อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 8 วันที่ 1 ต.ค. 55
แฟนคลับกรี๊ด“และคนที่ต้องขอบคุณเป็นอย่างมาก ต้องขอขอบคุณ พ่อชูชนะ วทัญญูที่คอยสอนเรื่องร้องเพลงให้กับชั้น แล้วก็คุณสายฟ้า ผู้จัดการวงที่ดูแลพวก เราเป็นอย่างดีมาตลอด” สมหวังบอก
สายฟ้าหันมองชูชนะที่นั่งเป็นปลื้มหน้าตาปริ่มอยู่ในห้องคอนโทรล แล้วยิ่งปราบปลื้มใจ
“ผมรู้แล้วล่ะว่าทำไม ทุกคนที่อยู่ใกล้คุณสมหวังถึงได้หลงเสน่ห์คุณกัน” หมด
สมหวังยิ้มเขิน ๆ
“และถ้าคุณผู้ฟังอยากพิสูจน์เสน่ห์ของผู้หญิงคนนี้ด้วยตัวท่านเอง แล้วล่ะก็ อย่าพลาดนะครับอาทิตย์นี้ ท่านจะได้พบกับเสียงจริงของนักร้องสาว ลูกทุ่งมหัศจรรย์ ดาวรุ่งสาวพราวเสน่ห์ สมหวัง วทัญญู คนนี้แน่นอนครับ กับคอนเสิร์ตลูกทุ่ง FM.. และก่อนที่เธอจะจากพวกเราไปในวันนี้ เธอมีบทเพลงเพราะๆ มาฝากทุกท่าน สดๆ ในห้องส่งแห่งนี้”
สมหวังกระซิบ “ต้อง...ต้องร้องเพลงด้วยเหรอคะ”
“สักเพลงหนึ่งน่า”
สมหวังหันมองสายฟ้าเหมือนจะปรึกษาว่าเอายังไง สายฟ้าพยักหน้าทำปากบอกให้ร้อง
“ร้องเพลงอะไรดีครับ”
สมหวังคิดไปคิดมาจึงบอก “สมหวังนะจ๊ะ”
เสียงดนตรีแบ็คกิ้งแทร็คที่เตรียมมาดังขึ้น
แฟนคลับทุกคนปรบมือให้
สมหวังเริ่มร้องเพลง แฟนคลับกรี๊ดดด! สมหวังร้องเพลงด้วยความสนุกสนาน
ทุกคนเป็นกำลังใจ
ป้าชวนกำลังเย็บผ้าอยู่ที่ร้านชวนชมภูษา และเปิดวิทยุฟังรายการ เสียงในวิทยุเป็นเสียงสมหวังร้องเพลง ป้าชวน รู้สึกคุ้นๆ
“เอ๊ะ!...เสียงคุ้นๆ...” พยายามฟัง นึกได้ก็ตกใจ “เสียงนังสมหวังนี่!”
ขณะเดียวกันหมวดวันชาติเอารถมาซ่อมที่อู่ และดูช่างทำรถอยู่ ช่างที่ซ่อมรถ เปิดวิทยุฟังเพลง หันไปเร่งเสียงให้ดังขึ้นอีก แล้วหันหันไปพูดกับหมวดที่ยืนอยู่ในร้าน
“เสียงดีนี่ นักร้องใหม่!”
วันชาติทึ่ง “คุ้น ๆ นะ เหมือนผมเคยได้ยินแต่นึกไม่ออกว่าเคยได้ยินที่ไหน” ทั้งสองยืนฟังเพลิน
แม่ค้าแผงผักในตลาดกำลังฟังเสียงสมหวังอยู่จากวิทยุ
“นี่แก..นักร้องหน้าใหม่ ชื่อสมหวัง วทัญญู เสียงดี๊ดีเนอะ”
แม่ค้าอีกคนเห็นด้วย “เออ...จริงด้วย เสียงดีแบบนี้ดังแน่นอน”
สมหวังกำลังร้องเพลง แล้วหันมายิ้มให้สายฟ้า สายฟ้าไม่แน่ใจว่ายิ้มให้ตัวเอง จึงเหลียวไปมองข้าง ๆ
สมหวังยิ้มให้อีกครั้ง สายฟ้ายิ้มตอบ พร้อมยกนิ้วให้...คนอื่น ๆ ข้าง ๆ ยืนฟังเป็นปลื้ม...
