อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 5/2 วันที่ 24 ก.ย. 55
“วันนี้ชั้นได้เห็นความตั้งใจของทุกคนที่ร่วมกันพัฒนาวงเราให้ดียิ่งขึ้น ชั้นอยากจะขอบคุณทุกคนจริงๆ”ทุกคนเฮ
“และคนที่เราต้องขอบคุณเค้าเป็นอย่างยิ่ง ที่ทำให้เรามีแรงฮึดขึ้นมาอีกครั้งนั่นก็คือสมหวัง”
สายฟ้าพูดพลางมองไปที่สมหวัง แล้วยิ้มให้ สมหวังทำตัวไม่ถูก
ทุกคนเฮอีก โดยเฉพาะ บาส เฮดังที่สุด
“ต้องเกินหน้าเกินตาตลอด” กุหลาบหมั่นไส้
“ก็ชั้นภูมิใจแทนน้องสมหวังนี่”
สายฟ้าพูดปลุกใจต่อ
“ต่อไปนี้ ชั้นขอให้ทุกคนตั้งใจที่จะพัฒนาวงต่อไป คิดซะว่าวงลูกทุ่งแห่งนี้เป็นวงของทุกคนแล้วกัน เพื่อความกินดีอยู่ดีของพวกเราต่อไป”
ทุกคนเฮ เจ๊จุ๊ ซึ่งยืนตรงโต๊ะกับข้าว ที่มีฝาชีปิดอาหารอยู่หลายอย่าง เอ่ยขึ้น
“วันนี้เจ๊…ได้เห็นความตั้งใจของทุกคน เจ๊ก็เลยทำเมนูเด็ดๆ ให้กับทุกคนได้กินกัน ไม่ว่าจะเป็นเนื้อแกะผัดพริกไทยดำ” ลูกวงทุกคนตะลึง ก่อนจะร้องเฮ เจ๊จุ๊ร่ายต่อ “เป็ดปักกิ่ง ราดซอส ขาหมูเยอรมัน ต้มยำกุ้งลอบสเตอร์”
สำลีน้ำลายสอ “โห…มื้อนี้อาหารฝรั่งทั้งนั้น เจ๊นี่ทุ่มทุนสุดๆ พวกเราได้กินเป็นบุญปากก็มื้อแหละโว้ย”
ทุกคนเฮ ชอบอกชอบใจ
“ที่พูดมาเมื่อกี้น่ะจะบอกว่าไม่มีสักอย่าง!”
เจ๊จุ๊หักมุมตอนจบ ทุกคนโห่
“ถ้าไอ้พวกนี้ลุกขึ้นมากระทืบ ชั้นไม่ช่วยแกนะนังจุ๊” เจ๊เนาว์เหน็บ
“เดี๋ยวใจเย็นๆ ก่อน ถึงแม้จะไม่มีอาหารฝรั่งอย่างที่พูดมาเมื่อกี้ แต่อาหารไทยวันนี้มีแต่เด็ดๆ เว๊ย มีทั้งลาบ ส้มตำ น้ำตก ต้มแซ่บ อาหารทะเล น้ำจิ้มรสเด็ด มื้อนี้บุปเฟ่ต์ กินได้ไม่อั้น สนับสนุนโดย คุณสายฟ้าของเรานั่นเอง ทุกคนลุย กินให้เต็มที่ไปเลย”
จบคำเจ๊จุ๊ ทุกต่างปรบมืออย่างดีใจ และต่างคนต่างไปตักอาหารกินกัน อย่างชื่นมื่น
สายฟ้าปลื้มหันมาพูดกับเจ๊เนาว์ “ถ้าทุกคนรวมมือกันพัฒนาวงแบบนี้ตลอดไปก็ดีสินะเจ๊ วงเราจะได้ไม่น้อยหน้าวงอื่น แล้วอีกอย่างจอมขวัญเค้าจะได้อยากมาซ้อมกับพวกเรา จะได้ไม่มีปัญหาอย่างแต่ก่อน”
“ใช่…นังจอมขวัญมันจะได้ไม่มีข้ออ้างว่าวงเราด้อยพัฒนาอีกต่อไป แล้วถ้ามันมาเห็นว่าวงเรารวมมือร่วมใจกันพัฒนาขนาดนี้ มันต้องอึ้งแน่ๆ”
สายฟ้ากับเจ๊เนาว์ยิ้มอย่างพึงพอใจ
คืนเดียวกัน ป้าชวนกำลังมาร์คหน้าด้วยมะเขือเทศและแตงกวาอยู่ในร้าน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ป้าชวนเอื้อมมือมาหยิบโทรศัพท์ พอเห็นเป็นเบอร์สมหวัง ก็รีบกระดกตัวขึ้นรับโทรศัพท์ด้วยความดีใจ แตงกวาและมะเขือเทศที่อยู่บนหน้าร่วงกราว สองป้าหลานคุยโทรศัพท์กันไปมา
