อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 4/2 วันที่ 18 ก.ย. 55
เป้งพยักเพยิดให้ดูที่รถ...คุณสร้อยเพชรลงจากรถ จะเข้าไปด้านในตลาด สายมุกรีบตามมาจับตัวไว้“ใจเย็นๆ ก่อนสิคะคุณแม่ เดี๋ยวก็มีเรื่องกันหรอกค่ะ”
“มีก็มี! พวกมันกล้าดีเผาตลาดฉัน ยังไงฉันก็ต้องเอาเรื่อง”
“แต่นั่นมันแค่สิ่งที่คุณแม่คิดเอาเองนะคะ ความจริงจะเป็นยังไงเราก็ยังไม่รู้”
“มันจะเป็นอย่างอื่นไปได้ยังไง ต้องพวกมันนี่แหละ”
เจ๊แต๋วนำหัวขบวนคนอื่นออกมาพอดี
“ไปเลย ไปถามนังคุณนายให้ถึงบ้านกันเลยว่าใช่ไม่ใช่”
คุณนายสร้อยเพชรเผชิญหน้ากับเจ๊แต๋ว และคนอื่นๆ บรรยากาศการเผชิญหน้าตึงเครียด เจ๊แต๋วเชิดใส่ไม่ยอมแพ้
“แหม พูดถึงก็มาพอดี สงสัยจะรู้ตัว”
คุณนายสร้อยเพชรไม่ฟัง รีบเบียดเข้าไปด้าน
“หลบๆ หลบไปๆ”
ดวงกับสายมุกมองหน้ากัน ยิ้มให้กัน
คุณนายสร้อยเพชรเข้ามามองสำรวจไปรอบๆ เจ๊แต๋วนำทีมกลับมา
“ผิดหวังเหรอคุณนาย”
“พูดเรื่องอะไรของหล่อน ฉันจะต้องผิดหวังเรื่องอะไร”
“เอ้า...ก็ผิดหวังที่ตลาดสร้อยเพชรมันยังวับวาวเจิดจรัสอยู่ ไม่ได้ไหม้เหลือแต่ตอกะโกอย่างที่คุณนายคิดไว้นะสิ”
อั้มถามขึ้นอย่างไม่พอใจ
“ตกลงว่าจะเผาไล่ที่กันใช่ไหมคุณนาย”
ลั้นลาโวย
“แร๊งง นี่ไม่ใช่แก่ธรรมดานะ แก่ปีศาจอ้ะ แก่แร๊งง”
คุณนายสร้อยเพชรฉุนกึก
“นี่...พูดอะไรใช้สมองคิดหน่อยนะยะ แล้วก็สารภาพมาดีๆ ว่าเป็นฝีมือใครที่กล้าดีมาเผาตลาดของฉัน”
ทุกคนเริ่มงง อะไร ยังไงนี่
“คงจะไม่พอใจใช่ไหมที่ฉันจะขึ้นราคาค่าเช่า ถึงได้ลุกขึ้นมาประท้วงด้วยการเผาตลาด จะสารภาพมาดีๆ หรือว่าจะให้ฉันแจ้งตำรวจ”
ดวงเข้ามา
“ใจเย็นก่อนๆ เถอะครับคุณนาย รับรองว่าไม่ใช่ฝีมือพวกเราแน่นอนครับ”
“แล้วมันฝีมือใคร”
อาซ้งมองหน้า
“มาถามอั๊ว อั๊วจะไปรู้เหรอ พวกอั๊วสนุกกันอยู่ดีๆ ไฟมันก็ไหม้ ดีแค่ไหนแล้วที่พวกอั๊วชวยกันดับไว้ได้ทัน ไม่งั้นตลาดลื้อเจ๊งไปแล้ว”
คุณนายสร้อยเพชรตวาดแว๊ด
“หยุด...หุบปากได้แล้ว!”