ด้านเจ๊เนาว์ เจ๊จุ๊ สำลี และปอยฝ้าย นั่งฟังเสียงเพลงของสมหวังอย่างเป็นปลื้ม
เจ๊เนาว์กรี๊ด“โอ๊ยย! ทำไมเสียงหวานจับใจแบบนี้”
ปอยฝ้ายชม “แบบนี้ดังชัวร์”
เจ๊จุ๊ฝันไกลกว่า “ทีนี้ก็เหลือแต่ออกคอนเสิร์ต ...จะได้ประกาศให้คนทั่วประเทศรู้กันไปเลย ว่าวงชูชนะ วทัญญู มีของดีไม่แพ้ใคร”
สมหวังร้องเพลงจนจบกำลังเดินนำทุกคนออกมาจากสตู ทุกคนยินดีปลาบปลื้มกับสมหวัง โดยเฉพาะสายฟ้า
ระหว่างนั้นโปรดิวเซอร์เดินเข้ามา “คุณสายฟ้าครับ”
ทุกคนหันไปทางโปรดิวเซอร์
“ครับ”
“รบกวน Confirm เรื่องคิวที่จะออกคอนเสิร์ตอาทิตย์นี้ด้วยนะครับ”
สายฟ้าดีใจ ไม่เชื่อหูตัวเอง “คอนเสิร์ตลูกทุ่งเอฟเอ็มเหรอครับ”
“ใช่ครับ”
สายฟ้าดีใจ “ได้ครับ…คิวว่างครับ”
สายฟ้า บาส สมควร ชูชนะ ดีใจกันยกใหญ่
สายฟ้ารีบถามสมหวัง “ดีใจมั้ย จะได้ออกทีวีแล้ว”
ราวฟ้าผ่ากบาล สมหวังกะกุหลาบตกใจ “ออกทีวี”
สองสาวมองหน้ากันอย่างเป็นกังวล!
บาสยิ้มแก้มแทบแตก “ดีใจด้วยนะน้องสมหวังจะดังใหญ่แล้ว”
สมหวังหนักใจ ยิ้มรับแหยๆ
โปรดิวเซอร์บอก “เอ่อ..ผมลืมบอกไป งานนี้มีประชันกับจอมขวัญด้วยนะครับ”
ทุกคนที่กำลังดีใจ ต่างหุบยิ้มทันทีและหันมองกันอย่างกังวลใจ!
กลับจากสถานีวิทยุทุกคนรวมตัวอยู่ในบ้านพัก ทั้งสมหวัง สายฟ้า ชูชนะ บาส กุหลาบ และชูชนะ
พอเจ๊เนาว์ เจ๊จุ๊ ปอยฝ้ายและสำลีรู้ข่าวเรื่องสมหวัง ก็ร้องขึ้นพร้อมกัน
“อะไรนะ… ประชันกับจอมขวัญ”
สีหน้าทุกคนตกใจ
สายฟ้าเองก็หนักใจ “ก็ใช่น่ะสิ ผมก็ไม่รู้ว่าทางรายการเค้าคิดยังไง”
เจ๊จุ๊กังวล “มันจะไหวเหรอแบบนี้ สมหวังเป็นนักร้องใหม่ จะไปสู้นังจอมขวัญได้ยังไง”
ปอยฝ้ายว่า “นั่นสิ”
“หรือว่าเค้าจะสกัดดาวรุ่งเรา”
“เค้าไม่ได้สกัดดาวรุ่งหรอก เค้าอยากให้ดาวรุ่งกำลังมาแรงอย่างสมหวังไปประชันกับดาวที่เคยรุ่งอย่างนังจอมขวัญน่ะสิ เรทติ้งรายการการเค้าจะได้พุ่งกระฉูด” เจ๊เนาว์ออกความเห็น
ชูชนะเสียงดัง “ดี”
ทุกคนหันไปมองชูชนะเป็นตาเดียว