“ฮัลโหล…สมหวังเหรอลูก เอ็งทำอะไรอยู่ กินข้าวหรือยัง”
“กินแล้วจ้ะ…ป้าละจ๊ะ”
“เรียบร้อยแล้ว…ข้ากำลังจะโทร.หาเอ็งอยู่พอดีเลย”
“ป้ามีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ”
“ป้าคุยกับหมวดวันชาติแล้วนะเรื่องที่จะให้เค้าพาป้าไปหาเอ็งน่ะ…เค้าบอกว่าเรายังไม่ควรเจอกันเพราะมันจะอันตรายเกินไป”
สมหวังฟังแล้วหน้าเศร้าลงไปทันที “แล้วเราจะได้เจอกันตอนไหนล่ะป้า”
“เห็นหมวดเค้าบอกว่าให้คดีมันคลี่คลายกว่านี้ก่อน”
“คงอีกนานเลยน่ะสิ…” สมหวังพูดเสียงกระซิบ “เอาอย่างงี้เดี๋ยวชั้นหนีออกไปหาป้าดีว่า”
ป้าชวนห้ามขาด “ไม่ได้นะ! มันอันตราย เอ็งอย่าดื้อทำแบบนั้นนะ”
“ก็ชั้นคิดถึงป้านี่”
“เอาน่า..เดี๋ยวก็ได้เจอกัน อดทนอีกนิดนะลูก...ป้ารักเอ็งนะ ดูแลตัวเองดีๆ นะ”
“จ้ะป้า…ป้าก็เหมือนกันนะ”
“เออ...ไม่ต้องห่วงข้า…ฝันดีนะลูก”
สมหวังวางโทรศัพท์ไปอย่างเศร้าๆ
เสียงเพลง สมหวังนะจ๊ะ ท่วงทำนองสนุกสนานคึกคัก ปลุกปลอบและให้กำลังใจคนลูกทุ่ง ดังกระหึ่มไปทั่วบริเวณ เหล่าแด๊นเซอร์หญิงชาย พากันมาตั้งแถวให้ สมหวัง กับ กุหลาบวัดตัว บรรยากาศแสนชื่นมื่น
ดูเหมือนทุกคนร่วมมือร่วมใจ เพื่อจะพัฒนาวงให้ดียิ่งขึ้น สายฟ้าเดินผ่านมาแอบมองสมหวัง แล้วก็ยิ้มๆ อย่างอารมณ์ดี แต่พอสายฟ้าหันไปเห็นสมหวังมองมาที่ตน ก็ทำเป็นไม่ได้สนใจ แล้วเดินเลี่ยงไป
สมหวังอยู่ในห้องตัดชุด กำลังติดแบบชุดไว้บนผนัง จากนั้นหันมาจับกรรไกรขึ้นควงก่อนจะลงมือตัดตามแบบที่วางไว้ ไม่นาน ชุดแต่ละชุดที่ตัดเป็นส่วนๆ ไว้ก็เสร็จ
สมหวัง สอนกุหลาบ สองสาวช่วยกันประกอบเป็นตัวเสื้อขึ้นมา ทาบเข้ากับหุ่น
จากนั้นสมหวังเย็บประกอบชิ้นส่วนต่างๆ เข้าด้วยกันอย่างชำนาญ
ชุดที่ตัดเริ่มเป็นรูปเป็นร่างแล้วหลายชุด
ที่โรงซ้อมเต้นบรรยากาศก็คึกคัก เจ๊เนาว์กำลังนับจังหวะให้แด๊นเซอร์ที่ซ้อมเต้นอยู่ โดยที่บาสนำเต้น
“5 6 7 8 พร้อมเพรียงดีมาก”
แด๊นเซอร์ทุกคนเต้นอย่างตั้งใจ พร้อมเพรียงและสวยแปลกตากว่าเก่ามาก
เจ๊จุ๊ที่ดูซ้อมเต้นอยู่ก็ทนไม่ไหว ลุกขึ้นมาเต้นตามแดนซ์เซอร์ด้วย
เจ๊จุ๊บอกกับเจ๊เนาว์ “นังเนาว์ สนุกดีเนอะ บาสมันคิดท่าเก๋มากเลยอ่ะ”
เจ๊เนาว์คุยฟุ้ง “สายเลือดชั้นมันแรง”
