อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 6 วันที่ 21 ก.ย. 55
คุณนายสร้อยเพชรตวาดลูกสาวทันที“เอ๊ะ...ฉันบอกว่าไม่ต้องพูด” คุณนายหันไปด่าต่อ “ต่อไปนี้ ฉันห้ามแกเข้ามาในตลาดสดสร้อยเพชรของฉันอีกเป็นอันขาด ไม่งั้นฉันจะเรียกตำรวจมาลากคอแก”
สายมุกตกใจ
“คุณแม่คะ”
คุณนายชักโมโหลูกสาว
“เอ๊ะ! ก็ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ต้องพูด”
สายมุกเหลืออด
“ไม่พูดไม่ได้แล้วล่ะค่ะ ก็คนที่คุณแม่เรียกว่ากุ๊ยเนี่ย เขาคือนายดวง คนที่ถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่ 1 ยังไงล่ะคะ”
คุณนายสร้อยเพชรหันควับมาจ้องหน้าดวง แล้วเปลี่ยนท่าทีทันที
“โถๆๆๆๆๆ ฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้วล่ะ แต่จะลองใจดูว่าเป็นคนขี้โม้ขี้คุยรึเปล่าก็เท่านั้นแหละ สรุปว่า ผ่าน โอเคๆๆ แหม ถูกชะตาตั้งแต่แรกเห็น”
สายมุกเหล่มองแม่แล้วส่ายหน้า
ทั้งหมดนั่งอยู่ในร้านกาแฟ ลั้นลาวางกาแฟเย็นลงตรงหน้าดวง คุณนายสร้อยเพชรยิ้มแย้มเอาใจ
“ตามสบาย ฉันเลี้ยงเอง”
ดวงอึ้งๆ กลัวๆ ลั้นลากลับไปที่ชง อั้มเข้ามาประกบ
“พอรู้ว่าถูกหวยเข้าหน่อย รีบมาจิกเลยนะนังคุณนาย”
“ไม่ได้มาจิกคนเดียวนะ เอาลูกสาวมาจิกด้วย”
เป้งแส่เข้ามา
“แหม อยากโดนจิกบ้างจังอ้ะ”
ต๋อยสอดอีกคน
“นั่นดิ จิกตรงไหนก็ได้ ยอมให้จิกทั้งตัวเลยอ่ะ”
ที่โต๊ะ คุณนายสร้อยเพชรวางท่าทางเป็นคนดี สนิทสนมกับดวง
“ฉันก็แค่อยากจะมาเตือนน่ะ ตลาดนี้มีแต่เสือสิงห์กระทิงแรด ส่วนดวงก็ท่าทางเป็นคนซื่อ กลัวว่าจะไม่ทันคนอื่น ถูกปลอกลอกเงินจนหมดตัว ฉันเป็นห่วง”
สายมุกไม่อยากเชื่อ
“จริงเหรอคะคุณแม่”
“ก็จริงน่ะสิ แกเคยเห็นแม่โกหกเหรอ”
สายมุกพยักหน้ารัว
“เคยค่ะ”
คุณนายสร้อยเพชรหยิกลูกสาวให้เงียบไป ก่อนจะหันไปคุยกับดวงต่อ
“แล้วคิดรึยังว่าจะเอาเงินไปทำอะไร”
“ไม่คิดหรอกครับ ผมไม่กล้าคิด”
“ไม่กล้าคิดไม่เป็นไร เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันคิดให้” คุณนายสร้อยเพชรยื่นนามบัตรให้ “นี่นามบัตรฉัน
มีทั้งเบอร์บ้านแล้วก็เบอร์มือถือ มีอะไรก็โทรปรึกษาฉันได้ตลอดเวลา ฉันยินดีเป็นที่ปรึกษาเรื่องการเงินให้ฟรี ไม่คิดเงินแม้แต่บาทเดียว ถือซะว่าคนกันเอง”
“คนกันเองเหรอครับ”
ดวงรีบหันไปยิ้มกับมุก คุณนายสร้อยเพชร รีบจับหน้าดวงให้หันมามองตัวเอง
“ฉันหมายถึงฉัน”
ดวงยิ้มแหยๆ
“เอาเป็นว่าตกลงตามนี้นะ...ยินดีที่ได้ร่วมงานจ้ะ”
คุณนายสร้อยเพชรยื่นมือให้ ดวงชะงักมอง
“หือ...”