ทุกคนตกใจ เงียบกันหมด
“อย่าคิดว่าการทำแบบนี้จะทำให้ฉันกลัวเนื้อตัวสั่น จนต้องยอมลดค่าเช่าให้ไม่มีทาง อย่าให้ฉันรู้ตัวก็แล้วกันว่าไอ้หน้าไหนที่มันเป็นคนลงมือ รับรอง ฉันไม่ปล่อยมันไว้แน่”
อาซ้งจ้องหน้าเอาเรื่อง
“จะทำไม...ลื้อจะทำไม”
คนเริ่มฮือ เจ๊แต๋วสุดทน หันไปคว้ากะหล่ำปลีมาขว้างใส่
“ก็ทำยังงี้ไงล่ะ!”
คุณนายสร้อยเพชรร้องลั่น
“ว้ายย หยุดนะ!”
เจ๊แต๋วคว้าผักโน่นนี่ปาใส่ใหญ่ด้วยความโกรธ คนอื่นๆ เริ่มฮือตาม สายมุกเห็นท่าไม่ดีเข้าไปดึงแขนแม่
“คุณแม่คะ กลับกันเถอะค่ะ”
แม่ค้า พ่อค้าอื่นๆ ช่วยกันขว้างปาผักใส่คุณนาย ดวงพยายามห้าม
“หยุดก่อนครับ ทุกคน ใจเย็นครับ” ดวงหันไปบอกสายมุก “รีบพาคุณแม่คุณออกไปก่อนเร็วเข้า”
สายมุกรีบดึงตัวคุณนายสร้อยเพชรที่พยายามขัดขืน
“ไปเถอะค่ะคุณแม่”
“ทำไมๆ พวกแกจะทำอะไรฉัน”
สายมุกดึงสร้อยเพชรออกไปจนได้ พวกแม่ค้าโวยวายขว้างผักตามหลังไป แต่แล้วเจ๊แต๋วก็ตะโกนขึ้น
“หยุด!”
ทุกคนงงๆ
“อ้าว”
เจ๊แต๋วชี้ไปที่แผงผักของตัวเองที่แทบไม่เหลือของ
“พวกแกก็ไปเอาของตัวเองมาปาสิ มาปาผักฉันทำไม๊!”
ดวงวิ่งตามสายมุกออกไป เห็นรถคุณนายแล่นออกไปแล้ว…ดวงมองตามไป
คุณนายสร้อยเพชร พาสายมุกไปพบกับโอมที่ร้านอาหาร โอมทำสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้เห็นใจ ปลอบใจคุณนาย
“พวกมันกล้าทำถึงขนาดนี้เชียวเหรอครับ ไม่ได้แล้ว อย่างนี้ต้องจัดการ”
สายมุกมองโอมอย่างสงสัย
“คุณจะทำอะไรคะ”
“ก็เล่นงานพวกมันที่เผาตลาด แล้วยังกล้าทำร้ายคุณแม่น้องมุกอีกน่ะสิครับ”
คุณนายสร้อยเพชรยุยง
“เอาเลยโอม จัดไปเลย จัดให้หนัก”
“แน่นอนครับ ไม่ต้องห่วง ผมจัดการให้เองครับ”
“มันอาจจะเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด อย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่ดีกว่าค่ะ”
โอมได้ที
“ถ้าน้องมุกคิดว่าอย่างนั้นก็…โอเคครับ ผมจะไม่แจ้งความก็แล้วกัน”
“จะห้ามพี่เขาทำไมยายมุก ให้พี่ไปแจ้งความเลย ตำรวจจะได้สืบหาตัวคนร้าย จะได้รู้ๆ กันไปว่ามันเป็นฝีมือพวกมัน”
โอมสะดุ้งแต่นิ่งไว้