“ไม่จริงง่ะ…ถ้าแรงจริงไอ้บาสมันต้องเป็นตุ๊ดเหมือนแกไปแล้วน่ะสิ” เจ๊จุ๊แซว
เจ๊เนาว์อารมณ์เสีย “นังนี่!..ปล่อยให้ผู้ชายมันเหลือไปสืบพันธุ์บ้างเถอะ แค่ตอนชั้นเปิดตัวว่าเป็นแบบนี้ ผู้หญิงแถวบ้านชั้นยังร้องไห้เกือบครึ่งอำเภอ”
อีกด้าน นักดนตรีก็กำลังซ้อมกันอยู่อย่างขะมักเขม้น ส่วนปอยฝ้ายกับสำลีกำลังต่อมุขตลกกันอยู่
ครู่หนึ่ง สายฟ้าเดินเข้ามา เจ๊เนาว์หันไปเห็น
“โทร.ติดต่อจอมขวัญได้หรือเปล่า”
“โทร.ไปไม่รับสายเลย ปิดเครื่องไปแล้วด้วย”
เจ๊เนาว์บ่นอุบ “ทำไมทำแบบนี้นะ ก็ตกลงกันแล้วว่าจะมา….เฮ้อ! ไม่ว่าวงเราจะพัฒนาหรือไม่พัฒนา เจ๊ว่ามันก็เป็นแบบนี้แหละ ของแบบนี้มันอยู่ที่สันดาน”
สายฟ้าเซ็งๆ
เวลาเดียวกันนั้น จอมขวัญกำลังฝึกร้องเพลงใหม่อยู่ที่ห้องซ้อมบริษัททีเอสมิวสิค ของเฮียตี๋ พอจอมขวัญร้องเพลงจบ เฮียตี๋ กับนักแต่งเพลงปรบมือให้
“เยี่ยมมากๆ”
“ใช้ได้เลยๆ” นักแต่งเพลงว่า
จอมขวัญยิ้มแฉ่ง “ขอบคุณค่ะ”
“หนูก็พร้อมออกอัลบั้มแล้วนะ…รีบออกจากวงลูกทุ่งต๊อกต๋อยนั่นเถอะ เฮียจะได้เตรียมงานแถลงข่าวให้หนูเลย” เฮียตี๋บอก
“ใจเย็นๆ สิคะเฮีย หนูขอตอบแทนบุญคุณที่วงอีกสักแป๊ปนึงไม่ได้เหรอคะ”
“ได้จ้ะๆ หนูจิตใจดีขนาดนี้ เฮียจะไปขัดหนูได้ยังไง”
“เฮียนี่น่ารักจัง ตามใจหนูทุกอย่างเลยอ่ะ”
จอมขวัญส่งสายตายั่วยวน อ่อยๆ เฮียตี๋หวิวๆ ตัวสั่นสะท้าน นิ้วกระดิกไปหมด
“ไม่ไหวแล้ว”
เฮียตี๋หันไปทางนักแต่งเพลง พูดเป็นเชิงไล่ “วันนี้ก็ไม่มีอะไรแล้ว เราพอแค่นี้ดีกว่านะครับ”
คนแต่งเพลงยิ้มรับ โดยที่ไม่รู้ว่าเฮียตี๋กำลังไล่
เฮียตี๋เซ็ง พูดซ้ำ “ผมบอกว่าเราพอแค่ดีกว่านะครับ หนูจอมขวัญจะได้พักผ่อน”
นักแต่งเพลงรู้ตัว “อ๋อๆ…ครับ งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”
พอนักแต่งเพลงเดินออกไป เฮียตี๋รีบทะยานไปล็อคประตู และคว้าตัวจอมขวัญลงมานั่งที่ตัก
“อย่ารุนแรงสิคะ…จอมขวัญอ่อนแอ”
เช้าวันนั้นสมหวังกับกุหลาบ หอบชุดแดนซ์เซอร์เข้ามา ที่ลานซ้อมเต้น
“นี่…ทุกๆคน ชุดแด๊นเซอร์ใหม่เอี่ยมฝีมือน้องสมหวัง ได้สำเร็จเรียบร้อยแล้ว” สมหวังบอกเสียงดัง
ทุกคนต่างตื่นเต้น กรูกันเข้ามามุงดู
เจ๊เนาว์มองแล้วยิ้มแก้มปริ “โห…สมหวังชุดสวยมากเลย”
เจ๊จุ๊ทึ่ง “ฝีมือระดับขั้นเทพเลยนะเนี่ย….เห็นแล้วอยากใส่เลยง่ะ”
เจ๊เนาว์กัด “นังจุ๊แกจะยัดเข้าไปได้ยังไง ใส่ไปก็คงเป็นแหนมพอดี”
เจ๊จุ๊อารมณ์เสีย “นังเนาว์ปากคอเราะร้าย…นิสัย!”
