อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 8/2 วันที่ 26 ก.ย. 55

อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 8/2 วันที่ 26 ก.ย. 55 

  “ไม่เห็นต้องทำอะไรเลย ในเมื่อคุณแม่ชอบเขานัก ก็รับมือไปเองสิ ฉันไม่เกี่ยว แค่ทำไงก็ได้ ให้เป็นตัวน่ารังเกียจก็พอ จะได้เลิกให้มายุ่งกับฉันซะที”
      ทันใดนั้นเสียงคุณนายสร้อยเพชรร้องดังลั่น
       “อ๊ายยย”
       สายมุกกับหนูดีชะงัก
       “ฉันไปก่อนนะ งานเข้าแกแล้ว”
       หนูดีรีบขับรถออกไป...เสียงคุณนายสร้อยเพชรร้องดังมาอีก...สายมุกยิ้มสะใจ       โอมเมาไล่ปล้ำ คุณนายสร้อยเพชรร้องกรี๊ดๆ ป้องกันตัวสุดชีวิต พะวงทำตัวไม่ถูกเต้นไปรอบๆ
       “คุณนายถ้าใจอยากก็อย่าได้อายค่ะ ยอมเป็นยอม”
       คุณนายสร้อยเพชรหันไปตวาด
       “นังพะวง แกจะบ้าเหรอ รีบโทรแจ้งตำรวจเร็ว”
       โอมผวากอด คุณนายสร้อยเพชรดิ้นรน
       “อ๊ายย ตาโอม!”
       คุณนายสร้อยเพชรยกเท้ายันโครม โอมกระเด็นร่วงไปเมาฟุบไม่รู้เรื่อง
       “ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้ไปได้ คิดว่าเป็นคนดีแท้ๆ เชียว ฮึ่ย!”
       สายมุกวิ่งเข้ามา แกล้งตีหน้าซื่อ
       “เกิดอะไรขึ้นคะคุณแม่” สายมุกมองไปที่โอม “พี่โอมเป็นอะไรไปคะ”
       “ไม่ต้องไปห่วงมัน ห่วงแม่แกก่อนเถอะ ตาโอมไม่รู้เป็นบ้าอะไร กินข้าวอยู่ดีๆ ก็พูดมาก พูดเอาๆ เหมือนคนบ้า”
       พะวงสอดขึ้น
       “เล่าตอนเด็ดด้วยสิคะคุณนาย ตอนที่คุณโอมเริ่มลวนลามคุณนายน่ะค่ะ”
       สายมุกตะลึง
       “อะไรนะคะ!”
       คุณนาย    สร้อยเพชรผลักพะวง
       “แกจะพูดทำไมฮะนังพะวง”
       “เอ๋า...ก็พะวงคิดว่าคุณนายชอบอ้ะ”
       “มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นจริงๆ เหรอคะคุณแม่ ไม่อยากเชื่อเลยว่าพี่โอมจะเป็นคนแบบนี้”
       “ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแหละค่ะคุณหนู พะวงเห็นเหตุการณ์โดยตลอดค่ะ”
       คุณนาย    สร้อยเพชรหันมาจ้องหน้าลูกสาว
       “แกใส่อะไรในข้าวให้ตาโอมกิน”
       “ทำไมคุณแม่มาโทษมุกล่ะคะ ต้องโทษพี่โอมต่างหากถึงจะถูก”
       “แต่ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าตาโอมจะเป็นคนแบบนี้”
       “คุณแม่อาจจะมองเขาผิดไปก็ได้นี่คะ ถึงว่าสิ เขาชอบแวะมาที่นี่อยู่เรื่อย ทำเป็นเอาเรื่องธุรกิจมาอ้าง ที่แท้ก็หวังอย่างอื่น แล้วคุณแม่จะเอายังไงต่อไปล่ะคะ ถ้ายังยอมให้เขาติดต่ออยู่อีก ก็แสดงว่าคุณแม่ก็มีใจกับเขาด้วย”
       พะวงสอดทันที
       “เต็มๆ พะวงว่ามีเต็มๆ”
       คุณนาย    สร้อยเพชร ผิดหวังมาก
       “ฮึ่ย!ทำไมมันถึงเป็นอย่างนี้ไปได้ก็ไม่รู้ ผิดหวัง ผิดหวังจริงๆ ระดับฉันแล้ว ไม่น่ามองคนพลาดได้”
       คุณนาย สร้อยเพชรหันไปหาพะวง
       “นังพะวง แกลากตัวมันออกไปเลยนะ เอามันออกไปให้พ้นบ้านฉัน...พอกันที ในเมื่อแกหมดสิทธิ์จะเป็นลูกเขยฉัน ก็ไม่ต้องมายุงกันอีก พอ!”
       คุณนายสร้อยเพชรปึงปังๆ ออกไป...สายมุกแอบยิ้มสะใจ พะวงเห็นเข้าก็งงๆ
       “ขำอะไรเหรอคะ”
       “เปล่านี่คะ พี่พะวงรีบทำตามที่คุณมาสั่งเถอะ เดี่ยวก็ฟื้นขึ้นมาก็ก่อนหรอก”
       สายมุกเดินออกไป พะวงเตรียมจะลากโอมแล้วหยุดคิด
       “เมา...ไม่มีสติ...ลากไปทิ้งหน้าบ้าน หรือลากเข้าห้องนอนเราดีวะ” พะวงตัดใจ “เฮ้ย...อย่าเลย ระดับเรา ต้องได้ดีกว่านี้”
       พะวงลากโอมออกไป
     
