อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 9/2 วันที่ 30 ก.ย. 55

อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 9/2 วันที่ 30 ก.ย. 55 

   ประเวทยิ้มแหยๆ
       “เอ่อ...ไม่ล่ะ”
       “เจ๊เฉียดยินดีบริการค่ะ ช่วงโปรโมชั่นแถมหนึ่งค่ะสำหรับครอบครัวน้องดวงโดยเฉพาะ”
       ดาราหันมากระซิบประเวท
       “แกก็ทำๆไปเถอะน่า จะได้ดูมีสกุลสมกับลูกหน่อย”
       “แกมีเงินเหรอ”
       ประเวทเผลอพูดดังไป เจ๊เฉียดสะดุ้ง ดารารีบกลบเกลื่อน
       “เอ่อ...เรื่องเงินน่ะไม่จำเป็นหรอก เดี๋ยวลูกชายเราก็มาจัดการให้เองแหละ”
       เจ๊เฉียดยิ้มพอใจ
       “มีลูกชายดีก็แบบนี้แหล่ะค่ะ...ไม่ต้องพกตังค์ไปก็ได้ เครดิตลูกชายดีซะอย่าง จริงมั๊ยคะ”
       ดารายิ้มรับกับเจ๊เฉียด ประเวทงงๆ
       “เครดิต...เครดิตอะไรวะ”
       ดารายิ้มร้ายชอบใจ มีแผนในหัว  
     
       ยามเย็น...แม่ค้าพ่อค้ากำลังเก็บข้าวของ ปิดไฟ ดวงเก็บขยะอยู่ด้านหนึ่ง ซันเข้ามาหา
       “ไอ้ดวง” ซันยื่นเงินให้ “เตี่ยฝากมาให้ ค่าจิกหัวใช้”
       ดวงไม่รับ
       “เฮ้อ...บอกว่าไม่เอาทุกเดือน แต่ก็ยังให้ทุกเดือน”
       “ให้ฉันเก็บให้เหมือนเดิมใช่ไหม”
       “เออ...เก็บไปเหอะ เตี่ยแกเลี้ยงฉันมาตั้งแต่เด็ก ช่วยงานแค่นี้ ยังน้อยไปด้วยซ้ำ”
       “ได้เลย เดี๋ยวเพื่อนรักจะเก็บให้ อยากใช้วันไหนมาเบิกได้นะ แต่ต้องบอกล่วงหน้าหน่อย เดี๋ยวหามาคืนไม่ทัน เฮะๆๆ”
       ดารากับประเวทเข้ามาหน้าตารื่นเริงมาก สวมเสื้อผ้าชุดใหม่ ในมือถือถุงมาอีกเพียบ
       “ดวงลูกรัก แม่โอไหมลูก...โอป่ะ”
       ดวงกับซันงงๆ ประเวทยิ้มกว้าง
       “เฮะๆ ดูดีขึ้นมาเลยใช่ไหมล่ะ”
       ดวงยังงงๆ
       “ก็...ก็ดีครับ”
       ซันหันไปถามสองผัวเมีย
       “ไปชอปปิ้งกันมาเหรอครับ แหม เมื่อเช้ายังดูชนชั้นล่างอยู่เลย พอตกเย็นกลายเป็นไฮโซไปซะแล้ว ไปชอปที่ไหนกันมาครับเนี่ย”
       ดารายิ้มแย้ม
       “ก็แถวนี้ แก้ขัดไปก่อน เดี๋ยวค่อยไปห้างหรูๆ”
       ประเวทหันมาบอกดวง
       “ดวงลูกรัก อย่าลืมไปรูดการ์ดจ่ายเงินให้พ่อแม่ด้วยนะลูก”
       ดวงอึ้งยิ่งงงหนัก
       “หือ...รูดการ์ดอะไรครับ ผมไม่มีนะครับ”
       ดารายิ้มระรื่น
       “แม่ล้อเล่น แม่รู้ว่าคนมีเงินอย่างลูก ไม่จำเป็นต้องใช้หรอกบัตรเครดิตมีเงินสดซะอย่าง อยากได้อะไรก็ควักๆๆ ฟาดๆๆๆ จ่ายสดไปเลย ร้านค้าแถวนี้เขาถึงยอมให้แม่เอาของมาก่อนไง ดวงค่อยตามไปจ่ายทีหลังได้ เขาไม่ถือ”
       ดวงชะงักกึก
       “เดี๋ยวๆๆ นี่หมายความว่าคุณ เอ้ย...พ่อกับแม่ ยังไม่ได้จ่ายเงินค่าของพวกนี้ แต่จะให้ผมไปจ่ายให้เหรอครับ”
       ประเวทกับดาราพูดพร้อมกัน
       “อ้ะถูก!”
       ซันมองดวงอย่างเห็นใจ
       “ซวยแล้วไอ้ดวงเอ้ย…”
       ดวงทำอะไรไม่ถูก หันมาหาซันหน้าเหวอๆ
       “ไอ้ซัน...ไอ้ซันช่วยด้วย”
       “ช่วยแน่...ไม่ต้องกลัว”
       ซันบอกเซ็งๆ
     
