อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 5/2 วันที่ 20 ก.ย. 55

อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 5/2 วันที่ 20 ก.ย. 55

“ถ้ารู้แล้วจะมาถามหาทำไมวะ ดูซิ หายไปกันหมด ทั้งไอ้ดวง ทั้งไอ้ซัน ไอ้แหวว ลูกสาวฉันก็หายไปด้วย”
ลั้นล้าหน้าตื่น
“ว้าย! หนีตามกันรึเปล่า ลูกสาวเจ๊ยิ่งแรดๆ อยู่ด้วยนะ”
เจ๊แต๋วตบลั้นลาผ่าง!
“นี่แน่หนีตาม...ลูกฉันไม่ได้มักมากนะยะ มันจะผู้ชายเอาไปทำไมตั้งสองคน”
อาซ้งคิดๆ

“เอ้อ...แปลกจริง คนโน้นก็ไม่เจอ คนนี้ก็ไม่เห็น ตกลงไอ้ดวงมันหายไปไหนกันแน่วะ”
ดวง ซัน แหวว อยู่หน้าธนาคาร ดวงมองสมุดบัญชีธนาคารในมือ ก่อนจะทรุดลงไปด้วยความตื่นเต้น แหววกับซันตกใจ
“อ้าว...ไอ้ดวง!”
“เฮ้ย...เป็นไรวะ ถึงกับเข่าอ่อนเลยเหรอ”
ซันช่วยดึงดวงขึ้น แหววมองอย่างเป็นห่วง
“หน้าก็ซีด ปากก็เขียว จะเป็นไรเปล่าวะ”
ซันชะงัก
“เฮ้ย...เป็นเศรษฐีแล้วต้องตายด้วยเหรอ”
“ไม่ได้ตาย! แต่มันตื่นเต้น” ดวงจับสมุดมือไม้สั่น “พวกแกดูซิ...ฉ...ฉ...ฉ...ฉัน ตาฝาดไปรึเปล่า”
แหววส่ายหน้า
“ไม่ได้ฝาดหรอก ตัวเลขมันถูกต้องแล้ว”
ซันปลอบ
“ทำใจดีๆ ไว้ แกเป็นเศรษฐีแล้วเว้ยไอ้ดวง ส่วนฉันก็เป็นเพื่อนเศรษฐีเว้ย”
“เศรษฐี…” ดวงทำหน้าไม่ถูก “แล้วไงวะ…มันต้องยังไงอ่ะ…”
แหววยิ้มมีแผน
“ฉันคิดไว้แล้ว ซ้อมไว้แล้วตั้งแต่เมื่อคืน ไม่ต้องกลัว ฉันจัดการให้แกเอง”

ทั้งสามลงแท็กซี่หน้าห้างสรรพสินค้า แหววเป็นคนจ่ายเงินจีบปากจีบคอบอกคนขับ
“ไม่ทอนนะคะ ดิฉันรวย”
ซันมองอึ้งๆ
“เฮ้ย...มันซ้อมมาจริงเว้ยเฮ้ย”
ดวงเหวอๆ
“แกพาฉันมาห้างทำไมวะ”
ซันมองหน้าแหวว
“เฮ้ย...ไอ้แหวว อย่าบอกนะว่าแกคิดจะถลุงเงินไอ้ดวงให้หมด”
“ฮึ่ย! ไม่ได้คิดชั่วขนาดนั้น แต่ในเมื่อเป็นเศรษฐี แกก็ต้องทำตัวให้เป็นเศรษฐีสมฐานะสิวะ ตามมา เร็วเข้า”
แหววลากแขนดวงเข้าไป ซันตามเข้าไปอย่างไม่เข้าใจ

