อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 4 วันที่ 17 ก.ย. 55
“ฮัลโหลๆ ฟังกันหน่อยๆ”“อย่ามัวแต่กินฟรีจนลืมว่าวันนี้วันอะไรนะยะ”
“ฮึ่ย เขาจะไปลืมกันได้ยังไงล่ะอาแต๋ว วันสำคัญขนาดนี้ ใครๆก็จำได้...ปีนี้เราก็มารวมกันเป็นครั้งที่ 25 แล้ว 25 ปีที่พวกเราค้าขายกันอย่างสุขสบาย ใครขายหมูก็ขายไป ใครขายไข่ ขายไป ขายผัก ขายไป ขายไข่ ขายไป ขาย...”
เจ๊แต๋วปรามๆ
“พอได้แล้วอาซ้ง ลื้อจะไล่ให้ครบทั้งตลาดเลยเหรอ”
“อย่าขัดสิ อั๊วหมายถึงว่าพวกเขาหมกหมุ่นกับการขายที่หน้าแผงเป็นอย่างเดียว ส่วนอื่นๆ ทั้งเตรียมของ รับของ ส่งของ เก็บของ พวกเราไม่ต้องไปยุ่งให้มันวุ่นวาย เพราะมันมีคน คนหนึ่งที่ยอมทุ่มเทแรงกาย แรงใจ วุ่นวายแทนพวกเรามาตลอด”
เจ๊แต๋วเสริม
“โดยที่ไม่ได้ค่าจ้างอะไรเลยแม้แต่บาทเดียว”
ทุกคนเฮลั่น อาซ้งพูดต่อ
“หนำซ้ำกลางค่ำกลางคืนมันยังนอนเฝ้าตลาดให้พวกเรา ตลาดเราไม่มีขโมยมากี่ปีแล้ว พวกลื้อลองคิดดู”
ทุกคนเฮอีก เจ๊แต๋วตะโกนลั่น
“ขอเสียงปรบมือให้กับไอ้ดวงของพวกเราหน่อย”
คนปรบมือ เป่าปากเชียร์กันใหญ่...ซันผลักดวงขึ้นไป อาซ้งรีบบอก
“พูดอะไรหน่อยอาดวง”
“ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไร ทุกสิ่งที่ผมทำ ผมทำไปก็เพื่อตอบแทนพวกเราทุกคน” ดวงเขินๆ “ที่นี่ไม่ใช่แค่ตลาด...ทุกสิ่งที่ผมทำไม่ใช่แค่งาน....แต่ที่นี่คือบ้านของผม ทุกคนคือญาติพี่น้องของผม คือครอบครัวของผม”
ทุกคนเริ่มซึ้ง ดวงยังคงพูดต่อ
“ถ้าทุกเช้าที่ผมตื่นขึ้นมา ผมไม่คิดทำอะไรเพื่อครอบครัวของผม ผมก็ไม่รู้จะตื่นขึ้นมาทำไม” ชายหนุ่มเริ่มน้ำตาคลอๆ “ผมคงไม่มีวันนี้ได้ ถ้าไม่ใช่เพราะทุกๆ คนที่นี่ ผมขอขอบพระคุณทุกท่านที่เมตตาผม ช่วยเปลี่ยนเด็กที่ถูกพ่อแม่ทอดทิ้งคนนี้ให้กลายเป็นผู้ชายที่มีความสุขที่สุดในโลก ขอขอบพระคุณจริงๆ ครับ”
ทุกคนปรบมือเฮกันใหญ่ อาซ้งตะโกนนำขึ้น
“แฮปปี้เบิ้ดเดโว้ย”
ดนตรีขึ้น เป้งกับต๋อยบรรเลงคาราโอเกะ เป้งหันมาบอกต๋อย
“จัดไปโว้ยยย โคตรอิจฉามันเลย แต่ จัดไป”
ลั้นลากับอั้มแย่งกันชิงตัวดวงไปแด้นซ์ ซันกับแหววแด้นซ์ด้วยกันอย่างเริงร่า อาซ้งกับเจ๊แต๋วแทงโก้ไปรอบๆ...ซันหันไปบอกแหวว
“ไปปลดปล่อยภาระก่อนนะ ไปด้วยกันป่ะ”
“แกจะไปฉี่ก็ไปคนเดียว ไม่ต้องมาชวน”
แหววถีบซันออกไป...อีกด้านอั้มกับลั้นลาแย่งดวงกัน
“หลบไปนังลั้นลา ชาตินี้อย่าได้หวัง ชาติหน้าค่อยมาใหม่”
ลั้นลาตบเสยเปรี้ยง อั้มกระเด็นไป ลั้นลาชอบใจ
“ขอโทษนะ ต้องจัดหนัก เพราะว่าชาติชาติหน้าไม่ว่าง ต้องเอาชาตินี้” ลั้นล้าหันไปหาดวง “มาเลยจ้ะพี่ดวง ไม่ต้องเขิน สบายๆ เลยจ้ะ”
ดวงกลัวๆ ลั้นลาดึงตัวไปเต้นรำจนได้
ซันยืนฉี่อยู่ ได้กลิ่นแปลกๆ
“กลิ่นอะไรวะ...จะว่าฉี่เราก็ไม่ใช่ๆ”
ซันมองไปรอบๆ แล้วทำตาโตด้วยความตกใจ
“เฮ้ย!”