       ดวงจ่ายเงินให้แม่ค้าที่ดาราไปติดหนี้ไว้...
       “สามร้อยใช่ไหมครับ...นี่ครับ”
       ซันช่วยต่อรอง
       “ไม่ลดหน่อยเหรอเจ๊”
       “โอ๊ย...รวยขนาดนี้แล้ว ยังจะมาขอส่วนลดอีกเหรอแค่นี้เบาๆ เอาอยู่”
       ดวงยิ้มแหยๆ เดินออกไป
       “เสื้อคุณแม่ร้านนี้ รองเท้าคุณพ่อร้านโน้น ไปเร็วดวงลูกรัก”
       ซันดึงดวงที่มึนๆ ออกไป
     
       ดวงไล่ตามจ่ายเงิน ทั้งร้านรองเท้า...ร้านเสื้อผ้า...ร้านกระเป๋า ดวงจ่ายเงินหน้าเครียดๆเหงื่อแตก ก่อนจะเดินมานั่งพักที่หน้าร้านของเจ๊เฉียด
       “เฮ้ย...ไอ้ดวง...ไหวเปล่า...”
       ดวงพยักหน้าแบบอ่อนเพลียสุดๆ ซันลงนั่งพักข้างๆ
       “ฉันว่าเราน่าจะตามจ่ายเงินจนครบแล้วนะ”
       ทันใดนั้นมือเจ๊เฉียดแบมาตรงหน้าดวง ซันและดวงมองตามมือเห็นเจ๊เฉียดก็สะดุ้ง
       “ค่าเสริมความงามของคุณแม่ และคุณพ่อของคุณน้องดวงค่ะ”
       ดวงหน้าเหวอ ซันอึ้งไปเลยหันมองหน้าดวง
       “มีเสริมสวยด้วยอ่ะ...”
       “นี่จ้ะ” เจ๊เฉียดยื่นรายการให้ดู “รายการที่ทำทั้งหมด”
       ดวงรับมาดู กลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่
       “ซัน...จัดการให้ที...”
       ดวงยื่นรายการส่งให้ซัน แล้วดวงก็เดินเซออกไป ซันอ่านรายการที่ทำทั้งหมดยาวเหยียด ควักเงินในกระเป๋าออกมานับหมดเนื้อหมดตัวแม้กระทั่งเหรียญบาท มองหน้าเจ๊เฉียดกอบเงินทั้งหมดให้
       “จัดเต็มเลยนะเจ๊...คราวหลังทำพอเป็นพิธีก็ได้...นี่กะตั้งตัวเลยนี่หน่า”
       ซันเชิ่ดใส่ เจ๊เฉียดรีบนับเงิน ซันตะโกนเรียกเพื่อน
       “ไอ้ดวง...รอด้วย”
       ในร้านกาแฟลั้นลา...ดวงดูดชาดำเย็นทีเดียวหมดแก้ว ลั้นลาดี๊ด๊าเข้ามา
       “สุดยอดให้ไหมอ่ะพี่ดวง ฝีมือลั้นลาสุดยอดใช่ไหมอ้ะ อยากได้ไปชงให้ที่บ้านไหมจ้ะ”
       ซันขัดขึ้น
       “อ๋อ...มันไม่มีบ้าน”
       “อุ้ย...รวยแล้ว เดี๋ยวก็มีเองล่ะน่า ลั้นลาจะไปช่วยเลือก ในฐานะว่าที่คุณแม่บ้าน”
       “อ๋อ...มันไม่จ้างคนใช้”
       “ฮึ่ย!” ลั้นลาจ้องหน้าอาซันด้วยความแค้น “ขอมีความสุขบ้างไม่ได้รึไงวะ ขัดกูจริง!”
       ลั้นลาฟึดฟัดออกไป ดวงถอนหายใจเฮือกใหญ่ ซันปลอบ
       “ใจเย็นๆ ไอ้ดวง จะเครียดทำไมวะ เงินแกก็มีจ่าย ฝากฉันไว้ไม่ใช่น้อยนะเว้ย”
       “เงินนั้นฉันไม่ได้ฝากแก แต่ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันไม่มีวันยอมรับเงินค่าจ้างจากเตี่ยแกเป็นอันขาด ก็เลยหาทางคืนให้แก หลอกว่าฝากไปงั้นแหละ”
       “ทำยังกะฉันเชื่อ ฉันรู้ว่าแกไม่ยอมรับ แต่ฉันก็เก็บไว้ให้แกน่ะแหละ เผื่อมีเหตุฉุกเฉินต้องใช้ อย่างวันนี้เป็นต้น”
       ดวงหนักใจ
       “เฮ้อ...ฉันจะหาเงินมาคืนแล้วกัน”
       “เอ๊ะ...ไอ้ดวง ก็บอกแล้วว่ามันเงินแกๆๆ พูดไม่รู้เรื่องเดี๋ยวมีชก”
       ซันดูดชาเย็น เห็นดวงท่าทางทุกข์มาก
       “ทำไมทำหน้าเครียดงั้นวะ ได้เจอพ่อแม่ทั้งที ต้องมีความสุขสิ แกจะทุกข์ไปทำไม”
       “ฉันคงยังไม่ชินน่ะ อยู่ๆ ก็มีพ่อมีแม่เหมือนคนอื่นเขา ทำตัวไม่ถูกว่ะ”
       ซันพึมพำกับตัวเองเบาๆ
       “หึ...ที่ตัวไม่ถูกน่ะ ไม่ใช่แกหรอก”
       ซันเริ่มกังวล กับปัญหาที่จะตามมาอีก
     
