อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 3/2 วันที่ 18 ก.ย. 55

อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 3/2 วันที่ 18 ก.ย. 55

บาสหันมาเห็นพอดี บาสขำก๊าก หัวเราะร่า “ยัยบ๊องเอ๊ยย”
เจ๊เนาว์ปวดตับ “นั่นไง…ยังพูดไม่ขาดคำเลย!”
กุหลาบหัวเราะแหะๆ แล้วรีบเก็บชุดขึ้นมา
บาสเดินเข้ามาหา “มาเดี๋ยวชั้นช่วย…ทำเป็นอวดเก่ง”
กุหลาบโทษลมแล้ง โทษหิน “ก็ทุกทีชั้นก็ยกได้…เป็นเพราะไอ้หินบ้านี่แหละ”

“คนอะไรโทษหินก็เป็นด้วย…สงสารหินมันเนอะที่มันพูดแก้ตัวไม่ได้ ว่าแต่เจ็บไหม”
“ไม่อ่ะ”
“ชั้นถามหิน ไม่ได้ถามเธอ” บาสหัวเราะคิกคัก

กุหลาบฉุน ทำหน้าย่นใส่บาส
ส่วนสมหวังกำลังสอยชุดแด้นซ์เซอร์ที่ชำรุด ดูสีหน้าเหม่อๆ บาสกะกุหลาบหอบชุดเข้ามา

บาสหยอดหวาน “น้องสมหวังเหนื่อยมั้ยจ๊ะ…มีอะไรให้พี่ช่วยมั้ย”
สมหวังยิ้มทัก และก็ส่ายหน้า
“น้องสมหวังเป็นอะไรหรือเปล่า…ทำไมวันนี้ดูไม่ร่าเริงเลย”
กุหลาบด่า “พอแระ….พอแระ ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของชาวบ้านเลย ไปดูเค้าซ้อมเต้นกันนู่น”
บาสเถียง “ก็ชั้นเป็นห่วงน้องสมหวังอะ”
“ออกไปได้แล้ว…น้องชั้น ชั้นดูแลเองได้”
กุหลาบดันตัวบาสออกไป แล้วปิดประตู ก่อนจะเดินกลับมาหาสมหวัง
“สมหวังเป็นอะไรหรือเปล่า…เห็นกลับมาจากโรงพักดูสมหวังแปลก…หมวดเค้าบอกอะไรบ้าง”
สมหวังยิ้มกลบเกลื่อน “ไม่มีอะไรหรอกจะพี่กุหลาบ…วันนี้ข้างนอกมันร้อนชั้นคงล้าแดดน่ะ”
“มีอะไรบอกพี่ได้เสมอนะ”
“จ้ะ” สมหวังฝืนยิ้ม
“สมหวังทำไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปขนเอาชุดเข้ามาในนี้ให้หมดก่อน”
สมหวังพยักหน้า กุหลาบเดินออกไป