คุณนายสร้อยเพชรดึงมือดวงไปเช็คแฮนด์ ดวงงงๆ สายมุกถอยหายใจเป็นกังวล
คุณนายสร้อยเพชรกลับมาที่รถ สายมุกตามมา
“เดี๋ยวสิคะคุณแม่ คุณแม่คิดอะไรอยู่กันแน่คะ”
“ฉันจะคิดอะไรมันก็เรื่องของฉัน แกจะมายุ่งทำไม รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้แกจะสนใจไอ้พวกตลาดนี้เหลือเกินนะ”
สายมุกอึ้งๆไป
“ทำไม...มีเหตุผลอะไรที่ต้องไปห่วงพวกมัน”
“ไหนคุณแม่บอกว่าพวกเขาเหมือนคนในครอบครัวของเรา มุกจะห่วงคนในครอบครัว มันผิดตรงไหนเหรอคะ”
“อย่ามาเถียง เรื่องตลาดปล่อยเป็นหน้าที่แม่ แกไม่ต้องมายุ่ง”
ขาดคำคุณนายสร้อยเพชรก็ขึ้นรถไป สายมุกบ่นงึมงำ
“จะไม่ให้ยุ่งได้ยังไง ในเมื่อตัวเองทำตัวพิลึกอย่างนี้ แสดงว่ามันต้องมีอะไรแน่”
สายมุกกับคุณนายสร้อยเพชรขับรถเข้ามาจอดเห็นรถอีกคันจอดอยู่ พะวงที่รออยู่รีบวิ่งเข้ามา
“คุณนายขา คุณนาย มีแขกมารอพบค่ะ”
“ใคร”
โอมเดินออกมาทันที ยกมือไหว้
“ผมเองครับคุณน้า” โอมหันไปเผชิญหน้ากับสายมุก “บอกมาสิครับว่ามันเป็นใคร พี่จะแจ้งตำรวจไปลากคอมัน บอกสิครับ”
คุณนายสร้อยเพชรอึกอัก
“เอ่อ...เอิ่มๆ...ใจเย็นๆ ก่อนตาโอม”
“จะให้ผมใจเย็นได้ยังไงกันครับคุณป้า ในเมื่อน้องมุกถูกไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้ฉุดกระชากลากตัวไปแบบนั้น”
“เขาอาจจะไม่ใช่ไอ้บ้าก็ได้นี่จ้ะ”
โอมเอะใจ
“ทำไมคุณน้าพูดแบบนี้ล่ะครับ นี่คุณน้าเข้าข้างมันเหรอ”
“อุ๊ย...เข้าข้างอะไรกัน น้าก็แค่ไม่อยากให้โอมเข้าใจผิดน่ะจ้ะ”
สายมุกโพล่งออกมา
“ก็บอกเขาไปเลยสิคะว่าเขากำลังเข้าใจผิด จะได้ไปๆ ซะที”
โอมอึ้ง
“น้องมุก”
สายมุกเดินหนีไป
“เดี๋ยวสิครับน้องมุก โอ๊ย! นี่มันอะไรกันครับคุณน้า ผมงงไปหมดแล้ว จริงๆ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับ”
“น้าว่าโอมกลับบ้านไปก่อนเถอะ ยายมุกก็แค่เจอเพื่อนก็เท่านั้นแหละจ้ะ”
“แต่มันเป็นผู้ชายนะครับ แล้วก็…”
คุณนายสร้อยเพชรตัดบท
“เอาเถอะจ้ะ เรื่องนี้เอาไว้ก่อนเถอะ น้ามีเรื่องอื่นอยากคุยกับโอมมากกว่า”
“เรื่องอะไรเหรอครับ”
“เรื่องการใช้เงินเป็นล้านๆ น่ะจ้ะ เงินคนอื่นนะ ไม่ใช่เงินน้า”
คุณนายสร้อยเพชรยิ้มร้าย
อาซ้งเก็บข้าวของที่ขาย เตรียมกลับบ้าน พลางร้องบอก
“เอาพอๆๆๆๆ รวยแล้วๆๆๆ รวยแล้วต้องรู้จักพอ”
เจ๊แต๋วที่เท้าเอวมองแผงผักเหลือๆของตัวเองอยู่ เงยขึ้นมาด่า
“แหม...ขายดีเข้าหน่อยทำเป็นคุย หมั่นไส้”
“ลื้ออย่ามาอิจฉากันดีกว่าอาแต๋ว เก็บผักเน่าๆของลื้อไปต้มจับฉ่ายเถอะ”
“กินจับฉ่ายผักเน่าของฉัน ก็ยังดีกว่ากินไข่เค็มๆ ของลื้อล่ะวะ”
“ลื้อรู้ได้ไงว่าไข่อั๊วเค็ม ลื้อเคยชิมเหรอ”
“อาซ้ง อย่ามาทะลึ่งกับฉันนะ”
“ทะลึ่งอะไรวะ ก็อั๊วหมายถึงไข่เค็มของอั้วเนี่ย”
อาซ้งชี้ไปที่แผงไข่เค็ม
“ลื้อน่ะสิทะลึ่ง คิดลามกลวนลามอั๊วตลอด”
“นี่แน่ะลวนลาม!”