“เอ่อ...ใจเย็นครับคุณน้า เอาเป็นว่าเรื่องคนร้าย เดี๋ยวผมจะให้คนของผมตามสืบหาตัวให้ อย่าห่วงไปเลยครับ”
“แน่นะตาโอม ต้องหาตัวมันมาให้น้าให้ได้จริงๆ นะ”
“แน่นอนครับ คุณน้าไม่ต้องห่วง”
“ยังไงมันก็ต้องเป็นหนึ่งในนั้นแน่นอน ดีไม่ดี พวกมันจะรวมหัวกันทั้งตลาด คอยดูนะ ถ้ามีหลักฐานเมื่อไหร่จะไล่มันออกไปให้หมดเลย”
“สมควรแล้วครับคุณน้า ในเมื่อเราเองก็ไม่ต้องการตลาดอยู่แล้ว เราจะต้องการพ่อค้าแม่ค้าไปทำไมกันล่ะครับ จริงไหมครับ”
คุณนายสร้อยเพชรพยักหน้ารับ ดมยาดมไปด้วย สายมุกหน้าตากังวล โอมแอบยิ้มสมหวัง
โอมจอดรถในซอยเปลี่ยวลับตา...นักเลงที่รออยู่รีบบอกกัน
“มาแล้วพี่”
“เงินแค่ไม่เท่าไหร่ ให้รอซะกูเมื่อย”
นักเลงทั้งสองรีบเข้ามาที่รถ...โอมกดกระจกลง หน้าตาไม่พอใจ
“ถูกใจไหมครับคุณชาย บอกแล้วไงฝีมือพวกผมโอเคอยู่แล้ว”
“นี่แกไม่รู้อะไรเลยเหรอ”
นักเลงงงๆ
“อะไรเหรอครับ”
“นี่แสดงว่าพวกแกไม่ได้อยู่ติดตามเช็คผลงาน ถึงไม่รู้ว่าทำงานไม่สำเร็จ”
นักเลงหน้าเหวอ
“อ้าว...ไม่สำเร็จยังไงล่ะครับ สั่งให้เผา ผมก็ไปเผาแล้วนี่ครับ”
“แต่ไอ้พวกตลาดมันดับไฟได้ทัน ทำไมแกไม่เฝ้าไว้ก่อน มันดับแกก็ต้องจุดใหม่ จุดให้มันไหม้ให้ได้ ไม่ใช่หนีออกมาก่อนแบบนี้ โง่ชะมัดเลย!”
“ก็คุณบอกไม่อยากให้เรื่องถึงตำรวจ เราก็เลยแค่เล่นเบาๆ”
“ไม่ต้องมาแก้ตัว” โอมส่งเงินให้ “เอาไปครึ่งเดียวก่อน”
นักเลงทั้งสองชะงักอึ้ง
“อ้าว”
“ฉันมีงานจะให้พวกแกทำต่อ ทำลายตลาดนี้ได้เมื่อไหร่ ฉันจ่ายไม่อั้นแน่”
โอมขับรถออกไป...นักเลงมองตามไปด้วยความโมโห
“ฮึ่ย...มันจ่ายแค่ครึ่งเดียว”
“เอาน่าพี่ มันบอกแล้วไงว่ายังมีงานหน้า”
“ไอ้งกเอ้ย...งานหน้า กูจะเรียกให้หนำใจเลย”
นักเลงบ่นอย่างหงุดหงิด
สายมุกไปเรียนโยคะที่บ้านครูสอน กับหนูดีซึ่งเป็นเพื่อนสนิท ทั้งคู่เรียนร่วมกับนักเรียนหลายคนที่สนามหน้าบ้าน
“พ่อค้าเนี่ยนะ จะบ้าเหรอมุก เธอกล้าไปชอบเขาได้ยังไง” หนูดีเรียนไปคุยกับสายมุกไป
“ไม่ได้ชอบ ฉันยังไม่ได้พูดสักคำว่าชอบเขา”
“เอาเถอะ จะเรียกว่าสนใจ ปลื้ม หรืออะไรก็แล้วแต่ สำคัญตรงที่เขาเป็นพ่อค้าในตลาดสดของแม่เธอน่ะสิ”