บาสอวยทันที “คนสวยๆ ทำอะไรออกมาก็ดูสวยไปหมดเลยเนอะ”
กุหลาบหมั่นไส้ “ชั้นก็ช่วยสมหวังทำเหมือนกัน แสดงว่าชั้นก็สวยด้วยน่ะสิ”
“สำหรับเธอเป็นข้อยกเว้น” บาสบอก
กุหลาบเบ้หน้าใส่ “ชิ ชิ หล่อตาย”
“พี่ๆ จ๊ะ ในเมื่อชุดก็เสร็จแล้ว ชั้นอยากให้พี่ๆ ลองใส่ซ้อมเต้นกันเลย เพื่อเตรียมความพร้อมไปทัวร์อยุธยาในวันพรุ่งนี้เป็นจังหวัดแรกเลย”
จบคำสมหวัง ทุกคนเฮ
แด๊นเซอร์ทุกคน ต่างรีบไปคว้าชุดของตัวเองมาใส่
นักดนตรี ที่ซ้อมอยู่ข้างๆ ก็พร้อมที่ซ้อมไปกับแด๊นเซอร์ เสียงดนตรีดังขึ้น เป็นเพลงสนุกสนาน แด๊นเซอร์อยู่ในชุดใหม่ พร้อมท่าเต้นที่ซ้อมมาอย่างพร้อมเพรียงกัน
เจ๊เนาว์กับเจ๊จุ๊ อาสาเป็นนักร้องจำเป็น ร้องเป็นลูกคู่กัน
บาสเห็นสมหวังกับกุหลาบยืนอยู่เฉยๆ ก็ชวนมาเต้นด้วย
ระหว่างนั้นสายฟ้าเดินมา เห็นชุดใหม่ที่ดูอลังการและท่าเต้นใหม่ของแด๊นเซอร์ก็รู้สึกภูมิใจและอึ้งๆ!
สายฟ้ามองไปที่สมหวัง เห็นสมหวังเต้น ดูน่ารัก สายฟ้าหลุดยิ้มออกมาอีกครั้ง บาสหันไปเห็นสายฟ้าจึงรีบไปลากสายฟ้าเข้ามาร่วมเต้นด้วย
สายฟ้ายอมมารวมทีม แต่แค่โยกนิดๆ อย่างเขินๆ แต่สายตาชำเลืองมองสมหวังตลอดเวลา ทุกคนเต้นกันอย่างสนุกสนาน
ชูชนะยืนอยู่ที่ระเบียงบ้าน มองลงมาด้วยความภูมิใจและตื้นตัน
สายวันต่อมา บนถนนมีป้ายบอกทางไปจังหวัดอยุธยา เห็นรถบัส และรถตู้ ที่มีชื่อป้าวงดนตรีวทัญญู และป้ายชื่อ จอมขวัญ วทัญญู ขับผ่านไป
รถชาวคณะมาถึงที่บริเวณหน้างานแสดง ตอนบ่ายๆ กลางวัน ทุกคนลงจากรถ แล้วช่วยกันขนของไปหลังเวที
เชาว์ ชายสูงวัยรุ่นราวคราวเดียวกับชูชนะซึ่งเป็นเจ้าภาพ เดินเข้ามาหาชูชนะ
“หวัดดีพี่ชู”
“หวัดดีๆ”
สายฟ้าคุมเด็กคอนวอยยกของอยู่ สายฟ้าหันไปสั่งงานกับเจ๊เนาว์ “เจ๊ดูพวกนี้ยกของไปก่อนนะ เดี๋ยวผมไปตกลงเรื่องราคาใหม่กับอาเชาว์ก่อน”
“จ้ะๆ” เจ๊เนาว์รับคำ
สายฟ้าเดินเข้ามาหาเชาว์
“สวัสดีครับอา”
“เออๆ...ไหว้พระๆ”
ครู่ต่อมา สายฟ้า ชูชนะ และเชาว์ มานั่งคุยกันอีกมุมหนึ่ง
เชาว์ตกใจ “อะไรนะ!! แสนแปด ก็ไหนตกลงกันไว้แค่แสนห้าไงวะสายฟ้า อยู่ดีๆ มาเพิ่มขออีกสามหมื่นแล้วข้าจะหาที่ไหนมาให้เอ็ง”
“เฮ้ย! ไอ้สายฟ้า นี่อาเชาว์นะ ทำไมคิดโหดอย่างงี้วะ” ชูชนะโวย
“ฟังผมก่อนนะ…คือว่าวงเราเพิ่งปรับปรุงใหม่ ของทุกอย่างวันนี้ใหม่เอี่ยมหมด แล้วผมสัญญากับลูกน้องไว้แล้วว่าจะเพิ่มค่าตัวให้”
เชาว์ปฏิเสธ “ไม่ไหวหรอก มันไม่ใช่เงินข้า มันเป็นเงินวัดน่ะสิ ข้าก็อยากช่วยเอ็งหรอกนะ แต่เพิ่มตั้งสามหมื่นชาวบ้านด่าตายเลย”