“ประชันกันให้มันรู้แล้วรู้รอดไป! นังสมหวังมันต้องสู้ได้อยู่แล้ว! งานนี้แหละนังจอมขวัญมันต้องร่วงแน่ๆ จริงมั้ยวะสมหวัง”
สมหวังเหม่อๆ กังวลหนัก เรื่องที่จะออกทีวี ไม่ได้ยินเสียงชูชนะ
ชูชนะต้องถามย้ำ “จริงมั้ยวะสมหวัง”
กุหลาบต้องสะกิด สมหวังสะดุ้ง “อะ...อะไรนะจ๊ะ”
“ข้าถามว่าเอ็งพร้อมมั้ยที่จะประชันกับนังจอมขวัญ....เอ็งเป็นอะไรของเอ็งตั้งแต่กลับมาจากสถานีวิทยุสีหน้าเหมือนคนอมทุกข์อย่างนั้นแหละ...มีอะไรหรือเปล่า?” ชูชนะแปลกใจ
สมหวังตัดสินใจจะปฏิเสธการขึ้นคอนเสิร์ต ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนพูดขึ้น
“มีจ้ะ…คือชั้นมีเรื่องจะบอกกับทุกคนจ้ะ”
กุหลาบตกใจ พยายามดึงแขนเสื้อสมหวังรั้งไม่ให้พูด
“คือ...ชั้นจะไม่ขอ ...” สมหวังค้างคำ
ทุกคนจ้องสมหวัง ลุ้นว่าสมหวังจะพูดอะไร สมหวังเห็นแววตาทุกคนที่ฝากความหวังไว้กับตน ตัดสินใจเปลี่ยนคำพูด
“...ไม่ขอแพ้คุณจอมขวัญค่ะ!
กุหลาบเป่าปาก โล่งใจ
“ให้มันได้อย่างนี้สิวะลูกศิษย์ข้า” ชูชนะยิ้มร่า
ทุกคนเฮ ดีใจ สายฟ้ายิ้มให้สมหวังด้วยความภูมิใจ
บ่ายนั้นสมหวัง เดินไปเดินมาอยู่ในห้องอย่างกังวลใจที่จะต้องออกทีวี! เสียงโทรศัพท์สมหวังดังขึ้น
สมหวังรับโทรศัพท์ ป้าชวนโทร.มา
“สวัสดีจ้ะป้า”
“นี่นังสมหวัง…เมื่อกี้ป้าได้ยินเสียงเอ็งในวิทยุ เอ็งไปทำอะไรมา” ป้าชวนถาม
สมหวังตกใจ อึกอักอยู่ ก่อนจะแถ ปฏิเสธ “อะไรป้า…เสียงชั้นที่ไหน แล้วชั้นจะไปออกวิทยุได้ยังไง ชั้นอยู่บ้านยังไม่ได้ออกไปไหนเลย ป้าหูฝาดแล้วมั้ง”
“จะฝาดได้ยังไง ป้าจำเสียงเอ็งได้ ตอนเค้าประกาศชื่อก็เป็นชื่อเอ็ง ทำไมจะไม่ใช่”
“คนชื่อสมหวังมีเป็นร้อยเป็นพัน ป้าจำผิดแล้ว ไม่ใช่ชั้น” สมหวังยืนกระต่ายขาเดียว
“แล้วทำไมเสียงมันเหมือนเอ็งขนาดนั้นวะ” ป้าชวนยังคงคาใจ
“ป้าคิดถึงชั้นมากไปหรือเปล่า ได้ยินเสียงใครก็เป็นชั้นไปหมด”
“สงสัยจะจริง ป้าคงคิดถึงเอ็งมากไป….ป้าตกใจหมดนึกว่าเป็นเสียงเอ็ง ขืนเอ็งไปออกวิทยุแบบนั้นนะ มีหวังไอ้มือปืนมันจะได้ตามไปยิงเอ็งแน่”