       คืนนั้น ประเวทกับดารามาหยุดอยู่หน้าบ้านร้างของคุณนายสร้อยเพชร บรรยากาศหลอนมาก หมาหอน ตุ๊กแกร้อง ประเวทยิ้มปลื้ม
       “ไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ เมื่อวานยังนอนในเข่ง วันนี้มีบ้านอยู่แล้ว”
       “มันเป็นเพราะเราสำนึกผิดแล้ว สวรรค์เลยตอบแทนเรา รู้งี้มาหาลูกตั้งนานแล้ว ไม่น่าลืมเลย”
       “เอาเถอะน่า ยังไงก็เจอกันแล้ว ต่อไปชีวิตครอบครัวเรามีแต่ความสุข สนุก สำราญแน่ๆ”
       “แล้วถ้าเกิดไอ้พวกเจ้าหนี้มันรู้ว่าลูกเรามีเงินล่ะ มันจะตามมาเอาเงินคืนรึเปล่า”
       “โอ๋ย เงินแค่ไม่กี่แสน ลูกเรามีปัญญาใช้แทนเราอยู่แล้ว จะไปกลัวอะไร”
       “เออ...ก็จริงเนอะ ชีวิตปลอดภัยและได้ดีแล้ว มีความสุขอ้ะรีบเข้าไปเหอะ ไปฉลองบ้านใหม่กัน”
       ดาราชูขวดเหล้าที่ใส่ไว้ในถุง ประเวทยิ้มมีความสุข
       “สุขสันต์คืนวันต้อนรับบ้านใหม่”
     
       ประเวทกับดาราวิ่งเฮกันเข้าไป เสียงหมาหอนดังขึ้น ท่ามกลางบรรยากาศหลอน
         ค่ำนั้น...คุณนายสร้อยเพชรนั่งยิ้มกริ่มดูรายการที่จะให้ดวงซื้อ ใช้สีแดงขีดฆ่า แสนสุขวิลล่า ท่าทางมีความสุขสมหวังมาก
     