ในร้านอาหาร...สายมุกปิดเมนูอย่างไม่สนใจ โอมประจบเอาใจ
“ไม่มีอะไรถูกใจเหรอครับ ร้านนี้เขากำลังดังเลยนะ พี่เห็นน้องมุกสนใจเปิดร้านอาหารเลยพามาลองชิม แล้วก็จะได้ดูสไตล์ของร้านด้วยว่าถูกใจไหม”
“มุกไม่ได้อยากทำอะไรแบบนี้หรอกค่ะ”
“อ้าว...ก็ไหนบอกว่าอยากเปิดร้านอาหารไม่ใช่เหรอครับ”
“ใช่ค่ะ...แต่ไม่ใช่อะไรที่มันหรูหรา ขึ้นห้างแบบนี้ มุกแค่อยากมีร้านอาหารเล็กๆ เป็นของตัวเองก็แค่นั้น ถ้าพี่โอมแค่จะมามุกมาดูร้าน มุกก็ดูแล้ว เสร็จธุระแล้ว มุกขอตัวก่อนนะคะ”
สายมุกลุกขึ้น โอมหน้าเสีย
“เดี๋ยวสิครับ ถึงน้องมุกไม่สนใจ แต่ไหนๆ เราก็มาแล้ว ทานข้าวเป็นเพื่อนพี่หน่อยแล้วกันนะครับ”
“คงไม่ได้หรอกค่ะ มุกไม่ได้ว่างขนาดจะเอาเวลาไปนั่งกินข้าวกับใครถ้าไม่หิว”
สายมุกเดินออกไป…โอมมองตามไปอย่างโกรธๆ พนักงานเข้ามา
“จะสั่งอาหารเลยไหมครับ”
“ไม่...เช็คบิลค่าเครื่องดื่มเลย เร็วๆ ด้วยนะ”
โอมบอกอย่างเซ็งสุดๆ

ที่แผนกเสื้อผ้าผู้ชาย...แหววเลือกเสื้อ ซันแอบลองอยู่อีกทาง ดวงส่ายหน้า
“ไม่เอานะแหวว ฉันไม่ซื้อ”
“จะได้ไงเล่า รวยแล้วก็ต้องแต่งตัวให้มันสมฐานะหน่อยสิ”
“แกจะบ้าเหรอ แกจะให้ฉันใส่เสื้อผ้าพวกนี้ไปทำงานในตลาดได้ยังไง”
“แกน่ะสิบ้า! ลืมไปแล้วรึไงว่าตอนนี้แกมีเงินแล้ว ไม่ต้องไปทำงานงกๆในตลาดอีกต่อไปแล้ว”
“นี่พอเลย...พอ ยังไงฉันก็ไม่ซื้อ”
“ทำไมวะ แค่เสื้อผ้าไม่กี่ตัว มันจะทำให้แกรวยน้อยลงซะที่ไหน”
ดวงมองหน้าแหวว อย่างโกรธๆ
“แกกำลังเข้าใจอะไรผิดๆ อยู่แล้วไอ้แหวว ผิดมากด้วย”
ดวงหันหลังให้ เดินหนีไปทันที แหววหน้าเหวอไป
“อ้าว...เฮ้ย เดี๋ยวสิ จะไปไหน”
ดวงเดินไปอีกทาง ซันเข้ามาหาแหววพอดี สวนกับดวง
“มีอะไร ไอ้ดวงมันเป็นไรวะ หน้าตุ่ยเลย”
“ฉันก็ไม่เข้าใจมันเหมือนกัน แค่พามาเลือกเสื้อผ้า ทำไมต้องโกรธด้วยวะ”
“เฮ่ย...แกก็ต้องให้เวลามันหน่อยสิ จนมาตั้งแต่เกิด อยู่ๆ รวยปุบปับ มันตั้งตัวไม่ทัน ให้เวลามันปรับตัวรวยหน่อย”

แหววชักสีหน้า ไม่พอใจ
สายมุกเดินหน้าตึงมาทางหนึ่ง…ดวงหน้าวีนมาอีกทาง และมาชนกันเข้าที่ตรงหัวมุม ทั้งสองพูดพร้อมกัน