สมหวังเดินออกมานั่งหน้าห้องเก็บชุด กดโทรศัพท์หายอดชาย ขณะที่บ้านยอดชายมีแต่เสียงโทรศัพท์ดังแต่ไม่มีคนรับสาย สมหวังมีสีหน้าผิดหวัง
สายฟ้าเดินมาแอบเห็นสมหวังกำลังกดโทรศัพท์
“มานั่งอู้งาน โทรหาแฟนอยู่นี่เอง”
สมหวังหันไปมองหน้าสายแบบไม่สบอารมณ์
“ชั้นจ้างเธอมาทำงานนะ ไม่ได้จ้างมาโทรศัพท์ ป่านนี้แล้ว ชั้นยังไม่เห็นวี่แววว่าชุดมันจะเสร็จทันใช้งานพรุ่งนี้เลย”
สมหวังรำคาญทำท่าจะเลี่ยงออกไป
“ต่อไปนี้ถ้าเห็นว่าเธออู้งานมาคุยโทรศัพท์อีก ชั้นจะหักเงินเธอนาทีละสิบบาท”
สมหวังไม่สนใจกำลังจะเดินหนี สายฟ้าจับแขนไว้ แล้วคว้าโทรศัพท์ในมือสมหวังมา
สมหวังชักโมโห “คุณจะทำอะไร…เอาโทรศัพท์ชั้นคืนมานะ!”
“ไม่ให้! ชั้นจะคืนจนกว่าเธอจะทำงานให้เสร็จ ไม่งั้นเดี๋ยวเธอไปแอบคุยที่อื่นชั้นจะรู้ได้ยังไง จริงมั้ย”
“นี่มันของส่วนตัวของชั้น…คุณไม่มีสิทธิทำแบบนี้!” สมหวังเถียง
“มีสิ…ชั้นเป็นเจ้านายเธอ ที่กำลังเห็นว่าลูกจ้างกำลังอู้งาน ถ้างานไม่เสร็จแล้วจะทำยังไง ชั้นก็ต้องรักษาผลประโยชน์ของชั้น” สายฟ้าวางอำนาจ ท่าทีขึงขัง
สมหวังฉุนสุดขีด “เชิญเลยค่ะ…จะทำอะไรก็เรื่องของคุณ! ตามสบาย!”
“แล้วจำไว้นะ…ชั้นไม่ชอบให้ใครมาพูดประชดหรือตวาดใส่ชั้น”
“ถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น! รู้มั้ยตั้งแต่เกิดมาชั้นยังไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนน่ารำคาญเท่าคุณมาก่อนเลย! เลิกทำเป็นวางอำนาจขี้เก็กแบบนี้ซะทีเถอะ มันน่ารำคาญ เข้าใจมั้ย!...ปล่อย!”
สมหวังสะบัดมือสายฟ้าออกอย่างฉุนเฉียว สายฟ้าถึงกับชะงักนิ่งไป

ค่ำนั้นสมหวังวิ่งออกมาที่รั้วอย่างระมัดระวัง มองซ้ายมองขวาไม่เห็นมีใคร จึงแอบออกไปนอกบ้าน

เวลาเดียวกัน สำลีเดินเซ็งๆ บ่นพึมพำ เข้ามาตรงโต๊ะอาหาร ที่โรงครัว
“เสียย่อยเสียยับเสียหมดตัวเลยกู!..”
“ไปบ่อนมาอีกแล้วสิแก” เจ๊จุ๊ดักคอ
สำลีอึกอัก “ปละ...เปล่า…เจ๊ก็พูดซี้ซั๊ว”
“หน้าอย่างแกจะไปไหนได้นอกจากบ่อน” เจ๊จุ๊ชี้หน้า
สำลีเปลี่ยนเรื่อง “นี่เจ๊..จะกินข้าวกันได้รึยังชั้นหิว จะกินช้างได้ทั้งตัวแล้ว”
“แป๊บนึง...รอกินพร้อมๆ กันสิวะ”
กุหลาบกะบาสเดินเข้ามาพอดี “อ้าว…เจ๊ สมหวังยังไม่มาอีกเหรอ” บาสถาม
“ยัง…ไม่ได้อยู่ด้วยกันเหรอ” เจ๊จุ๊ว่า
“ในห้องเก็บชุดก็ไม่มี…ชั้นนึกว่ามากินข้าวแล้วซะอีก” กุหลาบบอก
บาสหน้าเสีย “น้องสมหวังหายไปไหนอะ…หรือว่าอยู่ในห้องน้ำ เดี๋ยวชั้นไปดูเอง”
“ไอ้บ้า…ไม่ต้อง เดี๋ยวชั้นไปดูเอง นายอยู่ที่แหละ”
กุหลาบโวยใส่บาส แล้วเดินออกไปอย่างร้อนใจ
สมหวังยืนชะเง้ออยู่หน้าบ้านศรีสมรตอนค่ำ สมหวังกำลังจะไปกดกริ่ง พอดีได้ยินเสียงบีบแตรรถ พอหันกลับไปดู เห็นเป็นยอดชาย

“อ้าว!..คุณ...” ยอดชายคิดไปคิดมา จำชื่อไม่ได้
สมหวังรีบบอก “สมหวังค่ะ...จำได้หรือเปล่าคะที่เจอกันร้านชวนชมภูษาน่ะค่ะ”
“อ๋อ…คุณคนสวยนี่เอง จำได้สิครับ...คุณสมหวังมาที่นี่มีธุระเหรอครับ”
“เออ...คือว่า...” สมหวังอึกอัก
ยอดชายชวน “ผมว่าเข้าไปคุยกันในบ้านดีกว่าครับ”
“ค่ะ”
ยอดชายเปิดประตูรถให้สมหวัง สมหวังขึ้นไปบนรถ
“ขอบคุณค่ะ”
ยอดชายมองสมหวังแล้วยิ้ม สีหน้าเจ้าเล่ห์ อยู่ๆ ก็มีเหยื่อมาเข้าปาก!