“เขาไม่ใช่พ่อค้า”
“อ้าว...ไม่ใช่พ่อค้าแล้วเขาเป็นอะไรล่ะ อยู่ในตลาด ไม่ใช่พ่อค้าก็ต้องลูกค้าล่ะน่า”
“ฉันไม่เคยเห็นเขาขายอะไรสักทีอ่ะนะ รู้แค่ว่าเขาอยู่ที่นั่น”
“แล้วเธอคิดจะทำยังไงต่อไป จะจีบเขาเหรอ”
“บ้า! ใครจะไปกล้า”
“ดีแล้วล่ะที่เธอไม่กล้า เพราะถ้าเธอกล้าจีบนายนั่นเมื่อไหร่ ฉันว่าแม่เธอกรี๊ดตลาดแตกแน่”
“ฉันไม่กล้าคิดอะไรขนาดนั้นหรอก แค่นี้ที่ตลาดก็มีปัญหามากพออยู่แล้ว”
สายมุกถอนใจอย่างกลุ้มๆ
ประเวทกับดารานั่งอยู่ที่ป้ายรถเมล์ ประเวทหันมาบอก
“เอาน่า เดี๋ยวรถก็มา”
“มาแล้วไง ถึงรถมาแต่เราไม่มีที่ไป เราจะขึ้นรถไปทำไมล่ะพี่”
ประเวทถอนใจเครียด
“หรือว่าชะตาชีวิตเราสองคนต้องจบลงที่บ้านพักคนชรา”
“โอ๊ย หรูไปแล้ว เขาจะยอมให้เราเข้ารึเปล่าก็ไม่รู้”
“ไอ้โน่นก็ไม่เอา ไอ้นี้ก็ไม่เอา แล้วจะเอาไงวะ”
ดาราหน้าเศร้าหมอง
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน มันคงเป็นเพราะเวรกรรมที่ฉันทิ้งลูกไว้แน่ ชีวิตฉันถึงต้องมาตกระกำลำบาก ไม่มีลูกคอยหาเลี้ยงยามแก่เฒ่า ยังไงก่อนตาย ฉันก็ต้องหาทางชดใช้บาปกรรมนี้ให้ได้ ฉันไม่อยากตกนรก”
“ก็ว่าไป ถ้าเกิดเราเจอลูก แต่ลูกเรามันเหมือนเราเป๊ะ ไม่มีงาน ไม่มีบ้าน ไม่มีรถ ไม่มีเงิน ไม่มีอะไรซักอย่าง เจอไปก็เท่านั้น เครียดเปล่าๆ”
“แต่ฉันมีความรู้สึกว่ามันจะไม่ใช่อย่างนั้น พี่จำวันนั้นไม่ได้เหรอ”
ดารานึกถึงอดีตเมื่อ 25 ปีก่อน...ประเวทกับดาราหอบลูกน้อยไปฝากหลวงพ่อที่วัดแห่งหนึ่ง หลวงพ่อถอนใจออกมาก่อนจะปฏิเสธ
“เด็กวัดมันเยอะแล้วนะโยม อย่าเอามาเพิ่มเลย จะไม่มีที่ยืนกันอยู่แล้ว โยมเอากลับไปเลี้ยงเองเถอะ”
“แหม...หลวงพ่อก็ทำเป็นใจดำไปได้ เพิ่มอีกแค่คนเดียว วัดไม่แตกหรอกค่ะ”
“ใช่...ผมยกให้มันเป็นเด็กวัดส่วนตัวของหลวงพ่อเลยนะครับ จะเรียกจะใช้อะไร มันจะจัดหาให้ทุกอย่าง”
“รับไว้เถอะนะคะหลวงพ่อ”
“อย่าคิดทิ้งลูกเลยโยม เมื่อสร้างให้เขาเกิดมาแล้ว ก็รับผิดชอบเลี้ยงดูเขาให้ดีเถอะ วันข้างหน้าแก่เฒ่ามาเขาจะได้เลี้ยงดูโยมต่อไป” หลวงพ่อมองเด็ก “เด็กคนนี้ลักษณะดี มีบุญใหญ่ เลี้ยงเขาไว้เถอะโยม”