“ก็ใช่น่ะสิ…ป้าสบายใจได้แล้วนะไม่ใช่ชั้นแน่นอน…แค่นี้ก่อนนะป้าเดี๋ยวชั้นจะไปทำงานต่อแล้ว”
“เออ…ดูแลตัวเองด้วยนะลูก”
สมหวังวางสายโทรศัพท์ สมหวังยิ่งหนักใจ! กุหลาบเดินเข้ามาหา
“ใครโทร.มาเหรอสมหวัง”
“ป้าโทรมา! ป้าจำเสียงชั้นได้พี่กุหลาบ! ป้าโทรมาถามว่าเสียงในวิทยุใช่ชั้นหรือเปล่า”
กุหลาบตกใจ “แล้วสมหวังบอกป้าไปว่ายังไง”
“ก็บอกว่าไม่ใช่น่ะสิ… ถ้าขึ้นคอนเสิร์ตอาทินี้ ป้ากับหมวดวันต้องรู้แน่ๆ แล้วที่สำคัญไอ้โจรนั่นมันต้องเห็นชั้นด้วย! ทำยังไงกันดีพี่กุหลาบ”
“ใจเย็นก่อนนะสมหวัง….มันต้องมีทางออกสิ” กุหลาบปลอบ
“ทางออกมีทางเดียวตอนนี้คือ ไม่ขึ้นคอนเสิร์ต! ชั้นจะไปบอกคุณสายฟ้าเดี๋ยวนี้เลย”
สมหวังดูท่าทางรีบร้อน ชะเง้อมองหาสายฟ้า
“ไปไหนของเค้านะ”
สายฟ้ารดน้ำต้นไม้อยู่อีกมุม หันมาเห็นสมหวัง จึงเดินเข้ามาหา
“นี่….หาใครอยู่?”
สมหวังหันมาเห็นสายฟ้า
“เอ้า…อยู่นี่เอง หาซะทั่วบ้านเลย”
“ชั้นรดน้ำต้นไม้อยู่ตรงเนี้ยไม่เห็นได้ไง… เจอเธอก็ดีเลย กำลังจะไปหาอยู่เหมือนกัน”
“หาชั้น..มีอะไร”
สายฟ้านิ่งครู่หนึ่ง แล้วจ้องหน้าสมหวัง
สายฟ้าทอดส่งให้ “ยินดีด้วยนะกับความสำเร็จของเธอในวันนี้… ชั้นอยากจะขอบคุณเธออีกครั้งที่ทำให้วงเราอยู่รอดมาจนวันนี้ และมันยิ่งดีขึ้นเรื่อยๆ ถ้าไม่มีเธอชั้นก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน
สมหวังรู้สึกดีกับคำพูดสายฟ้า ยิ่งทำให้ไม่กล้าปฏิเสธการขึ้นคอนเสิร์ต
“ทุกคนในวงหวังว่าคอนเสิร์ตอาทิตย์นี้เธอจะทำออกมาได้ดี และประกาศศักดิ์ศรีให้กับวงวทัญญูได้อีกครั้ง ตั้งใจทำมันให้ดีที่สุดนะ ทุกคนในวงคอยเป็นกำลังใจให้เธออยู่”
สมหวังได้แต่พยักหน้าและยิ้มรับ
“แล้วเธอมีอะไรจะพูดกับชั้น”
สมหวังอึกอัก “เอ่อ….เอ่อ ไม่มีแล้ว”
“เอ้า…ทำไมล่ะ…มีเรื่องอะไรก็บอกชั้นได้ เงินไม่พอใช้ หรือที่นอนนอนไม่สบาย มีปัญหากับใคร บอกชั้นได้”