ยอดชายพาสมหวังเข้ามาในบ้าน
“เชิญนั่งก่อนครับ” พูดจบยอดชายเดินเข้าไปทางครัว
“แจ่ม…แจ่ม...เอาน้ำมารับแขกหน่อย”

พอยอดชายเดินเข้ามาในครัว เห็นแจ่มกำลังเทน้ำใส่แก้วให้อยู่ยอดชายยื่นเงินให้
“อ่ะ...ชั้นให้แกเอาไปเที่ยวคืนนี้ แกจะไปไหนก็ได้ กลับมาดึกๆ ยิ่งดี”
แจ่มงวยงง “เออ”
“เอาไปสิชั้นให้...แล้วออกไปเลยนะ”
“ค่ะ” แจ่มกำลังจะยกน้ำไปเสิร์ฟ
ยอดชายรีบบอก “ไม่ต้อง...เดี๋ยวชั้นยกไปเอง...แกจะไปเที่ยวไหนก็รีบไปได้แล้ว”
แจ่มรีบเดินออกไป
ยอดชายยิ้มย่อง มองซ้ายมองขวา เห็นว่าแจ่มไม่เข้ามาในครัวแน่แล้ว จึงล้วงกระเป๋า หยิบซองเล็กๆอะไรบางอย่างออกมา

ยอดชายแกะซองแล้วเทผงในซองใส่ลงไปในแก้วน้ำของสมหวัง

กุหลาบวิ่งกลับมา เริ่มกังวล
บาสใจเสีย “มีหรือเปล่า”
“ไม่มี” กุหลาบส่ายหน้า
“ไปไหนมาไหนทำไมบอกอีกแล้ว” บาสเป็นห่วงมาก
สายฟ้าเดินเข้ามาได้ยิน “สมหวังไปไหน”
“ไม่รู้ค่ะ…หาจนทั่วบ้านแล้วไม่มี” กุหลาบว่า
สายฟ้าเป็นห่วง แต่ดันลืมไปว่าโทรศัพท์อยู่ที่ตน “โทรหาสิ!!”
กุหลาบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทร.ออก
เสียงโทรศัพท์สมหวังดังอยู่ขึ้นในกระเป๋าสายฟ้านั่นเอง สายฟ้าหยิบโทรศัพท์สมหวังขึ้นมา
“อ้าว…แล้วทำไมโทรศัพท์สมหวังอยู่ที่นี่ล่ะคะ”
สายฟ้าหน้าเจื่อนๆ
ทุกคนจ้องหน้าสายฟ้าอยากรู้คำตอบ ว่าเกิดอะไรขึ้น!