“ขอโทษครับ / ขอโทษค่ะ”
ดวงกับสายมุกมองหน้ากัน จำกันได้…ดวงดีใจมาก ทั้งสองพูดพร้อมกันอีก
“คุณหนูสายมุก / นายดวง”
ดวงดีใจจนทำอะไรไม่ถูก
“คุณหนูจริงๆ ด้วย ไม่คิดเลยครับว่าวันนี้จะได้เจอ”
“ฉันก็เพิ่งรู้นะว่านายชอบเดินห้างกับเขาด้วยเหมือนกัน”
“ไม่ๆๆ ไม่ได้ชอบครับ ผมแค่ถูกเพื่อนหลอกมาเฉยๆ ไม่ได้ตั้งใจมา”
ดวงมองไปเห็นแหววกับซันกำลังวิ่งมาทางนี้
“ขอโทษนะครับ”
ดวงคว้าข้อมือดึงสายมุกหลบไปอีกทาง…สายมุกมองมือของเขาที่จับมือตัวเองอยู่ด้วยความตกใจ โอมตามสายมุกออกมาเห็นสายมุกถูกดวงลากไปทางหนึ่งพอดี
“เฮ้ย!”
แหววกับซันชะเง้อมองหา
“มันหายไปไหนของมันวะ”
โอมตามมาถูกคนบังไว้ พอเบียดออกมาได้ สายมุกกับดวงก็หายไปแล้ว โอมโมโหมาก
“โธ่เว้ย!”

ดวงกับสายมุกถือแก้วน้ำ คนละใบยืนคุยกันอยู่มุมหนึ่ง
“นายว่าอะไรนะ นายถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่หนึ่งงั้นเหรอ”
“จะว่าไป ไม่ใช่ผมหรอกครับที่ถูก ถ้าคืนนั้นไม่เกิดเรื่อง ก็คงมีคนอื่นที่ซื้อล็อตเตอรี่ชุดนั้นไป”
“แต่ยังไงล็อตเตอรี่ชุดนั้นก็ตกมาอยู่ในมือของนาย ฉันว่ามันเป็นเรื่องของโชคชะตา โชคนี้เป็นของนาย อย่าปฏิเสธมันเลย”
“เงินเยอะขนาดนี้ ผมไม่กล้ารับไว้หรอกครับ…แล้วที่สำคัญ ลุงคนขายแกก็สัญญากับผมแล้วว่าสักวัน แกจะกลับมาเอามันคืน”
“นายก็เลยจะเก็บเงินไว้ให้แกงั้นเหรอ”
“ครับ...ผมตั้งใจไว้แล้ว”
“เอาเป็นว่า ถึงยังไงฉันก็ดีใจกับนายนะ แล้วก็ขอให้โชคดีครั้งนี้ นำโชคดีครั้งต่อๆ ไปมาให้นายอีก”
ดวงแอบเหลือบตามองหน้าสายมุกอย่างมีหวังในใจ
“ผมก็หวังว่ามันจะเป็นอย่างนั้นครับ…ผมอยากเป็นคนโชคดีคนนั้น”
สายมุกเหลือบตามองดวง รู้สึกเขิน ร้อนวูบขึ้นมา รีบหลบสายตาไปทางอื่น

แท็กซี่จอดหน้าบ้าน พะวงรีบวิ่งมาดู เห็นสายมุกลงจากรถ
“มาแล้ว!” พะวงตะโกนลั่น “คุณนาย คุณนายขา คุณหนูกลับมาแล้วค่ะ”
คุณนายสร้อยเพชรรีบวิ่งออกมา กำลังคุยโทรศัพท์อยู่
“ยายมุกมาถึงแล้ว แค่นี้ก่อนนะตาโอม น้าจัดการเอง”
คุณนาสร้อยเพชรกดวางสายไป สายมุกเข้ามาพอดี
“แกหายตัวไปไหนมา โอมเขาตามหาตัวแกให้ทั่วไปหมด กำลังจะไปแจ้งความอยู่แล้ว”
“ทำไมต้องแจ้งความด้วยคะ”
“ก็โอมเขาเห็นว่าแกถูกคนร้ายฉุดกระชากลากตัวไปน่ะสิ”
“เขาไม่ใช่หรอกค่ะ”
“ไม่ใช่แล้วมันเป็นใคร บอกมาเดี๋ยวนี้นะว่ามันเป็นใคร”
สายมุกถอนใจ
“คุณแม่อยากรู้จริงๆ เหรอคะว่าเขาเป็นใคร”