       “เสร็จแน่ๆ หน้าตาโง่ๆ แบบนั้น ยังไงก็ต้องเสร็จฉัน”
       คุณนายสร้อยเพชรยิ้มฝันๆ สายมุกมาดึงรายการที่มือแม่ออกมา
       “อะไรกันยายมุก”
       “มุกจะไม่ยอมให้คุณแม่ทำอะไรผิดๆหรอกค่ะ”
       “ฉันเนี่ยนะทำผิด ผิดตรงไหนไม่ทราบ ฉันอุตส่าห์หาทางช่วยให้ไอ้ดวงมันเป็นลูกที่ดี ไม่เนรคุณพ่อแม่ เลี้ยงดูพ่อแม่ยามแก่เฒ่า”
       “ด้วยการซื้อบ้านผีสิงให้พ่อแม่อยู่งั้นเหรอคะ”
       “ฮึ่ย...ผงผี อะไร ก็ว่ากันไป เคยเห็นกับตารึไงยะ”
       “ถึงมุกจะไม่เคยเห็นกับตา แต่ใครๆ เขาก็พูดกันทั้งนั้น ไม่อย่างนั้น คุณแม่จะซื้อบ้านนั้นมาได้ในราคาไม่ถึงแสนได้ยังไงกันคะ”
       “พอๆๆ หยุดพูดเรื่องเหลวไหลได้แล้ว แล้วก็ห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกนายดวงด้วย ฉันเป็นผู้จัดการการเงินของนายดวง ไม่ใช่แก”
       สายมุกไม่พอใจ คุณนายสร้อยเพชรนึกได้
       “อ้อ...ไม่ใช่แค่บ้านสิ ยังมีคอนโด รถยนต์ อะไรอีกตั้งเยอะที่นายดวงต้องตอบแทนพ่อแม่”
       สายมุกไม่พอใจ
       “หยุดเถอะค่ะคุณแม่ นี่ไม่ได้เรียกว่าตอบแทนหรอกค่ะ แต่มันคือการเอาเปรียบ หาประโยชน์จากคนอื่น”
       คุณนาย    สร้อยเพชรหันขวับมามองหน้าลูกสาว
       “นี่แกหาว่าฉันเลวเหรอ”
       “มุกไม่ได้ว่าคุณแม่นะคะ มุกแค่ไม่อยากให้คุณแม่ทำอะไรผิดๆ กับคนที่ซื่อๆอย่าง นายดวง เท่านั้นเองค่ะ”
       สายมุกปึงปังออกไป พะวงสอดขึ้น
       “โอ้โห...แร๊ง...อย่างนี้เรียกแร๊ง”
       คุณนาย    สร้อยเพชรมองหน้าพะวง
       “แรงอะไรของแกนังพะวง”
       “หลงผู้ชายอย่างแร๊ง”
       คุณนายสร้อยเพชรอึ้งไปทันที
     
       หนูดีกำลังเล่นฮุล่าฮูปอยู่ คุยโทรศัพท์กับสายมุกไปด้วย
       “ไม่ผิดหรอกแกที่ห่วงคนอื่น ฉันเองก็มีห่วงเหมือนกัน”
       สายมุกหน้าตาเครียดเดินไปเดินมาคุยโทรศัพท์อยู่ในห้องนอน
       “ตอนนี้มันไม่ใช่แค่เรื่องบ้านอย่างเดียวแล้ว แต่ลามปามไปถึงอย่างอื่นๆ ไหนจะรถ ไหนจะคอนโด โอ๊ย...น่าเป็นห่วงนายดวงจริงๆ เลย”
       “แต่นายดวงเขาก็มีเงินแล้วนะ เขาอาจจะอยากได้ของพวกนี้ก็ได้”
       “ไม่มีทางหรอก หรือถึงอยากได้ เขาก็ไม่มีวันเอาเงินพวกนั้นมาซื้อแน่”
       “แหม...รู้ใจกันดีจริงนะ ตกลงไอ้ที่เป็นห่วงเนี่ย ห่วงเงินหรือห่วงคนกันแน่”
       “ก็…” สายมุกเขิน “ก็ห่วง    ทั้งสองอย่างน่ะแหละ ทำไมต้องถามแบบนี้ด้วย”
       “อย่าเพิ่งเหวี่ยงสิ ฉันก็แค่ถามเตือนสติแก เผื่อแกจะไม่รู้ตัว”
       “ไม่รู้ตัว...ไม่รู้ตัวเรื่องอะไร”
       “ไม่รู้ตัวว่าห่วงเขาเพราะอะไรน่ะสิ แต่ถ้าอยากรู้ ลองถามหัวใจตัวเองดูเอาเองแล้วกันนะ แค่นี้ก่อนนะ พูดไปเล่นไป ฉันจะเป็นลม”
       หนูดีกดวางสาย แล้วทรุดตัวลงนั่ง เหงื่อท่วม เหนื่อยมากๆ
     