       บรรยากาศตลาดสดยามเช้ากำลังวุ่นวาย ที่มุมหนึ่ง ประเวทกับดาราลุกออกมาจากซอกที่อาศัยนอนเมื่อตอนกลางคืน เสียงท้องดาราร้องดัง จ๊อก ด้วยความหิว
       “พี่...ฉันหิวอ่ะ ตั้งแต่เมื่อวานยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย”
       “ฉันก็ไม่ต่างจากแกหรอก...ตังค์ก็ไม่มีเหลือสักบาท...เอาไงดีวะ”
       ดาราใช้ความคิด
       “เอางี้มั๊ย...เราไปขอตังค์ไอ้หนุ่มที่เคยช่วยเราคราวก่อนมั๊ย”
       ประเวท    คิดตาม
       “เอางั้นเหรอ”
       ดาราพยักหน้า ทั้งสองรีบลุกออกมา แล้วเดินออกไป...
     
       อีกด้านดวงเข็นไข่มาส่งให้อาซ้ง
       “อาดวง อั๊วบอกว่าไม่ต้องๆๆ ลื้อก็หน้าด้านทำอยู่ได้ อั๊วเกรงใจ”
       “ถ้าเกรงใจ ก็ให้ผมทำต่อไปเถอะครับ อย่าห้ามผมเลย”
       ดวงขนลง ประเวทกับดาราเดินมาเห็นดวงหลบวาบไปตั้งหลักก่อนแต่ไม่ไกลนัก ดวงหันมาบอกอาซ้ง
       “เหลือไข่เค็มกับไข่เยี่ยวม้าอย่างละ10 นะเฮีย เดี๋ยวผมมา”
       ดวงเข็นรถออกไป อาซ้งมองตามไป หนักใจ
       “ไอ้ดวงเอ้ย บุญเอ็งมันดี แต่วาสนาเอ็งคงไม่มี มันถึงได้เป็นแบบนี้ พ่อแม่เอ็งมันจะรู้มั๊ยว่าลูกที่มันเอามาทิ้งไว้ที่นี่ เป็นคนดีขนาดไหน”
       อาซ้งมองตามดวง ประเวทกับดาราได้ยินคิดๆ ซันวิ่งหน้าหอบเข้ามา ส่งเงินให้เตี่ย
       “สามร้อยห้าสิบ สั่งเพิ่มอีก5แพงด่วน เร็วๆ เตี่ย เยี่ยวด้วยเยี่ยว”
       “กูไม่ปวด”
       “หมายถึงไข่เยี่ยวม้า!”
       “อ้าวเหรอ”
       อาซ้งหยิบส่งให้ ซันรีบยกออกไป...ประเวทคิดๆ ก่อนจะเข้ามาหาอาซ้ง
       “เอิ่ม...เฮีย”
       “ไม่เคยเห็นหน้า ลื้อไม่เคยมาซื้อของที่นี่ล่ะสิ ลื้อจะเอาไข่อะไรเบอร์ไหน บอกมาเลย อั๊วมีหมด”
       “ไม่ได้จะมาซื้อไข่หรอก แต่จะมาถามอะไรหน่อย”
       “ถามอะไรวะ อั๊วกำลังยุ่งๆ อยู่”
       ประเวทมองๆ ไปรอบๆ เห็นดวงเข็นรถอยู่อีกทาง ประเวทชี้ไป
       “ไอ้หนุ่มคนนั้นน่ะ เขาเป็นใครเหรอ”
       “แล้วลื้อจะอยากรู้ไปทำไม”
       “แค่ถามดูเฉยๆ”
       “ถามก็ไม่ได้” อาซ้งจ้องหน้าระแวง “หรือว่าลื้อมาดูต้นทาง คิดจะปล้นมัน
       ใช่ไหม”
       ประเวทโวยทันที
       “อะโธ่ ปัดถุย! จะมาปล้นมันทำไม มันรวยนักเหรอไงฮะ”
       “รวยสิวะ คนถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง ไม่รวยได้ไง”
       ประเวทหันไปสบตากับดารา
       “ล็อตเตอรี่รางวัลที่1...”
       ประเวทแทบลมจับตาโตคิดถึงเงินมหาศาล ดาราเริ่มปากคอสั่นวิงเวียน
       “แล้ว...แล้ว...พ่อแม่...เขาล่ะ”
       “โอ๊ย...ไอ้ดวงมันถูกเอามาทิ้งไว้ที่ตลาดนี่ตั้งแต่ยังเล็กๆ...ป่านนี้พ่อแม่มันคงไปสังเวยสุขอยู่ที่ไหนแล้วไม่รู้”
     