สายมุก คุณนายสร้อยเพชร พะวง นั่งคุยกันอยู่ในห้องรับแขก คุณนายสร้อยเพชรตกใจตาเหลือก ผงะ พะวงรีบประครองไว้
“ถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง”
พะวงหันมาถามสายมุกอย่างตื่นเต้น
“โอ๊ย เขามีเมียมีลูกหรือยังคะคุณหนู ยังโสดอยู่ใช่ไหมคะ”
สายมุกงงๆ
“ถามทำไมคะ”
“เอ้า...ก็อยากเป็นเมียเขาน่ะสิค่ะ รวยขนาดเนาะ”
สายมุกเซ็งๆ
“เรื่องนั้นพี่พะวงคงต้องไปถามเขาเองแล้วล่ะค่ะ มุกไม่ทราบ”
คุณนายสร้อยเพชรมองหน้าลูกสาวแล้วถามเสียงแข็ง
“มันชื่ออะไร ไอ้คนถูกมันชื่ออะไร”
พะวงฉุนกึก
“เอ้า คุณนาย มาแย่งกันอย่างนี้ ตบกันเลยดีกว่าค่ะ ใครชนะได้ผัว”
คุณนายสร้อยเพชรขึงตาใส่
“ฮึ่ย! ฉันไม่ได้อยากแย่งกับแก” คุณนายหันมาถามลูกสาว “บอกแม่มาซิว่ามันชื่ออะไร”
“ดวงค่ะ...เขาชื่อดวง”
“ดวงจะมีเมีย เฮะๆๆๆ ถ้ายังโสดป่านนี้แย่งกันให้ขวั่กแล้ว ต้องรีบไป”
พะวงรีบร้อนออกไป คุณนายสร้อยเพชรลุกตาม
“ยายพะวง รอฉันด้วย”
สายมุกอึ้งไปเลย
“เดี๋ยวค่ะคุณแม่ คุณแม่จะไปหาเขาเหรอคะ”
“แน่นอน” คุณนายยิ้มอบอุ่น “คนในตลาดของฉัน ก็เหมือนคนในครอบครัวของฉัน เมื่อโชคดีขนาดนี้ ฉันต้องไปแสดงความยินดี”
คุณนายสร้อยเพชรดราม่าออกไป…สายมุกมองตามไปอย่างไม่เชื่อ
“คนในครอบครัว...เหรอ”

ดวงนั่งวินมอเตอร์ของต๋อยมาลงหน้าตลาด...จ่ายเงิน
“ขอบคุณครับพี่”
“ยินดีรับใช้ครับ จะแต่งตั้งให้เป็นคนขับรถประจำตัวเลยก็ได้นะ อยากยกระดับ อัพเลเวลอ่ะ”
ดวงหัวเราะเหะหะรีบเดินเข้าไปด้านใน เป้งที่นั่งอยู่มองต๋อยอย่างหมั่นไส้
“เปรี้ยว...รับใช้เศรษฐีเข้าหน่อย เปรี้ยวเลยนะมึง”
“คนกำลังดัง มีชื่อเสียง มันก็ต้องเกาะกระแสเขาไว้หน่อย คอยดูนะพี่ถอยรถเมื่อไหร่ ฉันจะรีบเข้าไปขับให้เลย ไม่ขับมันแล้วแท็กซี่ กระจอก ไม่สมศักดิ์ศรีอ่ะ”
“มึงอย่าพูดให้กูเกลียดมันมากไปกว่านี่ได้มั๊ย แค่นี้กูก็อกจะแตกตายอยู่แล้ว…เฮอะ เงินทองมาได้ก็หมดได้วะ แต่หน้าตาดีๆ อย่างกูเนี่ย รับรองอยู่กับตัวไปจนตาย มึงไม่มีวันเอาชนะกูได้ทุกอย่างหรอกเว้ยไอ้ดวง”
“เอาเลย คิดแบบไหนแล้วสบายใจ คิดเลยพี่ เต็มที่ไปเลย”

