อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 1/4 วันที่ 14 ก.ย. 55

อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 1/4 วันที่ 14 ก.ย. 55

“พูดถึงไม่น่าไปแกล้งเลยว่ะ เค้าจะมองว่าเราเป็นผู้ชายใจร้าย”
ที่แท้เป็นเจ๊เนาว์มานั่งข้างๆ
“อย่าเรียกว่าใจร้ายเลย เรียกว่าเลวถึงจะถูก แกล้งได้แม้กระทั่งผู้หญิง”
ปอยฝ้ายก้มมองเห็นเป็นเจ๊เนาว์ก็ตกใจ
“เจ๊”
เจ๊เนาว์ใส่ทันที “เออ…ชั้นเอง พวกแกนี่เลวจริงๆเลยนะ…ไปแกล้งสองคนนั้นทำไม”
ปอยฝ้ายอ้ำอึ้ง “ก็ไอ้สำลี”

ปอยฝ้ายหันไปเห็นสำลีแกล้งนอนหลับ ปอยฝ้ายไปกระชากสำลีตกลงมาจากโต๊ะ
“โอ๊ยยย…ไอ้หน้าแย้ กรูเจ็บ”
“เอ็งไม่ต้องแกล้งหลับเลย” ปอยฝ้ายรู้ทันตลกคู่หู
“ชั้นถามว่าไปแล้งให้สองคนนั้นทำงานทำไม เค้ามาเป็นช่างเย็บผ้าไม่ใช่ช่างทาสี”
สำลีแก้ตัว “นานๆ ทีนะเจ๊…ยังไม่มีงาน มีอะไรก็ทำๆ ไปก่อน”
“แล้วมันใช่งานของผู้หญิงมั้ย! ระวังเถอะ สายฟ้ามันมาเจอเข้าจะเป็นเรื่อง”
“กว่าพี่สายฟ้าจะกลับ พวกนี้ก็ทาเสร็จหมดแล้ว” สำลีบอก
เจ๊เนาว์ มีสีหน้าหนักใจ “ยังไม่รู้เลยว่า สายฟ้าจะว่ายังไงบ้างเนี่ย ถ้ารู้ว่าพ่อรับสองคนนี้เอาไว้”
พร้อมกันนั้นเจ๊เนาว์มองสมหวังกับกุหลาบที่กำลังทาสีอยู่อย่างสงสาร
สำลีหัวเราะ “ต้องมีทางเดียวก็คือเก็บของ มาทางไหนก็ต้องไปทางนั้น สถานะการเงินในวงยิ่งแย่ๆ ไม่สมควรรับคนใหม่ให้เปลืองสตางค์ จริงมั้ยวะไอ้ปอยฝ้าย”
ปอยฝ้ายฮึดฮัด “ไม่รู้โว้ย…ตอนนี่ความน่ารักของสองคนนั้นมันเข้าตา ข้ายังไงก็ได้”
“เฮ้อออ! ที่นี้ก็แล้วแต่บุญแต่กรรมแล้วกัน” กะเทยถึกปลงอนิจจัง
“รับรอง พี่สายฟ้ากลับมาสนุกแน่!” สำลียิ้มย่อง