เจ๊แต๋วเอากระหล่ำปลีปาหัว อาซ้งร้องลั่น
“โว๊ย!”
สงครามอาซ้งกับเจ๊แต๋วดังลั่นไปทั่ว...ดวงเข้ามาพร้อมเข่งใบใหญ่
“ทุกวัน ทะเลาะกันทุกวัน”
ดวงหัวเราะเริ่มเก็บขยะผักเสียๆ ของเจ๊แต๋วลงเข่งเหมือนทุกวัน เจ๊แต๋วชะงัก
“เดี๋ยวๆๆๆ หยุดๆ หยุดเดี๋ยวนี้ จะทำอะไร”
“ก็เก็บขยะให้เจ๊ไงครับ เก็บอยู่ทุกวัน ยังจะถามอีก”
เจ๊แต๋วรีบลงมาห้าม
“ไม่ต้องๆ ห้ามทำ ห้ามยุ่งอะไรทั้งนั้น”
“อ้าว...ทำไมล่ะครับเจ๊”
“ยังจะถามอีก ต่อไปนี้ไม่ต้องมาเก็บขยะให้เจ๊แล้ว”
“ใช่ๆ แล้วก็ไม่ต้องมาเก็บแผงให้อั๊วด้วย”
ดวงเหวอไป
“ผมทำอะไรผิดเหรอครับ...”
เจ๊แต๋วจ้องหน้า
“ผิดสิผิดมากด้วย นี่แกยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ แกลืมตัวไปแล้วใช่ไหม”
“ผมขอโทษครับเจ๊ แต่ผมไม่รู้จริงๆ ว่าผมทำอะไรผิด”
“ฮึ่ยย ขอโทษนะครับ แต่ต้องขอสักที”
อาซ้งทนไม่ไหวหยิบแผงไข่มาฟาดหัว ดวงเจ็บร้องลั่น
“โอ๊ย!”
“รู้รึยัง คราวนี้รู้ตัวรึยังว่าลื้อเป็นใคร ตอนนี้ลื้อไม่ใช่ภารโรง ไม่ใช่เด็กรับใช้ของตลาดนี้อีกต่อไปแล้ว ลื้อรวยแล้ว ลื้อเป็นเศรษฐีไปแล้ว ลื้อไม่ต้องทำงานพวกนี้อีกแล้ว ไป...คืนนี้ลื้อไปกับอั๊ว อั๊วจะพาไปนอนบ้าน ไม่ต้องนอนที่ตลาดอีกต่อไปแล้ว”
เจ๊แต๋วรีบขัด
“อ้ะๆๆๆ อย่ามั่วอาซ้ง ลื้ออย่ามั่ว” เจ๊แต๋วดึงตัวดวงมา “ไอ้ดวงมันลูกฉัน มันต้องไปนอนบ้านฉันสิ”
อาซ้งเถียง
“ลื้อไม่ใช่แม่มัน อั้วต่างหากพ่อมัน”
“อย่ามามั่ว!”
ดวงตัดบท
“พอเถอะครับ อย่าเถียงกันเลย ผมเป็นแค่เด็กกำพร้าที่ถูกเอาตัวมาทิ้งไว้ที่นี่ ผมไม่กล้ากำเริบเป็นลูกใครหรอกครับ แล้วผมก็จะไม่ไปนอนไหนทั้งนั้น ผมจะนอนที่นี่ ยังไงก็ไม่ไปครับ”
อาซ้งกับเจ๊แต๋วมองหน้ากันอย่างเซ็งไปเลย
อั้มมาแอบฟังอยู่ หน้าตาลามกมาก
“นอนคนเดียวเดี๋ยวจะเปลี่ยวหัวใจ เดี๋ยวอั้มจะจัดให้ จัดให้หนักเลยล่ะพี่ดวง เฮะๆๆ”
อั้มหัวเราะร้ายๆ อย่างไม่น่าไว้ใจย่องออกไป ลั้นลาโผล่มาจากมุมหนึ่งหลังจากที่ซุ่มดูอยู่นาน
“หนอย...เรื่องสกปรกแบบนี้ คิดว่ามีแกคนเดียวหรือไงที่จะทำน่ะนังชะนีหวีเหี่ยว งานนี้ใครดีใครได้เว้ยย”
หน้าตาลั้นลามุ่งมั่นซะเหลือเกิน
โอมอยู่ในบ้าน ปัดเอกสารตรงหน้าลงพื้นโครมคราม ก่อนจะนั่งลงอย่างเครียดๆ นึกถึงเมื่อตอนกลางวันก่อนหน้านี้ที่เขาไปปรึกษาคุณนายสร้อยเพชรมา...