       ดาราได้ยินที่อาซ้งพูดหน้ามืดเป็นลมไป ประเวทกับอาซ้งตกใจ
        ดวงขับซาเล้งกลับมาจอดหน้าตลาด…แหววกับซันรีบเข้ามาหา
     
       “ไอ้ดวงๆๆ มานี่ก่อน”
       ซันกับแหววช่วยกันดึงดวงไปหลบมุม
       “เฮ่ย...มีอะไรวะ”
       “มีคนมารอพบแก”
       “รอพบฉันเนี่ยนะ ร้านไหนวะ ก็ฉันบอกหมดแล้วนี่ว่าวันนี้จะเอาไข่ไปส่งเอง ไม่ต้องมารับ เอ๊ะ...หรือว่าลืมเจ้าไหน เอ้ย...เดี๋ยวไปถามเฮียก่อน”
       ดวงจะเข้าไปซันดึงไว้
       “ไม่ใช่ลูกค้าเว้ย”
       “ถ้าไม่ใช่ลูกค้า แล้วจะเป็นใครวะ”
       “นักร้องมั๊ง” ซันร้องเพลง “อยากจีบ จีบได้ แฟนไม่รัก”
       ซันเต้นประกอบไปด้วย แหววตวาด
       “ไอ้ซัน นี่ไม่ใช่เวลาทำตลก ซีเรยสนะเว้ย ฟังฉันนะดวง พ่อกับแม่แกอยู่ข้างในโน่น กำลังรอเจอแกอยู่”
       “อ๋อ แล้วไป” ดวงสะดุ้ง “เฮ้ย! ว่าไงนะ พ...พ...พ่อแม่ใคร”
       แหววกับซันชี้มาที่ดวงพร้อมๆ กัน…ดวงช็อค!
     