ประเวทจำเรื่องในอดีตได้ แต่ทำหน้าเหนื่อยใจ
“โอ๊ย หลวงพ่อท่านพูดอย่างนั้น ก็เพราะจะหลอกให้เราเอาลูกกลับไปไงไม่ใช่เรื่องจริงหรอก”
“แต่พี่อย่าลืมนะว่าพระ โกหกไม่ได้ ป่านนี้ลูกเราอาจจะเป็นใหญ่เป็นโตอยู่ที่ไหนสักแห่ง ยังไงฉันก็ต้องหาตัวให้เจอให้ได้”
ดารามั่นอกมั่นใจ มีความหวังมาก
ดวงเก็บกวาดตลาดโดยมีซันช่วย...แหววนั่งเล่นไอแพดอยู่ใกล้ๆ ตะโกนถาม
“เสร็จรึยังวะ ชักช้ากันอยู่ได้ หิวแล้วนะ”
ซันมองๆก่อนจะแดกดัน
“หิวก็กินเข้าไปสิ ไอ้แผ่ดนั้นน่ะ ยัดปากเข้าไปเลย”
“คนเชยๆ เอ้าท์ๆ ล้าๆ อย่างแกอย่ามาพูดดีกว่า ไม่รู้จักล่ะสิ”
ดวงหันมาบอก
“ฉันว่าพวกแกสองคนกลับบ้านไปเถอะ”
ซันมองเพื่อน
“ได้ยังไง ฉันตั้งใจแล้วว่าคืนนี้จะอยู่ยามสลับกับแก”
แหววพูดขึ้นบ้าง
“ส่วนฉันก็จะคอยดูแลเรื่องกาแฟรอบดึก แล้วก็คอยปลุกพวกแก ถ้ามีใครหลับ”
“ไม่ต้องลำบากหรอก ฉันทำเองคนเดียวได้ ตลาดนี้ก็เหมือนบ้านของฉัน ฉันไม่ยอมให้มันตกอยู่ในอันตรายหรอก ยังไงก็ต้องดูแลให้มันปลอดภัยให้ได้”
“เฮ่ย ถึงแกจะรู้สึกว่าที่นี่มันจะเหมือนบ้านแก แต่ในความจริงมันก็คือตลาดสดของคุณนายสร้อยเพชรเขานะเว้ย”
“ฉันรู้…แต่บางครั้ง ฉันก็อดคิดไม่ได้ว่าที่นี่เป็นบ้านของฉันจริงๆ”
แหววมองหน้าดวง
“ถ้าแกอยากเป็นเจ้าของที่นี่จริงๆ แกก็ต้องรวยมากๆ แล้วซื้อต่อคุณนายมาเลย”
ซันหันขวับมามองแหวว
“เอางั้นเลยรึ”
แหววพยักหน้า
“เอางั้นเลยสิ ซื้อมาจัดการบริหารเองไปเลย ฉันจะช่วย ฉันเรียนบริหารอยู่ ส่วนแกก็ไม่ยามก็ภารโรง เลือกเอาแล้วแต่ถนัด”
ด้วงถอนใจ
“หยุดพูดเถอะ พูดไปก็เท่านั้น มันจะไม่มีวันเกิดขึ้นได้หรอก”
“คนเราอ่ะนะ ดูถูกอะไรก็ดูถูกได้ แต่อย่าดูถูกโชคชะตาของตัวเอง”
แหววดึงล็อตเตอรี่ออกมาจากกระเป๋า ซันนึกได้
“เฮ้ย...ลืมไปเลย วันนี้วันอะไร”
“วันหวยออกเว้ย!”
แหวววิ่งออกไปทันที
“เฮ้ย...รอด้วย”
ซันวิ่งตามไป ดวงมองตามทั้งคู่ไปขำๆ
“พวกแกคิดว่าฉันจะถูกลอตเตอรี่งั้นเหรอ” ดวงหัวเราะขมๆ “คนอย่างฉันเนี่ยนะจะได้เป็นเศรษฐี บ้า!”