สายฟ้าออกไอเดีย “งั้นเอาอย่างนี้ ผมขอเช่าที่ปิดวิกเก็บตังค์เองได้มั้ย”
ชูชนะ อึ้ง “เฮ้ย เอาอย่างงั้นเลยเหรอวะไอ้สายฟ้า”
“ไม่ลองก็ไม่รู้ ถ้าไม่ทำแบบนี้ก็ไม่พอจ่ายคนงานอยู่ดี” สายฟ้าหันมาทางเชาว์ “นะอา ค่าเช่าอาก็เอาเข้าวัดเป็นรายได้ไป อาไม่ต้องเสี่ยงด้วย ผมเสี่ยงเอง”
“เอาอย่างงั้นก็ได้…เดี๋ยวข้าไปบอกหลวงพ่อให้…เออ! พี่ชูไม่ลองโทรไปหาพี่ควรที่สถานีวิทยุจังหวัดล่ะ ตอนนี้เค้ากำลังจัดรายการ จะได้ให้เค้าช่วยประกาศให้”
เชาว์หมายถึงสมควร อดีตโฆษกประจำวง ที่หันมาเป็นดีเจ
เวลาต่อมา ที่สถานีวิทยุจังหวัดอยุธยา สมควรดีเจรุ่นเก๋ากำลังอ่านสคริปท์อยู่หน้าสตูดิโอ เสียงโทรศัพท์หน้าสตูดังขึ้น
เจ้าหน้าที่รับสาย “ฮัลโหลค่ะ…รอสักครู่ นะคะ” หันมาเรียกสมควร “อาสมควรคะ โทรศัพท์ค่ะ”
สมควรมารับโทรศัพท์ สมควรคุยโทรศัพท์สลับกับชูชนะ
“สวัสดีครับ ผมสมควรพูดครับ”
ชูชนะนั่นเองที่โทร.มา “เออ…นี่ชั้นเองนะพี่…. ชูชนะ วทัญญู”
สมควรยิ้มแย้ม “อ้าว…ไอ้ชู เป็นยังไงบ้าง สบายดีเรอะ”
“ก็สบายดี…ชั้นมีธุระให้พี่ช่วยหน่อย”
“ยินดีเลย….มีอะไรว่ามา…” สมควรถาม พร้อมกับนิ่งฟัง
เจ๊จุ๊กำลังแต่งหน้าให้บรรดาแด๊นเซอร์อยู่ เจ๊เนาว์เข้ามาเร่งให้ทุกคนเตรียมตัวไวๆ
“เอาเร่งๆ กันหน่อย จะได้มีเวลาซ้อมอีกสักรอบสองรอบ”
“อย่าเร่งมากสินังเนาว์ เดี๋ยวก็แต่งนังพวกนี้ออกมาเป็นละครลิงกันหมดหรอก” เจ๊จุ๊วี๊ด
สายฟ้าเดินเข้ามาพอดี
“เจ๊ เดี๋ยวให้แดนซ์เซอร์ใส่ชุดเลยนะ จะเอาขึ้นแห่รอบตัวเมือง” สายฟ้าบอก
เจ๊เนาว์งง “แห่ทำไมสายฟ้า”
“คืนนี้เราเปิดวิกเก็บเงินเอง…แผนการตลาดใหม่ เราต้องโฆษณาแห่รอบเมือง!” สายฟ้าบอกอีก
เจ๊เนาว์ยิ้ม “โอเค.ได้เลย จัดเต็ม”
“เจ๊อยากไปแห่ด้วยได้มั้ยง่ะ” เจ๊จุ๊แหลมเข้ามา
สายฟ้ายิ้ม บอกอย่างอารมณ์ดี “ตามสบายเลยเจ๊”
เจ๊จุ๊รีบละมือจากหน้าแด๊นเซอร์ มาแต่งหน้าตัวเอง
“เดี๋ยวสิเจ๊ แต่งหน้าหนูให้เสร็จก่อนสิ” แด๊นเซอร์โวย
ที่หลังเวที ตรงมุมเปลี่ยนชุด สายฟ้าเดินเข้ามาเห็นสมหวังกำลังจัดชุดอยู่คนเดียว จังหวะนั้นสมหวังกำลังหันตัวไปแขวนชุด ชนเข้ากับสายฟ้าอย่างจัง เสียหลักซวนเซ สายฟ้าโอบตัวสมหวังไว้ สองคนจ้องตากัน
สมหวังตั้งสติได้รีบผละตัวออกจากสายฟ้า ทั้งคู่ทำตัวไม่ถูก สมหวังทำเป็นจัดชุดต่อไป
“ทำไมจัดชุดอยู่คนเดียวล่ะ กุหลาบไปไหน” สายฟ้าถามแก้เขิน
“พี่กุหลาบไปซื้อของ” สมหวังบอก