เวลาเดียวกันยอดชายเดินเอาน้ำมาให้สมหวังในห้องรับแขก
“ดื่มน้ำก่อนนะครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
ยอดชายมองสมหวังลุ้นๆ ว่าจะดื่มน้ำหรือเปล่า แต่สมหวังก็ยังไม่ดื่ม
“ว่าแต่คุณสมหวังมาหาผมมีธุระอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าค่ะ...คือว่าชั้นมาแสดงความเสียใจเรื่อง…” อึกอัก ลำบากใจ “คุณแม่…ของคุณน่ะค่ะ”
“ขอบคุณนะครับ อุตส่าห์มีน้ำใจ แล้วคุณสมหวังทราบได้ยังไงครับ”
“คือชั้นเห็น….” สมหวังลังเลว่าจะพูดดีไหม
“เห็นจากในทีวีเหรอครับ” ยอดชายเอ่ยขึ้น
“ค่ะ”
ยอดชายยังคงมองอาการลุ้นว่าเมื่อไหร่สมหวังจะยกแก้วขึ้นไปดื่มน้ำ
“คุณสมหวังมาเหนื่อยๆดื่มน้ำก่อนเถอะครับ..เดี๋ยวหายเย็นหมด”
“ค่ะ”
สมหวังยกแก้วกำลังจะดื่มน้ำ ยอดชายลุ้นตัวโก่ง แต่แล้วสมหวังก็วางแก้วลงดูท่าทางไม่สบายใจ
ยอดชายเซ็ง!!!
“อ้าว...ทำไมไม่ดื่มละครับ”
สมหวังถามขึ้นอย่างเกรงใจ “เออ...คุณยอดชายคะ ชั้นมีเรื่องสงสัยอยากจะถามคุณยอดชาย”
ยอดชายฉงน “เรื่องอะไรครับ”
“คือชั้น ได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับคุณยอดชายน่ะค่ะ”
ยอดชายเสียวสันหลังวาบ ตกใจ นึกว่าสมหวังรู้เรื่องฆาตกรรม
“ข่าวลืออะไร”
“เรื่องคุณกับคุณนายศรีสมร”
ยอดชายเริ่มลนลานหนัก “ผมกับแม่...ทำไมครับ”
สมหวังอึกอัก “คือ...ไม่รู้จะถามยังไงดี”
“ถามมาเถอะครับ”
จังหวะนั้น แดนจอดรถมอเตอร์ไซค์แอบไว้ข้างๆ รั้วบ้าน แล้วรีบวิ่งไปที่ประตูรั้วเล็กอย่างระวัง เข้าไปในบ้าน

ส่วนบรรยากาศในห้องรับแขกบ้านศรีสมรยามนั้นเต็มไปด้วยความอึดอัด
“เค้าลือกันว่าคุณยอดชายกับคุณนายไม่ได้เป็นแม่ลูกกัน...แต่เป็น…” สมหวังถามอย่างยากเย็น
ยอดชายยิ้ม “อ๋อ..นึกว่าเรื่องอะไร ข่าวลือยังไงก็เป็นข่าวลืออยู่วันยังค่ำน่ะครับ ไอ้คนปล่อยข่าวมันก็บ้าจริงๆ คนเค้าเป็นแม่ลูกกันก็ไปบอกว่าเป็นผัวเมียกัน คงเป็นเพราะแม่ผมยังสวยอยู่มั้งครับคนก็เลยคิดแบบนั้น”
“คุณยอดชายไม่โกรธใช่มั้ยคะ ที่ชั้นเอาเรื่องนี้มาถาม” สมหวังหน้าเสีย
ยอดชายยิ้มย่อง “ไม่โกรธครับ...ชินแล้วครับ เรื่องนี้มันนานมากแล้ว ตั้งแต่ผมจบมาจากเมืองนอกใหม่ๆ น่าขำนะครับ แม่ผมส่งไปเรียนเมืองนอกตั้งแต่เด็ก กลับมาเลยไม่มีใครรู้จักผม คนก็เลยหาว่าผมกับแม่เป็นผัวเมียกันซะอย่างนั้น แต่คนส่วนมากก็รู้แล้วนะครับว่าผมกับแม่เป็นแม่ลูกกัน ก็มีแต่พวกชาวบ้านที่ไม่ได้อยู่ในแวดวงสังคมน่ะครับที่ไม่รู้ความจริง แล้วยังไปลือกันแบบนั้น!”
“ค่ะ” สมหวัง ยิ้มโล่งใจ ไม่สำเหนียกสักนิดว่าโดนหลอก
สมหวังหยิบแก้วน้ำขึ้นมาจะดื่ม ยอดชายมองลุ้นๆ อีกรอบ
พอสมหวังเห็นยอดชายจ้องก็เลยเขิน สะเทิ้น จนมือไม้สั่นทำแก้วร่วงใส่ตัวเอง
“ว้าย”
ยอดชายเซ็งเป็ด!
“ชั้นขอตัวไปล้างก่อนนะคะ”
สมหวังเดินเข้าไปทางห้องน้ำ
คล้อยหลังสมหวังยอดชายบ่นอย่างฉุนเฉียว “นังบ้าเอ๊ยซุ่มซ่าม!...กะว่าจะได้กินของหวานซะหน่อย”
ทันใดนั้น แดนก็เดินปร๋อเข้ามา “ของหวานอะไรเหรอครับ”
ยอดชายตกใจ “เฮ้ย!! แกมาได้ยังไง! จะมาทำไมไม่โทร.มาบอกก่อน ชั้นมีแขก”
แดนชะงัก ตกใจ “เอ้า! งั้นถ้าแขกคุณไปเมื่อไหร่เรียกผมด้วย!”
แดนมองหาที่หลบ แล้วมองไปทางห้องน้ำ แล้ววิ่งไปทันที
ยอดชายโมโห “อ้าวเฮ้ย! จะไปทางนั้นทำไม”
ยอดชายจะวิ่งตามไปห้าม ให้ไปหลบที่อื่น
แดนไม่ได้ยินเสียงยอดชาย รีบวิ่งไปหลบทางห้องน้ำ

