อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 6/2 วันที่ 22 ก.ย. 55
“เฮียเขาจัดเมนูพิเศษไว้ให้แล้ว เมนูวีไอพี มีทั้งเป็ดร่อน กั้งกระเทียม หมูหันซ้าย แล้วก็หมูหันขวา หมูหันหน้า แล้วก็หมูหัน…”เจ๊พูดยังไม่จบ ซันกับแหววร้องขึ้นพร้อมกัน
“เว้ย!”
ซันถอนใจเซ็งๆ
“หมูเจ๊มันจะหันอะไรนักหนา”
แหววถาม
“แล้วมีอะไรอีก”
ดวงยกมือห้าม
“พอๆๆ พอก่อนๆ ของแพงๆ พวกนั้นฉันไม่มีเงินกินหรอก เอาจับฉ่ายกับไส้หมูพะโล้เหมือนเดิมก็พอ”
ซันรีบแย้ง
“เฮ้ย...ได้ไงวะไอ้ดวง รวยแล้วนะเว้ย จะมากินอะไรบ้านๆได้ยังไง”
“อย่าพูดมากได้ไหมไอ้ซัน มันจะกินอะไรก็ให้มันกินไปสิ” แหววหันไปบอกเจ๊ “เอาชุดเดิมที่เคยกินมาเลยเจ๊”
เจ๊เดินหน้างงๆ เดินกลับออกไป
“รวยแล้วยังจะงกอีก”
แหววยิ้มเข้าใจดวง
“ฟังไว้นะไอ้ดวง ต่อให้คนทั้งตลาดไม่เข้าใจแก แต่ฉันเข้าใจ อีซี่ๆ หล่อไว้ๆ”
“เลิกพูดซะทีได้ไหมว่าฉันรวย พวกแกก็รู้ว่าความจริงมันคืออะไร”
ซันกับแหววมองหน้ากัน หนักใจ...ขณะเดียวกันนั้น ดารากับประเวทเดินเข้ามาลงนั่งที่โต๊ะด้านหลังดวง ประเวทกวักมือเรียก
“สั่งอาหารหน่อยครับ”
เจ๊เดินเข้ามา
“สั่งอะไรจ๊ะ”
ประเวทยิ้มๆ
“มีอะไรอร่อยๆ บ้างจ้ะ”
เจ๊เหลือบตาดูทั้งคู่ เห็นว่าซอมซ่อมาก
“ผักบุ้งไฟแดง ข้าวคนละสองถ้วยไหม กินน้ำเข้าไปเยอะๆ จะได้อิ่มนานๆ”
ประเวทกระซิบดารา
“เรากำลังโดนหยาม”
“ได้ยินแล้ว เดี๋ยวฉันจัดการเอง”
ดารายิ้มทำหน้าประจ่อประแจ๋ใส่เจ๊
“ซุปเปอร์มีไหมเจ๊ อยากกินตีนมากเลยอ้ะ ถ้ามีเอามาถ้วยหนึ่งเลย แต่ไม่ต้องตักมาหมดหม้อนะ เก็บไว้หน่อย เจ๊จะได้มีตีนไว้กินบ้างไงล่ะ เฮะๆๆ”
เจ๊หันไปตะโกนสั่งเด็ก
“ซุปเปอร์ 1 โต๊ะ 4 อยากกินตีน”
ดารากับประเวทกินอาหารจนหมดเกลี้ยง ดารากระซิบ
“ฉันอิ่มแล้วนะ”
ประเวทพยักหน้า
“พร้อม”
ประเวทตักอาหารเข้าปากคำสุดท้าย ก่อนที่จะแกล้งทำหน้าพะอืดพะอมจะอาเจียน ดาราแสร้งทำเป็นตกใจ
“พี่...พี่เป็นอะไร”
ประเวทกุมท้องกุมคอ หายใจติดขัด ดาราร้องลั่น
“ว้าย...พี่จ๋า ตายแล้ว อย่าบอกนะว่าอาการกำเริบ”
คนอื่นๆ เริ่มหันมามอง...ดวงหันมามอง ซันมองอย่างสงสัย
“กินอะไรเข้าไปวะ”
แหววตกใจ
“ไม่รู้...ดูท่าทางไม่ค่อยดีนะ”
ดารารีบเข้าไปช่วยประเวท ตบหลัง ลูบหลัง ลูบคอ
“หายใจไว้พี่ ล้วงคอ ล้วงคอออกมา”
ทุกคนหันมาสนใจ พยายามช่วย
“ท่าจะไม่ดีแล้ว ไปโรงพยาบาลดีกว่า ว้าย...จอดรถไว้ไกลซะด้วย”
ดวงลุกขึ้น
“เดี๋ยวผมช่วยเองครับ”
ดวงเข้าไปช่วยประคองประเวทไว้ ซันกับแหววจำต้องลุกมาด้วย ดาราเดินนำไป
“ตามมาทางนี้เลย เร็วๆเข้า”
ดวงประคองประเวทตามดาราไป ทันใดนั้นเจ๊ก็มาขวางไว้
“หยุด!”