สายฟ้านิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ทำให้สมหวังต้องหันไปดู แล้วเห็นสายฟ้ายังจ้องมองตนอยู่
“จ้องชั้นทำไมเหรอ…วันนี้ชั้นแต่งตัวตลกรึไง” สมหวังก้มมองตัวเอง
“เปล่า…คือว่า…ชั้นอยากจะขอบใจเธออีกครั้งนะ สำหรับทุกๆ อย่าง”
“แหมเรื่องเล็กน้อย…มีอะไรก็ช่วยๆ กันไป”
“ชั้นต้องขอโทษด้วยนะ ที่ตอนแรกชั้นแกล้งเธอสารพัดเลย” สายฟ้าบอกอย่างจริงใจ
สมหวังยิ้มเยื้อน “ชั้นลืมไปหมดแล้ว”
“ถ้าคดีเรื่องนายจ้างของเธอเสร็จเรียบร้อยเมื่อไหร่ แล้วเธออยากจะทำงานที่นี่ต่อ ก็ทำได้นะ”
สมหวังนิ่งๆ ยังไม่ทันพูดอะไร บาสก็เดินเข้ามา
“อยู่นี่เองพี่สายฟ้า…ตามหาซะตั้งนาน” บาสว่า
“อะไรของแกวะ” สายฟ้าเซ็ง
“รถแห่โฆษณาเตรียมพร้อมหมดแล้วนะ”
“แห่อะไรกัน” สมหวังงง
“วันนี้เราขายบัตรเอง เราจะไปแห่โฆษณารอบตัวเมืองกัน….เดี๋ยวพวกแดนซ์เซอร์จะมาเปลี่ยนชุดแล้ว เตรียมชุดไว้ให้พร้อมนะ”
สายฟ้าเดินออกไป
บาสปรี่เข้าไปหาสมหวัง
“เหลืออะไรให้พี่ทำบ้างจ๊ะ มาเดี๋ยวพี่ชวย”
แม่ค้าขายผักในตลาด กำลังฟังวิทยุ ที่มีเสียงประกาศจากดีเจสมควร
“สวัสดีครับท่านผู้ฟังที่รักทุกท่าน เป็นประจำทุกวันบ่ายแก่ๆ แบบนี้ เป็นหน้าที่ของผม สมควร นวลกระจ่าง ที่จะมารับใช้มิตรรักแฟนเพลง ด้วยเสียงเพลงเพราะๆ ในรายการ “ลูกทุ่งกรุงเก่า” แต่ก่อนที่เราจะไปฟังเพลงเพราะๆ จากรายการ ผมมีข่าวประชาสัมพันธ์ ในค่ำคืนนี้ ณ บริเวณหน้าวัดพระลาน ทุกท่านจะได้พบกับนักร้องสาวเสียงใส จอมขวัญ วทัญญู ขอเชิญพี่น้องชาวอยุธยาโปรดไปให้กำลังใจกันด้วยนะครับ”
จบเสียงดีเจสมควร เสียงเพลงจังหวะเร้าใจจากขบวนแห่ก็ดังสวนขึ้น ผู้คนในตลาดพากันแตกตื่นออกมาดู เห็นรถบรรทุกแห่ ซึ่งมีแด๊นเซอร์ซึ่งอยู่ในชุดใหม่เอี่ยมโยกย้ายเต้นกันอย่างสนุกสนาน รถกำลังเคลื่อนขบวนช้าๆ ผ่านตลาด ผู้คนแตกตื่นยื่นดูอย่างตื่นตาตื่นใจ
เจ๊เนาว์ เจ๊จุ๊ และแด๊นเซอร์อีกส่วนหนึ่งเดินแจกใบปลิวอยู่ด้านล่าง
บนรถแห่ยามนั้น ปอยฝ้ายกับสำลี ช่วยกันประกาศ ปอยฝ้ายเริ่มก่อน
“สวัสดีครับพ่อแม่พี่น้องชาวอยุธยา ค่ำคืนนี้ทีมงานราชินีเพลงลูกทุ่งหน้าใหม่ สาวเสียงใส จอมขวัญ วทัญญู ได้มีโอกาสมาเปิดการแสดงให้พี่น้องชาวอยุธยา ณ บริเวณหน้าวัดพระลาน”
สำลีเสริม “ท่านจะได้พบกับความตื่นตาตื่นใจกับการปรับปรุง เปลี่ยนแปลง ลูกทุ่งไทยก้าวไกลสู่ยุค2012 ด้วยระบบแสง สี เสียง ที่ตื่นตาตื่นใจเซอร์ราวด์ รอบทิศทาง แด๊นเซอร์หนุ่มหล่อ สาวสวย ที่คัดมาสดๆจากไร่!”
