะ”
แหววสอดขึ้น
“เขาเรียกว่าตอบแทนความมีน้ำใจ คนหยาบคายอย่างแกไม่เข้าใจเรื่องละเอียดอ่อนแบบนี้หรอก”
ดวงอธิบาย
“แกฝากไว้น่ะ บอกว่าจะกลับมาเอา”
ซันมองหน้าดวง
“ถ้าเกิดถูกรางวัลขึ้นมา แกจะมาทวงเงินว่างั้น”
ดวงชี้หน้าตนเอง
“คนอย่างฉันเนี่ยนะจะถูกล็อตเตอรี่ ฉันไม่โชคดีขนาดนั้นหรอก”
“มันก็ไม่แน่นะเว้ย แกซวยมานานพอแล้วนะ ครั้งนี้ อาจะจะถึงคราวโชคดีแล้วก็ได้” ซันหันไปถามแหวว “หวยออกวันไหน”
“พรุ่งนี้”
ซันตบเข้าฉาด
“เป๊ะ! ฉันว่าแกถูกแน่ ฉันมีลางสังหรณ์”
แหววระอา
“อย่ามามั่วเลยไอ้ซัน แกคิดจะมั่วแบ่งเงินไอ้ดวงมันอ่ะดิ”
“ไม่ได้มั่ว แกอย่าลืมสิว่าวันนี้วันอะไร วันเกิดไอ้ดวงนะเว้ย” ซันหันไปหาดวง “สวรรค์อาจจะส่งล็อตเตอรี่นี่มาแฮปปี้เบิร์ธเดย์แกก็ได้ชัวร์ เชื่อฉัน แฮปปี้เบิร์ธเดย์ชัวร์”
ลั้นลาเข้ามายื่นแก้วกาแฟพรวดให้ตรงหน้าดวง ทั้งสามสะดุ้ง
“รับลำตัวและหัวใจเพิ่มไหมคะ”
ทันใดนั้นมีเสียงตีเป๊งๆๆๆ ดังขึ้น ซันหน้าตื่น
“สัญญาณฉุกเฉิน! เกิดอะไรขึ้นวะ”
ทั้งสามรีบกลับเข้าไปด้านในตลาด
“ชงฟรีอีกแล้วกู”
ลั้นลารีบตามเข้าไป เป้งเซ็งเลย
“เอาอีกแล้วเว้ยเฮ้ย มีเรื่องอีกแล้ว”
ต๋อยหันมาชวน
“เข้าไปดูกันเหอะพี่ จะได้รู้ว่ามีอะไรกัน”
“กูไม่ไป บอกแล้วไง หัวใจกูอ่อนแอ”
เป้งคว้าแก้วกาแฟที่ลั้นลาชงทิ้งไว้ ลงนั่งจะกินกาแฟแต่นึกได้หันไปสั่งต๋อย
“ถ่ายรูปให้กูหน่อย กูจะลงเฟชบุค”
ต๋อยส่ายหน้าเอือมๆ
“อีกแล้วเหรอพี่”
“เออ เร็วๆ!”
ต๋อยล้วงมือถือขึ้นมาจะถ่ายรูปให้อย่างเซ็งๆ เป้งโพสหล่อ
“ชูแขนสิวะ ถ่ายมุมกด หน้ากูจะได้ไม่อ้วน”
ต๋อยเซ็งมากถอนใจอย่างแรง
“เฮ้อ...”

แม่ค้าพ่อค้าทุกคนมารวมตัวกัน...อาซ้งเคาะเป๊งๆๆๆ
“ประชุมๆๆๆ ประชุมเว้ย”
ดวงนำหน้าซันกับแหววเข้ามา ซันรีบถามอาซ้งทันที
“มีอะไรเหรอเตี่ย”
เจ๊แต๋วหันมาบอก
“ก็เรื่องที่คุณนายสร้อยเพชรจะขึ้นค่าเซ้ง ค่าเช่าพวกเราน่ะสิ สรุปแล้วได้ความว่า พวกเราไม่ยอม...ยังไงก็ไม่ยอม”
แม่ค้าพ่อค้าทุกคนตะโกนรับไม่ยอมๆๆ แหววขัดขึ้น
“เอ๋า...ไม่ยอมก็ไปบอกคุณนายเขาสิ จะมาแหกปากตะโกนบอกกันเองทำไมเล่าแม่”
“จะบุกไปถึงบ้านคุณนายมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ดีไม่ดี มันเรียกตำรวจมาจับ เราจะทำยังไง”
ดวงคิดๆ
“ผมไปบอกให้เองครับ”
ทุกคนหันไปมองดวง แหววขัดขึ้น
“มันจะดีเหรอ”
ซันไม่เห็นด้วย
“นั่นสิ...ถือว่าเป็นการเอาชีวิตไปเสี่ยงเลยนะเว้ย”
“เอาน่า” ดวงหันไปบอกกับทุกคน “ผมรับรองว่า ผมจะไปบอกให้ถึงหน้าบ้าน
เลยครับ”
เจ๊แต๋วแอบซุบซิบกับอาซ้ง
“ให้ไอ้ดวงมันนำร่องไปก่อนก็ดีเหมือนกันนะอาซ้ง จะได้ดูท่าทีอีคุณนาย
ด้วย ถ้าพวกเราผลีผลามแห่ไปเลย ถูกโจมตีกลับ เราจะรับมือไม่ทันนะ”
ดวงอมยิ้มอย่างมีความหวัง