ดารากับประเวท เบรกเอี๊ยด เจ๊จ้องหน้า
“มุขนี้มันเก่าแล้ว ถ้าคิดจะกินฟรี ช่วยเปลี่ยนมุขด้วย”
แหววกับอาซันอึ้งไป
“ฮะ...มุขเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ ฉันขายมายี่สิบปีเจอมาหมดแล้วทุกมุข แค่เนี่ยอย่าคิดว่าจะตบตาฉันได้ จับมันส่งตำรวจเลย”
เด็กเสิร์ฟกับเฮียจะช่วยกันจับ ดารากับประเวทจะเผ่นแต่ดวงเข้ามากันไว้
“อย่าครับ คนป่วยกำลังจะตายไม่เห็นรึไง”
ดารากับประเวทชะงัก
“อื๋อ”
ซันรีบเรียกเพื่อน
“ไอ้ดวงๆ หลบออกมาก่อนดีกว่า ให้เขาเคลียร์กันเอง”
แหววเห็นด้วยกับซัน
“เออ...มันอาจจะจริงก็ได้นะ”
“นี่พวกแกก็เป็นไปด้วยเหรอ จิตใจทำด้วยอะไรกัน ถ้าไม่ช่วยก็หลีกไป”
ประเวทรีบออกอาการป่วยใหญ่เลย ทั้งแหววและซันจ๋อยขยับออกห่าง ดวงหันมาใส่เจ๊ต่อ
“ดูสิครับเจ๊ เขาไม่ได้ป่วยจริงตรงไหน”
“อดทนไว้พี่” ดาราทำท่าเหมือนจะร้องไห้ “อดทนไว้”
“รีบไปหาหมอเถอะครับ”
“จะไปก็ไป แต่จ่ายเงินก่อน ทั้งหมด 250”
ประเวทกับดาราอึ้ง ๆไป ประเวทแสดงอาการหนักอีกดาราพยายามช่วย ดูวุ่นวายจนดวงสงสารรีบควักเงินจ่ายแทน
“ผมจ่ายเอง”
ดวงควักเงินยัดใส่มือเจ๊...เจ๊จำใจรับไป ประเวทกับดาราโล่งอก ถอนใจเฮือก ดวงหันมามอง ทั้งคู่รีบกลับเข้าโหมดป่วยต่อ ดวงรีบพาทั้งสองคนออกไป
“รีบไปเถ่อะครับ”
ดวงพาออกไป เจ๊มองตาม
“ระวังเถอะอาดวง คนซื่อๆ อย่างลื้อ ไม่ทันเขาหรอก”
แหววกับซันมองหน้ากันแล้วมองตามด้วยความห่วงดวง เจ๊โวยวายเสียงดัง
“ไม่ขงไม่ขายมันแล้ว...ปิดร้านเว้ย”
ซันกับแหววงจ๋อยๆ เสียงเจ๊โยนนั่นนี่โครมคามแหววกับซันค่อยๆปลีกตัวออกไป
ดวงพาดารากับประเวทมาถึงริมถนน ดวงเดินออกไปโบกรถแท็กซี่ ดารากับประเวทลนๆเอาไงดีดารารีบผละจากประเวทเดินเข้าไปหาดวง
“นี่พ่อหนุ่มไม่ต้องเรียกรถหรอกจ้ะ ผัวน้าเขาดีขึ้นแล้วล่ะ”
ดวงหันไปมอง ประเวทที่อาการหนักๆรีบแสดงท่าทีว่าค่อยยังชั่วแล้ว
“เดี๋ยวนั่งพักสักแป๊ปก็คงดีขึ้น ขอบใจนะที่ช่วยพวกเรา”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ว่าแต่...ไหวแน่นะครับ”
สองผัวเมียพยักหน้ารับ
“ไหว...ไม่ต้องห่วงหรอก”
“ถ้างั้นผมขอตัวนะครับ”
“จ๊ะ ไว้โอกาสหน้าเราสองคนคงได้ตอบแทนน้ำใจพ่อหนุ่มนะจ๊ะ”
ดวงยิ้มรับกำลังจะเดินออกไป ดารากับประเวทท่าทางโล่งอก แต่แล้วดวงก็หยุดแล้วหันกลับมา
“เอ่อ...เรื่องค่าอาหารนั่น...”