สมหวังนั่งอยู่บนบันไดไม้กำลังทาสีกำแพงอยู่ กุหลาบนั่งทาอยู่ด้านล่างพูดเตือน
“สมหวังนั่งดีๆ นะ ระวังตกลงมา”
“จ้ะ”
มีเสียงรถยนต์ขับมาจอดหน้าบ้าน สมหวังกับกุหลาบไม่สนใจทาสีกันต่อไป
“เราก็เก่งเหมือนกันเนอะ แป๊ปๆ ก็ใกล้จะเสร็จแล้ว”สมหวังยิ้มแฉ่ง
“ใช่ๆ สนุกดีเหมือนกันเนอะ”
สักครู่หนึ่ง ก็มีใครคนหนึ่งเดินมาชนบันไดที่สมหวังนั่งอยู่ ทำให้สมหวังตกลงมาจากบันได กระป๋องสีกระเด็นขึ้นฟ้า สีสาดสงมาเลอะ เปรอะไปทั่ว
ที่แท้เป็นสายฟ้านั่นเอง โชคยังดีที่สายฟ้าคว้าสมหวังไว้ทัน แต่สุดท้ายสายฟ้าก็เสียหลักล้มไปกองที่พื้นโดยร่างสมหวังทับบนตัวสายฟ้าอีกที สายฟ้าจุกจนหน้าเขียว และสีกระเด็นเลอะทั้งคู่ และผนังที่ทาเสร็จแล้ว
สมหวังเจ็บไปทั้งตัว ด่านำร่อง “โอ๊ยย! นี่…ไม่เห็นหรือไงว่าคนทาสีอยู่เนี่ย”
กุหลาบก็เลอะสีเหมือนกัน เข้าไปประคองสมหวัง “เจ็บหรือเปล่าสมหวัง”
“เจ็บสิพี่”
ด้านสายฟ้ายังนอนจุกอยู่กับพื้น พยายามประคองตัวเองขึ้น สมหวังต่อว่าอีก
“นี่คุณคนตัวตั้งเบอเร่อ เดินมาไม่เห็นหรือไง”
เหลือบไปเห็นโทรศัพท์สายฟ้าที่ตกอยู่
“อ๋อ…เดินเล่นโทรศัพท์มาใช่มั้ย ถึงไม่มองข้างหน้า…ชั้นจะสอนอะไรให้นะ เวลาเดินน่ะเค้าให้มองตรงไปข้างหน้า ไม่ใช่เล่นโทรศัพท์ โทรศัพท์เอาไว้เล่นตอนว่างๆหรือนั่งนิ่งๆ เข้าใจมั้ย”
สายฟ้ายืนฟังสมหวังด่า ได้แต่หน้าผงะๆ สมหวังพักหอบ
“ผนังนั่นน่ะทาเสร็จแล้ว สีเลอะไปหมด เดี๋ยวก็ต้องเสียเวลามานั่งทาใหม่”
สายฟ้ายืนจ้องหน้าสมหวังว่า...มันเป็นใคร
“ผิดแล้วยังมองหน้าอีก คนไร้มารยาท! ผิดแล้วไม่ยอมขอโทษ”

ระหว่างนั้นบรรดาพวกลูกวงในบ้านได้ยินเสียง รีบออกมาดู
เจ๊เนาว์อุทานขึ้นเสียงหลง “ต๊าย! คุณพระช่วย”
“ตายชัวร์ ไม่รู้ซะแล้ว เล่นกับใครไม่เล่น” สำลีสยอง
“ซวยแล้วไม่ล่ะไอ้สำลี…ไหนเอ็งบอกว่ายัยสองคนนั่นจะทาสีเสร็จก่อนพี่สายฟ้ากลับมาไงวะ”
ปอยฝ้ากังวล ชูชนะเดินเข้ามาหาสายฟ้า “มีอะไรกันลูก”
สมหวังกะกุหลาบ มองหน้ากันแล้วชะงัก ร้องประสานเสียงอย่างตกใจ “ลูก”
“พ่อ…สองคนนี่เป็นใคร” สายฟ้าหันมาเอาเรื่องพ่อ
ชูชนะเสียงอ่อย “คนงานใหม่….พ่อเพิ่งรับไว้วันนี้เอง”
สมหวังกับกุหลาบเริ่มหน้าเสีย อุทานพร้อมกันอีก “พ่อ”

สายฟ้าจ้องหน้าสมหวังเขม็ง สมหวังเริ่มกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ!
บ่ายนั้น ชูชนะนั่งหงออยู่ที่โซฟา