บรรยากาศในงานยังคงคึกคักกันอยู่ ซันตะโกนมาแต่ไกล
“ไฟไหม้ ไฟไหม้!”
ทุกคนหยุดกึก
โอมใส่แว่นสามมิติ ดูฟุตบอลจากจอทีวีสามมิติอยู่และกำลังคุยโทรศัพท์ไปด้วย
“ลงมือแล้วใช่ไหม ดี...จับตาดูไว้ให้ดี อย่าให้ไฟลาม ฉันยังไม่อยากให้เรื่องถึงตำรวจ แค่กระทุ้งให้พวกมันสะดุ้งก็พอ”
โอมวางสายไป พร้อมรอยยิ้มร้าย
“ยุคนี้ สมัยนี้ ใครต้องการตลาดสดกันวะ”
โอมว่าแล้วก็เชียร์บอลต่อ
บรรยากาศในตลาดวุ่นวายชุลมุนช่วยกันดับไฟ อาซ้งตะโกนเร่งคนอื่นๆ
“เร็วๆ เดี๋ยวมันลาม ดับให้ได้เร็วๆเข้าๆ”
เจ๊แต๋วตวาด
“ก็มาช่วยกันดับสิ ตะโกนสั่งอยู่ได้ หนวกหู!”
อั้มตกใจด้วยท่าสวยๆ
“ว้ายยย ตายแล้ว ตายแล้ว ไฟไหม้ค่า ช่วยด้วยค่า ไฟไหม้”
ลั้ลลาวิ่งถือถังน้ำเข้ามาสาดโครมใส่อั้มเต็มๆ
“ไฟไหม้กูไม่ว่า แต่กูเกลียดขี้หน้ามึง”
ลั้นลาวิ่งกลับไป อั้มดิ้นพล่าน
“แอร๊ย! ดับไฟในทรวงหน่อยนะยะ ยังไงฉันก็สวยกว่าหล่อนเยอะ”
ทุกคนช่วยกันให้วุ่นวาย ต๋อยกับเป้งวิ่งถือถังน้ำสวนกันแล้วชนกันเองโครม!
“ปัดธ่อ ทำไมไม่เลี้ยวไปทางโน่นเล่าพี่”
“มึงอย่าเลย อย่ามาโทษกูเลย กูมาของกูดีๆ มาอย่างมีสติ แต่มึงสับขาหลอกตลอด กูจะรู้ได้ยังไงว่ามึงจะไปทางไหน”
“งั้นต่อไปนี้ฉันจะเลียบขวา พี่เลียบซ้าย ตกลงไหม”
“มึงไม่ต้องมาเลียบซ้ายเลียบขวา กูว่าไปพร้อมๆ กัน ดีที่สุด ไปเร็ว!หิ้วถังกูไปด้วย” เป้งส่งถังน้ำให้ต๋อยรับไป “เร็ว...ตามกูมา!”
ต๋อยหน้าเหวอ
“เอ๋า...ทำไมพี่ไม่หิ้วไปเองล่ะ”
“ไม่ใช่เวลาถาม ดับไฟให้ได้ก่อน เดี๋ยวกูจะเล่าให้ฟัง”
ต๋อยหิ้วถังน้ำสองมือวิ่งย่องแย่งตามไปงงๆ
“โอ้ย! ต๋อยว่ามันไม่ยุติธรรมอ้ะ มันไม่ใช่อ้ะ มันไม่ใช่!”
เป้งหันมาเร่ง
“เร็วๆ!”