ดารากับประเวทมองหน้ากันเลิกลั่ก
“เอ่อ...จริงสิ...เดี๋ยวนะๆ”
ประเวททำท่าหากระเป๋าตังค์แต่หาไม่เจอ
ดารามองประเวทแล้วก็เข้าใจทันที จึงทำท่าหาบ้างแต่ก็หาไม่เจอเช่นกัน ดวงมองอย่างงุนงง สองคนมองหน้าแล้วพูดพร้อมกัน
“กระเป๋าตังค์หาย”
สองคนแสดงท่าทางตกอกตกใจ
“ต้องขอโทษทีนะเราสองคนไม่มีเงินเหลืออยู่เลยเรื่องค่าอาหารนั่นน่ะ”
“เอ่อ...ผมแค่จะบอกว่าอาหารนั่นผมเลี้ยงเองครับ”
ดารากับประเวทชะงักอุตส่าห์เล่นละครตบตาว่าเป๋าตังค์หาย ดารากระซิบ
“ทีหลังแกฟังให้จบก่อนแล้วค่อยเล่นละครได้มั๊ย”
ประเวทกระซิบตอบ
“ก็คิดว่ามันจะทวงเงิน”
ดารากับประเวทหันมายิ้มเหว๋อๆให้ ดวงเป็นห่วง
“แล้วทีนี้จะไปยังไงกันล่ะครับ”
ทั้งดารากับประเวททำหน้าเศร้า ดวงควักเงินออกมา นับ มีอยู่ 80 บาท
“ผมมีอยู่แค่นี้น่าจะพอค่ารถกลับบ้านได้นะครับ”
ดวงเอาเงินยัดใส่มือดารา...ดารามองดูดวงรู้สึกถูกชะตา
“ผมคงช่วยได้แค่นี้แหล่ะครับ กลับบ้านดีๆนะครับ”
ดวงเดินออกไปดารามองตาม ประเวทมองเงินในมือดาราแล้วคว้ามา
“เงินแค่นี้จะกลับบ้านได้ยังไงวะ”
“เขาให้ก็บุญแล้ว ลำพังแกยังหาเงินไม่ได้เลย ว่าแต่เราจะไปที่นอนที่ไหนกันล่ะทีนี้”
ประเวทส่ายหน้า
“ไม่รู้เหมือนกัน...คิดไม่ออกโว๊ย...”