“พ่อรับเด็กใหม่มา ทำไมไม่บอกผมก่อน” สายฟ้าถามอย่างหงุดหงิด
“เห็นน่าสงสารก็เลยรับไว้” ชูชนะบอก อ่อยๆ
“สงสารแล้วไงครับ วงของเราการเงินกำลังแย่ แค่ลำพังลูกน้องที่มีอยู่ก็แทบไม่มีเงินจ่ายค่าแรงอยู่แล้ว”
ชูชนะเถียงไม่ออกบ่นพึมพำ “กูเป็นพ่อมัน หรือมันเป็นพ่อกูวะเนี่ย!”
“อีกอย่างสองคนนั้นเป็นใครมาจากไหน เราก็ยังไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้าเค้าเลย” สายฟ้าใส่ต่อ
“ก็ไอ้หมวดชาติ ลูกอาปริก มันเอามาฝากไว้ เห็นมันบอกว่าบริษัทจัดหางานเถื่อนหลอกมา เป็นช่างตัดเสื้อผ้าด้วยนะ” ชูชนะว่า
“นิสัยใจคอเป็นยังไงเราก็ไม่รู้…ยังไงผมก็ไม่เห็นด้วย”
“ก็พ่อตกปากรับคำให้มันสองคนเข้าวงแล้วจะทำยังไง จะให้มันออกไปเหรอ เดี๋ยวมันกลับไปบอกไอ้หมวด พ่อก็เสียหมานะสิ แล้วต่อไปใครจะมาเคารพเชื่อฟัง” บ่นอีก “ขนาดทุกวันนี้ลูกคนเดียวยังไม่ค่อยเห็นหัวเลย”
สายฟ้าถอนหายใจ “ก็ได้…เดี๋ยวจะหาว่าผมไม่รักษาหน้าพ่อ เป็นช่างตัดเสื้อใช่มั้ย”
“ก็เห็นไอ้หมวดมันว่าอย่างนั้น”
สายฟ้าพูดด้วยสีหน้ามีแผน

สมหวังนั่งอยู่ กุหลาบเดินไปเดินมาเป็นหนูติดจั่น
“นั่งก่อนเถอะพี่กุหลาบ อย่าเครียดเลย เราไม่ผิดสักหน่อย”
“ไม่ผิดได้ไง ก็เราเอาบันไดไปขวางทางเดินเค้า แล้วอีกอย่างเค้าเป็นเจ้าของวงเค้าจะทำอะไรกับเราก็ได้” กุหลาบวิตกจริต
“ก็เราไม่รู้นี่….ผู้ไม่รู้ย่อมไม่ผิด” สมหวังว่า
“แล้วถ้าถูกไล่ออกขึ้นมาเราจะไปซ่อนตัวกันที่ไหน ถ้าหมวดรู้ หมวดเอาพี่ตายแน่ๆ เลย ไม่อยากจะนึกภาพ” กุหลาบสยอง
“จะกลัวอะไร ก็ต่างคนต่างกลับบ้านไงพี่กุหลาบ กลับบ้านไม่ได้สิ มันอันตราย ตอนนี้ไอ้มือปืนซุ้มเมืองเพชรมันคงกำลังออกล่าตัวสมหวังอยู่ หรือไม่เราก็ต้องถูกหมวดส่งตัวไปซ่อนตัวที่อื่นที่ลำบากกว่านี้ โอ้…ไม่นะ!”
เจ๊เนาว์ออกมาตะโกนเรียก “สองคนนั้นน่ะ”
สมหวัง กะกุหลาบ หันมามองงงๆ “เราสองคนนั่นแหละ สายฟ้าเรียกไปหา”
กุหลาบแหยงๆ “ถึงเวลาพิพากษาแล้วไง”