       สายมุกวางโทรศัพท์ ใจเต้นแรงพึมพำออกมา
       “เราคิดยังไงกับนายดวงงั้นเหรอ...” สายมุกนึกช่วงเวลาที่อยู่ใกล้ชิดกับดวงแล้วสะดุ้ง “หรือว่าเราจะ…” หญิงสาวตั้งสติใหม่ “ไม่นะ มันก็แค่มิตรภาพ อย่าคิดมากน่ะมุก…คิดไปข้างเดียวอีกต่างหาก น่าอายชะมัดเลย”
     
       เมื่อตลาดปิดแล้ว ดวงเดินชะเง้อตามหา
       “พ่อครับ พ่อ...” ชายหนุ่มเดินไปอีกทาง “แม่...แม่อยู่แถวนี้รึเปล่าครับ…พ่อครับ แม่ครับ อยู่ไหนกันครับ”
       ดวงเดินหาจนรอบ ไม่เห็นใคร
       “หายไปไหนกัน…”
     
       ในบ้านเปิดไฟสว่างไสว ดาราอยู่ชั้นบน เปิดสำรวจห้องโน่นห้องนี้แล้วมาหยุดที่หน้าห้องนอนใหญ่
       "มาสเตอร์เบดรูม ระดับฉันมันต้องมาสเตอร์เบดรูม เฮะๆ ถูกใจจริงๆ”
       ดาราเปิดประตูเข้าไป…ทันใดนั้นตุ๊กแกก็ร้องขึ้น ดาราตกใจสะดุ้งโหยง
       “ว้าย!”
       ดาราตั้งสติได้ โล่งใจ
       “โอ๊ย...คิดว่าผีหลอก ตกใจหมด”
       ที่ชั้นล่าง...ประเวทกำลังเล็งๆ วัดๆ เหลี่ยมมุม
       “โฮมเธียเตอร์สี่มิติ...จออยู่ตรงนี้ ลำโพงอยู่ตรงโน้น...อ้ะ ทุกอย่างพร้อม กดรีโรท”
       ประเวททำท่ากดรีโมทกดปุ๊บ หมาหอนทันที ประเวทขนลุกซู่
       “อ๊ากก!” ประเวทเข่าอ่อนทรุดลงไป “โอ่ยๆๆ ใจหายวาบ ทำไมต้องมาหอนตอนกดเพล์ ฮึ่ย...อย่างนี้ต้องกดสต็อป”
       ประเวททำท่ากด หมาหยุดหอนทันที ประเวทหน้าเหวอ
       “อ้าว เฮ้ย...หยุดจริงเหรอ...ไหนลองอีกที กดเพลย์”
       ประเวททำท่ากด เสียงหมาหอนดังขึ้นอีกครั้ง ประเวทหน้าตื่นทำอะไรไม่ถูก
       “แอ๊!...สต๊อป...กดสต๊อป”
       เขารีบทำท่ากด หมาหยุดหอน ประเวทขนลุกขนชัน
       “ฮึ่ย! กูไม่เล่นแล้ว โฮมเธียเตอร์”
       เขาทำท่าขว้างรีโมททิ้ง ทันใดนั้นประตูหน้าเปิดผ่างออก ประเวทร้องลั่น
       “อ๊า!”
       ดวงเปิดเข้ามาตกใจ
       “ผมเองครับพ่อ”
       ประเวทโล่งใจถอนหายใจเฮือก ร่วงลงไปทันที...ดาราวิ่งลงบันไดมา
       “อะไรๆๆ เกิดอะไรขึ้น”
       ดาราเห็นดวงแล้วะงัก ดวงเซ็งๆ
       “นึกแล้วเชียวว่าต้องอยู่ที่นี่”
       ดวงท่างทางจริงจังมาก
       “หยุดเลยนะครับ ได้โปรดหยุดคิดอะไรกับบ้านหลังนี้เด็ดขาด”
       “ทำไมจะคิดไม่ได้ จะซื้อทั้งทีก็ต้องคิดให้มากๆ หน่อยสิ”
       ประเวทเสริม
       “ถูก...นี่เล็งไว้หมดแล้ว จะฉลองตรงไหน กินเหล้าตรงไหน เล่นไพ่ตรงไหน เล็งไว้หมดแล้ว”
       ดารากระทืบเท้าสามี