       ประเวทกับดาราพล่ามอยู่ในตลาด ดาราทำท่าเศร้าสุดๆ
       “ตลอดเวลาที่ผ่านมา ไม่เคยมีวันไหนเลยที่ฉันนอนตาหลับ ถึงหลับก็ฝันร้าย ในหัวมันมีแต่เรื่องลูก ลูก ลูก ลูกฉันอยู่ไหน ลูกแม่”
       ดาราลีลาเยอะมาก อั้มประจบดาราสุดๆ เพราะหวังผล
       “โถๆๆ อย่าร้องไห้ค่ะคุณแม่ขา เจอกันแล้วนะคะ ไม่ได้เจอแต่ลูกชายนะคะ เจอลูกสะใภ้ด้วย”
       ลั้นลาเบียดอั้มออกไปด้วยความหมั่นไส้ แล้วหันไปเอาหน้ากับดารา
       “มาให้กะเทยเช็ดน้ำตาดีกว่าค่ะคุณแม่”
       ประเวทเห็นลีลาดาราแล้วอนาถใจ แต่ก็ไม่ยอมแพ้
       “ฉันก็ห้ามเธอแล้วว่าอย่าทำแบบนี้ อย่าทิ้งลูก ห้ามยังไงก็ไม่ฟัง”
       “อ้าว…”
       ดาราเหลือบตามองประเวทแบบอยากจะถีบ ประเวทโยนความผิดให้ดาราต่อ
       “ทั้งหมดมันก็เป็นความผิดของเธอนั่นแหละ ถ้าคืนนั้นฉันไม่เผลอหลับไป เธอก็คงไม่สบโอกาสเอาลูกออกมาทิ้ง”
       ดาราแค้นมาก แต่ก็ยังต้องพยายามอยู่ในบทเดิม
       “ก็ถ้าพี่ไม่ใช่ผีพนัน ไม่ใช่โจรงัดแงะ ไม่ใช่นักโทษแหกคุก มันจะเดือดร้อนมาถึงฉันกับลูกเหรอ”
       ประเวทหน้าเหวอ
       “อ้าว...เฮ่ย พูดอะไรวะ”
       ดาราเหยียบเท้าไว้ พูดลอดไรฟัน
       “ก็แกด่าฉันก่อนทำไม” ดารากลับเข้าโหมดเศร้าต่อ “ฉันจำเป็นจริงๆ ที่ต้องทำแบบนี้ ทุกคนเข้าใจความรู้สึกฉัน ใช่ไหมจ้ะ ใช่ไหมๆๆ”
       คนอื่นๆ ที่มุงกันอยู่บ้างก็พยักหน้ารับ บ้างก็งงๆ เจ๊แต๋วหน้าตาไม่เชื่อ อาซ้งตัดบท
       “เอาเหอะๆๆ จะเป็นมายังไง เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว อดีตน่ะช่างหัวมัน พูดเรื่องปัจจุบันกันดีกว่า”
       เจ๊แต๋วเห็นด้วย
       “ใช่...ฉันจะแน่ใจได้ยังไงว่าแกสองคนเป็นพ่อแม่ที่แท้จริงของไอ้ดวง ไม่ใช่พวกชุบมือเปิบ เห็นไอ้ดวงมันรวยก็เลยมาสวมรอยเป็นพ่อแม่”
       “เออนั่นสิ...เป็นไปได้นะ เจ๊แต๋วพูดถูก ตกลงยังไงกันเนี่ย”
       ทุกคนพากันวิจารณ์ ลั้นลาโพล่งขึ้นมา
       “ตรวจดีเอ็นเอสิ ไม่เห็นจะยากเลย”
       เจ๊แต๋วนึกได้
       “เอางี้ แกสองคนกล้าสาบานไหม ถ้าพวกแกมาโกหกขอให้รถชนตาย ว่าไง กล้าสาบานไหม”
       ประเวทกับดารามองหน้ากัน เจ๊แต๋วถามย้ำ
       “ว่าไง แน่จริงก็สาบานมาสิ สาบาน”
       ประเวทกับดาราไปต่อไม่ถูก ทันใดนั้น ซันก็นำหน้าดวงเข้ามา
       “นั่นไง พ่อแม่”
       ประเวท ดาราหันมามองแล้วรีบโผไปกอดดวง
       “ดวง...ดวงลูกแม่จริงๆ ด้วย แม่จำกลิ่นได้”
       ดวงอึ้งๆ เผชิญหน้ากับดารา ท่ามกลางการจับจ้องรอเม้าของทุกคน...ดวงจ้องหน้าดาราด้วยสีหน้าตื่นๆ
       “ผม...ผมเป็นลูกพวกคุณเหรอครับ”
       ทุกคนฮือฮา นั่นสิ...มั่วรึเปล่า...เอาอะไรมาพิสูจน์...ประเวทชักหวั่นๆ แต่ดาราไม่หวั่น ดาราพึมพำเบาๆ
       “อยากให้พิสูจน์กันนักใช่ไหม...ได้” ดารามองหน้าดวง “หนูมีไฝที่ก้นข้างซ้ายใช่ไหมจ้ะ”
       ดวงสะดุ้งโหยง
       ”อุ้ย!”
       อั้มยิ้มๆ
       “จริงไหมพี่ดวง ตอบไปเลย ยังไงอั้มก็รัก”
       “เอ่อ...” ดวงอายๆ “จริงครับ”
       คนฮือฮา...รู้ขนาดนั้น...สงสัยจะใช่...บังเอิญมั๊ง ดาราบอกต่อ
       “แล้วก็มีปานที่ก้นข้างขวา”
       ลั้นลาหันมาหาดวง
       “จริงไหมพี่ดวง ตอบไป มีตำหนิแต่ลั้นลาไม่ถือ”
       ดวงเขินๆ
       “เอิ่ม…จริงครับ”
       “พิสูจน์ด้วยสิจ้ะ มาลั้นลาช่วย”
       ลั้นลาจะเข้ามาถอดกางเกง ดวงดิ้นหนี
       “ฮึ่ย...จะบ้าเหรอ อย่านะ”
       คนฮือฮา ดาราลอยหน้าลอยตาใส่ประเวททำนองว่าเจ๋งไหมล่ะ อาซันบอกกับดวง
       “รู้ตำหนิขนาดนี้ คงจะตัวจริงแล้วล่ะ”
       ทุกคนฮือฮาใช่ไม่ใช่กันให้ลั่น….ดวงมองหน้าประเวทกับดารา
       “พ่อ…แม่…คุณสองคนเป็นพ่อแม่ผมจริงๆ ด้วย”
       ดารากับประเวทร้องออดมาพร้อมกัน
       “ลูกแม่/ลูกพ่อ”
       สองคนโผเข้ากอด ดวงอึ้งๆ ทำตัวไม่ถูก
     