สมหวังกับกุหลาบเข้ามานั่งอยู่ในบ้าน สายฟ้ามองตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ทีนี้เราก็จะแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ” เจ๊เนาว์บอกพลางชี้ไปทางสายฟ้า
“นี่คุณสายฟ้า ผู้จัดการวงของเรา ใครจะอยู่ใครจะไปก็ขึ้นอยู่กับคนนี้คนเดียว”
สมหวังทำหน้าเซ็งๆ เมินหน้าหนี
“เมื่อกี้พวกเราต้องขอโทษคุณด้วยนะคะ”
กุหลาบบอก พลางสะกิดให้สมหวังขอโทษ สมหวังนิ่ง กุหลาบสะกิดอีก
“ขอโทษค่ะ” สมหวังบอกอย่างเสียไม่ได้
สายฟ้ามองสมหวังหัวจรดเท้า “เธอสองคนน่ะชื่ออะไร”
“กุหลาบค่ะ”
“แล้วยัยกระเปี๊ยกนี่ล่ะ” สายฟ้าหมายถึงสมหวัง
สมหวังหันขวับ ที่ถูกเรียกว่ากระเปี๊ยก “สมหวังค่ะ”
สายฟ้าชะงัก “อะไรนะ”
“สมหวังค่ะ”
“สมหวังเหรอ?…ชื่อแปลกดี”
สมหวังฉุน “ไม่ชอบชื่อซ้ำกับคนอื่น”
สายฟ้าถาม “เป็นช่างตัดเสื้อเหรอ”
“ค่ะ” สมหวังตอบห้วน สั้น
“ตัวแค่เนี้ยเหรอ เป็นช่างตัดเสื้อ” สายฟ้าเยาะ ท่าทีดูแคลน
“ตัวเล็กแล้วไงคะ ความสามารถเค้าไม่ได้วัดกันที่ขนาดตัวหรอกนะคะ” สมหวังฉุน
“แล้วตัดอะไรเป็นบ้างล่ะ”
“เป็นทุกอย่าง” สมหวังบอก
สายฟ้าพูดท่าทีกวนๆ “ดี! จะบอกไว้ก่อนถ้าจะอยู่ที่นี่มันไม่ได้สบายอย่างที่เธอคิดนะ เพราะต้องทำงานแลกเงิน เงินทุกบาททุกสตางค์ที่เลี้ยงคนที่นี่มันมีค่ามากถ้าเธอจะทำงานที่นี่ต้องมีแบบทดสอบกันหน่อย ว่าทำงานใช้ได้หรือเปล่า”
“จะทดสอบอะไรก็รีบๆ บอกมาเถอะค่ะ รออยู่!” สมหวังบอกอย่างท้าทาย
“วันนี้ชั้นเห็นเธอเหนื่อยมากแล้ว เพื่อความยุติธรรม ชั้นจะให้เธอนอนที่นี่หนึ่งคืน แล้วพรุ่งนี้เช้าไปเจอชั้นที่ห้องเก็บชุด ชั้นจะให้เจ๊เนาว์พาไป”
เจ๊เนาว์หันมาบอก “เดี๋ยวพรุ่งนี้ชั้นไปปลุกที่ห้องนะ”
“นั้นพวกชั้นขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะ” กุหลาบบอก
ขณะที่สมหวัง กะกุหลาบ กำลังจะเดินออกไป สายฟ้าเรียกไว้
“อ้อ…เดี๋ยว ไอ้แบบทดสอบที่ว่ามันมีเงื่อนไขด้วยนะ ถ้าผ่านก็อยู่ต่อ แต่ถ้าไม่ถ้าไม่ผ่าน…ก็เก็บกระเป๋าออกจากวงไปได้เลย” จะเดินไปแล้วหันกลับมา “พรุ่งนี้ขอให้เธอโชคดีนะ กู๊ดไนท์”
สมหวังกับสายฟ้ามองกันอย่างเชือดเฉือนท้าทาย สมหวังกัดฟันยิ้มให้สายฟ้า ขณะที่สายฟ้ายักคิ้วอย่างกวนๆ ตอบกลับ