ปอยฝ้ายท้วง “แด๊นเซอร์! ไม่ใช่มะเขือเทศ”
“อย่าลืมอย่าพลาด ไปพิสูจน์ความยิ่งใหญ่ของลูกทุ่งไทย สองทุ่มคืนนี้ที่บริเวณหน้าวัดพระลาน…ครับผม”
ทุกคนบนรถต่างโบกมือทักทายผู้คนที่อยู่รอบตลาด
บริเวณหน้าห้องขายตั๋ว ผู้คนล้นหลาม ยืนต่อคิวกันเข้าซื้อตั๋วเพื่อเข้าชมการแสดงคับคั่ง ชูชนะ กับสายฟ้า ยืนดูอย่างภูมิใจ
“เห็นแล้วนึกถึงสมัยพ่อตอนหนุ่มๆ ตอนพ่อดังๆ คนก็มาดูเยอะแบบนี้แหละ”
สายฟ้าขำชูชนะ ที่อวยตัวเอง
บรรดา แม่ยก พ่อยก มีทั้งแม่ค้าในตลาด วินมอเตอร์ไซค์ เด็กโรงงาน บางคนใส่เสื้อที่มีรูปใบหน้าจอมขวัญบ้าง มีป้ายไฟบ้าง ถือพวงมาลัยบ้าง ต่อแถวเข้าคิวพยายามเบียดกันใหญ่
“ระวังหน่อยสิ เดี๋ยวพวงมาลัยชั้นแบนหมด” แม่ยกคนหนึ่งร้องขึ้น
ถัดไปเป็นแม่ค้าขายปลาทู หอบปลาทูจะเอามาให้จอมขวัญสองถุงใหญ่ คนที่ต่อแถวอยู่ต่างมองไปที่แม่ค้าปลาทูเป็นตาเดียว
แม่ค้าปลาทูเม้ง “มองอะไร ไม่เคยเห็นคนหรือไง…แน่ะพูดแล้วยังมองหน้าเดี๋ยวแม่ด่าซะหรอก”
เหล่าแด๊นเซอร์ กำลังวุ่นอยู่กับการแต่งตัวอยู่ที่หลังเวที ตรงมุมแต่งตัว โดยมีเจ๊เนาว์สั่งการ
“อ้าว…เร็วหน่อยๆ”
สายฟ้าเดินเข้ามา เจ๊เนาว์เรียก “สายฟ้าๆ”
“อะไรเจ๊”
“ข้างหน้าเป็นไงบ้าง”
“ได้ผลเกินคาด บัตรขายเกือบหมดแล้ว” สายฟ้าบอก
เจ๊เนาว์กรี๊ด “ดีใจจัง…เดี๋ยวจะบอกให้ทุกคนแสดงให้เต็มที่เลย” พลางหันไปบอกทุกคน “อ้าวพวกเราคนมาดูเพียบเลย โชว์ให้สุดติ่งเลยนะ!!” ทุกคนเฮลั่น ดีอกดีใจยกใหญ่
สายฟ้าเห็นสมหวังรีดชุดอยู่ เดินเข้ามาหา
“เหนื่อยมั้ย”
“ไม่เลย…สนุกดี….แล้วคุณล่ะ” สมหวังรีดชุดไปคุยไป
“ไม่เหนื่อยเหมือนกัน”
“ดีใจด้วยนะจ๊ะ…ที่บัตรขายดีเป็นเทน้ำเทท่า” สมหวังยิ้มแฉ่ง
“ถ้างั้นก็ต้องยกคุณงามความดีให้ใครบางคนแถวๆ นี้”
จู่ๆ เจ๊จุ๊เดินเข้ามา สายฟ้าเซ็ง ที่ถูกขัดจังหวะตลอด
“สายฟ้าๆ…พ่อให้มาตามนะจ้ะ” เจ๊จุ๊ว่า
สายฟ้าแปลกใจ “เรื่องอะไรรู้มั้ยเจ๊”
“เค้าจะให้ไปเจอใครไม่รู้” เจ๊จุ๊บอก
สายฟ้ายกมือไหว้สมควรที่ชูชนะแนะนำ
“จำได้หรือเปล่า นี่ลุงควรที่เมื่อก่อนเป็นโฆษกวงพ่อสมัยก่อน”
สายฟ้าส่ายหัว นึกไม่ออก
“โธ่ไอ้ชู หลานมันจะจำได้ยังไง ตั้งยี่สิบกว่าปีมาแล้ว”
“ถ้าวันนี้ไม่ได้ลุงควร เค้าประกาศออกวิทยุให้ คนไม่มาดูเรามากอย่างนี้หรอกนะ” ชูชนะว่า
“ต้องขอบคุณ ลุงอีกครั้งนะครับ” สายฟ้าไหว้ขอบคุณอีก
“คนกันเอง มีอะไรก็ช่วยกันไปวะไอ้หลาน แล้วไหนนักร้องเอ็งล่ะมาหรือยัง” สมควรถามหาจอมขวัญ
“ยังเลยครับ”
ชูชนะเซ็ง “อีกแล้ว!....โทร.ตามมันหรือยัง”
“โทรแล้ว…แต่ยังติดต่อไม่ได้เลยพ่อ”
“แล้วจะมาทันเรอะ” สมควรอดวิตกแทนไม่ได้
“กูล่ะอ่อนใจจริงๆ” ชูชนะระอาใจหนัก