“ไม่มีแล้วจริงๆ….เดี๋ยวชั้นขอตัวไปซ้อมเต้นต่อนะ”
สมหวังเดินออกมาสีหน้าหนักใจหวานอมขมกลืน
ขณะสายฟ้ามองสมหวังและยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
ภายในห้องสอบสวนที่โรงพัก ตอนสายของวันต่อมา มือใครคนหนึ่งวางรูปแดนบนโต๊ะ! ที่แท้เป็นหมวดวันชาติจ้องหน้าเปี๊ยกแม่นปืนเค้นเอาความจริง
“รู้จักไอ้มือปืนคนนี้หรือเปล่า”
เปี๊ยกเบี่ยงหน้าหนี “ไม่รู้จัก”
“ไม่รู้จักแล้วมันถ่ายรูปกับเอ็งได้ยังไง” วันชาติซัก
“โธ่ หมวด ไม่รู้จัก ก็ไม่รู้จักซิ”
หมวดวันชาติทำเป็นหยิบปืนขึ้นมาวางบนโต๊ะ แล้วหันกระบอกปืนไปทางเปี๊ยก เปี๊ยกหันมาเห็นถึงกับสะดุ้ง ตาเหลือก
“แน่ใจนะ”
เปี๊ยกกลืนน้ำลายฝืดคอ
หมวดวันชาติจ้องหน้าเปี๊ยกเค้นคำตอบ!
ที่โรงพักภายในห้องสารวัตร
“ได้เรื่องยังไงบ้าง”
หมวดวันชาติเอารูปแดนวางให้สารวัตรดู
“ไอ้หมอนี่มันชื่อแดนครับ ไอ้เปี๊ยกมือปืนที่เพิ่งจับมาได้ มันให้การว่าไอ้แดนมันออกไปจากซุ้มเมืองเพชรตั้งนานแล้วครับ”
“แล้วมันไม่ได้ติดต่อกันเลยเหรอ” สารวัตรถาม
“มันบอกไม่ได้ติดต่อครับ”
“ถ้าเป็นอย่างนั้นเราต้องระวังไอ้นี่มากขึ้น มันแยกตัวมาอยู่คนเดียว ประวัติทางเราก็ยังไม่มี มันคงร้ายกาจเอาการน่าดู”
“ครับ”
“เราไม่รู้ความเคลื่อนไหวอะไรของมันเลย ตอนนี้พยานตกอยู่ในอันตรายมาก หมวดต้องกำชับจ่ากุหลาบให้ระวังมากกว่านี้….พยานที่ชื่อสมหวังต้องปลอดภัย!! เข้าใจมั้ย” สารวัตรกำชับ
“รับทราบครับ”
ยอดชายคุยโทรศัพท์กับสมหวัง
“พรุ่งนี้แล้วนะครับคุณสมหวัง…นัดเดทครั้งแรกของเรา”
สมหวังคุยโทรศัพท์ สีหน้ายิ้มระรื่น ออกอาการเขินๆ
“ค่ะ….เจอกันพรุ่งนี้นะคะ”
“แหม…ผมก็นึกว่าคุณสมหวังลืมไปแล้วซะอีก”
“ไม่ลืมหรอกค่ะ…จะลืมได้ยังไง” หยุดเขินนิดนึง “นัดสำคัญขนาดนี้
“ครับ…งั้นพรุ่งนี้เจอกันร้านอาหารญี่ปุ่นที่เราตกลงกันไว้นะครับ”
“ค่ะ”
สมหวังวางสาย ยิ้มอย่างมีความสุข ส่วนยอดชายหน้าเหี้ยม
“พรุ่งนี้แกไม่รอดแน่!”