ดวงเข้ามาในตลาด เห็นว่าบรรยากาศตลาดดูแปลกๆ เงียบๆ ไร้ผู้คน วังเวง
“หายไปไหนกันหมด...” ดวงตะโกน “เฮียซ้งครับ เจ๊แต๋ว ผมกลับมาแล้วครับ”
เงียบไม่มีเสียงตอบรับ
“ฮึ่ย...นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย ทำไมมันเงียบยังกับตลาดร้างเลยวะ เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย”
ทันใดนั้นเสียงประทัดก็ดังขึ้น! ดวงตกใจร้องขึ้นมาสุดเสียง คนอื่นๆ ออกจากที่ซ่อนมา อาซ้งจุดประทัดอยู่ เจ๊แต๋วเดินยิ้มแย้ม
“ยินดีต้อนรับคุณชายดวงกลับสู่ตลาดของพวกเรา”
ทุกคนร้องขึ้นพร้อมกัน
“ฮิ่ววว”
อั้มถลาเข้ามา
“พี่ดวงจ๋า เหนื่อยไหมจ้ะ ต่อไปนี้อั้มจะเป็นคนคอยดูแลพี่ดวงเองนะจ้ะ”
ลั้นลาผลักอั้ม

“ไปเลย อย่ามายุ่งกับพี่ดวงของฉัน”สั้นลาส่งกาแฟเย็นให้ “แก้วนี้ชงด้วยใจ ให้ด้วยความรักนะจ้ะพี่ดวง”
ทุกคนเฮฮาเข้าใส่ดวงกันใหญ่ เจ๊เฉียดเดินเข้ามาหาดวง
“เจ๊ว่า คุณดวงเขาดูหล่อขึ้นนะ หล่อกว่าเมื่อวานตั้งเยอะ ดูดีแบบนี้อย่าลืมมาอุดหนุนร้านเจ๊นะ”
เจ๊แต๋วเสริม
“เขาเรียกมีออร่า คนเขามีออร่าาา”
เจ๊เฉียดชื่นชม
“ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็ดูดีไปหมดเลย”
อั้มปลื้มสุดๆ
“หล่อค่อดๆ เลยอ้ะ น่ารว้ากกกกอ้ะ”
“หล่ออย่างนี้ต้องปล้ำ”
ลั้นลาว่าแล้วก็จะโผเข้าปล้ำ ดวงตกใจร้องลั่น
“เฮ้ย เดี๋ยวๆๆๆ นี่มันอะไรกันครับ เกิดอะไรขึ้น ผมงงไปหมดแล้ว”
ซันกับแหววหัวเราะออกมาจากด้านหนึ่ง
“ไม่ต้องงงหรอกไอ้ดวง ฉันสองคนบอกข่าวดีของแกให้ทุกคนเขารู้หมดแล้ว”
แหววยิ้มร่า
“ตอนนี้แกไม่ใช่ไอ้ดวงซวยแล้วนะ แต่เป็นคุณดวงดี”
ทุกคนเข้ามารุมล้อมดวง แย่งพูดกันเซ็งแซ่...ได้เท่าไหร่อ้ะ...คิดยังไงไปซื้อ...ฝันเห็นเลขเหรอ...โคตรโชคดีเลยอ้ะ...รวยแล้วนะ...จะเอาเงินไปทำอะไร...ขอยืมตังค์หน่อยสิ เจ๊แต๋วยกมือห้าม
“เฮ้ย!พอได้แล้ว ออกไป...ออกไปเลย...ออกไปให้พ้นจากลูกชายอั้วเลย”
ลั้นลาตาโต
“อ้ะแน่ะๆๆๆๆๆ พูดออกมาได้ว่าลูกชายเจ๊”
อาซ้งรีบโวย
“ใช่...มั่วที่สุด มาตู่เอาลูกชายอั๊วไปเป็นของลื้อได้ยังไงวะ”
ลั้นลาส่ายหน้าเอือมๆ
“เอานี่ก็พอกัน ตกลงสองคนนี้แอบเป็นผัวเมียกันแล้วออกลูกมาเป็นไอ้ดวงตั้งแต่เมื่อไหร่ยะ”