เวลาเปิดแสดงใกล้เข้ามาทุกที ในขณะที่ชาวคณะกำลังเตรียมตัวเพื่อการแสดงค่ำคืนนี้ที่อยุธยา จอมขวัญยังอยู่ที่บริษัททีเอสมิวสิคในกรุงเทพฯ เฮียตี๋หยิบรูปปกซีดีอัลบั้มที่ให้ลูกน้องดีไซน์ มาให้จอมขวัญดู พร้อมแผนการโปรโมท
“เป็นไงจ๊ะ แผนโปรโมทเพลงของหนูไง หนูแค่เซ็นสัญญา แล้วเราก็จะได้แถลงข่าวเลย”
“ก็หนูบอกแล้วไงคะว่าใจเย็นๆ ขอหนูตอบแทนพระคุณที่วงก่อน” จอมขวัญว่า
“อันนั้นน่ะเฮียรู้แล้ว แต่หนูก็เซ็นสัญญากับเฮียไว้ก่อนไง แล้วเฮียก็จะให้หนูไปร้องที่วงเหมือนเดิมได้ เฮียไม่ซีเรียส” เฮียตี๋ยื้อเอาไว้
จอมขวัญลังเล เลขาเฮียตี๋เข้ามา
“เฮียคะ…สองทุ่มกว่าแล้วให้สั่งอาหารเลยหรือเปล่าคะ”
จอมขวัญตกใจ “สองทุ่มแล้วเหรอ งั้นวันนี้หนูขอตัวก่อนนะคะ ต้องขับรถไปอยุธยาโน่นแน่ะ”
เฮียตี๋จอมหื่นอ้อนออด “ไม่ไปไม่ได้เหรอ”
“ให้หนูไปเถอะ…ถ้าวันนี้ไปแล้วยังมีปัญหาเรื่องเงินอีก หนูก็จะได้พาลหาเรื่องออกจากวง มาอยู่กับเฮียแบบไม่มีใครว่าได้ไงคะ หนูขอตัวนะ”
จอมขวัญกำลังจะเดินออกไป
เฮียตี๋แกล้งพูดเสียงดัง “ว๊า!!! น่าเสียดายจัง กำลังจะคุยเรื่องสำคัญอยู่พอดีเลย”
จอมขวัญชะงักกึก เหลียวขวับ
“เรื่องสำคัญ เรื่องอะไรคะ”
“ก็เรื่องค่าตัวหนูไง คราวที่แล้วเราคุยกันแค่เรื่องเปอร์เซ็นต์เพลง แต่เรื่องค่าตัวเวลาออกคอนเสิร์ตเรายังไม่คุยกันเลย เนี่ยกะว่าจะคุยกันวันนี้ให้เสร็จ จะได้ให้เขาร่างสัญญาใหม่เลย”
“ถ้างั้น...หนูอยู่คุยอีกสักพักก็คงได้”
จอมขวัญเดินกลับมานั่งลง เฮียตี๋ยิ้มพอใจ
ถึงเวลาเปิดทำการแสดง นักดนตรีเริ่มเล่นเพลงเปิดวง แด๊นเซอร์กำลังเต้นโชว์เปิดคอนเสิร์ตอย่างเป็นทางการอยู่หน้าเวที
“ลงไปได้แล้ว จะเต้นอะไรนักหนาเต้นมาสามรอบแล้ว จะดูจอมขวัญ!” จู่ๆ แม่ยกคนหนึ่งก็ตะโกนไล่
“ใช่…เมื่อไหร่จอมขวัญจะออกซะที”
ปอยฝ้าย กับเหล่าแด๊นเซอร์เริ่มหวั่นๆ บรรยากาศเริ่มมาคุเห็นๆ
อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 5/2 วันที่ 24 ก.ย. 55
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง จากเค้าโครงเรื่อง : กษิดินทร์ แสงวงศ์ และสุรินทร์ รุ่งสว่างละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง บทโทรทัศน์ดั้งเดิม : สุรินทร์ รุ่งสว่าง
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ดัดแปลงบทประพันธ์ : พัณณิฎานันทณ์ ศิริเลิศ
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง กำกับการแสดงโดย : บรรเจิด พุทธโศภิษฐ์
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้ - มิวสิคัล
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ผลิตโดย : เอ็กแซ็กท์ - ซีเนริโอ
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ออกอากาศทุกวันจันทร์ - วันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางททบ. 5
ที่มา manager.co.th