โอมเปิดไอแพดนำเสนอโปรเจ็คให้คุณนายสร้อยเพชรที่สวมแว่นสายตายาวดู สายมุกนั่งทำหน้าเบื่ออยู่ข้างๆ โอมอธิบาย
“จากตลาดสดธรรมดาๆ จะยกระดับขึ้นเป็นคอมมูนิตี้มอลอย่างที่เห็นครับ...รายได้ก็มาจากค่าเช่าสถานที่ของแต่ละร้าน ซึ่งผมสำรวจตลาดมาแล้วว่ามีคนเช่าพื้นที่เราแน่นเอี้ยดแน่ครับ”
คุณนายสร้อยเพชรท่าทางเบื่อๆ ไม่ค่อยตั้งใจฟัง
“คุณน้าคิดว่ายังไงครับ ถ้าสนใจ ผมจะได้สานต่อเลย ก่อนอื่นเราต้องจัดการให้พ่อค้าแม่ค้าออกไปจากพื้นที่ก่อน”
“เอิ่ม...คือว่า น้าว่าช่วงนี้ไม่ค่อยเหมาะ”
“ยังไงครับ”
“น้าไม่อยากมีเรื่องกับพวกตลาดน่ะ ขืนไปขับไล่ เดี๋ยวจะพาลเกลียดน้ากันซะหมด”
สายมุกหันมามองแม่แปลกๆ
“หือ”
“เราก็ใช้การเจรจาอย่างฉลาดได้นี่ครับ หรือแค่ทำให้อยู่ไม่ได้ มีตั้งหลายวิธี เรื่องนั้นผมจัดการให้ได้”
“แต่น้าว่าเพิ่งดีกว่า...โครงการนี้ ไม่ใช่ไม่ดีนะ แต่เอาไว้ทีหลัง น้ามีเรื่องอื่นต้องทำก่อน”
“เรื่องอะไรเหรอครับ บอกผมสิครับ ผมยินดีช่วยทุกอย่าง”
“เอาเป็นว่า น้าขอจัดการเองก็แล้วกัน มันเป็นเรื่องค่อนข้างส่วนตัว”
โอมไม่พอใจ
โอมแค้นเคืองมาก
“นังแก่หน้าโง่! ถ้าแกไม่ใช่แม่น้องมุก คิดเหรอว่าฉันอยากจะยุ่งด้วย ก็แค่เศรษฐีเกรดล่าง ทำเป็นอวดฉลาด ยังไงฉันก็ต้องรู้ให้ได้ว่าแกคิดจะทำอะไร”
คุณนายสร้อยเพชรกางนิ้วมือ นิ้วเท้าผึ่งเล็บที่ทาไว้...พะวงส่งแก้วพร้อมหลอดให้ดูด
“โอเลี้ยงค่ะคุณนาย”
สายมุกเข้ามาถาม
“คุณแม่คิดจะทำอะไรกันแน่คะ ตอนแรกก็เห็นเออไปกับพี่โอมทุกอย่าง แล้วทำไมตอนนี้ถึงเปลี่ยนใจซะล่ะคะ”
“ไมได้เปลี่ยนใจ แค่เลื่อนไปก่อน ก็บอกแล้วไงว่าตอนนี้แม่มีเรื่องอื่นต้องทำ”
“อย่าบอกนะคะว่าเรื่องอื่นที่ว่ามันเกี่ยวกับนายดวง”
“แล้วทำไมจะเกี่ยวไม่ได้ ทำไม...มันวิเศษวิโสมาจากไหน ฉันถึงจะเข้าไปเกี่ยวด้วยไม่ได้ ก็แค่ยาจกถูกหวย ดีแค่ไหนแล้วที่ฉันลดตัวลงไปจัดการเรื่องเงินให้”
“คุณแม่มีแผนจะทำอะไรกับเงินเขาใช่ไหมคะ”
“เรื่องนั้นแกไม่ต้องรู้ แล้วก็ไม่ต้องมายุ่ง เรื่องนายดวง ฉันจัดการเอง! รับรองคุ้มค่าทุกบาททุกสตางค์แน่”
สายมุกกังวลแทนดวง
เย็นนั้น ดวงยกลังนมเข้ามาที่ร้านกาแฟ
“นมมาส่งแล้วจ้า”
ลั้นลาเห็นดวงมารีบขยับนมให้เข้าที่แล้วปรี่เข้ามาหา
“อุ๊ยตาย...พี่ดวงแค่ฝากสั่งนมเท่านั้นไม่ได้ให้ยกมาซะหน่อย...”