“กูจะบ้า” ยอดชายกุมขมับ!
จังหวะนั้นแดนรีบเข้าไปหลบในห้องน้ำ เฉียดกับสมหวังที่เดินสวนออกมาเพียงนิดเดียว ครั้นพอสมหวังเดินออกมาเห็นยอดชายยืนอยู่หน้าห้องน้ำก็แปลกใจ

“มีอะไรหรือเปล่าคะ”
ยอดชายโล่งอกที่สมหวังไม่เห็นแดน “เอ่อ…คือว่าผมมีธุระนิดหน่อยน่ะครับ”
“อ๋อ…ค่ะงั้นชั้นไม่รบกวนคุณแล้วดีกว่า…ชั้นขอตัวกลับก่อนนะคะ”
“ผมไปส่งครับ”
ยอดชายเดินออกไปส่งที่หน้าประตูบ้าน “กลับดีๆ นะครับ”
สมหวังเดินออกไป
ยอดชายทำหน้าเสียดายที่ปล่อยให้หลุดมือไปได้!
“โธ่…เว้ย จะได้งาบเหยื่ออยู่แล้วเชียว…มันจะมาอะไรตอนนี้วะ”
ยอดชายพาลที่แดนมาขัดคอ เดินหงุดหงิดเข้าบ้านไป

ส่วนที่บ้านวงดนตรีวทัญญู กุหลาบเดินพล่านไปเดินมาอย่างกังวล เป็นห่วงสมหวัง ส่วนบาสนั่งจ้องสายฟ้าคาดโทษ
“นี่ถ้าน้องสมหวังเป็นอะไรไปนะ…พี่สายฟ้าต้องรับผิดชอบ ทำไมต้องทำกันขนาดนั้นด้วย ที่น้องสมหวังเค้าโทรศัพท์เค้าอาจจะมีเรื่องต้องการปรึกษาใครก็ได้ พี่ยึดโทรศัพท์เค้ามาแบบนี้เค้าคงโกรธมากเลยหนีออกไปแล้วก็ได้”
สายฟ้านิ่ง รู้สึกผิด
ทุกคนต่างมีสีหน้าไม่ดี เป็นห่วงสมหวังเช่นกัน
กุหลาบโพล่งขึ้น “ชั้นรอไม่ได้แล้วนะ ชั้นจะออกไปตามหาสมหวัง”
บาสเอาด้วย “ชั้นไปด้วย”
สายฟ้าอดเป็นห่วงไม่ได้เลยบอก “งั้นไปด้วยกันหมดนี่แหละ”
ขณะที่ทุกคนกำลังจะก้าวออกไป ก็เห็นสมหวังกินไอติมเดินมาอย่างสบายใจเฉิบ
สาวอ่อนต่อโลกไม่ทันเล่ห์ชายลวงอย่างสมหวังพึมพำออกมา “หมวดนะหมวด ไม่น่าหลอกกันเลย ตกใจหมด คนเป็นแม่ลูกกันก็หาว่าเค้าเป็นผัวเมียกัน!”
ในขณะที่ทุกคนยืนมองสมหวังเป็นตาเดียว
“นี่สมหวัง…ไปไหนมาพี่เป็นห่วงแทบแย่” กุหลาบปรี่เข้าไปหา
“ใช่...พี่ก็เป็นห่วง...น้องสมหวังจะออกไปไหนทำไมไม่บอกพี่ พี่จะได้ไปเป็นเพื่อน” บาสบอก
“ชั้นขอโทษนะ..ก็ชั้นอยากกินไอติมก็เลยเดินไปซื้อหน้าปากซอย แต่ปากซอยไม่มี ชั้นก็เลยข้ามไปมินิมาร์ทฝั่งนู้น” สมหวังโกหก
สายฟ้ายืนกอดอก จดสายตามองจ้องสมหวังอยู่ พูดแขวะ “ชอบทำตัวเรียกร้องความสนใจอยู่เรื่อย”
“ใช่...ก็ชั้นอยากเด่น”
สมหวังบอกอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับยักคิ้วให้สายฟ้า
สายฟ้างงๆ กับอารมณ์แปรปรวนของสมหวัง
สมหวังหันมาทางทุกคน “พี่ๆจ๋า ชั้นขอโทษที่ทำให้ต้องรอกินข้าว...เรามากินข้าวกันดีกว่านะจ๊ะ”
สายฟ้าโมโหไม่หาย “กินข้าวเสร็จแล้วก็ช่วยไปทำชุดให้เสร็จด้วยนะ เดี๋ยวจะไม่ทันงานพรุ่งนี้”
“ได้ค่ะ...เจ้านาย ไม่มีปัญหารับรองเสร็จทันพรุ่งนี้ชัวร์”
สมหวังยิ้มระรื่น ไม่เถียงสักคำ สายฟ้ายื่นโทรศัพท์คืนสมหวัง
“ชั้นคืนให้…แล้วจำไว้อย่าโทรศัพท์ในเวลางานอีก…ถ้ามีปัญหาอะไรก็บอกชั้นก่อน”
สมหวังยิ้มอยู่อย่างนั้น “ค่ะ…เจ้านาย”
สายฟ้าฟังแล้วแอบยิ้ม
“มาๆ เดี๋ยววันนี้ชั้นตักข้าวให้ทุกคนเลยนะ”