สมหวังนั่งอยู่บนเตียงสีหน้าเซ็งๆ ส่วนกุหลาบเตรียมตัวจะไปอาบน้ำ
“พี่กุหลาบ…ชั้นว่าเรายอมไปอยู่ที่อื่นกันเถอะ ถ้าเค้าไม่อยากให้เราอยู่เราก็ไม่ต้องอยู่”
“ไม่ได้นะสมหวัง!….เราอยู่ที่นี่ปลอดภัยที่สุดแล้ว ไปอยู่ที่อื่นมันอันตรายกับสมหวังนะ…อดทนหน่อยนะ …อีกอย่างคุณสายฟ้าเค้าคงไม่ใช่คนใจร้ายขนาดนั้นหรอกมั้ง” กุหลาบบอก
“นี่พี่กุหลาบชั้นจะบอกอะไรให้นะ…คนขี้เก๊กแบบนั้น ต่อให้เราทำดีแค่ไหนนะ เค้าก็ใจร้ายกับเราอยู่วันยังค่ำ แล้วถ้าเค้าไม่อยากให้เราอยู่ ยังไงเค้าก็ต้องหาวิธีทำให้เราออกไปจนได้” สมหวังฮึดฮัด
กุหลาบแซวเอา “แน๊…พูดยังกับรู้จักกันมานานแสนนาน”
“ไม่เชื่อ…พี่กุหลาบก็คอยดูแล้วกัน!” สมหวังบอก

ช่วงหัวค่ำวันนั้น รถเต่าที่แต่งเก๋และเจ็บ แล่นเข้ามาในบ้านพักวงดนตรี
เป็น บาส หนุ่มหล่อหน้าตี๋อินเทรนด์ก้าวลงมาจากรถ แต่งตัวสไตล์ ฮิปฮอป หน่อยๆ ดูเท่ห์ บาสลงมาด้วยใบหน้าบูดเบี้ยว เพราะอั้นฉี่มาตลอดทาง รีบวิ่งจู๊ดตรงไปทางห้องน้ำ!

กุหลาบเดินเข้าห้องน้ำไป โดยไม่ทันสังเกตว่าเป็นห้องน้ำรวม ประตูห้องน้ำกุหลาบล็อคไม่สนิท บาสวิ่งมาทางห้องน้ำ บังเอิ๊ญ บังเอิญที่บาสดันวิ่งเข้าไปในห้องน้ำห้องเดียวกับกุหลาบ
ครู่หนึ่ง ยินเสียงกรี๊ดแตกของกุหลาบดังก้องขึ้น! พร้อมๆ กับเห็นบาสตัวเป็นๆ กระเด็นออกมาจากห้องน้ำ ตามติดมาด้วย กุหลาบที่ทะยานออกมาตีเข่าบาสซ้ำอีก
“ไอ้โรคจิต! ดีนะชั้นยังไม่ได้แก้ผ้า”
กุหลาบตีเข่าอีกที
บาสร้องลั่น พยายามอธิบาย “โอ๊ยย…ฟังก่อน”
กุหลาบไม่ฟังยังคงระดมตีเข่าต่อไป
“นี่คุณ….ฟังผมก่อน”
ระหว่างนั้น สายฟ้า เจ๊เนาว์ ก็วิ่งเข้ามา
เจ๊เนาว์กรี๊ด “ว้ายย…. หยุดๆๆ เกิดอะไรขึ้น”
กุหลาบหยุดกึก!
แต่พอสายฟ้ากับเจ๊เนาว์เห็นเป็นบาสที่ถูกอัดยับ สองคนตกใจร้องลั่น “ไอ้บาส!!
บาสเห็นเจ๊เนาว์ กับสายฟ้าก็ทักทาย ยังจุกอยู่ “พี่สายฟ้า เจ๊เนาว์ หวัดดี”
เจ๊เนาว์หันมาทางกุหลาบ “มันเกิดอะไรขึ้น นี่น้องเจ๊เอง!”
กุหลาบฟ้องอย่างฉุน “น้องเจ๊ มาแอบดูชั้นอาบน้ำ”
บาสเถียง “ผมไม่ได้ตั้งใจไปแอบดูคุณ”
“ไม่ได้แอบดูแล้วเข้ามาทำไม” กุหลาบว่า
บาสชี้ป้าย “เห็นมั้ยว่ามันเป็นห้องน้ำรวม”
กุหลาบหันกลับไป เพิ่งรู้ว่าเป็นห้องน้ำรวม กุหลาบหน้าเหวอ
“อ้าว…ชั้นขอโทษ…ชั้นไม่ทันมอง”
บาสต่อว่าเอา “ที่หลังจะเข้าห้องน้ำก็ดูก่อนว่าล็อคดีหรือยัง ถ้าคุณไปเจอคนที่ไม่ใช่คนดีอย่างผม คุณเสร็จไปแล้ว”
“ชั้นก็ขอโทษคุณแล้วไง” กุหลาบบอกท่าทีหงุดหงิด
บาสจะพยุงตัวขึ้น กุหลาบจะเข้าไปช่วย
“ไม่ต้อง ผมลุกเองได้” บาสฉุน
สายฟ้าถาม “ไหวมั้ยไอ้บาส”
“ไหวครับพี่……” บาสบ่นพึมพำ “ผู้หญิงอะไรวะเท้าหนักฉิบ”
เจ๊เนาว์หันมาพูดแนะนำบาสกับกุหลาบ “รู้จักกันไว้ …นี่บาส น้องเจ๊เองมันจะมาช่วยฝึกแดนเซอร์” แล้วหันมาทางบาสแนะนำกุหลาบ “นี่กุหลาบเด็กใหม่เพิ่งมาทำงานวันนี้เป็นวันแรก”
กุหลาบเยาะ “สภาพแบบนี้อ่ะนะเจ๊ แดนเซอร์”
บาสฉุน “ทำไม…เห็นหล่อๆ แบบนี้จะเป็นแดนเซอร์ไม่ได้หรือไง”
กุหลาบทำท่าแหวะใส่!
สมหวังวิ่งเข้ามาถาม “พี่กุหลาบเกิดอะไรขึ้น!”
“ไม่มีอะไรหรอก…มีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อยน่ะ” กุหลาบบอก
สมหวังหันไปทางบาส พอบาสสบตากับสมหวัง ถึงกับตะลึงอึ้งในความน่ารักของสมหวัง!
“โอเค…ไม่มีอะไรแล้ว แยกย้ายกันไปนอนได้แล้วๆ” เจ๊เนาว์ว่า
สมหวังเหลือบไปเห็นสายฟ้าจ้องมองอยู่ จึงเชิดใส่แล้วเดินสะบัดตัวออกไป