ซันขี่ซาเล้งมาโดยมีแหววซ้อนท้าย ดวงนั่งกระบะหน้า มาหยุดที่หน้ารั้วบ้านคุณนายสร้อยเพชร ดวงรีบจะไปกดออด แหววคว้าไหล่ไว้
“จะรีบร้อนไปไหนวะไอ้ดวง ตั้งหลักก่อนสิ”
“เอ่อ...ลืมตัวไป มัวแต่ตื่นเต้น”
“ตื่นเต้นอะไรของแก”
ซันถอนใจ
“เอ้า...ไม่เห็นต้องถาม อย่าบอกนะว่าแกไม่รู้ว่าทำไมไอ้ดวงมันถึงอาสามาที่นี่”
ทันใดนั้นประตูเปิดออก ซันรีบบอก
“มาแล้วๆๆ นางฟ้าของแกมาแล้ว”
พะวงเดินออกมาดู หน้าตาไม่ไว้ใจ
แหววสะดุ้ง
“เฮ่ย” แหววหันมาถามดวง “คนนี้น่ะเหรอนางฟ้าของแก เอาจริงดิ”
พะวงแว๊ดขึ้นมา
“ถึงฉันจะเป็นนางฟ้าแต่ฉันก็เลือกเทวดานะยะ ว่าแต่พวกแกเถอะมาสุมหัวทำอะไรกันแถวนี้”
“คือพวกเรา...”
พะวงพูดสวนทันที
“ไม่ซื้อ!”
ดวงเซ็งเลย
“หือ...คือผมไม่ได้มาขายของครับ ผมจะมาขอพบคุณนายสร้อยเพชร”
“ฮะ...น้ำหน้าสารรูปอย่างพวกแกเนี่ยนะ กล้ามาขอพบคุณนายสร้อยเพชร ไม่รู้เหรอว่าคุณนายเป็นใคร”

พะวงนั่งยองๆล้อมวงเม้าท์ให้พวกดวงฟัง ใส่อารมณ์สุดๆ
“หมอนวด”
พะวงทำท่าประกอบ ทุกคนอึ้ง
“ฮะ!”
“แกเป็นหมอนวดอยู่ตั้งหลายปี หมอนวดแผนไทยนี่แหละ วันดีคืนดีไปนวดเอาเศรษฐี จับเส้นโดนเข้า เลยได้ผัวเลยอ่ะ”
ซันส่ายหน้า
“โธ่ๆๆๆ คิดว่าหมอนวดอีกแบบซะอีก หลงฟังตั้งนาน”
“ยังไม่จบนะ”
ดวงยกมือห้าม
“พอเถอะครับ คือผมมีธุระ ขอผมทำธุระก่อนเถอะนะครับ”
พะวงมองหน้า
“เอ๋า...ก็ไม่บอกแต่แรกว่าปวดเปรี้ยว”
“ไม่ได้ปวด!”
“อ้อปวดปี้”
ดวงเซ็งๆ
“อื้อ ผมไม่ได้ปวดอะไรทั้งนั้น ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณนายสร้อยเพชรครับ”
“เออ...รีบพูดกันให้จบๆ ดีกว่าจะได้รู้ไปเลยว่าได้ไม่ได้”
แหววจะเข้าประตูไป พะวงรีบมาขวางไว้
“เข้าไม่ได้ ที่นี่บ้านผู้ดี คนจนห้ามเข้า เหงาจะกินหัว”
“เว้ย...หลบไป”
แหววจะเข้า พะวงโวยวายทั้งผลักทั้งดันไม่ให้แหววเข้า ซันกับดวงช่วย เสียงดังลั่นไปหมด ทันใดนั้นเสียงของสายมุกก็ดังขึ้น
“มีอะไรกันน่ะ”
ดวงจำเสียงได้ รีบหันไปมอง สายมุกเดินออกมาดู…ดวงยิ้มทันทีด้วยความดีใจ
“นางฟ้ามาช่วยแล้ว”
สายมุกจำดวงได้
“คุณ…”
“ดวงครับ ผมชื่อดวง”
แหววมองหน้าดวงที่ยิ้มเจิดจ้า ชักยังไง รู้สึกพะวงเปรยๆ ออกมา

“ถ้าแกชื่อดวง วันนี้แกก็ดวงซวยแล้วล่ะ”
สายมุกพาสามคนเข้ามาคุยกับแม่ในบ้าน คุณนายสร้อยเพชรโวยสนั่น