แดนอยู่ตึกร้างที่เก่า คุยโทรศัพท์กับยอดชาย
“ครับ…คุณยอดชาย”
“พรุ่งนี้พร้อมนะ”
“พร้อมครับ รับรองพรุ่งนี้นังสมหวังมันไม่เหลือซากแน่!” แดนคุยโว
“ดีมาก! ห้ามพลาดเด็ดขาด พอนังสมหวังตายก็จะไม่มีพยานอีกต่อไป คดีนังคุณนายศรีสมรจะได้ปิดสำนวนไปซะ สมบัตินังคุณนายจะได้ตกมาเป็นของชั้นสักที ชั้นอยากจะเชยชมใจจะขาดอยู่แล้ว”
“อย่าลืมส่วนแบ่งของผมนะ” แดนกำชับ
“รู้แล้วน่า! พรุ่งนี้ก็อย่าพลาดแล้วกัน”
“ครับ”
แดนรับคำหน้าเหี้ยม พร้อมจะจัดการสมหวัง!!!
สายฟ้า เจ๊จุ๊ และเจ๊เนาว์ กำลังนั่งดูดีวีดีโชว์ และเลือกแบบชุดสำหรับเตรียมออกคอนเสิร์ต
“ไม่คิดเลยเนอะว่าสมหวังจะดังใหญ่โตขนาดนี้” เจ๊เนาว์ยิ้มย่อง
“นั่นสิ…เพียงแค่ข้ามคืนดังได้ขนาดนี้ สมหวังต้องมีของดีชัวร์” เจ๊จุ๊ว่า
“ชั้นยังนึกไม่ออกเลยนะถ้าเราไม่มีสมหวัง วงเราจะเป็นยังไงก็ไม่รู้เนอะ”
“ใช่…ป่านนี้ชั้นคงไปเป็นผีเร่ร่อนอยู่ไหนแล้วก็ไม่รู้”
สายฟ้าฟังแล้วยิ้มภูมิใจในตัวสมหวัง
“เค้าช่วยวงเราไว้มากจริงๆ สิ่งที่จะตอบแทนเค้าได้ก็คือทำทุกอย่างให้เค้ามีความสุข”
“ใช่แล้ว แบบนี้มันต้องผูกใจเอาไว้ เขาจะได้อยู่กับพวกเรานานๆ หน้าที่นี้ควรจะเป็นของสายฟ้านะ”
คำพูดเจ๊เนาว์ เล่นเอาสายฟ้ายิ้มเขิน
เจ๊จุ๊แซว “ดู๊…ดูๆๆ หน้าแดงแจ๋เลย พูดแค่นี้ทำไมต้องหน้าแดงด้วย”
สายฟ้าหลุดหัวเราะ เขินๆ
“พอแล้ว พวกเจ๊พูดเรื่องอะไรกัน”
บาสเดินเข้ามาได้ยินพอดี
“ใช่…พวกเจ๊พูดเรื่องอะไรกัน เรื่องผูกใจน้องสมหวังเดี๋ยวชั้นจัดการเอง พี่สายฟ้าเค้าไม่สนใจน้องสมหวังหรอก อย่างพี่สายฟ้าเค้าต้องแนวพี่จอมขวัญโน่น จริงมั้ยพี่สายฟ้า”
สายฟ้ายิ้มหน้าเจื่อนๆ ฝืนพยักหน้า
เจ๊เนาว์เหน็บ “ชิชะ..นี่ๆๆ แล้วแกรู้ได้ยังไงว่าน้องสมหวังเค้าจะสนใจแก”
บาสคุยฟุ้ง “โธ่เจ๊!…ของแบบนี้มันต้องใช้เวลาและความสามารถ”
เจ๊เนาว์ย้อนถาม “ถ้าแกใช้ทั้งเวลาและความสามารถแล้ว สมหวังเค้ายังไม่สนใจแกล่ะ”
บาสอึ้ง นิ่งงันไป
“ก็ต้องพยายามต่อไป”
เจ๊จุ๊สวนขึ้น “หรือถ้าน้องบาสไม่อยากพยายามอีกต่อไป ก็ยังมีเจ๊อยู่นะ”
“โถๆๆ ย้วยยานเป็นแหนมป้าย่นขนาดนี้ ใครจะเอาแกนังจุ๊ สงสารเด็กมันบ้างเห๊อะ”
“นี่นังเนาว์มันจะดูถูกกันมากเกินไปแล้วนะโว้ย ย้วยๆยานๆ”
เจ๊จุ๊ทำท่าแอ่นหน้าอก นมกระเพื่อมเล็กน้อยโชว์ของ “แบบนี้แหละโว้ยเด็ดนักแลแม่จะบอกให้! ฮึ ฮึ”
ที่ท่าน้ำริมคลองหลังบ้านเวลานั้น สมหวังดูเขินๆ บิดไปมา ยังไม่ค่อยกล้าพูดกับสายฟ้าที่มองมาอย่างแปลกใจ
“เป็นอะไรของเธอ เขินอยู่นั่นแหละ มีอะไรก็พูดมาสิ”
สมหวังอึกอักบิดไปมาอยู่นั่น “เอ่อ….เอ่อ”
“พูดมาเถอะไม่ต้องเขิน ไม่มีใครได้ยินหรอก”
“คือเรื่องคุณยอดชาย ที่คุณสัญญาไว้จะช่วยชั้น!”