สายมุกยืนเหม่ออยู่ที่หน้าต่างห้องนอน
“ป่านนี้ นายคงมีความสุขมากสินะ นายดวง...สุขสันต์วันเกิดนะ”
ดวงพยายามดับไฟสุดฤทธิ์ เนื้อตัวหน้าตาดำไปหมด
“น้ำๆๆ เอาน้ำมาอีก เร็ว”
ซันวิ่งหอบถังน้ำสองใบมา
“กำลังมา”
เจ๊เฉียดกับแหวว ช่วยกันแบกถังน้ำมาอย่างเหนื่อยอ่อนเหงื่อโทรม แหววรีบบอก
“มาแล้วๆๆ”
ดวงยื่นมือไปรับ
“ส่งมาเลย”
เจ๊เฉียดหยุดหอบ
“โอยย...หายใจไม่ทัน”
แหววหันไปเห็น
“อ้าวเจ๊ อย่าเพิ่งมาเป็นลมตรงนี้นะไม่พร้อมจะดูแลนะ”
เจ๊เฉียดเข่าอ่อน แหววลากไปนั่งข้างๆ
“ขอพักแป๊ปนึง เดี๋ยวคงหายไม่ต้องดูเจ๊หรอกไปดูไฟเถอะ”
“มีอะไรก็ตะโกนเรียกแล้วกันนะ...ฉันไปตักน้ำก่อนล่ะ”
แหววรีบผละไป สวนทางกับลั้นลาและอั้มซึ่งตอนนี้สภาพทั้งสองคนเหมือนพวกจิตภูติไม่มีผิดเพราะมาสคราร่าราคาถูกละลายน้ำดวงตาที่เคยกลมโตกลับเล๊ะเท๊ะดำโบ๋ ทั้งสองคนหยุดหอบเหนื่อยแล้วหันมาเจอหน้าเองตกใจร้องลั่น
“อ๊ากกก...”
การดับไฟจบลง ควันยังมีอยู่ ทุกคนมารวมตัวกันที่ลานด้านหน้าหน้าดำ ตัวดำเพราะเขม่ากันไปหมด ซันหน้าดำท่าทางเหนื่อยมาก หันไปจับมือดวง พูดเสียงแหบแห้ง
“ไอ้ดวง แฮปปี้เบิ้ดเดย์”
ควันโชยออกจากปากซัน อาซ้งหน้าเครียด
“นี่มันอะไรกันวะ กำลังสนุกกันอยู่ดีๆ แท้ๆ ดันมามีเรื่องได้ อั๊วไม่อยากจะเชื่อเลย”
เจ๊แต๋วถอนใจ
“ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อล่ะอาซ้ง ดูสารภาพของพวกเราแต่ละคนสิ รอดมาได้ก็บุญแล้ว”
“นี่ถ้าฉันไม่ปวดฉี่ ป่านนี้ตลาดเราเละ เหลือแต่ตอไปแล้ว” ซันพูดกราดไปทั่วๆ “ทุกคนเป็นหนี้ฉันนะ ฟังเอาไว้ อย่าลืมตอบแทนบุญคุณด้วย”
“งั้นฉันขอตอบแทนคนแรกเลยแล้วกันนะ” แหววตบหัว “นี่แน่ะ!”
ซันหงายไป
“โอ๊ย”
อั้มพยายามเช็ดหน้า แล้วเติมปาก ติดขนตาใหม่อีกรอบ
“พี่ดวงอย่าเพิ่งหันมาทางนี้นะจ้ะ อั้มยังไม่พร้อม”
“แต่กูพร้อม!”
ลั้นลายันโครม
“แอร๊ยย!”