       “จะบ้าเหรอ รักษาภาพพจน์หน่อย”
       “เอ้า...ก็คนในครอบครัว จะเป็นไรไปเล่า”
       “เอาเถอะครับ ไม่ต้องเถียง ไม่ต้องทะเลาะกัน ยังไงผมก็ไม่ซื้อบ้านหลังนี้เด็ดขาด ไปกันเถอะครับ”
       ดาราไม่เข้าใจ
       “เดี๋ยวก่อน! ขอถามหน่อยเถอะว่าไอ้บ้านหลังนี้มันมีอะไรน่ารังเกียจนักหนาถึงจะซื้อไม่ได้ หรือว่าแกไม่อยากให้พ่อกับแม่มีบ้านอยู่”
       ประเวทมองหน้าดวง
       “เออ...หรือว่าเสียดายเงิน”
       ดาราจ้องหน้าพูดออกมาอย่างน้อยใจ
       “หรือจะให้แยกกันอยู่เหมือนเมื่อยี่สิบปีก่อน จะเอาอย่างนั้นรึไง”
       ดวงอึ้งๆ ไปเครียดเลย ดาราโวยวาย
       “รังเกียจนักใช่ไหมที่จะอยู่ร่วมกับพ่อแม่ บอกมาสิ รังเกียจพวกเราใช่ไหม”
       “เอาเถอะครับ ก่อนที่จะเข้าใจผิดไปกันใหญ่ ผมคงต้องบอกความจริง”
       ประเวทสงสัย
       “ความจริงอะไรของแกวะ”
     
       ดารากับประเวทหน้าเหวอสุดๆ เมื่อรู้ความจริงจากดวง ทั้งสองพูดพร้อมกัน
       “เงินนั่นไม่ใช่เงินแก”
       ดาราอึ้งๆ
       “แต่เป็นเงินอีตาแก่คนขายล็อตเตอรี่”
       ดวงพยักหน้า
       “ครับ”
       ประเวทมองหน้า
       “แกก็เลยใช้เงินไม่ได้”
       “ครับ”
       ดารากับประเวทหัวเราะลั่น
       “ฮ่าๆๆๆ ฮ่าๆๆ”
       ดวงงงๆ
       “อ้าว…”
       ประเวทหัวเราะตัวงอ
       “โอ๊ย ตลกโว้ย...ไม่เคยได้ยินอะไรงี่เง่าอย่างนี้ก่อนเลย”
       ดารามองหน้าดวงแล้วหัวเราะ
       “ตกลงลูกเราจริงเปล่าวะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ”
       ดวงมองทั้งสองอย่างไม่เข้าใจ
       “นี่มันอะไรกันครับ มันตลกตรงไหน ผมไม่เข้าใจ”
       “ไอ้บ้า! ตื่นๆๆ ตื่นๆๆ”
       ประเวทตบหลังดวงปั่กๆๆ ดาราจ้องหน้าดวง


อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 9/2 วันที่ 30 ก.ย. 55

ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทประพันธ์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทโทรทัศน์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร / พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด กำกับการแสดงโดย: พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศทุกวันจันทร์-วันพุธ เวลา 07.30/11.00/20.00 น.
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศวันแรกเริ่มมวันพุธที่ 12 กันยายน 2555 ทางช่อง 8
ที่มา manager.co.th