สายวันต่อมา รถบัสและรถตู้ประจำวงที่มีรูปจอมขวัญ วทัญญูติดอยู่ข้างรถ จอดอยู่หน้าบ้าน ทุกคนช่วยกันเตรียมของขึ้นรถ นักดนตรีช่วยกันยกแครื่องดนตรีขึ้นรถ แด้นเซอร์ช่วยกันขนชุดขึ้นรถเช่นกัน
“รีบๆ กันหน่อยโว้ย…สายแล้ว…เดี๋ยวต้องไปเซ็ทเวทีที่โน่นอีก” ชูชนะบอก ยืนสั่งการต่อไป

ส่วนในห้องเก็บชุด สมหวังกำลังเย็บชุดเป็นตัวสุดท้าย กุหลาบเก็บของอยู่ข้างๆ หันไปเร่ง
“สมหวังเสร็จหรือยัง...เค้าจะไปกันแล้วนะ”
“เสร็จแล้วจ้า...เสร็จแล้ว”
กุหลาบบอกรีบๆ “ไปเร็ว..เดี๋ยวคุณสายฟ้าระเบิดลงอีก”
เจ๊เนาว์เดินเข้ามา “เสร็จยังจ๊ะสองคนนี่”
“เสร็จแล้วเจ๊” กุหลาบบอก
“เสร็จแล้วก็ขนของขึ้นรถ...จะได้ไปกัน” เจ๊เนาว์ว่า
“จ้ะๆๆ” สมหวังบอก
สามคนเดินออกไป

เจ๊เนาว์เดินนำสมหวังกับกุหลาบที่ช่วยกันหิ้วชุดแดนเซอร์ออกมา
เจ๊เนาว์สั่ง “เสร็จแล้วขึ้นรถเลย”

อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 3/2 วันที่ 18 ก.ย. 55

ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง จากเค้าโครงเรื่อง : กษิดินทร์ แสงวงศ์ และสุรินทร์ รุ่งสว่าง
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง บทโทรทัศน์ดั้งเดิม : สุรินทร์ รุ่งสว่าง
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ดัดแปลงบทประพันธ์ : พัณณิฎานันทณ์ ศิริเลิศ
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง กำกับการแสดงโดย : บรรเจิด พุทธโศภิษฐ์
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้ - มิวสิคัล
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ผลิตโดย : เอ็กแซ็กท์ - ซีเนริโอ
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ออกอากาศทุกวันจันทร์ - วันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางททบ. 5
ที่มา manager.co.th