อั้มหงายไปใส่เป้งกับต๋อยเข้าพอดี เป้งส่ายหน้า
“เบื่อจริงๆ อีพวกสวยพยายาม พยายามไม่เลิก”
ต๋อยขัดขึ้น
“เอ้า...ความพยายามเป็นหนทางสู่ความสำเร็จนะพี่”
“มึงดูหน้ามันสิ” เป้งบุ้ยหน้าให้ต๋อยมองอั้มที่แต่งหน้าอยู่ “ล้มเหลวชัดๆ ล้มเหลวขั้นเทพ”
ต๋อยเห็นด้วย
“เออ...นั่นสิ”
ลั้นลาหันไปถามอาซ้ง
“เอาไงต่อ งานวันเกิดน่ะ จะต่อเลยหรือว่าจะเลื่อนไปก่อน”
ดวงพูดสวนขึ้นมา
“พอๆๆ พอเถอะครับ ไม่ต้องฉลองให้แล้วก็ได้ แค่นี้ผมก็ซึ้งใจแล้วล่ะครับ ทุกคนกลับไปนอนเถอะครับ เหนื่อยกันมามากแล้ว เดี๋ยวผมจัดการเก็บของเอง”
ซันหันมาบอกดวง
“เออ...เดี๋ยวอยู่ช่วยด้วยคน”
แหววเอาด้วย
“ฉันด้วย”
อาซ้งถอนใจ
“จะให้กลับไปนอนได้ไงวะ ตลาดถูกเผาอย่างนี้ ใครจะไปหลับลงแล้วอีกอย่าง ถ้าไฟมันลุกขึ้นมาอีกครั้ง จะทำยังไง”
เจ๊แต๋วเห็นด้วย
“ใช่...ยังไงคืนนี้ก็ต้องอยู่เฝ้าตลาดกันหมดนี่แหละ”
ทุกคนฮือฮาเห็นด้วยๆ อั้มร้องขึ้น
“อ๊ายย อั้มจะได้ค้างคืนกับพี่ดวง ตื่นเต้นอ้ะ”
ลั้นลาหมั่นไส้
“มาเต้นข้างๆนี่มา จะได้ตบถึง”
เจ๊แต๋วมองหน้ากับอาซ้ง สายตากังวลด้วยกันทั้งคู่
“ลื้อคิดว่าไงอาแต๋ว”
“อั๊วยังไม่อยากด่วนสรุป แต่ที่แน่ๆ อั๊วต้องหาคำตอบให้ได้ ว่าไฟมันไหม้เพราะอะไร”
วันใหม่...พะวงหอบตะกร้าจ่ายกับข่าวรีบร้อนกลับเข้ามา
“คุณนาย เกิดเรื่องใหญ่แล้วค่า คุณนายขา”
พะวงวิ่งเข้าบ้านไปรีบรายงานเรื่องไฟไหม้ตลาด กับคุณนายสร้อยเพชรและสายมุก คุณนายสร้อยเพชรตกใจมาก
“ฮะ! ไฟไหม้ตลาด แกแน่ใจเหรอพะวง”
“แน่สิคะคุณนาย พะวงเพิ่งไปจ่ายตลาดกลับมาเนี่ย เขาพูดกันให้แซ่ดว่าเมื่อคืนตลาดเกิดไฟไหม้ ดีที่ชาวตลาดเขาดับไฟได้ทัน ไม่งั้นป่านนี้ ฮ่าๆๆๆ”
คุณนายสร้อยเพชรจ้องหน้า
“แกจะหัวเราะทำไมนังพะวง”
พะวงหุบแทบไม่ทัน
“อุ้ย...ลืมตัวไปค่ะ คือลึกๆ แล้วมันรู้สึกสะใจสมน้ำหน้าคุณนายอ่ะค่ะ”
“นังพะวง!”
คุณนายสร้อยเพชรจะเล่นงานพะวง สายมุกรีบตัดบท
“เอาเถอะค่ะคุณแม่ แค่รู้ว่าตลาดปลอดภัยก็ดีแล้วล่ะค่ะ”
“ตลาดมันอยู่ของมันดีๆ มาเป็นสิบปี อยู่ๆ มันจะเกิดไฟไหม้ได้ยังไง” คุณนายสร้อยเพชรคิดๆ “หรือว่า…”
คุณนายจะรีบออกไป
“คุณแม่จะไปไหนคะ”
“ก็ไปตลาดน่ะสิ งานนี้ฉันว่าต้องเป็นฝีมือไอ้พวกพ่อค้าแม่ค้าพวกนั้นแน่ มันคงจะแค้นที่ฉันจะขึ้นค่าเช่าเลยคิดจะเผาตลาดฉัน ฉันต้องไปเฉ่งมัน”
คุณนายสร้อยเพชรออกไปอย่างหงุดหงิด สายมุกรีบตาม
“คุณแม่ เดี๋ยวสิคะคุณแม่”
ทุกคนมารวมตัวกัน…เจ๊แต๋วบอกอย่างมั่นใจ
“มันต้องเป็นฝีมืออีนังคุณนายแน่ๆ รับรอง ต้องใช่แน่ๆ”
อาซ้งแย้งขึ้น
“อาแต๋วลื้อบ้ารึเปล่า ตลาดนี้ก็ของอีคุงนาย อีคุงนายอีจะเผาตลาดตัวเองทำไมวะ”
“นี่ไง เห็นไหม ติดกับมันจนได้ พอลื้อคิดอย่างนี้ มันก็เข้าทางอีคุณนายทันที”