“ลูกใครอั้มไม่แคร์ แต่ที่แน่ๆ เนื้อคู่กันชัวร์ๆ”
อั้มกอดดวงเลย ดวงผละออกมา
“พอเถอะครับ พอๆๆ ก่อนนะ ทุกคนใจเย็นๆ ก่อนนะครับล็อตเตอรี่แล้วก็เงินรางวัลมันไม่ใช่ของผมหรอกครับ”
ทุกคนอึ้ง
“อ้าวว”
อาซ้งขัดขึ้น
“พอๆๆ พอเลยไอ้ดวง ไอ้ซันกับไอ้แหววมันเล่าให้พวกมันเราหมดแล้ว อั๊วขอสรุปตรงนี้ว่าเงินนั้นมันเป็นของลื้อร้อยเปอเซ็นต์ ยังไงมันก็เป็นของลื้อ”
ทุกคนเห็นด้วยใช่ๆๆ ดวงพยายามแย้ง
“ไม่ว่าใครจะคิดยังไงก็ตาม แต่เงินทั้งหมดจะถูกเก็บไว้เพื่อรอวันที่ลุงล็อตเตอรี่กลับมาเอาคืน ผมขอยืนยันตามนี้”
ดวงเดินออกไป...ทุกคนหน้าเหวอยังไงกันล่ะนี่ อาซ้งหันมาหาซัน
“มันยังไงกันวะไอ้ซัน”
“จะยังไง เจ้าของเงินเขาว่ายังไงมันก็อย่างนั้นแหละพ่อ”
เจ๊แต๋วเสียดาย
“แต่นั่นมันเงินเป็นล้านๆเชียวนะ”
แหววหันไปบอกแม่
“ไอ้ดวงมันคงจะกำลังทำตัวไม่ถูก ให้เวลามันปรับตัวอีกนิด เดี๋ยวมันก็ปรับตัวได้เองแหละแม่ เศรษฐีมันไม่ได้เป็นกันง่ายๆ นะ”
ทุกคนเซ็งแซ่...ใช่ๆ...งงๆ...เอ๊ะมันดีเหรอ...มันบ้ารึเปล่า อาซันกับแหววมองหน้ากัน

ดวงเดินออกมาชนเข้ากับคุณนายสร้อยเพชรที่กำลังจะเข้าไปพอดี
“ขอโทษครับ...ขอโทษ”
“ขอโทษบ้าบออะไร ตามีทำไมไม่ดู รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร”
คุณนายสร้อยเพชรโวยวายดังลั่น สายมุกพยายามห้าม
“คุณแม่คะ...”
“ไม่ต้องพูด” คุณนายหันกลับไปด่าดวง “ท่าทางกุ๊ยสิ้นดี คิดจะมาขโมยของในตลาดใช่ไหม”
สายมุกอึ้ง
“คุณแม่คะ”
คุณนายสร้อยเพชรตวาดลูกสาวทันที

อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 5/2 วันที่ 20 ก.ย. 55

ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทประพันธ์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทโทรทัศน์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร / พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด กำกับการแสดงโดย: พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศทุกวันจันทร์-วันพุธ เวลา 07.30/11.00/20.00 น.
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศวันแรกเริ่มมวันพุธที่ 12 กันยายน 2555 ทางช่อง 8
ที่มา manager.co.th