ประเวทกับดารามองหาทางไปแล้วประเวทก็หันไปเห็นตลาดไกลๆ เขามองอย่างครุ่นคิด
ประเวทพาดรามาถึงหน้าตลาดดาราชะงักตกใจ ประเวทเดินนำเข้าไปข้างใน มองบรรยากาศวังเวงเพราะไม่มีคนในตลาด
“พี่จะนอนที่นี่แน่เหรอ นี่มันตลาดนะ”
“ก็ยังดีกว่านอนข้างถนนแหล่ะวะ”
ดารามองรอบๆ แล้วรู้สึกคับคล้ายคับคลาเหมือนเคยมามันรู้สึกคุ้นๆ
“พี่ฉันว่า...ที่นี่มัน...ดู...คุ้นๆ ยังไงก็ไม่รู้แหะ”
“อะไรของแกอีกวะ นอนๆไปเถ่อะเดี๋ยวเช้าเราก็ไปแล้ว”
ประเวทหงุดหงิดเดินไปหามุมนอน ดารามองรอบๆแล้วรีบตามไป
ที่ร้านเสริมสวยเจ๊เฉียด...อั้มอยู่หน้ากระจก แต่งหน้าจัดเต็มมากเสมือนหนึ่งเพิ่งลงมาจากโรงลิเกขนตางอนเป็นแผง ปากแดงสดขอบตาเข้มปัด แก้มแดงรับกับสีปากโดยรวมคือดูไม่ได้ อั้มหันหน้ามาหาเจ๊เฉียดที่ยืนอยู่ด้านหลัง
“เจ๊...เจ๊ว่าฉันดูโอป่ะ...”
อั้มทำปากเผยอๆ เจ๊เฉียดแลดูกลัวๆกล้าๆในการมองหน้าอั้ม
“ก็...โออ่ะ...สวย”
อั้มอายม้วน
“บ้า...เจ๊ก็พูดไป...สวยจริงอ่ะ...”
อั้มอายเขินจนบิด
“จริงสิ...จะโกหกทำไมล่ะ”
“นี่แค่แต่งเบาๆซอฟๆนะเนี่ย”
เจ๊เฉียดบ่นเองแบบหมั่นไส้
“เบาตรงไหนวะทำมาจะครึ่งค่อนวันแล้วยังไม่ไปสักที”
อั้มเหมือนได้ยินที่เจ๊เฉียดพูดรีบเดินไปจ้องหน้าเจ๊เฉียด
“เจ๊ว่าอะไรนะ”
“อ๋อ...บอกว่ามุมไหนๆก็ดูดี”
“ใครๆก็ชมแบบนี้ทั้งนั้น...ชินแร๊ะ...”
อั้มแสยะยิ้ม เจ๊เฉียดอยากจะอ้วก พยายามหาทางไล่
“นี่...ไหนว่ามีนัดไง ไปได้แล้วมั้ง”
อั้มยิ้มกรุ่มกริ่ม
“รอตลาดวายก่อนน่ะเจ๊...”
อั้มสีหน้าชวนฝัน เจ๊เฉียดถอนหายใจไม่รู้จะไล่มันยังไงดี
“เสียดายถ้าเป็นเจ๊นะ เจ๊จะเดินวนรอบๆตลาดช่วงคนพลุกพล่านสักสามรอบให้คนได้ให้อาหารกันสักหน่อย”
อั้มรู้สึกตะหงิดๆกับประโยคท้าย
“อ่ะอีเจ๊...นี่หลอกด่าหรือเปล่าเนี่ย”
“ล้อเล่น...แต่เชื่อเจ๊เถอะ...ไปตอนนี้แหล่ะดีแล้วเตรียมพร้อมไว้ก่อน”
อั้มคิดและคล้อยตามคำแนะนำ
“ก็ได้...เชื่อเจ๊นะเนี่ย”
เพียงแค่อั้มก้าวขาพ้นประตูเท่านั้นที่เจ๊เฉียดก็รีบงับประตูอย่างรวดเร็ว อั้มหันมาจะยิ้มหวานให้สักหน่อยยังไม่ทันเลยเพราะประตูปิดเรียบร้อยแล้ว
“ไรหว๋า...”
ดวงเตรียมตัวเข้านอนปะแป้งหน้าขาว ไหว้พระเสร็จมองไปรอบๆตัวนั่งคิดเรื่องที่ผ่านมา
“ชีวิตของแกก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนี่หว่าไอ้ดวง...ไม่เห็นต้องอยากเปลี่ยนแปลงอะไรเลย...คิดซะว่า มีชีวิตอยู่ที่นี่เพื่อตอบแทนทุกคนที่ช่วยเลี้ยงแกมาก็แล้วกัน”
ดวงล้มตัวลงนอนที่มุมที่นอนยิ้มให้ตัวเองก่อนจะหลับตาลง แต่แล้วก็นึกขึ้นได้
“โอ๊ะ...ลืมเก็บไข่...”