อาซ้งไม่เข้าใจ
“อะไรของลื้อวะ”
“เอ้า...ใครๆ ก็ต้องคิดเหมือนลื้อ แล้วอีคุณนายก็จะรอดตัวไป กลายเป็นพวกเรานี่แหละที่โกรธอี เลยจุดไฟเผาตลาดอีซะเลย”
อั้มหน้าตื่น
“เจ๊จะบอกว่า พวกเรากำลังจะถูกใส่ร้ายว่าเป็นคนเผาตลาดงั้นเหรอ”
เจ๊แต๋วพยักหน้า
“ถูก!นั่นคือแผนของอีคุณนาย มันคิดจะขับไล่พวกเรา”
ทุกคนฮือฮา แหววพยายามแย้ง
“แม่...มันซับซ้อนไปรึเปล่า”
ซันหันมาถามแหวว
“พ่อแกเป็นซีเอสไอเหรอ”
ทุกคนฮือฮากันดังขึ้นเรื่อยฟังแล้วมึน หรือจะจริง ยังไงกันแน่ แล้วตกลงใครเผา เราจะโดนจับไหม ดวงตัดบท
“เอาเถอะครับ ผมว่าทุกคนใจเย็นๆก่อนดีกว่า เอาเป็นว่ายังไงตอนนี้ตลาดก็ปลอดภัยแล้ว พวกเราก็ยังมีที่ทำมากินอยู่ ที่เหลือก็แค่ระวังให้มากขึ้น ต่อไปนี้ผมจะเฝ้ายามตอนกลางคืนเอง”
อาซ้งขัดขึ้น
“ลื้อจะเฝ้าได้ยังไงทั้งคืน กลางวันก็ต้องทำงาน เดี๋ยวลื้อก็ตายกันพอดี”
เจ๊แต๋วเห็นด้วย
“ใช่ๆ แค่หาตัวคนร้ายให้เจอ จับมันส่งตำรวจ แค่นี้ก็หมดปัญหาแล้ว”
ซันหันไปถามอย่างสงสัย
“แล้วเราจะรู้ได้ยังไงล่ะเจ๊ว่าใครเป็นคนร้าย”
เป้งกับต๋อย กำลังกินกาแฟ คุยกันเครียดๆ…เป้งหันมามองหน้าต๋อยนิ่งๆ
“หรือว่าจะเป็นแกวะไอ้ต๋อย”
ต๋อยสะดุ้ง
“อ้าว พี่เป้ง ใส่ความกันอย่างนี้ ตบกันเลยดีกว่าอ่ะ”
ลั้นลาประชด
“เอาเวลาตบกันไปสืบหาตัวคนชั่วดีกว่ามั้ง ทำตัวให้มันมีประโยชน์หน่อย”
ต๋อยเถียง
“ประโยชน์มันก็พอมีอยู่ แต่มันไม่มีคุณค่า ชีวิตมันไร้ๆ เห็นใจกันบ้างสิ”
ทั้งสามเงียบๆ กันไป…เป้งดูดกาแฟแล้วครุ่นคิด ขณะเดียวกันนั้น รถคุณนายสร้อยเพชรเข้ามาจอดลงหน้าตลาด…ทั้งสามเห็นเข้าพอดี เป้งสั่งเสียงเข้ม
“เฮ่ย...เงียบ!”
ต๋อยชะงัก
“หือ...ก็ไม่มีใครพูดอะไรนี่พี่”
“กูบอกให้เงียบ!”
เป้งพยักเพยิดให้ดูที่รถ...คุณสร้อยเพชรลงจากรถ จะเข้าไปด้านในตลาด สายมุกรีบตามมาจับตัวไว้
“ใจเย็นๆ ก่อนสิคะคุณแม่ เดี๋ยวก็มีเรื่องกันหรอกค่ะ”
อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 4 วันที่ 17 ก.ย. 55
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทประพันธ์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กรละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทโทรทัศน์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร / พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด กำกับการแสดงโดย: พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศทุกวันจันทร์-วันพุธ เวลา 07.30/11.00/20.00 น.
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศวันแรกเริ่มมวันพุธที่ 12 กันยายน 2555 ทางช่อง 8
ที่มา manager.co.th