“ไม่ได้ หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ได้ ตลาดสร้อยเพชรเป็นของฉัน ฉันพูดคำไหนก็ต้องคำนั้น กล้าดียังไงถึงได้มาต่อรอง ไม่รู้รึไงว่าฉันเป็นใคร”
“หมอนวด”
ซันพูดลอยๆ แบบลืมตัว พะวงสะดุ้งตบปากซันผลัวะ สายมุกพยามยามเตือนแม่
“ค่อยๆ พูดกันเถอะค่ะคุณแม่ อย่าเพิ่งเหวี่ยงสิคะ”
ดวงมองสายมุกอย่างชื่นชม
“จะไม่ให้แม่เหวี่ยงได้ยังไง มันชักจะกำเริบไปกันใหญ่แล้ว เดี๋ยวนี้ถึงกับกล้าดี ส่งตัวแทนมาเจรจาต่อรองกับฉัน คิดเหรอว่าคนอย่างฉันจะฟัง”
แหววกับซันโพล่งออกมาพร้อมกัน
“ไม่คิด”
ดวงหันไปจุ๊ปากใส่ แหววกับซันรีบเก๊กเข้ม ดวงหันมาขอร้องคุณนายสร้อยเพชร
“ตอนนี้เศรษฐกิจไม่ดี ค้าขายก็ไม่คล่อง โปรดเห็นใจพวกเราด้วยเถอะครับ”
คุณนายสร้อยเพชรเมิน
“เห็นใจ...นี่พวกเธอรู้ตัวไหมว่ากำลังพูดกับใครอยู่”
ซันพูดเบาๆ
“หมอนวด”
พะวงตบปากซันอีกเปรี้ยง! คุณนายสร้อยเพชรไล่ส่งอย่างไม่ใยดี
“ไปเลยนะ ออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว กลับไปบอกแกทุกคนว่ายังไงฉันก็จะขึ้นค่าเซ้งค่าเช่า ห้ามต่อรอง ห้ามขัดขืน ใครไม่พอใจไสหัวออกไปได้เลย ฉันไม่ง้อ!”
ดวง อาซัน แหวว อึ้งไป สายมุกเหลือบตามองดวงด้วยความเห็นใจ…ดวงเงยหน้าขึ้นสบตากับสายมุก รับรู้ได้ถึงความห่วงใย

ซันสตาร์ทรถ แหววขึ้นนั่งซ้อนท้าย…ดวงยังคงมองเข้าไปในบ้าน ไม่อยากไป แหววเรียก
“ไอ้ดวง ขึ้นรถ ทุกอย่างล้มเหลว ไปกันได้แล้ว”
ซันมองเพื่อนอย่างรู้ใจ
“มันไม่อยากไปเพราะเรื่องอื่นมากกว่า เฮะๆ ใช่ไหมวะไอ้ดวง”
แหววหน้างอ
“ไอ้ดวง บอกให้ขึ้นรถ”
ซันหันไปตวาด
“เป็นแม่มันรึไง ถึงสั่งจัง”
แหววตบหัวซันจนคว่ำ…ดวงเดินมาขึ้นรถ ปีนขึ้นนั่งกระบะหน้า แหววเร่งซัน
“ออกรถสิ รออะไร”
“รอแกสั่งไง อี อี อี ฮึ่ย...อีโคตรสั่ง”
แหววตบ ซันออกรถไปทะเลาะกันไป…ดวงมองรั้วบ้าน อาลัยสายมุก

สายมุกคุยกับแม่อย่างไม่ชอบใจนัก
“จะทำธุรกิจร่วมกัน มันก็ต้องฟังกันสิคะ”
“พอๆๆๆ ไม่ต้องพูด แกเป็นอะไรของแก ทำไมต้องมาเข้าข้างพวกมันด้วย”
“ไมได้เข้าข้าง หนูก็แค่อยากให้มันดีกับทุกฝ่าย”
“ไม่จำเป็น! ฝ่ายไหนมันจะซวย มันจะเดือดร้อน มันจะฉิบหายวายวอดก็เรื่องของมัน ขอแค่ฝ่ายเราดีเป็นพอ เรื่องอื่น จบ ไม่ต้องพูด”
“แต่ว่า...”
คุณนายสร้อยเพชรตัดบททันที
“จบ!”
สายมุกเซ็งๆ เดินหนีไป คุณนายสร้อยเพชรแววตาร้าย
“กล้าดีมาต่อรองกับฉัน ระวังเถอะจะไม่มีที่ให้ขาย”
พะวงตีเสมอมานั่งข้างๆ

อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 2 วันที่ 13 ก.ย. 55

ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทประพันธ์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทโทรทัศน์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร / พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด กำกับการแสดงโดย: พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศทุกวันจันทร์-วันพุธ เวลา 07.30/11.00/20.00 น.
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศวันแรกเริ่มมวันพุธที่ 12 กันยายน 2555 ทางช่อง 8
ที่มา manager.co.th