สายฟ้า บาส และเจ๊เนาว์ เดินคุยกันมาระหว่างเข้าบ้าน
“แล้วแกทำธุระเรื่องเรียนเสร็จแล้วเหรอวะไอ้บาส” กะเทยถึกถาม
“เรียบร้อยแล้วเจ๊…” หันมาทางสายฟ้า “นี่พี่ เมื่อเดือนก่อนผมไปแข่งเต้นที่มาเลเซียได้รางวัลชนะเลิศด้วยนะพี่”
สายฟ้าเอ็ด “ไอ้นี่นิสัยขี้อวดไม่เปลี่ยนเลยนะ…ชั้นรู้แล้ว เจ๊เนาว์เล่าให้ฟังแล้ว…ชั้นดีใจนะที่แกกลับมาช่วยวง วงเราจะได้มีโชว์อะไรใหม่ๆ สถานการณ์วงน่าจะดีขึ้นมาบ้าง”
บาสยิ้มร่า “ยินดีครับพี่”

อ่านละคร สายฟ้ากับสมหวัง ตอนที่ 1/4 วันที่ 14 ก.ย. 55

ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง จากเค้าโครงเรื่อง : กษิดินทร์ แสงวงศ์ และสุรินทร์ รุ่งสว่าง
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง บทโทรทัศน์ดั้งเดิม : สุรินทร์ รุ่งสว่าง
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ดัดแปลงบทประพันธ์ : พัณณิฎานันทณ์ ศิริเลิศ
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง กำกับการแสดงโดย : บรรเจิด พุทธโศภิษฐ์
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้ - มิวสิคัล
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ผลิตโดย : เอ็กแซ็กท์ - ซีเนริโอ
ละครเรื่อง สายฟ้ากับสมหวัง ออกอากาศทุกวันจันทร์ - วันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางททบ. 5
ที่มา manager.co.th