       พะวงถือโทรศัพท์วิ่งเข้ามาในห้องรับแขก คุณนายสร้อยเพชรแต่งตัวงามกำลังลงบันไดมา
       “คุณนายขา คุณโอมโทรมาค่ะ”
       พะวงยื่นให้
       “บอกไปว่าฉันไม่รับ แล้วก็ไม่ต้องโทรมาอีก”
       คุณนายสร้อยเพชรเดินออกไปด้านนอก พะวงหน้าเหวอๆ
       “อ้าว…เอ่อ เอาไงล่ะวะ” พะวงพูดสาย “เอ่อ คุณโอมคะ คือ คุณนายขี้อยู่ค่ะไว้โทรมาใหม่นะคะ”
       พะวงวางสายไป
     
       คุณนายสร้อยเพชรเดินออกมาหน้าบ้านเจอสายมุก คุณนาย สร้อยเพชร ด่างึมงำติดปากมา
       “ยังจะมีหน้าโทรมาอีก”
       “บ่นอะไรเหรอคะคุณแม่”
       “ก็ไอ้ขี้เมาโอมน่ะสิ ทำเรื่องไว้ขนาดนั้นยังจะกล้าโทรมา ฉันไม่มีเวลาคุยกับคนขี้เหล้าหรอก เอาเวลาไปคุยธุรกิจดีกว่า”
       “เดี๋ยวๆๆ ค่ะ คุณแม่จะไปคุยธุรกิจที่ไหนคะ อย่าบอกนะคะว่าไปตลาด”
       “ทำไม...แกจะตามไปขัดขวางฉันอีกรึไง หยุดเลยนะ ไม่ต้องไป เรื่องตลาด ฉันจัดการคนเดียว”
       คุณนายสร้อยเพชรเดินไปที่รถแล้วขับออกไป สายมุกมองตามไปอย่างไม่ไว้ใจ
       “นายดวงต้องเดือดร้อนอีกแน่ๆ เลย”
     