“ไม่เป็นไรหรอก...ไม่ได้หนักอะไรฉันเต็มใจช่วย”
ลั้นลาเขินบิดไปบิดมา
“คือ...แบบว่า...เกรงใจอ่ะ...”
ดวงเดินไปแล้วลั้นลาหลับหูหลับตาเขินอยู่นั่นบิดไปมาจนนมที่ยัดไว้กลิ้งตกลงมาแคร้ง ถ้วยกลิ้งที่พื้นจนหยุด เจ๊เฉียดเดินถือถุงกระดาษเสื้อผ้า เข้ามาพอดีมองที่ถ้วยแล้วหยิบขึ้นมาเดินมาหาลั้นลา
“นมหล่น”
ลั้นลาหันหน้ามาเจอ เจ๊เฉียดแล้วเห็นว่าดวงไม่อยู่แล้ว
“หล่นก็เก็บสิเจ๊”
เจ๊เฉียดยื่นถ้วยให้
“นมแก...ไม่ใช่นมฉัน”
ลั้นลารีบคว้าหมับแล้วมองดูนมตัวเองอีกข้างที่หายไป
“ตายแล้ว...ล่วงตอนไหนเนี่ย...อย่าบอกนะว่าต่อหน้าพี่ดวงอ่ะ...ตายๆๆๆๆๆๆหมดกัน”
“ไอ้ดวงมันไปตั้งนานแล้ว ฉันเห็นแกยืนบิดไปมาอยู่คนเดียวนี่แหละ”
“อ้อเหรอ...แล้วไป...”
เจ๊เฉียดยื่นถุงกระดาษให้
“อ่ะของที่สั่งได้แล้ว”
ลั้นลารับถุงมาเปิดออกดูแล้วยิ้มพอใจ
“ครบชุดใช่มั้ยเจ๊”
“ครบสิ...” เจ๊เฉียดแบมือ “คราวนี้จ่ายสดนะจ๊ะฉันเช่ามาแพง”
ลั้นลาหน้าง้ำ เดินเข้าไปหยิบตังค์ที่ลิ้นชัก
“เดี๋ยวนี้เขี้ยวนะเจ๊...ติดนิดติดหน่อยไม่ได้” ลั้นลาส่งเงินให้ “ฉันจ่ายสดแล้วแถมทำผมฟรีให้หน่อยได้ป่ะเจ๊”
“เสียใจ...วันนี้ไม่ว่างจ้า...ลูกค้ารออยู่”
เจ๊เฉียดเดินออกไป
“หนอย...ถ้ามีร้านอื่นจะไม่ง้อเลยอีเจ๊เฉียด”
ลั้นลาอารมณ์เสีย มองถุงในมือแล้วเปิดแง้มออกดูยิ้มมีความสุข
ค่ำนั้น ดวง แหวว ซันเข้ามานั่งในร้านข้าวต้มกุ้ย ดวงกำลังจะสั่งแต่ทันใดนั้นเจ๊คนหนึ่งมีกระเป๋าเงินคาดเอวยกมือห้าม
“อ้ะๆ ไม่ต้องหรอกดวง ไม่ต้องสั่ง”
ดวง แหวว ซัน ทำหน้างงๆ เจ๊ไปที่พ่อครัวที่กำลังผัดไฟแดงฉ่าอยู่
“เฮียเขาจัดเมนูพิเศษไว้ให้แล้ว เมนูวีไอพี มีทั้งเป็ดร่อน กั้งกระเทียม หมูหันซ้าย แล้วก็หมูหันขวา หมูหันหน้า แล้วก็หมูหัน…”
อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 6 วันที่ 21 ก.ย. 55
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทประพันธ์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทโทรทัศน์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร / พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด กำกับการแสดงโดย: พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศทุกวันจันทร์-วันพุธ เวลา 07.30/11.00/20.00 น.
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศวันแรกเริ่มมวันพุธที่ 12 กันยายน 2555 ทางช่อง 8
ที่มา manager.co.th
-->