ชายหนุ่มทำงานต่อไป
อั้มซึ่งย้ายที่ตั้งชั่วคราวมาอยู่หน้าตลาด…คนนั่งฟังหวยออกกันเต็มร้าน…ลั้นลาชงกาแฟไปลุ้นหวยไปมือก็คนแก้วอยู่นั่น อั้มหันไปแดกดัน
“นี่กาแฟฉันกินวันนี้นะ เห็นชงแกว่งช้อนไปมา ติ้วๆๆๆ อยู่นั่นแกปิดร้านแล้วนั่งลุ้นหวยอย่างเดียวเลยก็ได้นะนังลั้น”
“เรียกชื่อฉันให้มันจบๆหน่อย ลั้นลา...บ่อใช่ ลั้น...เฉยๆ ยูโน และอีกอย่างนะถ้าฉันถูกหวยจริงๆจะรวยมาให้อิจฉาจนน้ำตาเล็ดเลย”
“จ้า ขอให้รวยจ้า จะได้มีเงินไปผ่าตัดซะที ครึ่งๆ กลางๆ เห็นแล้วรำคาญแทน”
ลั้ลลาหยุดชงกาแฟ
“แกน่ะสิครึ่งๆ กลางๆ ตกลงลูกครึ่งหรือลูกค่างกันแน่ยะ พูดจาเสียอารมณ์”
ลั้ลลาเอากาแฟไปเสิร์ฟอย่างกระฟัดกระเฟียด เป้งนั่งนิ่งๆ ทำเหมือนไม่สนใจ ต๋อยหันมาถาม
“เป็นไรพี่ ทำเงียบ ทำไม่ระทึก”
“คนอย่างกูแค่หวย เอาไม่อยู่หรอกเว้ย มันต้องหุ้น ออร่าระดับกูต้องเล่นหุ้น”
“อื้อหือ...หุ้น กล้าพูดเนอะ แบบว่าหุ้นกันคนละครึ่ง ฉันน้ำแข็ง พี่โซดา อะไรเงี่ยเหรอ”
“ฮึ่ยย!”
เป้งตบหัวต๋อยป้าบ แหวววิ่งเข้ามา แหกปากมาแต่ไกล
“ออกยัง ออกยัง”
อั้มหันไปถาม
“อะไรของแกวะนังแหวว”
“ก็รางวัลน่ะสิ ถึงไหนแล้ว”
“กำลังจะออกรางวัลที่หนึ่งแล้ว” ลั้ลลาบอก
แหววโล่งใจ
“โชคดีที่มาทัน”
“โชคดีอะไรของแกนังแหวว แทงเยอะรึไงงวดนี้ กะดาวน์ผัวเลยว่างั้น” อั้มแดกดัน
แหววหันมาดุ
“ฮึ่ยย! เงียบๆ สิ จะฟัง”
เสียงประกาศรางวัลที่ 1 ดังขึ้น แหววลุ้นสุดตัว พอประกาศจบ แหววลุกพรวดหน้าตาช็อคมาก วิ่งกลับออกไปทันที ชนเข้ากับซันที่เพิ่งมาถึง
“อ้าว เฮ้ย...เป็นไง...โดนมั่งป่ะ”
แหววไม่ตอบแต่วิ่งไปเลย ซันงงๆ
“อ้าว...ไอ้แหวว เฮ้ย...ไอ้แหวว อะไรของมันวะ”
ซันวิ่งตามไป อั้มกับลั้ลลามองตามไปด้วยความสงสัย
“สองคนนี้มันแปลกๆ นะ มันต้องมีอะไรกันแน่ๆ”
อั้มมองๆแล้วตาลุกโชน
“นั่นน่ะสิ หรือมันจะได้เสียกันแล้ว”
ทุกคนสะดุ้ง
“เย้ย!”
ดวงจัดเก็บกวาดตลาดอยู่ แหววววิ่งตึงตังเข้ามา
“ไอ้ดวง...ไอ้ดวง”
“อะไรของแกวะ”
แหววกระโดดกอดดวงแน่น
“เฮ้ย...แหวว อะไร เป็นอะไร”
“ฉันดีใจ โคตรดีใจเลยอ้ะ”
“ดีใจเรื่องอะไรของแก”
“ไอ้ดวง ฟังนะ แกถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง ย้ำ แกถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง อ๊ายย!”
แหววกรี๊ดและล้มฮวบเป็นลมไป ดวงตกใจ
อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 4/2 วันที่ 18 ก.ย. 55
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทประพันธ์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กรละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทโทรทัศน์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร / พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด กำกับการแสดงโดย: พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศทุกวันจันทร์-วันพุธ เวลา 07.30/11.00/20.00 น.
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศวันแรกเริ่มมวันพุธที่ 12 กันยายน 2555 ทางช่อง 8
ที่มา manager.co.th