       โอมนอนแฮงค์ดมยาดมอยู่ที่โซฟา มีกระโถนวางข้างๆ
       “โอ่ย...ทำไมมันอาการเหมือนแฮงค์เหล้ายังงี้วะ มันต้องมีอะไรในข้าวแน่ๆ”
       โอมหยุดอาเจียน เงยขึ้นมาสูดยาดมเฮือกใหญ่
       “แล้วเหล้ามันจะมาอยู่ในข้าวได้ยังไง…หรือว่าน้องมุกใส่เหล้า”
       โอมหยุดอ้วกอีก
       “เฮ่ย…แล้วน้องมุกจะมอมเหล้าเราทำไมวะ…หรือว่า...ฮึ่ย เป็นไปไม่ได้ น้องมุกจะเกลียดเราได้ยังไง เราออกจะเพอร์เฟค”
       โอมอ้วกอีกรอบ ครั้งนี้รอบใหญ่
       “เฮ่อ…หรือว่าไอ้หวยมันจะแอบยุให้ทำ…ใช่ ต้องเป็นไอ้หวยแน่”
       โอมควานหาโทรศัพท์ กดโทรออกก่อนจะอ้วกอีกครั้ง เสียงนักเลงกดังมาจากปลายสาย
       “สวัสดีครับคุณโอม มีอะไรให้ผมรับใช้อีกแล้วใช่ไหมครับ”
     
       “มีแน่...คราวนี้ห้ามพลาดเด็ดขาด”
         ลั้นลาวิ่งออกมาที่ร้าน รีบหยิบเครื่องสำอางมาเติมหน้า
     
       “ต้องสวยไว้ สวยให้ตลอด พ่อผัวแม่ผัวจะได้รัก เฮะๆๆ นังอั้มแกไม่มีวันเอาชนะฉันได้หรอก...ปากแดงจะแรงไป เอาแค่ใสๆ เด้งๆ ก็พอ เฮะๆ”
       ลั้นลาหันหน้ามาทาปาก เจอกับเข้าคุณนายสร้อยเพชรที่เข้ามาพอดี
       “ว้าย!”
       ลั้นลาตกใจ ทาปากปื้ดไปถึงหู
       “ตกใจอะไรของเธอยะ ไม่เคยเห็นผู้หญิงแท้รึไง”
       คุณนายจะเข้าไปข้างใน แต่ลั้นลารีบเข้ามาขวางไว้
       “เดี๋ยวค่ะคุณนาย เข้าไปตอนนี้ไม่ได้นะคะ”
       “ทำไม...ตลาดของฉัน ทำไมฉันจะเข้าไม่ได้”
       “ก็วันนี้วันมงคล ขืนคุณนายเข้าไป ก็อัปมงคลพอดีน่ะสิคะ”
       “เอ๊ะ!”
       ทันใดนั้นมีเสียงตะโกนลั่น
       “เอ้า...ไช...โย...ไช...โย”
       “อะไรกันน่ะ มีอะไรกัน”
       คุณนายสร้อยเพชรรีบเดินเข้าไป ลั้นลาคว้าไม่ทัน
       “ตัวซวยเข้าไปแล้ว แย่แน่ๆ”
       ลั้นลารีบแต่งหน้าแล้ววิ่งตามเข้าไป สายมุกมาถึงพอดี บอกตัวเองอย่างมุ่งมั่น
       “ไม่ต้องกลัวนายดวง ฉันมาช่วยแล้ว”
     
       ดารากับประเวทยังคงตีบทเศร้าไม่เลิก
       “แม่ขอโทษที่ทิ้งลูก แต่แม่ไม่ยอมให้ลูกเอาชีวิตมาเสี่ยงด้วยเป็นอันขาด เข้าใจแม่นะลูกนะ”
       เจ๊แต๋วโวยทันที
       “แต่ยังไงมันก็ต้องพิสูจน์นะ”
       คุณนายสร้อยเพชรเข้ามา
       “ทำอะไรกันน่ะ”
       ทุกคนสะดุ้งโหยง หันไปมอง คุณนายสร้อยเพชรมองหน้าดารากับประเวท ดวงอึกอักบอกดารา
       “เอ่อ...คุณนายสร้อยเพชรเจ้าของตลาดสดสร้อยเพชรแห่งนี้น่ะครับ”

อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 8/2 วันที่ 26 ก.ย. 55

ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทประพันธ์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทโทรทัศน์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร / พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด กำกับการแสดงโดย: พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศทุกวันจันทร์-วันพุธ เวลา 07.30/11.00/20.00 น.
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศวันแรกเริ่มมวันพุธที่ 12 กันยายน 2555 ทางช่อง 8
ที่มา manager.co.th