ดวงลุกขึ้นทันทีคว้าไฟฉายออกไป
ประเวทนอนกรนเสียงดัง ดาราเอามืออุดหูพลิกไปพลิกมา ดวงเดินมาตามทาง ดาราเอามือเขย่าตัวสามี ประเวทเงียบไปพักแล้วกรนต่อ ดาราหงุดหงิดนอนต่อไม่ได้กระเด้งลุกพรวดขึ้นมาพอดีกับดวงเดินฉายไฟเข้ามาใกล้ๆตรงหน้าดาราทันที ต่างคนต่างตกใจร้องกรี๊ดเสียงดัง
“ว๊ายยยยยย...”
“อ๊า!”
ดาราหลับตาปี๋ด้วยความตกใจ ดวงเองก็ตกใจเช่นกัน ประเวทตื่นขึ้นมาเพราะเสียงกรีดร้องพลอยตกใจไปด้วย
“เฮ้ย...อะไรวะ....อะไร”
ดาราร้องไม่หยุด
“ผ...ผ...ผี...”
ประเวทเห็นดวงพลอยตกใจหลับหูหลับตายกมือไหว้
“ผี...สาธุไปที่ชอบๆเถอะ ลูกแค่มาขออาศัยนอนเท่านั้นไม่ได้คิดร้ายใดๆเลย อย่าทำอะไรพวกเราเลยนะ”
ดวงมองจ้องเห็นว่าเป็นสองผัวเมียที่เจอเมื่อตอนเย็นจำได้ ดวงเอื้อมมือจับมือ ประเวทสะดุ้ง
“น้า...ฉันคน...ไม่ใช่ผีหรอกน้า ฉันคนที่เลี้ยงข้าวพวกน้าไง”
ดารากับประเวทค่อยๆสงบลง ลืมตาค่อยๆมองที่ดวง เห็นว่าเป็นดวงจริงๆ ดาราโล่งอก
“โธ่...พ่อหนุ่ม...จริงๆด้วย”
ประเวทถอนหายใจโล่ง
“ตกใจหมดเลย”
“เอ่อ...ผมขอโทษครับ ผมไม่คิดว่าจะมีใครอยู่ที่นี่ ว่าแต่น้าสองคนทำไมถึงได้มานอนที่นี่ล่ะครับ”
ประเวทกับดารามองหน้ากันเลิ่กลั่กอีกแล้ว ดาราตัดสินใจบอก
“คือ...เราไม่รู้จะไปไหนน่ะ”
ประเวทรีบพูดสมทบ
“คือ...เราเพิ่งเข้ากรุงเทพมาน่ะจ้ะ ไม่มีญาติที่ไหนกะว่าอาศัยนอนที่นี่ก่อนพรุ่งนี้เช้าค่อยไปน่ะ”
ดวงเห็นใจ
“ผมน่าจะถามน้าตั้งแต่ทีแรก ไม่งั้นจะได้พามานอนที่นี่ด้วยกันตั้งแต่ทีแรก”
ประเวทมองหน้ากับดารางงๆ
“นี่นายนอนที่นี่ด้วยเหรอ”
“ใช่ครับ...ที่นอนผมอยู่ตรงโน้นแน่ะครับ”
ดารามองดวงอย่างสงสาร
“โถ...ที่แท้ก็เป็นคนเร่ร่อนเหมือนกัน”
ดวงยิ้มๆแล้วพูด
“จริงๆแล้วที่นี่เป็นบ้านของผม ผมเกิดในตลาดนี้ และผมก็โตในตลาดนี้น่ะครับไม่ได้เร่ร่อนไปไหน นี่ก็ดึกมากแล้วงั้นน้าพักผ่อนเถอะครับพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน”
อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 6/2 วันที่ 22 ก.ย. 55
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทประพันธ์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทโทรทัศน์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร / พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด กำกับการแสดงโดย: พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศทุกวันจันทร์-วันพุธ เวลา 07.30/11.00/20.00 น.
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศวันแรกเริ่มมวันพุธที่ 12 กันยายน 2555 ทางช่อง 8
ที่มา manager.co.th