ได้ฟังความจากปากสมหวัง สายฟ้าหุบยิ้มแทบไม่ทัน เปลี่ยนสีหน้าเป็นเซ็งขึ้นมาทันที!
“อืม…วันไหนนะ”
“พรุ่งนี้ไง….พรุ่งนี้วันศุกร์แล้ว…แค่นี้ก็จำไม่ได้”
สายฟ้าทำไก๋ “เฮ้อ…ชั้นก็ไม่ค่อยอยากจำนักหรอก…จะให้ชั้นทำอะไรก็รีบๆ บอกมา”
“ช่วยติวให้ชั้นหน่อย” สมหวังอายม้วน
สายฟ้าจ้องสมหวังทำหน้างงๆ
“ติว?...จะให้ชั้นติวอะไร”
“ก็ติวเรื่องที่ผู้หญิงกับผู้ชายเวลาเค้าออกเดทกันไง”
“จะติวยังไง”
“ก็ติวทุกอย่างที่คุณเคยไปเดทกับผู้หญิงน่ะ”
สมหวังเข้าไปปะเหลาะ เกาะแขน อ้อนสายฟ้า
“นะ นะ นะ … ช่วยชั้นหน่อยนะ ชั้นไม่อยากไปทำตัวเปิ่นๆ ต่อหน้าเค้าน่ะ”
สายฟ้าหนักใจ
บ่ายวันนั้นที่โรงซ้อมเต้น เจ๊เนาว์กำลังกำกับไลน์เต้นให้กับเหล่าแด๊นเซอร์ ชูชนะแอ่นซ้ายแอ่นขวาตามจังหวะเพลง ดูภาพรวมการซ้อมเต้นอยู่บริเวณนั้น
เจ๊เนาว์ปรบมือให้จังหวะ “อ้าว… ห้า หก เจ็ด แปด …. หมุน …. สาม สี่ ห้า หก ยัก ซ้าย ขวา ….ดีมาก”
ชูชนะขัดขึ้น “เดี๋ยวๆ ๆ…ตอนหมุนให้มันพร้อมกว่านี้หน่อยสิวะ”
เจ๊เนาว์แขวะ “โธ่พ่อ…หมุนได้แค่นี้ก็บุญแล้ว จะเอาอะไรกับนังพวกนี้ หมุนแค่นี้ก็สวยแล้วนะพ่อนะ”
ชูชนะไม่ยอม “ไม่ได้โว้ย…ออกทีวีทั้งทีมันต้องเป๊ะๆ”
“เป๊ะก็เป๊ะ”
เจ๊เนาว์หันกลับไปบอกกับพวกแด๊นเซอร์
“นี่…พวกหล่อน เอาใหม่ๆ ตอนหมุนขอให้หมุนพร้อมกันแบบเป๊ะๆ นะ พ่อขอมาจัดให้พ่อเห็นหน่อยว่าเราก็ทำได้…ไหน ลองใหม่นะ นับให้มันพร้อมกันแล้วก็หมุนให้มันพร้อมกัน ห้า หก เจ็ด แปด…”
แด๊นเซอร์ทำตามเจ๊เนาว์ และหมุนพร้อมกันมากขึ้น
เจ๊เนาว์ปลื้มปริ่ม “โอเคร…เริ่ดดด ประเสริฐศรี มณีเด้งมากๆ” หันไปถามชูชนะ “เป็นยังไงบ้างพ่อ…”
เจ๊เนาว์หันไปเห็นว่าชูชนะไม่ได้สนใจ แถมชะเง้อมองหาใครอยู่
“เอ้า….พ่อ!! นานๆ อีนังพวกนี้จะหมุนพร้อมกันสักทีก็ไม่ยอมดู ชะเง้อมองหาอะไรอยู่ได้”
“มองหาไอ้บาสกับสมหวังน่ะสิวะ….ทำไมป่านนี้มันไม่มาซ้อมกันอีก”
ระหว่างนั้นบาสเดินเข้ามาพอดี ชูชนะเฉ่งทันที
“ไอ้บาสทำไมเพิ่งมาซ้อม นี่มันกี่โมงแล้ว”
“ไปหาของกินในครัวมาพ่อ…มาๆ ซ้อมกันต่อเลย”
บาสมองไปรอบๆ “ไหนน้องสมหวังล่ะ”
“ข้ากำลังจะถามเอ็งเนี่ยว่าไม่เห็นนังสมหวังเรอะ”
บาสส่ายหัว “ไม่เห็น…นึกว่าน้องสมหวังมาซ้อมแล้วซะอีก”
เจ๊เนาว์บอก “ยังไม่มาเหมือนแก ไปตามมาสิ”
บาสพยักหน้า แล้วเดินออกไป
ชูชนะเครียด บ่นกระปอดกระแปด “ตั้งใจซ้อมจริงจังกันหน่อยสิวะ ออกทีวีนะโว๊ย”
ส่วนสองคนอยู่ที่ห้องทำงาน สมหวังนั่งมองว่าสายฟ้าทำอะไร สายฟ้ากำลังปิดม่านในห้อง ทุกด้าน
“เดี๋ยวๆ ทำไมคุณต้องปิดม่านด้วยล่ะ”
“เธอไม่อาย แต่ชั้นอายนี่ ใครมาเห็นเข้าเดี๋ยวเค้าก็หาว่าบ้าเล่นอะไรกัน”
สมหวังพยักหน้าเข้าใจ
“มา…ก่อนอื่น ชั้นจะทดสอบพื้นฐานเธอก่อน สมมุติว่าชั้นเป็นนาย…อะไรของเธอ”
สมหวังพูดพาซื่อ “ยอดชาย”
สายฟ้าไม่ค่อยพอใจ “นั่นแหละยอดชงยอดชายอะไรของเธอนั่นแหละ สมมุติว่านี่คือโต๊ะอาหาร นายนั่นเดินเข้ามานั่งปุ๊บ”
สายฟ้ามานั่งที่โซฟา เริ่มติว “เธอเริ่มก่อนเลย”
“สวัสดีค่ะคุณยอดชาย”
สมหวังเงียบไปครู่หนึ่ง ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ สายฟ้าจ้องให้สมหวังพูดต่อ
“พูดต่อสิ”
อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 8 วันที่ 1 ต.ค. 55
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง จากเค้าโครงเรื่อง : กษิดินทร์ แสงวงศ์ และสุรินทร์ รุ่งสว่างละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง บทโทรทัศน์ดั้งเดิม : สุรินทร์ รุ่งสว่าง
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ดัดแปลงบทประพันธ์ : พัณณิฎานันทณ์ ศิริเลิศ
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง กำกับการแสดงโดย : บรรเจิด พุทธโศภิษฐ์
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้ - มิวสิคัล
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ผลิตโดย : เอ็กแซ็กท์ - ซีเนริโอ
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ออกอากาศทุกวันจันทร์ - วันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางททบ. 5
ที่มา manager.co.th
